Vestfirðingur - 29.01.1975, Side 1

BLAÐ ALÞÝÐUBANDALAGSINS Á VESTFJÖRÐUM
XVII árgangur.
ísafirði 29. janúar 1975.
2. tölublað.
Erfiðasto viðfongsefni þjóðfélngs og einstnklingn:
Lausn hiísnæðismála f jölmargra
byggðarlaga
Kjartan Ólafsson og Lúðvík Jósepsson flytja á alþingi
frumvarp til laga um breytingu á lögum nr. 30 12. maí 1970
um Húsnæðismálastofnun ríkisins.
Lán til kaupa og endurbóta
eldri íbúða.
Þessi breyting er í fyrsta
lagi heimild til húsnæðismála-
stjórnar að verja allt að 10%
af því fjármagni, sem hún
hefur til útlána á ári hverju,
til lánveitinga kaupenda eldri
íbúða cg til meiriháttar endur-
bóta eldri íbúða, sem hag-
kvæmt þykir að endurbyggja
að mati tæknideildar húsnæð-
ismálastjórnar eða mats-
manna, sem hún skipar. Ör-
yrkjar skulu sitja fyrir við
úthlutun viðgerðarlána.
Hér er um að ræða rúmlega
þrefalda hækkun lána til
kaupa á eldri íbúðum, eða úr
80 millj. kr. í um 300 millj.
kr. miðað við árið 1974. Lán
til meiriháttar endurbóta á
eldri íbúðum er aftur á móti
algert nýmæli.
Flutningsmenn segja um
bæði þessi ákvæði:
Rökin fyrir því að lána
meira en verið hefur til kaupa
á eldri íbúðum og til meiri
háttar endurbóta eru að dómi
flutningsmanna þau, að slákt
húsnæði ætti í flestum tilvik-
um að geta verið ódýrara en
nýbyggingar og því viðráðan-
legra fyrir ungt fólk, sem er
að byrja búskap, og aðra þá,
sem takmörkuð fjárráð hafa.
Bæði í Reykjavík og þó enn
frekar úti um land, er mikið
um eldra íbúðarhúsnæði, sem
með góðu viðhaldi er enn
hægt að nýta um langa fram-
tíð, og hlýtur sMkt reyndar að
teljast þjóðhagslegra hag-
kvæmara heldur en miða allt
við nýbyggingar, en láta eldra
húsnæði ganga úr sér án end-
urbóta.
Ákvæði þessarar greinar
frumvarpsins miða að því að
auðvelda kaup og sölu á eldra
húsnæði og stuðla að betri
nýtingu þess, með hagsmuni
þeirra, sem lítið fjárráð hafa,
í huga.
Leiguíbúðir sveitarfélaga.
í öðru lagi snertir þessi
breyting lög, sem sett voru
17. apríl 1973 um byggingu
leiguíbúða á vegum sveitar-
félaga.
Þar er m.a. gert ráð fyrir,
að lán til þessara leiguíbúða
verði á árinu 1975 1.700 þús.
kr. á hverja íbúð. Þessi upp-
hæð var á s.l. ári 1.060 þús.
kr. og mun láta nærri, að sú
hækun sem hér er gert ráð
fyrir, samsvari byggingarvísi-
tölu, en á s.l. þremur árum
hafa lánin hækkað í samræmi
við byggingarvísitölu. Þessi
lán nema 80% af byggingar-
kostnaði hverrar íbúðar.
Ennfremur segja flutnings-
menn m.a.:
í núgildandi lögum er gert
ráð fyrir, að lánskjör til þess-
ara íbúðabygginga skuU vera
hin sömu og á almennum
íbúðalánum. Hér er lögð til
breyting hvað þetta varðar.
Þegar lán þessi til sveitar-
félaganna nema 80% af kostn-
aðarverði hverrar íbúðar, en
ætla má, að það samsvari3-4
millj. kr., og auk þess að
nokkru visitölubundin, þá
blasir við, að húsnæðiskostn-
aður þeirra, sem ætlað er að
búa í þessum íbúðum og standa
undir kostnaði af þeim, verður
hærri en svo, að henti til að
leysa vanda þeirra, sem lægst-
ar hafa tekjur.
Þvá er lagt til, að til þess-
ara íbúða verði lánað venju-
'legt húsnæðismálalán, eins og
þau eru á hverjum tíma, en
viðbótarlán til þess að láns-
fjárhæðin í heild nemi 80% af
byggingarkostnaði.
Viðbótarlánið verði veitt
með sömu kjörum og gilda um
lán til verkamannabústaða.
Breytingin á lánakjörunum,
sem hér er gert ráð fyrir, felst
í eftirfarandi atriðum:
1. Lánstíminn er nú 33 ár,
en lengist samkvæmt ákv-
æðum þessa frumvarps í
42 ár, hvað viðbótarlánin
varðar, eins og nú er um
lán til verkamannabústaða.
2. Vextir á viðbótarlánum,
sem nú eru 5% (á almenn-
um lánum), lækka í 2%.
