Blað Skólafélags Iðnskólans í Reykjavík - 01.05.1946, Blaðsíða 12

JON FRIÐRIK :
TV0 KVÆÐI
Vid lásum söguna saman
Við lásum söguna saman
og sátum hlið við hlið.
Það er svo undur gaman
einhvern að tala við.
Ef ein vildi öðrum rétta
eitthvað, sem fellur í hag.
Það mundi lífið létta
og lýsa komandi dag.
Það hvetur mann til að læra.
Þó lífið sé stirt og þurrt,
ef einhver er til að færa
erfiðleikana burt.
Það er svo undur gaman. -
Ég horfi inn á hulin svið. -
Að lesa söguna saman
og sitja við þína hlið.
Dísín í hvammínum
Hún er fögur og nett
hún er lítil og létt
og hún laðar fram smákvæðin mín
Hún á allan minn hug
og hún eikur minn dug.
Hún er einasta stjarnan sem skín.
Mér er hamingja vís
Það er hjartanu nóg
og ég hrek burtu draumóramók
Þessi kærleikans dís,
':sem í hvamminum bjó.
Hún er konan sem ást mína tók.
Hennar sælu ég naut
og ég svar þennan eið:
- Hann er sæll fyrir lífið, og mig -
Ég skal ryðja mér braut,
yfir ófarna leið.
Ég skal elska og tilbiðja jng.
IÐNSKÓLAKÓ RINN 194 C>.
12
BLAÐ SKÓLAFÉLAGS IÐNSKÖLANS