Víkingur - 01.04.1942, Blaðsíða 2

2
alltaf og kannske láta synimW sér TÍti fööuie-4.*ns *.ö AT ObV V ^ ^
pað er ekki lítil sorf? fyrir fjqlskylduna að eiga drykkjurnann að
föður* Og þar &ð auki eru þ>au sjáli'sagt iDláfátesk.
"Vínið er spottari. Sterkuf drykkur glaumsarnur. Og hver sá,sem
drukkinn reikar,er óvitur,"
Sigríður Guðjohnsen
--ooOoO'—•
SKÓLIJNh Mlhh.
Skólinn minn er í Húsavík. Hann stendur nfostum hví á sama stað
og Garðar Svavarsson hyggði sér fyrsta vetrarbústað a íslandi. Ég
ætlaði að fara að vefja sænginni hetur utan um mig,þ>ó var mér nú
nógu heitt,en ég setlaði bara að sofa svolítið lengur. Ég leit á
klukkuna og ætlaði að vita hvað ég mætti sofa. lengi,en ég^sá þ>á
að klukkan var alveg að verða hálfníu. Ég dreif mig fram ur rum-
inu og fór að klæða mig,svo fór ég að horða grautinn minn og þvo
mér. Pegar ég var Toúin að þessu átti klukkan eftir 5 mínútur 1 9
og ég lagði af stað í skólann. Ég var ekki^nema rétt komin ut að
skólanum þegar hringt var inn» Við gengum inn í skólann og klædd-
um okkur úr skónum. Síðan gengum við inn í stofuna. Við forum nu
að vinna í landafræði, þ>ví að a þessum hálfa mánuði ætluðum við að
hafa landafræði í landafræðitímum,sögutímum og grasafræðitímum,
Mér finnst mjög gaman að landafræoi,sérstaklega siðan við fórum
að vinna svona mikið. í leikfimitímvan finnst mér einnig mjög gam-
an ©g yfirleitt í öllum tí.num,
Skólinn hérna er nú kannske ekki eins og aðrir skólar. Við
“þurfum að fara út og hlaupa niður x leikfimihús til þeso að geta
farið í leikfimi. Ég vildi óska að skólinn hérna væri þ>annig,að
leikfimisalurinn væri í slcólanum sjálfum og ]?að væri sundlaug
skammt frá,svo maður gæti farið í laugina á undan og eftir leik-
fiminni, Rakel jóhannesdóttir
—— ooOoo—
AIMÆLISDAGURIHN MIMT.
Ég ætla að segja ykkur ofurlitla sögu af mér, í>að var afmælið
mitt þann dag, Við Sigga frænka mín ætluðum að fara í berjamó, Ég
stökk fram úr rúminu og las morgunbænina mína. Svo leit ég á klukk-
una* Hdn var 8,
Ég flýtví mér að klæða mig,greiddi mér og þvoði og burstaði
tannurnar, Svo fór ég fram í eídhús og bauð góðan daginn, Svo fór
ég til afa og sagði við hanri; "Góðan daginn,afi, veistu það,að ég
á afmæli í dag?IM,KÚ", sagði afi,:,áttu afmæli í dag? Hvað ertu nú
gömul?" "5 ára",sagðí ég,"Ég ætla í berjamó með henni Siggu","Og
hvert ætlið 'jið?t;sagði hann,. "Eg má ekkl segja t>að",sagði ég,"en
vilt *þú ekki koma inn að drekka?;( "jú",sagði afi.Svo fórum við
bæði inn og hann drakk kaffi,en ég borðaði hafragraut,
pegar við vorum rétt núin að "því kcm Sigga. HÚn var í fallegri,
rósóttri svuntu og með bláu fötuna hennar mömmu sinnar. Sigga var
8 mánuðum eldrí en ég,en við vorum jafn stórar, Við höfðum alltaf
verið saman frá því,að ég fyrst m.an eftir mér og okkur hafði aldrei
komið illa saman, Ég tók berjafötuna mína og sýndi Siggu hana,
"Einnst þ>ér hún ekki falleg?" sagði ég. "JÚ,hun er alveg ljómandi",
sagði hún. Svo lögðum við af stað. pegar við vorum komnar dálítio
áleiðis,komum við að læk, Við vissum,að í 'þessum læk var heilmikið
af hornsílum. Okkur langaði nú til að freista gæfunnar og fara að
veiða silunga,
Við byrjuðum á því,að setja vatn í föturnar okkar,til þess að
geta séð þá synda. þegar við vorum búnar að því,tókum við "silung-
ana" upp 1 hendurnar og settum þá upp í föturnar. "Ætli mamma verði
ekki glöð?"hugsaði ég,"þegar ég kem með heilmikið ag silungum heimi'
Við vorum aiveg búnar að gleyma því,að við ætluðum í berjamó,
Allt í einu mundum við eftir því hvert rið ætluðum. Sigga segir þá
við mig:"Gunna,við ætluðum í berjamó núna". Líklega hefir klukkan
Törið orðin margt,því að við vorum búnar að veiða lengi,
Ég^leit á svuntuna mína,sem mamma hafði gefið mér í afmælis-
gjöf. Hun var öll rneð slettum og ekki voru skornir mínir betri,
það var,satt að segja,ekki sjón að sjá þá. Sigga leit líka á svunt-
unasína,en húnvar ekki eins og mín,enda hafði hún ekki veitt eins
mikið 0g ég, "Eigum við þá ekki að fara?"sagði ég,"en hvar eigum
við að geyma silungana?" Við fórum nú að bollaleggja um það,en svo
datt okkur báðum í hug að við skyldum geyma þá í læknum. Svo los-
uðum við úr fötunum okkar í lækinn og aumingja hornsílin hafa víst
orðið fegin frelsinu#
* }