Allt um íþróttir - 20.05.1968, Qupperneq 7

ALLT UM ÍÞRÓTTIR — 7

Afreksíþrótfir
Framhald af 3. síðu.
reyna að fylgjast m,eð hinni al-
þjóðlegu þróun og standa í-
þróttafóJfci annarra þjóða á
sporði, — við séurn of fámemn
þjóð til þess. Satt er að þess-
ar raddir hafa nokkuð til síns
máls, Það liggur i augum uppi
að stærri þjóðir en íslendingar
geta t.d. veitt miklu meirfa fé
til iþróttastarfsemi en við cg
að hjá þeim er breiddin í í-
þróttuinium að sjálfsögðu miklu
mieiri en hjá okkur og þetta
iedðir vitanlega af sér að úr
stærri hóp er að velja .Að
öðru jöfnu ættu fledri efni í
afreksmemin að korna fram.
Eigum við að leggja
árar í bát?
Bigum við þess vegna að
gefa afneksfþróttir upp á þát-
inn og hætta að keppa að því
marki að íþróttafcdk okkar
komást í fremstu röð á alþjóða-
mælikvarða? Nei! í fyrsta lagi
vegna þess að afreksíþróttir
eru jafnan eimn vei gamesti
þátturinn í lfkamsmienmimgu
sérhverrar þjóðar. Iþróttaafrek-
in virka hvetjandi á allt íþrótta-
Mf, hrífa æskuna í dáða, samt
leggja fraim mikilsvert fraimilag
til alilmennra fþróttaiðlkania. í
öðru lagl vegna þesis að afreks-
fþróttir efila samskipti milli
þjóða. Það voru aftreksíþróttim-
ar sem áttu einn höfuðþáttinn
í endurvakningu Oiympíuiieik-
anna í lok síðustu aldair og
þær hafa ætíð verið driffjöður
þeirra. Við getum þess vegna
ekki lagt árar í bát hvað af-
reksíþróttir varðar, heldurþurf-
uim að efla þær eins og hægt
ér. Með því móti eflum við um
leið almenna iðkun íþrótta á
ísilandi. Þetta getum við gert
ef við höidum vei á öilum mál-
um. skipuieggjuim íþróttastarf-
ið þarnnig að sem mestur ár-
anigur náist. Efndviðurinn er
nóigur fyrir hendi.
Hvað ber okkur að
géra?
Margir vilja helda því fraim,
að tii þess að íþróttafóik okk-
j ar geti komiizt í fremstu röð á
alþjóðavettvangi, þurfii að koma
á atvinnumennsku eða „hálf“-
Állf biálfara
Framhald af 1. síðiu.
það verða að raunveruleika.
Þetta eru allt öndvegis strák-
ar, reglusamir og harðdug-
legir og er mjög gott að
starfa með þeim.
3. Eins og ég hefi áður sagt, er
takmarkið að sigra enda tel
ég okkur sigurstranglegasta.
Baráttan verður eflaust hörð
og tel ég að Fram muni
verða örðugasti hjallinn að
klífa.
atvinnuimennsku (hvernig skilja
ber „hálf“-a,tvinínumennsku er
noikkuð öljóst) í íþróttum hér
hjá okkur. Þetta er aixöng
skoðun og byggis't á mdsskiln-
ingi á því hvað atvjnnumeninska
í íþróttum rauinverulega er. Að
skapa fólikinu góða aðstöðu
til þjáifunar, með styttingu
vinnutím^ns t.d. er ekiki sama
og atvinnumennska, Iþrótta-
maðurinn verður ekki meðþví
móti þræll einhverra spákaup-
manna, en það er eiramitt aðal
einkenni atvinnuimennsku í í-
þróttum.
Okkur ber að sjálfsögðu að
skapa afreksfólki okkar góða
aðstöðu til þjálfunar svo hún
komi að sem mestum notum.
Þetta er fruimskilyrði mikilla
afreka. En það er líka margt
annað sem við þurfum að gera.
Það ætti öllum að vera ljóst
að þær ástæður sem að ofan
hafa verið nefndar gera það að
verkum að fyrir okikur er ó-
kleift að stefna að því að ná
toppárangri í öllum greinum í-
þróitta. Við þurfum því að ein-
beita okkur að þeim íþrótta-
greinum sem eru við okkar
hæfi og líkindi eru til að í-
þróttafólk okkar nái árangri í.
Þessar greinar geta t.d. ekki
verið „dýrar" íþróttagreinar'
eiins og róður, íehokik,, o.s.frv.
Einnig er knattspyrna ekki
heppilegasta íþróttagreinin
vegna þess að keppnistímabil-
ið hlýtur alltaf að vera stutt
hér á landi.
Hvaða íþróttagreinar
eigum við að velja?
