Ármann - 05.08.1948, Qupperneq 2

2
kRMA N N

Fimmtudagur 5. ágúst.
Þarísa.rsh.á.tittti —
Framhald af forsíðu.
— Svo að þú talar, lest og skrif-
ar þá þrjú tungumál?
— Ég tala og skil rússnesku,
frönsku, ensku, þýzku, en auk þess
les ég pólsku, ítölsku og latínu. Mig
langar til þess að læra íslenzku. Ég
held það sé ekki rnjög erfitt. ísland
er nær óþekkt land og ég hugsa að
99% Evrópumanna viti lítið sem
ekkert urn ísland. Ég las fyrir
nokkru síðan í landafræðitímariti
litla grein um Island. Það er hræði-
leg lýsing. Varla nokkurt orð rétt.
Ég varð fyrir miklurn vonbrigðum
með Skotland nema fólkið. En ég
' gerði mér allt aðrar hugmyndir um
ísland. Ég er hissa á öllu, sem ég sé
hér. Ég hélt að hér væru aðeins
nokkrar sjómannaknæpur. En ég
hef fundið hér menntað fólk, falleg
og vel klædd börn og nýtísku bari
og matsöluhús. Ég hugsa að Islend-
ingar lesi mikið og held að þjóðin
sé mikil meningarþjóð. Nýju húsin
ykkar eru glæsileg og ég er alveg
hissa hvað mikið er byggt. Það er
alls staðar verið að byggja. Mér
finnst ekkert kalt hér. Bara mátu-
lega kalt. En vegirnir eru vondir og
brúnaðar kartöflur eru það versta,
sem ég hef smakkað hér. Ég er
búinn að sjá Geysi og Gullfoss. Það
var gaman. Svo er ég búinn að sjá
Reykjavík og nágrenni úr lofti. Mér
þykir gaman að fljúga. Ég fór fljúg-
andi frá París til Prestwíkur og kom
með Esju hingað frá Glasgow. Þetta
var í fyrsta sinni, sem ég flaug og
fyrsta sinn, sem ég ferðast á sjó. Ég
á bara eftir að koma á hestbak. Þá
mundi ég fara.fyllilega ánægður. Ég
kann vel við fólkið og mun aldrei
gleyma íslandi.
— Og hvað viltu segja um ís-
lenzku skátana?
,— Eins og ég sagði áðan, varð ég
strax hrifinn af þeim á Jamboree.
Ég hlakka til þess að kynnast ís-
lenzku skátunum betur á landsmót-
inu. Ég hugsa að skátastörfin séu
stunduð af meira kappi hér en
heima, þegar tekið er tillit til fjöld-
ans. Á Riveriaströndinni við Mið-
jarðarhafið eru rússneskir drengir og
stúlkur í sömu tjaldbúðum. Það er
því engin nýjung fyrir mig að vera
á landsmótinu á Þingvöllum hvað
það snertir. En ég veit, að það er svo -
margt að sjá og heyra þar. Ég óska
íslenzku skátunum til hamingju
með mótið og vona, að fyrir at-
beina þeirra og störf vaxi og dafni
andi skátalaganna með allri íslenzku
þjóðinni.
Skilaðu kveðju og þakklæti mínu
til Jamboree-faranna. Þeim á ég allt
þetta að þakka. Berðu einnig fjöl-
skyldunni á Grettisgötu 68 í Rvík
þakkir mínar fyrir matinn, skyrið og
harðfiskinn. Ég borða þar dagana
fyrir og eftir mótið.
V.J.
Við, sem vinnum eldhúsverkin.
Sháti er hjálpsamur.
Það fellst rnikið í þessurn orðum,
þegar við hugsum eitthvað út í þau.
Hversu oft hafa ekki skátar (og
aðrir) lagt líf sitt í hættu, við að
hjálpa öðrum frá limlestingu og
bráðurn bana? Það eru aðeins þeir,
sem ávallt eru viðbúnir. Munum
Jrað, í hvert skipti sem við förum af
skátafundi, eftir að hafa lofað að
„vera viðbúinn“, hverju það er, sem
við lofurn.
Mér datt í hug smá-atvik, sem
kom fyrir mig í fyrrasumar. Það
lýsir sarnt engn karlmennsku, en
fórnarvilja. „Ég var alein á ferða-
lagi í Noregi, í hinni gullfallegu
borg Bergen. Á einni fjölförnustu
götu borgarinnar mætti ég stórum
