Straumsvíkurverkamaðurinn - 01.02.1975, Blaðsíða 3
3
Framhald pf fcrmðu.
Höguleikarnir á fleiri miöum. eru þaö hverfandi litlir, að ekki
er hægt aö reikiia meö þeim, nema fyrir algjöra heppni.
Vinniagsskráin er uppfull af eigulegum munum, en möguleikarnir
til að öðlast þá eru smáir, nema e£ vera kynni að hægt væri að
fá nokkra sjampóbrúsa eftir að hafa unniö hjá fyrirtækinu 1
1-2 ár, Hlut eins og ryksugu, hátalara eða plötuspilara færðu
aldrei, pví keppnin stendur yfir í 3 ár (60 miðar á ári) og pú
hefur ekki fræöilegan möguleika á að fá fleiri en 180 raiða á
peim tíma.
Öryggi á vinnustað.
Öryggi ókkar á vinnustaðnum verður* aldrei tryggt með pví að efna
til öryggiskeppni eða skrautprenta ökuskírteini eins og fulltrúar
fyrirtækisins halda. Ef raunverulegur vilji væri frá héndi ÍSAL
til að koma i veg fyrir vinnuslys, pá væru pær slýsa- og dauða-
gildrur, sem fyrir hendi eru, lagfærðar og vinnuvélar og tæki
búin nauðsynlegustu öryggistækium. En aðeins eitt kenist að og
pað er að tryggja, að allar fjarfestingar skili sér aftur 1‘formi
hámarksgrÓða; pess vegria eru hagsmunir okkcir verkamanna 1 Straums
vik ekki metnir á túskilding. Ef þú veröur fyrir slysi eða gefur
upp öndina á vinnustað, er næsti verkamaður tekinn i pinn stað,
þvi pað eina sem sóst er eftir er pinn yinnukraftur til að skapa
verðmæti fyrir kapítalistana.
Öryggiskeppnin.
Öryggiskeppni fyrírtækisins hefur algjörlega misst marks, pví
hvarvetna, sem keppnin ber á góma, er tilgangurinn afhjúpaður
og ráðamenn fyrirtækisins hafðir aö aðhlátursefni. Talað er um
að fyrri Öryggiskeppni hafi verið lúmsk og menn látið blekkjast,
en tilgangur pessarar keppni sé ljósari og engin ástæða sé til aö
láta sundrungarað^erðir fyrirtækisijp.s glepja sig.
Við látum ekki nokkra sjampóbrúsá eða ómerkilegan trébakka koma
í veg fyrir að við notum okkur réttinn til veikindadaga, sem við
höfum ávuiniö okkur. Við skulum hvetja hvor annan til að vera
heima, par til við höfum náð fullum bata, ef slys eöa óhapp á
sér stað, og haf.a að engu öryggiskeppni fyrirtækisins. Slysum
verður ekki fækkað nema með fyrirbyggjandi aðgerðum, en paar eru'
kostnaðarsamar og par stendur hnífiarinn i ÍSAL-kúnni. Öryggis-
aðgerðir fyrirtækisins hafa alltaf miðast að pví að minnka kostn-
að fyrir einokunarkapitalistana í Sviss og svo mun alltaf verða,
par til markmiði. fr.amlfeiðslunnar verður breytt í pað að þjóna
peim, sem við framleiðsluna vinna í stað takmarkalausra gróða-
sjónarmiða einkaeignarinnar.
Öryggiseftirlit rikisins.
Maður skyldi ætla*, að öryggiseftirlit rikisins ætti að hafa
eftirlit og umsjón með öryggismálum í Straumsvik. Heð petta í
huga var fulltrui Öryggiseftirlits ríkisins boðaður til Straums-
vikur seinni hluta á siðasta ári, par sem irúnaðarmanni í ker-
skála pótti fyrirtækið sýna vítavert kæruleysi gagnvart starfs-
raönnum við áltöku. Svör Öryggiseftxrlitsins gefa til kynna pað
aðhald, sem verkamenn búa viðs "Ég sé ekki ástæðu til að koma
til Straumsvikur fyrr en'slys hefur orðið," sagði hann, og enn-
fremur gat hann þess, að öryggismálin i Straumsvik væru betri en
viöa á öðrum vinnustöðum. Þetta sýnir okkur hvaða áróðursgildi