Hvaða íþróttagreinair koma
þá til greina? Áramgur haind-
kmattledksXiðia okkar sýnir að
við getum í þedrri grein staðdð
erlenduim liðum fyllilega á
Siporðd. Handknattleikur er iðk-
aður mdkið í skóium og því
er breidddn mikil. Það liggur
því beint við að afla hand-
knattleikinn sem mest, ekki
sízt vegna þess, að hanm hefur
verið tekinn upp á leikskrá
Oly’mpíuleikanna. Ennfremur
sýna afrek su'ndfólksiins að
sundið kemur mjög vel til
greima. Sund er sennilega hvergi
í hedminum jafn almennt iðik-
að og hér á íslandi. Að sjálf-
sögðu ber einmig að atihuga
möguleikana í vetraríþróttum.
Það þarf óklri að taka allar
greinar þeirra fyrir. Aðstæður
fyrir alpagi'einar eu eikki semi
beztar hér á landi, en hinsveg-
ar ákjósainlliegar fyrir skíðagöngu
eða til dæm'is Biathlon. Auk
þessara greina sem nefndar
hafa verið koma auðvitað e-inm-
ig aðrar greinait til athugunar
og nefna mætti lainglhlaup í
frjálsum íþróttum, lyftingar
judo og jafnvei fleira.
Þessd atriðd þarf að arthuga
sem fyrst og hefjast handa svo
að íþróttafiólk ckkar látd að sér
kveöa á erlendum vettvanigi
inman tíðar. — í —
BRIDGE
Þessi bridgeþraut er eftir Englending-
inninn M. E. Weber og er heldur ó-
venjuleg. Við fáum að vita um spilin
á tveimur höndum, Norðurs (blinds)
og Suðurs, en þau eru þessi:
Norður 4 3
y D 9 7 6
4 53
jf, Á K D G 8 6
Suður: 4 ÁG1076
y Á 10
4 Á 10 9 8 7
*
Það er spilað grand og nú er spurt:
Eftir að Vestur hefur látið út lítið
hjarta, hvernig skiptast þá nákvæm-
lega spilin milli Vestur og Austurs,
þegar við vitum að Suður getur unnið
alslemmu í grandi gegn hvaða vörn
sem væri, nema ef Vestur lætur út
spaða eða lauf?
Svar:
Jafnvel þótt góð skipting sé í laufun-
um, á Suður ekki nema níu slagi vísa.
Hann þarf því fjóra til viðbótar í al-
slemmu. Hvar á hann að fá þá?
í hjarta getur Suður fengið þrjá slagi
ef hjartakóngurinn er einspil hjá
Austri. Þá nægir að svína gegnum gos-
ann ....
Þar við bætist að ef hægt væri að
koma sama andstæðingi í kastþröng
tvívegis, þá fengist slagur úr hvorri
kastþrönginni. En til þess að slík end-
urtekin kastþröng sé möguleg, verður
Vestur einn að vera garderaður í þrem-
ur litum, þ.e. að hann hafi:
4 K D y G 8 5 4 3 2 4 KDG
En hvar eru þau tvö spil sem vantar?
Til þess að hægt sé að koma á kast-
þröng í spaða—tígli, þá verður Norður
að eiga slagsvon í tígli, þ.e. að Vestur
verður að hafa vörn gegn tígul-fimm-
unni. Austur má því ekki hafa tígul-
sexuna (nema hún sé einspil)!
Þá er aðeins eftir að finna þrett-
ánda spilið. Nú, Austur hefur a.m.k.
fimm spil í laufi og þar sem nauðsyn-
legt er að slagir fóist á öll lauf Norð-
urs (einkum ef Suður neyðist til að
drepa tfuna með gosanum), þá verður
Vestur að hafa eitt lauf og þetta lauf
hlýtur að vera nían!!!
Þannig verður þá öll skipting spil-
anna:
Norður:
A 3
y D 9 7 6
^ 53
Á K D G 8 6
Vestur: Austur:
A KD
y G 8 5 4 3 2
4 KDG6
* 9
Suður:
4 98542
y K
4 42
^7 5 4 3 2
4 Á G 10 7 6
y Á 10
4 Á 10 9 8 7
* 10
Það er semsagt spilað grand. Vestur
lætur út hjartafjarka og Suður fær
þrettán slagi gegn hvaða vörn sem er.
Eftir að Suður hefur náð einspilinu,
hjartakóngnum, nær hann alslemmu
með því að koma Vestri í stöðuga kast-
þröng. Suður lætur út hjartatíu — það
skiptir engu hvort Vestur lætur gosann
á eða ekki — tekur tígulásinn (,,Vín-
arkúpp»‘) og öll laufin. en kastar í þau
tígli af eigin hendi. Vestur er þá í
tvöfaldri kastþröng. Bezta vörn hans
er að kasta tíglunum, én fimma blinds
nægir þá til slags og Vestur kemst
enn í kastþröng, nú á milli spaða og
hjarta
VerSlaunagripur
Verðlaunapeningur
MAGNÚS E. BALDVINSSON
Laugavegi 12 — Reykjavík
Sími 22804
HELAYÖLLUR
Síðasti leikur Reykjavíkurmótsins
verður í kvöld kl. 20.30.
Fram: KR
MÓTANEFND.