hóp skáta, á reiðhjólum á leið út
úr borginni. Af einhverri rælni datt
mér í hug að heilsa litlum snáða í
hópnum með okkar almennu
kveðju. Hálft í hvoru langaði mig
líka að biðja hann að vísa mér leið
á pósthús. Hann stoppaði strax og
fór að tala við mig. Jú, það var
sjálfsagt að leiðbeina mér, og það
gerði heldur ekkert til þótt hann
yrði á eftir hinum. Að lokum var
hann búinn að sýna mér heilmikið
af þessari fallegu borg. Hann notaði
tækifærið til að spyrja um starfs-
háttu okkar og langaði mjög til að
koma hingað, því að hann hafði les-
ið mikið meira um ísland en kann-
ski sum okkar. Skátar, verum gest-
risnir við bróður okkar, sem kem--
ur hingað. Munum, að vera ávallt
viðbúnir.
E irm-tveir-þrÍT.
NÚ VORAR SENN.
Nú vorar senn og útilífið lokkar,
ljómar sól um grund og mó.
Þá tökum við fram gömlu tjöldin okkar
og tjöldum hér á grænni tó.
Hér fyrir neðan lítill lækur rennur
og ljóðar hljótt við smáan stein.
Við hlustum á hann meðan bálið
brennur
og blærinn svalar ungri gyein.
Nonni og Palli
Vestmannaeyjum.
1. stúlka: Ég hugsa að mér verði
of heitt í nótt.
2. stúlka: AlJt í lagi þá kyndir þú
bara upp tjaldið.
★
Ég rakst á minnsta skátann hér á
mótinu í gær. Þótt hann væri karl-
maður rakst ég á hann í kvenskáta-
búðunum. Ég gekk að honum og
spurði hann hvað hann, héti. „Ég,
ég heiti Guðjón, ertu búin að
gleyrna því?“ (en ég hafði auðvitað
aldrei séð hann áður).
„Já, ég hef alveg gleymt því,“ svar-
aði ég, „en hvað ertu garnall?"
JLangeldur
í Hvannagjá.
Langeldurinn í fyrrakvöld var ein-
staklega skemmtilegur. Fleiri tugir
gesta voru viðstaddir, fyrir utan alla
skátana. Gjáin ómaði af söng og
glaðværð.
K. F. U. M. skátarnir sáu um flest
skemmtiatriðin og gerðu það snilld-
arlega. Dönsku skátarnir sýndu leik-
fimi af mikilli leikni, og skátar úr
Skátafélagi Reykjavíkur glímdu
undir stjórn Jóakims Pálssonar.
Skenrmtu áhorfendur sér hið bezta.
Enski skátinn Mr. FI. Dimmock
kenndi okkur enskan söng og lék
mjög smellna grínsögu, við mikinn
fögnuð skátanna.
Langeldinum var slitið með því,
að lítil stúlka frá Úlfljótsvatni fói
með kvæðið „Blessuð sértu sveitin
mín“, og gerði það á ógleymanlegan
hátt. Síðan fór Hrefna Tynes nokkr-
um orðum um skátaheitið.
„Ilriggja ára.“
„Ertu skáti?“
„Já, og sérðu hvað ég er fínn“
sagði hann og togaði í tyrkjahnútinn
sinn ánægður á svipinn.
„Ertu frá Hafnarfirði?" spurði ég,
því að það stóð á staðareinkenni
hans.
„Nei, ég er frá Kópavogi," sagði
hann drýgindarlegur.
„En nú verð ég að flýta mér yfir
brúna.“,
Um leið lagðist hann niður á fjóra
fætur og skreið yfir smáfleka, sem
var rétt hjá.
Bræðralagssöngurinn og kven-
skátasöngurinn voru sungnir.
Að lokum gengu allir heim í
tjaldbúðirnar, eftir dynjandi lúðra-
þyt K. F. U. M. skátanna.
Eiíí lítið sliátaljóð%
Yndi betra ég ekkerl veii
en aiistur á Þingvöll, er skátasveit
gefur og þiggur sín góðu heit,
þar guð er sjálfur í vigðum reit.
Með fjailahringinn sinn fagran
kringum
og fugla syngjandi auga leit.
Þá lyftist í hrifningu hugur minn
og hlýju streyma til allra finn.
Að vera á stundinni viðbúinn,
að vernda systur og bróðurinn.
Að lifa og starfa til láns og þarfa,
er leiðin greiðust i himinninn.
HELGA

Starfslið pósts og síma.