Føringatíðindi - 07.01.1897, Blaðsíða 1

FØRINGATÍÐINDI.
Nr i.
7. JANUAR 1897.
8. Ár.
Solelðis sum tað av felagirmm er við-
tikið, verður í felagsblaðnum og í ødlum
øðrum, ið Føringafelag letur prenta, brúkt
tað av sjeymannanevndini viðtikna skriv-
ingarlagið.
Sjálvsagt má ofta verða mangt at
finnast at stavingini í »Føringatíðindi«.
Firi uttan missprentingar og mangt annað
mistak, slíkt sum finnist í ødlum bløðum,
kemur her attur at tann ampi, at blað-
stírilsið ikki kann kunna hetta niggja
skrivingarlagið til fudlnar.
Við bestu vónum um, at tey mongu,
sum av mótvilja móti tí gamla skrivingar-
laginum hava hildið seg frá felaginum og
felagsblaðnum, nú vilja leggja fram at, og
at tey, sum hava meiri tokka firi tí gamla
laginum, vilja stiðja blaðið sum áður, inskja
vit lesarunum eitt gott og gleðiligt nítt ár.
kvørjum slagi), sum røða um Førjar,
um møguligt er at fáa tær.
at goyma eitt blað av kvørjum »Føringa-
tíðindi«, ið útkom, og
at veita pening árliga til at keypa eitia
bók av kvørjum slagi, sum útkemur,
viðvíkjandi Førjum og føriskum viður-
skiftum.
Flest adlir hildi við honum.
Ein av Føringafelags limum hevur biði
blaðst. um at fáa táttin »Leirvíkspáđl« í
»Føringat.». Ettir sum hesin táttur —
stuttligur sum hann er — vadla mann vera
prentaður firr, kemur hann í hetta og
j filgjandi nr. av blaðnum.
Føringafelag.
2. jóladag kom Føringafelag saman í
gcmilu fútahúsum. 26 limir vóru møttur.
Til orðstírara varð tikin Anđras Sámals-
son. Han bar fram sum umtalsevni:
prenting av bíbilsøguni.
D. Isaksen, B. A. Samuelsen og
Poul Niclasen hildu, at nú var best at
lata bíbilsøguna prenta sum skjótast.
Stavingarlagið vóru vit komnir ásamt um,
og peningurin til »søguna« var innkomin
við »basar« nú eitt árið.
Just Jacobsen helt ikki av at lata
prenta bíbilsøguna firr enn felagíð visti, at
vón var um at fáa hana í skúlarnar.
Orðstírarin bað leggja í minni, at
ein av grundinum firi, at Føriskt ikki var
komið í skúlarnar, segðist at vera tann, at
eingin førisk skúlabók var til.
B. A. Samuelsen helt, at vit kundi
prenta bíbilsøguna um hon ikki straks kom
í skúlarnar. Tey foreldur, sum vildu læra
bødn sini Føriskt, kundi so gera tað heima.
Tosað varð attur og fram um hetta.
Til enđan var meginparturin á einum um
at biða nevndina ganga inn við lærarin J.
Poulsen á Strondum um at fáa bibilsøguna,
hann hevur verið so góður at lova felaginum.
B. A. Samuelsen ráddi Føringa-
felag til:
at keypa tær gomlu bøkur (eina av
Leirvíkspádl.
Gevi ljóð og líði á,
leggi væl í minni,
meðan eg kvøði um mannin tann,
í Leirvík búði á sinni.
Pádl hann bír I I.eirvík inni,
ongar átti hann brøður,
hárið var sum afsetur
og bunet príddi høvur.
Grefligur í anlitskap,
rætt sum sjálvur hín versti,
hálsur langur og hodligur
hanns høvur til herðar festi.
Rundar herðar og langur bulur
festur við breiðum rassi;
bein og lør vóru ógvulig,
so reystur var tann knassi.
Pádl hann vaknaði árlamorgum
onkum morgum snimma:
nú listur meg til Velbastaðar,
rodna Edlint at finna.
Hann fór í tað betri stúku,
kvarin var við bláðurn,
morreyðar kubbar á skøvning dregur,
spunnir við tveimum tráðum.