Vífill - 01.07.1941, Blaðsíða 4

«4
■ »
Gerist þá stundum glatt á djalla*
Gítarspil og söngvar óma-
Grammófónn og gargan alla
glæða lífsins töfrahljóma#
Hugir mætast. Hitnar mengi
um hjörtun, Verður mönnum, konum
reikað burt frá rausn og gengi
að risla sór í trjálundonum.
Á hverjum morgni kappinn kveður
konur og menn í gegnumskoðun.
Aftur á bak og áfram veður
með allra handa læknaboðun.
Eærir hann "henni"í fríið matinn.
Flytur blöðin víða um hæiið,
Að öllum störfum er hann natinn
unz að kvöldi hann fer í bælið*
öska ég honum allra gæða,
ásta kvenna og hylli manna.
Elyi hann sárhvert fár og mæða,
fiændann göfgu höfðingjanna.
Kheifum reifir kaffið. Orðum
knöppum lýk ég bragarmála.
Væri öropi af dundri á borðum
drengi og víf eg bæði að skála.
f'.
Sæm. Einarsson.
(Ef1;irprentun bönnuð).
v- + + +++++++++++ + + +
í kringum hinn 10. gan. s.l. átti
.aukur Guðmundsson 25 ara afmæli.
Hann er mörgum kunnur, og þótti rit-
stjóra Vífils hlýða að birta hér eitt
af hinum mörgu kvæðum, sem afmælis-
barninU voru flutt í hinni veglegu
veizlu, sem Haukur hélt nokkrum vinum
sínum og vinkoniim í tilefni af pessu
merkilega aldarfjórðungsafmæli.

Ritstj.
+++++++++++++++-
-+++++-
K. M.
Nokkur orð um listir.
.. .. — —-----------
Að mínu áliti erum við íslendingar
mnög listelsk þjðð, og stöndum við
nágrannaþjóðum okkar ekki áð baki í
jfeim efnum. Len^st af hefuf orðsins
list verið hér í öndvegi, en í seinni
tíð hefur einnig málaralistin og tón-
listin rutt sér til rúms. Tónlistar-
iðkun 'er mjög ung.hér á landi, og hef
ur við mjög erfið skilyrði að búa,
sakir fólksfæðar^og dreifbýlis. ]do
sýna framfarir síðustu ára, að her er
um við á hraðri leið á brautinni til
aukins skilnings og proska. TÓn-
listin skiptist í margar greinar,
líkt og bókmenntir. Söngur,- einsöng-
ur og kórar, svo og dægurlög, er
auðskildust öllum almenningi. Sumir
halda að orð og tónar verði að fylgj-
ast að, en þetta er alrangt. þar sem
tónlistin er fegurst og göfugust,^eru
orðin algerlega óþörf. Tonlistin á
að koma i stað orðsins og lyfta manni
upp á æðri svið fegurðarinnar,- ólýs-
anleg með berum orðum,- svið tilfinn-
inganna. það kvarta margir yfir þv£,
að þeir skilji ekki hina svokölluðu
æðri tónlist, og er það að sumu leyti
miög skiljanlegt, þar sem almennt
tónlistar-uppeldi hefur algerlega •
verið vanrækt með þjóðinni og nauð-
synlega fræðslu í þeim efnum hefur
til skamms tíma orðfð að sækja til
annara landa. þó eru furðulega marg-
ir sem hafa unun af góðrl tónlist.
það er með tónlist eins og alla aðra
list, það tekur sinn langa tíma að
^roska skilninginn, og það kostar
áhiiga og umhugsun, þar til móttöku-
tækin eru orðin það fullkomin, að
þau geta tekið á móti því sem feg- .
urst er^og bezt í því efni. Ef við
tökum bókmenntir til samanburðar,
þá hljótum við að verða að viður-
-kenna það, .-að-.áðiir en við fáum
skilið’'það sem’bezt er ritað, verðum
við að hafa lesið töluvert mikið,
og sumir komast aldrei lengra en
það,^að^hafa áhuga fyrir "reifurum"
og má líkja.því við danslögin £
tonlist. Beztu skáldin fá með skrif-:-
um s£num vakið hjá manni svipaðar
kenndir og, tónsnillingamir með tón-
verkum. Málaralistin er skyldust
tónlistinni', að m£num dómi. Ég hef
borið það undir einn mesta málara
okkar ,-3 Johannes s Kiarval, og er
hann á sama máli. Eg á honum það
manna mest að þakka og leiðbeining-
um^han^, að mér er sönn nautn að
þv£ að-r.horfa á fagurt málverk.
Margijp sem hlusta á tónlist hlusta
að ei^s á efstu röddina, forystu-
röadina eða lagið, sem kallað er.
Flest lög samanstanda af mörgum
röddum.' Afgengast er að þær séu
fjórar, stundum færri og stundum
fleiri. Allar eru þær nauðsynlegur
_liður £ byggingu lagsins, og ber
~þv£ að hlusta eft-i-r þeim öllum
jafntj ef heildaráhrif lagsins eiga
_að njóta s£n.
Framh.
Ábyrgðarmaður: Karl R. Matthfasson.