3. Vísitölubinding sú, sem
ákveðin var á s.l. sumri og
nemur 3/10 af lánsupphæð-
inni, nái ekki til þessara
íbúða. Til að skýra nánar,
hvað gildi þetta hefur, skal
á það bent, að horfur eru
á að á því ári, sem nú er
að Ijúka, muni venjulegt
húsnæðismálalán hækka um
allt að 200 þús. kr. vegna
þessarar vísitölubindingar
og greiðslubyrði af láninu
sem því nemur,
Augljóst er, að þar sem
gert er ráð fyrir, að láns-
upphæð nemi svo verulegum
hluta af byggingarkostnaði
eins og um er að ræða varð-
andi leiguíbúðirnar, þá verður
slík greiðslubyrði óviðunandi
fyrir fólk með lægri tekjur.
Hvað svo sem menn segja um
slíka vísitölubindingu á hluta
almennra lána, þá á hún hér
ekki við.
Auk þessa, sem hér hefur
verið rakið, er kveðið á um
að húsnæðismálastjóm sé
skylt að veita lán til þeirra
1000 leiguíbúða, sem um ræðir
en í núgildandi lögum er að-
Frá Patreksfiriíi:
Veiforfærn-
Ijón af
vöídum togara
Rögnvaldur Haraldsson,
sjómaður á Patreksfirði, segir
frá því d Þjóðviljanum s.l.
laugardag, að næstliðinn
fimmtudag hafi bátar frá
Patreksfirði orðið fyrir veið-
arfæratjóni um 25 sjómílur
norðaustur af Blakk í grunn-
kanti Víkuráls.
í fréttinni segir, að veiði
hafi verið góð á þessum slóð-
um að undanförnu, þegar gef-
ið hefur á sjó, en nú hafi tog-
arar innlendir og erlendir
hnappast þarna saman eins
og veggur og valdi bátasjó-
mönnum miklum erfiðleikum.
Báturinn, sem Rögnvaldur
er á, Vestri BA 63 missti sex
bala af línu í róðrinum, Garð-
ar BA 64 frá Patreksfirði
missti heila netatrossu og
tveir bátar frá Snæfellsnes-
höfnum, Skarðsvík og Hamra-
svanur, urðu einnig fyrir
veiðarfæratjóni.
Ennfremur segir í fréttinni:
„Þarna eru nú um 30 togar-
ar í hnapp, og voru það bret-
ar, sem hirtu lóðimar frá
Vestra.
Þeir bátar, sem seinna reru
í fyrradag (þ.e. s.l. fimmtu-
dag), urðu hreinlega frá að
hverfa vegna togaranna.
Þarna í Víkurálskantinum
var friðað bátasvæði um skeið
á vertíðinni í fyrra og er það
krafa sjómanna, að þeir fái að
halda þessum miðum í sæmi-
legum friði.”
eins um heimild að ræða, en
eigi skyldu.
Auk þess, sem hér er sagt,
skulu lántakendur greiða
árlega 1/8% af lánsfjár-
Framhald á 2. síðu
Hefur óskað iausnar frá störfum
í stjórn Rafveitu fsafjarðar
„Illa undirbúnir fundir og óhófleg fundarseta
samræmist aðeins slæmum vinnubrögðum.. ”,
segir Björn Ólafsson, verfræðingur, aðalfulltrúi
Alþýðubandalagsins í rafveitustjórn, í bréfi sem
hann skrifaði formanni rafveitustjórnar 6. desem-
ber sl., þar sem hann „óskar eftir að vera leystur
frá störfum í stjórn Rafveitu Isafjarðar frá og
með 10. desember 1974”.
Bréfið var bókað í gjörðabók rafveitustjórnar
á fundi hennar 17. des. sl. og er svohljóðandi:
Hr. formaður rafveitustjórnar
Guðmundur H. Ingólfisson.
Undirritaður óskar eftir að
vera leystur frá störfum í
stjórn Rafveitu ísafjarðar frá
og með 10. desember 1974.
Orsakir til þessa eru eftir-
f arandi:
Á fyrstu þremur mánuðum
yfirstandandi kjörtímabils
voru haldnir fundir í rafveit-
ustjórn að meðaltali vikulega.
Til fundanna var að jafnaði
boðað með stuttum fyrirvara
og ekki látið vita um áætlaða
dagskrá, svo ekki reyndist
unnt að búa sig undir fundina.
Á fundum hafa skriflegar
skýrslur um viðkomandi mála-
flokka ekki legið á lausu svo
ekki var heldur hægt að átta
sig á eðli vandamálanna og
tafca afstöðu til þeirra.
Tvívegis hefur undirritaður
óskað eftir að til fundar væri
boðað skriflega með viku fyr-
irvara, ásamt dagskrá og til-
heyrandi upplýsingum, en
verið tjáð af formanni rafveit-
ustjórnar, að sMkt fengist
aldrei.
Illa undirbúnir fundir og
óhófleg fundarseta samræmist
aðeins slæmum vinnubrögðum
og í framhaldi af þessu vill
undirritaður frábiðja sér öll
laun fyrir þá fundi, er hann
hefur setið.
Bréf þetta óskast bókað.
Afrit sent bæjarstjóra.
Ísafirði 6. 12. 1974.
Virðingarfyllst
Björn Ólafsson, verkfr.