Vestfirðingur - 21.09.1960, Side 1

BLAÐ ALÞfÐUBANDALAGSINS Á VESTFJÖRÐUM
H. árgangur. ísafjörður, 21. september 1960. 27. tölublað.
Landbelgin
Á fundi 7. þ.m. samþykkti bæjar-
stjórnin eftirfarandi einróma:
„í tilefni þess að ríkisstjórn ís-
lands hei'ur tekið upp viðræður við
brezk stjórnarvöld um landhelgis-
málið, ítrekar bæjarstjórn Isa-
f jarðar fyrri samþykktir í því máli
og skorar eindregið á ríkisstjóm-
ina að hvika í engu frá núgildandi
reglugerð um 12 mílna fiskveiði-
lögsögu.“
Ávarp til íslendinga frá Þingvalia-
fnndinum 1960
VÉR höfum komið hér saman til að andmæla dvöl framandi liers
í landi vom og vara þjóð vora við hinni geigvænlegu tortímingarhættu,
sem stafar af herstöðvunum.
I RÚM tuttugu ár höfum vér búið að landi voru í tvíbýli við er-
lenda hermenn, öllu þjóðlífi voru til meins. Erlend herseta er ekki sam-
boðin frjálsu þjóðfélagi. Áhrif hennar eru djúptæk á mál, menningu og
siðferði þjóðarinnar, og má greinilega sjá merki þess í aukinni lausung,
fjármálaspillingu og málskemmdum. Amiarlegar tekjur af dvöl hers-
ins og viðskiptum við hann hafa komið gjörvöllu fjármálakerfi lands-
ins úr skorðum. Stórfelld gjaldeyrissvik og smyglmál, sem rekja má
beint eða óbeint til víghreiðursins I Keflavík, eru orðnir svo hversdags-
legir viðburðir, að almenningur er hættur að bregðast við þeim sem
skyldi. Siðgæðisvitund þjóðarinnar er að verða liættulega sljó, og æ
fleiri ánetjast spillingunni og gerast samábyrgir um hana.
ÍSLENZK ÞJÓÐ og erlendur her geta ekki búið sanian í landinu
til frambúðar, annarhvor aðilinn hlýtur að víkja, nema báðum verði
útrýmt samtímis.
ÍSLENDINGAR hafa aldrei borið vopn á neina þjóð, né lotið her-
aga. Þá sérstöðu vora meðal þjóða heimsins er oss annt um að varð-
veita. Sjálfstæði vort unnum vér án vopna, og án vopna munum vér
bezt tryggja öryggi vort á tímuin sem þessum, þegar langdrægar eld-
flaugar og vetnisvopn hafa gert allar varnir úreltar.
ERLEND HERSTEP'NA býður heim geigvænlegri tortímingarhættu
ef til átaka kemur milli stórvelda. Á einni svipstundu er unnt að granda
Framhald á 2. síðu.
Hannibal Valdimarsson:
Hæg er leið . . .
Þegar ég var á ferð um Vestfirði
fyrir skömmu, kom blaðið Skutull
út, en það er nú orðinn fremur
sjaldgæfur atburður. Auðvitað lék
mér nokkur forvitni á að sjá,
hvaða boðskap þetta gamla mál-
gagn mitt hefði nú að flytja vest-
firzku' verkafólki.
Að sjálfsögðu staldraði ég við
forustugreinina, sem auðvitað er
eftir ábyrgðarmanninn, Birgi
Finnsson.
Hún hét: „Stjórnarandstaðan
missir marks.“
1 greininni var því haldið fram,
að stjórnarandstaðan væri í sára-
litlum tengslum við staðreyndir —
ekki uppbyggjandi, eða til stuðn-
ings við framfaramálin. — Henni
sé ætlað göfugra hlutverk, en að
rífa niður. Síðan sagði í greininni,
að það væri gott dæmi um öfga-
fullan málflutning kommúnista að
telja niðurfærslu vísitölunnar í
fyrra (um 27 stig) og riftun allra
kjarasamninga í landinu, vera
kjaraskerðingu, jafnvel kauprán og
ofbeldi. Já, hvílík fjarstæða!
Að áliti Birgis Finnssonar á
vísitölulækkunin og árás ríkis-
valdsins á samninga verkalýðsfé-
laganna, ekkert skylt við slíkt.
Sennilega telur hann þetta kjara-
bót og vinahót við' verkalýðssam-
tökin. — Já, það má nú segja, að
ýmislegt er nú breytt orðið frá því
um 1930, þegar Finnur heitinn
Jónsson stóð í eldlínu kaupgjalds-
baráttunnar á Vestfjörðum.
Sem alveg sérstaklega sannfær-
andi dæmi um þessa öfgafullu
stjórnarandstöðu, er svo sé fjar-
læg öllum staðreyndum, að hún
hljóti að missa marks, tekur Birg-
ir svo tilvitnun í grein eftir mig
frá 13. janúar í fyrra. Tilvitnunin
var á þessa leið:
„Annað og lægra kaup, en hið
umsamda ákveðið af ríkisvaldinu.
— Traðkað á samningsrétti verka-
lýðsfélaganna. (Leturbr. Skutuls).
Og þetta er meginatriði málsins.
Þetta er það, sem verkalýðsfélögin
og launastéttirnar yfirleitt munu
aldrei fyrirgefa ríkisstjórn Emils
Jónssonar og Alþýðuflokksins —
sízt af öllu þegar frá líður, og
kostljósi sögunnar verður beint á
þessa atburði.“
Þetta var tilvitnunin í grein
mína. Og nú er spurningin: Eru
Framhald á 2. síðu.

Hluti af mannfjöldanum á útifundinum, sem hernámsandstæðingar héldu í Reykjavík 11. þ.m. (Ljósm. Sigurður Guðmundsson).