Føringatíðindi - 17.11.1898, Blaðsíða 2

frároknað, har sum 14 sjúk neyt vóru kjá
teimum 4 monnum, íð lótu síni neyt pota,
so kann ikki sigast at standa idla til attur
ímóti sum vorðið er i øðrum lonđum.
Av teimum neytum, sum díralekjarin
fann at vera fongd, kadlast 1 at vera
skotsk-đansk blanding, 5 óblandað donsk,
13 av dansk-føroyskari blanding og 15 so-
kadlað óblandað føroysk. Hetta má takast
so, at hesu neytuni ikki hava útlendska
blanding í teimum seinastu ættarliðunum.
Rætt óblandað føroyskt neytaslag er ikki
til. í ødlum bigdum er neytaslagið meir
edla minni uppblandað við skotskt, danskt,
norskt edla annað útlendskt neytaslag.
Dr. phil. J. Jakobsen,
sum í summar og heyst hevur verið heima
og vitja, er nú farin attur til Danmarkar.
Hann hevur hesa ferðina sum áður ikki
ligið á latusíðuni, meðan hann hevur verið
í Førjum; men hann hevur ferðast um
Førjar og roynt at leita upp gamlar søgur
og annað viðvikjandi Førjum ogFørjasiðum
í forntíðini. Sum vit firr hava greitt frá,
hevur Dr. Jakobsen skrivað nógvar før-
oyskar søgur og ævintír, sum nú eru
undir prenting. Um kvøldið 10. í hesum
mánaði gjørdi hann so væl, i sjónarleik-
skálanum í Havn at halda firidrag og upp-
lestur av nøkrum av teimum søgum, sum
hann hevur skrivað. Vit nítast neyvan at
siga, at søgurnar eru bæði vakrar og góðar.
Tað er ikki lítið arbeiði, maðurin hevur
niðurlagt í hetta verkið, sum er besta
prógv firi ti fosturlandskærleika, hann ber,
og søgurnar eru so væl skrivaðar, at tað
er stórt fragd kjá Føringum at eiga ein
mann sum Dr. J. At hann er gingin til
arbeiðið við hugi og stórari ágrítinheit,
sæst væl, og tær søgurnar, sum hann læs
upp, vísa, kvussu stórur munur tað er
ímidlum tað, sum skrivað er við kærleika
til evnið og til natiónina, og tað, sum verður
skrivað bara av forvitinskapi, uttan kenn-
skap til tíðina, til teinkjumáta og til na-
tiónina. Nøkur orð av tí, sum Dr. J. segði,
skulu vit enda hesa grein við. Tann besti
upplísningur var, ettir hansara meining,
tann, at fólkíFørjum first og fremst kendi
landsins gomlu søgur, landsins siður og
landsins mál. Hetta er vert at leggja í
minni, ikki minst av tí, at røðarin segði,
at hann ikki hoyrđi til teir, sum vilja hava
Føroyskt einaráðandi í Førjum.
Jens Sibbason og upplísingin.
(Av Q.)
Ja, her er idla í landi vorðið,
kvør óviti vil nú hava orðið,
um landastíri teir tosa og skriva,
teir klóku fáa ei frið til at liva,
teir góðu gomlu, sum firr aleina
kundu skriva og práta og siga tað beina,
teir gomlu, teir lærdu, teir stóru og klóku,
úr teimum vit firr ødl ráðini tóku,
um teir meintu nakað. so var tað beint,
teir førdu tí orðið bæði tíðlja og seint,
men nú vil kvør robuksubrók taka orðið,
ja her er nú idla í landinum vorið.
Hann, sUm var klæfiđur í stuttum brókum
og morreyðum koti, firr helt seg í krókum,
ein, sum ei átti útlendskan >đress«,
hann hevði ei annað at siga enn »yæs«,
og segði hann »no«, kvat so fáur tordi,
í mirkustovuna menn hann koyrđu
um slíkt kundi lógliga fáast i lag,
men gakk, slíkt gongur skamm ikki ídag,
nú kappast menn um at meina og siga
sítt orðið við, nógv ov nógv vita
um skúlar, um kirkjur. um sprák og lógir,
ei đáni í, um eg eri óður.
Hetta unga fólkið, íð nú kemur til,
alt møguligt fegin tað broyta vil,
um miðlingamaður fekk slag, fekk skvett,
firr hevur ei triðjimaður tað grett,
men nú hevur alt eit annað lag,
í »bløðunum« stendur tað næsta dag,
og bløðini trilkast eitt ettir annað;
meðani eitt var, gekk idla, nú gongur forb ..;
og almanna upplísing gongur í hølum
eitt lív við ótta, eitt lív í gølum,
nú miðlingamaður ei annað vil hoyra,
enn móðurmál firi sínum oyra.
At hugsa sær til, at ein robuksubrók,
sum aldrin sá permu á gráubók,
at slíkt eitt evni skal tosa við
um sprák, politik og landasið,
tað er mín santin so stívt eitt stikki
sum gevast kann, ettir mínum tikki;
at mannsevni, sum aldrin jakka bar,
skal skriva i bløð bæði her og har,
tað má forbjóðast, tað er vist tað ger,
her saknast lógboð, tað sjónligt er,
um Per og Pál fáa lov til at skriva,
so kann eingin tramin í landinum liva.
Føringafelag.
(Av A. Sámalsson.)
Ja, kvussu er nú við Føringafelag
vorið? má eisini eg spirja við einum skriv-