Árblik - 15.01.1949, Blaðsíða 3

A tvXnnuhorfur „
Efililega er su spurnlng ofar-
lega' f hugam almennings hvernlg at-
vimiuhorfur sé'u í 'bænum á þessu ný-
byrjaöa ’árl. Almonningur á allt
sitt undir ^þvi.,að næga atvlnnu só
að hafa,þvi dýxtíöln vex svo hrööum
rkrefumjað verkafólk veröur aö hafa
stö5uga7 vinnu,eigi launin að
hrokkva fyrir brýnustu nauðsynjum.
En hvernig eru þá atvinnuhorf-
ur á'r ? •,
þeirri spurningu veröur leitast
viö að svararað svo miklu leyti sem
unnt er,í línum þelm,er hér fara á
eftir p
Bataflotinn_ veröur væntanlega
ge r ður "ut 'á'f " ekkl mi.nnl kra f t i en
venjulega. Vlö þá atvlnnugrein hafa
fjÖldamargir vinnu og þó laun séu
ÖYíss jhaía þó kauptryggingarákvæðin
dreglö ur mestu efnahagslegu áhætt-
unai.sem þvi er samfarajað ráða sí.g
sam hlutarmann á. móotorbát.
Bataátvegurinn mun sem fyr vera
grundYallaratvinnuvegur okka.r 3, það
ar ekki aðelns að þeir,sem belnlínis
hafa atvinnu af bátunum,takl li.fi-
brauð þar. f'isklðnaðurlnn og fólk
það.er við hann vinnur,á líka allt
sitt undir bátaiítgerðinni .
£ siðastliðnu ári var fjárhags-
afkoma bátautvegsins slæm vegna
íjj.ldarleysis, Undanteknir eru þó
pelr tátar,sem'ekkl fóru á sild,AÍ-
koiaa þoirra’ mun vera mjög sæmileg,
en þax er aðeins um að ræða minni
Pntana/sem stunduðu að heiman,ýmist
r.eð linu, færl eða dragnót.
Að ollu athuguðu verður að
telrja að atvinnuhorfur bátas ýómanna
seu ekki verri en á síðasta ári.
Mi'klu fremur iuæt'ti telja þær betri,
þar sem menn vexöa að vona að síld- .
velðir.r og Kornaíýarðarvertíðin
gangi skár en síðast„
• _ Um afkomuhorfur utgerðaxlnnar
sjálfrar er ekki unnt að 3pá» Hun ó
öklt sitt undir því,hvernig veiðin
gongur, En það þarf mikið góðæri tí.l
oess að utgerðarmenn geti koroist á
/. Ottan k jöl efrmhagslega eftir
skakkafoll liðinna ára og það þótt
þ'jóðarbú'ið hafi tekið á sig veruleg
au hluta þess taps;er þeir hafa orð
lö fyrir.
Flskiðnaður mun sýnilega rojög
færast"""!' "aukana á þessu ári. vegna
otórauklnna áfkasta við hraöfryst-
íngu; Pjöldl þess fólks,er þar hef-
rr atvinnu,hlýtur að vaxa mfklð,en
ekkl er unnt að gera ráð fyrlr
scarfrækslu hraðfrystihusanna allt
cárlð vegna þess,aö í nokkra mánuði
roun hráefnl verða mjog af skornum
skammti»
fqgarnir.. Ætla veröur að starf
ræksla þei'rra verði með sama hættl
og var s.l.ár. þa.r hafca 40 - fc 50
norðfirzklr sjómenn tlltö'lulega
vel launaða vlnnu og sæmllega góða
tryggingu fýrir því,að bera gott
kaup xp.]5X ur býtum, Ketagerðin,sem
er sameign togaranna,mun þurfa á
svipuðum vinnukrafti að halda.
Iðnaðarmenn munu ekki hafa
rnlnna' a’ð" ’gera en s.l.ár,ef dæma
má eftir þeim fjölda umsókna um
fjárfestingaleyfl,sem heðan hafa
verið send.
Verkamenn mega sýnilega
i/ænta" þess ,að hafa ekkl minnl at-
vinnu en í fyrra,þar sem engar
horfur eru á að daglaunayinna
dragist saraan. pvert á móti er
allt útlit á,að vinna muni á
þessu ári veröa meirl en nokkru
sinnr fyr. Eramkvæmdir bæjarlns.
munu ekki dragast saman og ein-
staklingar og fyrirtæki munu auð-
sjáanlega þurfa á melra vinnucafli
aö halda,
það er ekkl ástæða tll ann-
ars,en aö hinar vlnnandl stettlr
þessa bæjar geti vænst þess að
hafa gó’ða atvlnnu á þessu ári. Og
það er þoss vert fyrir þetta fölk,
að gera ser það ljóst,hver hlutur
þess hefði orðið,ef ekkert af þelm
stórfyrirtækjum,sem her hafa rlsiö
upp á síðustu árum fyrlr atbeina
só’síalista ,hefðu orðið að veru-
leika, Ætll hlutur margra hefði
þá ekki qrðið smár og þröngt fyrir
dyrum hjá almenningi?
- o 0 o -
"Mer flnnst enginn laugar-
dagur án árbliks.
þessi orð sagði ung stúlka
vlð mig nýlega ög hygg eg að hún
hafl talaö fyrir mxmn flestra
bæjarbúa. þótt þetta lltla blað
se ekkl alltaf fjölbreytt eða
staðbundið vlð bæj-armálefnin,er
það vel skrifað og ber vott um
nokkra mennlngu í þessu austasta
plássi á íslandi.
Eitt slnn,þegar síldln fyllti
firðina ' g flskurlnn var upp við
landssteina,voru gefin út noklur
blcð á Austfjörðum, Stjórnuðu
þelrn landsk-onnir garpar elns cg
þorsteimi Erlingsson,Skaptl Jc's-
epsson,Sigurður skólamelstari og
þorstelnn G-íslason, síðan hef .r^
blaðamennsku hrakað og flest MÖÖ
dálð eftlr stutta lífdaga.Prent-
smlðjur lögðust nlöur og voru
rifnar og fluttar burtu til
Reylcjavíkur elns og hergagnaverk-
smiðjur úr sigruðu landi.
Her á Norðfirði voru eitt
sinn prentmaskínur í Gamla-Templ-
aranum,en þær létu tll sín heyra
skamma stund og prentuð Jafnc ðar-
manninn,sera Jonas Guðmundsson var