Føringatíðindi - 15.04.1897, Blaðsíða 2

fáa frá statskassanum og kvussu lítið tær
lata. Stundum hevur innsendari útnevnt
seg sjálvan til »defensor rei«, tá ið aðra-
staðnis hevur verið framhildið, kvussu nógv
Førjar hava latið; men »Dim.« hevur sjón-
liga framdrigið tað, sum vísur, at Førjar
fáa ov mikið. Hetta strev sínist at bera
frukt, i tí at danskir ríksdagsmenn nú eru
farnir at gremja seg um, at ov nógv gongur
uppá Førjar. Ministari okkara hevur á
ríksdegnum framhildið, at tað ikki var
beint at metast um,. tá ið Førjar sum onnur
amt í kongaríkinum eina tíð kravdi meir,
enn tey geva av sær. Harfiri mugu adlir
rættir Føringar veita honum tøkk. Tó
kundi nakað verið lagt atturat, sum altíð
verður lagt burtur úr, tá ið »Dim.« setur
upp sínar rokningar um hesar díru Førjar.
Stórur partur av tí, Føringar vinna av
sjógvi og landi og av teimum útlendsku
varum, teir níta, verður forhandlað i danska
høvuðsstaðnum og harav fáa borgarir har
vinning og evnir til at lata størri skatt,
meðan eingin slíkur vinningur tilflítur
Førjum av Danskari varu. Tann, sum veit
um hesi viðurskiftir. vil lætt kunna á at
skina, at Førjar, tá ið best hevur borið til,
mugu sigast at hava verið við sviðisoðið.
Kvussu hevur gingið við hesum og kvussu
nógv, ið misfarið er við vánaligum húshalđi
av ti, statskassin hevur veittFørjum, hevur
»Dim;« ikki borið uppá mál.
Omakaleysari hevði verið firi løgting,
arntmann, riksdagsmenn og ministara, hevði
útgiftirnar tilFørjar minkað i stórum; men
tó at vit, sum seta æru í at vera sjálv-
bjargnir Føringar. ikki inskja, at Førjar
mugu altíð hanga uppi í danska ríkiskropp-
inum sum ein darvandi fátækkassalimur,
muga vit gleða okkum ivir at fáa so nógv
úr statskassanum, sum møguligt, til at stiðja
okkara framburð, hopandi at vit við dugna-
skapi, tá ið tíðin líður, fáa evnir til at
gjalda tað attur.
„Abbi tolur ikki geylið, — koyri teir í
mirkaholið “
\
Soleiðis hevur mangur gamalur maður
sagt, tá ið abbasinirnir hava verið ov
skrálamiklir. Summir abbar tola tó meiri
geyl enn aðrir.
Ikki er at undrast ivir, um Suðroya
dreingir keðast við at røkta fedlina, tá ið
einki hevur verið í eitt heilt 'ár, ettir sum
Norðingar eru keđdur av at skifta mjøl
undir bitanum, tá ið einki hevur verið inni
í tvær nætur. — Ja mangt kann vera likn-
andi um ikki javnandi.
Latið okkum, firi at tosa álvara, røða
um »Dim.« Nr. g, sum nevnir, kvussu nógv
arresthús verða brúkt í Noreg og aðra-
staðnis i útlondum. Kví sigur »Dim.« einki
um, kvussu nógvar vínstovur eru har. Eg
haldi vínstovurnar gera somu nittu til at
føra mannin i arrest, sum mjølið til at leiða
músina i fedluna. Ofta verður sagt, at
vinið loypur ikki á nakran, men vit síggja
jú, at køtið verður meiri músetið i teimum
ótøttu kjødlunum enn í teimum tøttu, um
eisini har ein mús kann verða borin inn i
einum bundi um heystið.
Eg kann ikki siga, kvussu nógvar vín-
stóvur eru aðrastaðnis til kvørt arresthús;
men væl munna tær vera fleir enn i Havn.
At flita arresthúsið úr Suðroy haldi eg vera
ómenniskjaligt, ettir sum »Dim.« heldur tað
gera gagn har.
Tó at »verja bíður ongan ófrið«, haldi
eg, at okkum Norðingum nítist ikki arrest-
hús, so leingi eingin vinstova er. Eg skal
tó takka »Dim.«s blaðstírara firi, at hann
sum gamalur maður, komin at abba alđri,
vil mæla til at gera okkum hol firi ófriða-
kroppum. Kundi borið á, at vit sjálvir
fingu i lag at gera okkum holið, hevði
blaðstírarin veitt okkum pening til vínstovur,
sum fólk kundi siti og rímað í:
»Drekk í friði, verð nú glaður;
abbi tigur, pápi ræður.«
Norð í Vági í mars 1897.
S.
Sovið væl í friði.
Dúgvan er sera meinaleys — hon
hevur drúgvast ikki sin javnlíka midlum
2-fóta djór.
»Dúgvan oljublaðið ber«. — So ger
eisini avhaldsdúgva okkara. Hon ber boð
um, kvat Føringar lata firi sterkt drekka:
90 túsund krónur um árið. Har kennist
blaðið við linandi (friðgevandi) olju.
Góður eri eg við »Dúgvuna«, men
betri verði eg, um hon næstu ferð — sum
Danskarin sigur — »tekur blaðið fra munni«
og málar sjálvan hin fánita so svartan, sum
hann er.
Fegin vildi eg, at »Dúgvan« royndi at
fáa uppspurning om, kvussu nógv var latið
i todl hetta farna árið og harettir gavupp-
skot til, kvussu nógv Føringar lata
út firi sterkt drekka; ikki kvussu nógv tað
verður keypt firi i útlondum. Hetlendara
armingarnir eiga ikki at fáa so stóran part
í uppskotinum. Teir keypa ivaleyst minni,
enn tað, ið Føringar drekka í útlondum.
Søgur ganga frá, at íslendingar biggja
brúgvar firi tusundtalskrónur árliga firi
pening, innkomin í todli, og at føroyskir
útróðramenn hava latið stóran part av
hesum peningi. Eitt árið sigist todlurin á