Andvari - 15.10.1942, Síða 8

I
’
>

FRETTARI'TARI
■'T i''id,eða heföi jafnvel aldrei
rið til, Þá skyldi hann (Jóhnnn) vcr símar.
■yna að koma honnm í skilning
u 0 svo væri ekki.
Or Regar Georg kom á móti hon-
'vt, í hrcinu-it einkennishúningi,
■ j' d.--f naruppfyllinguna, datt'.
.> c- i:.nni allt 1 einu noklcuð sniö-
•i. I hug. Georg haföi tveggja.
■•51*: rliringa leyfi, en hann haföi
■: > 'n,vja flugvdl.
* l-.j gloður mig að sjá Þig,
«3óhann, ’' sagö i a e o rg, " Þú ert aö
slupast eins og venjulega.
"Gim steinninn minn". Jóhann
klappaði Georg á hakiö og sagöi:
'*'ra, ha, sardínuf iskimaöur, "
"Þú hin djarfa flughetja,"
sagöi Georg.
IJndir Þessu'.i stríöniso.rðum hjó
:.kil vinátta og Þeir litu næst-
vi feimnislega hvor á annan.
"Þriggja sólarhringa leyfi,
h.-.'.J Hvernig ætlaröu aö eyöa Því?"
srurði Jðhann,
"haö hef ág enga hugmynd um."
Paö hlakkaöi í Jóhanni. Aætlun-
in virtist ætla aö komast í fram-
kvæmd, "Eg skal segja Þár, hvaö
Þú átt aö gera viö Þaö. Eg Þarf
ö skreppa til Norfolk og kem
■ftur á Þriðjudagimn. Komdu meö
V."
"• ilt í lagi óg geri Það. "
" V- skal fá lánaöa fallhlíf
h- uda Þór ," sagöi Jóhann og athug
•. .i ná' vemlega svir)brio-öi Georup..
"va.Hhlíf???"
Jóhann gat v<. rl haldiö í sk fj
n i . ftirvæntingu inni. H^ernig
•rv.idi ud. hragöiö eppn. st? "Já,
vi > föruin í'l jáganc i. "
" :'l júgandi?" toyuröi Georg, ná-
'v n.lega Þein róni, sem Jóhann
vonaðist eftir. Titrandi.
" Vissulega. 'í
glotti Gcorg. "Þú v-.izt, aö
hef aldrei stigiö í flugvól
• . u "
”I"á geturðu ekki hyrjaö yngri.
: du hara meö."
Framhald í næsta
hlaði.
Fyrir nokkrum kvöldum var oss
gengiö inn fyrir hæinn, Hugur
vor stefndi inn á Laugarnesveg,
og auövitaö fylgdu fæturnir meö.
Þegar vdr komum inn á móts við
Msiö númer 38, sögðu augu vor
oss, aö Þar myndi gott inn að
líta. Þetta framkvæmdum vór og
óskuöum eftir viötali viö aöstoö-
arsveitarforingjann.
Viötalið var oss veitt og mun-
um viö hór á eftir hirta nokkurn .
hluta Þcss:
"Komið Þár sælir hr. aðstoðra-
sveitarforingi," segjum vór.
"Sælir,"segir hann,
"Hvaö segið Þór nú nýtt í frótt-
uiri," spyrjum vér.
"Þaö er nú lítiö, nema Þaö aö
dg hef veriö skipaöur sveitar í‘c -
áöstoöarsveitarforingi ylf ingann -., "
svarar hann.
"Þoö höfum vér og frótt. Sn
hvomig kunniö Þdr viö yöur .í
nýja starfinu?" spyrjum vdr.
"0, taliö Þór ekki um Þaö. Sg
kann ckki hetur við nokkuö annaö
starf en aö ver a foringi, enda
or dg alveg skapaöur til,Þess,
svo :<iaöur taki nú ekki nema Þaö
hvernig foringjajakki mundi fara
mór. Iin mór finnst hara rangt, aö
óg slcyldi ekki vera skipaöur aðal-
sveitarforingi, Þar sem dg er miklu
hæfari til Þess en sá, er Þaö starf
skipar nú. En tíminn læknar öll
sár. "
" Hvaö hafið Þór nú hugsað yöur
aö loggja mesta áhersku á viö
starfiö í vetur?$ spyrjum vór í
Því vór súpum á kaffinu.
"Eg ætla aö kenna ylfingunum að
hora viröingu fyrir foringjanum og
Þá sdrstaklega mór. 3g vii láta Þá
kalla mig sir Braga."
"Þaö er nú svot" segjum vdr.
"Já, Þaö er nú svo," segir hann.
"Vdr Þökkum nú fyrír viötaliö orr
kaffiö ov kveðjum yöur hór með.
Sælirl'
"Sælir.
I
t

\