Føringatíðindi - 06.12.1900, Blaðsíða 2

sannheit. Lat tað so vera so »stoyt-
andi* sum tað vera vil, lat so allar tær
»vælsinnaðu« kaninirnar lespa teirra: »Gud,
hvussu hatta er næsvíst!«, tað ger einki.
Blóð av okkara blóði, ánd av okkara ánd.
tað skulu bløðini vera. Tá fyrst fær
»pressan« tað virði, hon eigur: Heilin í ti
stóra samfundslekaminum.
C. Holm-Isaksen.
Sludentarferðin til islands.
29. oktbr. var veitslu í studentarfelag-
inum í Keypmannahavn. í »Dimmalætting«
stendur ein frágreiðing frá hesari veitslu,
og vit skulu geva aftur nakað av tf, sum
fyri fórst. — Skrivarin heitur M. M.
Til at begynna við vóru o. u. 80 fólk
samankomin til eina máltíð. Harímillum
vóru av Føringum Hammershaimb, próst,
Hammershaimb, ađjunkt, J. Jakobsen, dr.
phil., Olsen, sýslumaður, Finsen, apotekari,
Boeg, fysikus, og Nevndin fyri Føringa-
felag í Keypmannahavn. Aftaná kom tann
rætta høgtíðin fyri, og talur vóru hildnar
fyri íslandi av Mylius-Erichsen, av lekjari
Fog ein skemtitalu fyri Førjum og ein
talu av dr. Georg Brandes fyri íslandi.
Dr. Brandes’ tala er skrivað í »Dimmal.«
eftir »Politiken« —slutti eg mær til —, og
hon er um íslanđ og íslenđarir øll somul.
Føringar eru eina ferð — vart ella óvart
— tiknir uppí sangini. — Síðani sýntu
Føringar, flestir í føroyskum klæðum, tann
føroyska dansin, sum adjunkt Hammers-
haimb tosaði um. íslendingar sungu ís-
lendsk, og próst Hammershaimb takkaði
uppá Føringars vegna.
Aftaná frágreiðing frá hesari veitslu
sigir »Diml.«s skrivari nøkur orð um tær
vónir, sum vit Føringar kunnu knýta til
Studentarferðina. Tað gleðir meg, at vón-
irnar sýnist »Diml.«s skrivara at vera
góðar. Hann má ársaka meg, men hvað-
ani kunna slutta slíkt úr frágreiðing hans?
Tað sæst nú, sum eg fyrr havi frygtað,
men ongantíð trú, at ferðin í summar eina
og aleina varð gjørd til Islanđs. Nú stu-
dentarnir koma heim aftur, eiga teir neyvan
eitt orð um Førjar (doktar Fogs skemtu-
søgu undantikin). Eg fati ikki, at teír
Føringar, sum sótu við borðið, ikkifingu
ilt av matinum. Eg kenni nógvar Føringar
í Førjum, sum vildu rýmt á dyr, so skjótt
sum teir merkti andina í festuni, t. v. s.
um teir ikki fóru til eina fest fyri bara
íslendingum. Eg skal ikki her tala um
dr. Brandes. Hann kennir ikki Førjar og
sýnist ikki at hava fingið nakað kennskap
til teirra. Men, Mylius-Erichsen! Eg
minnist at hann í Klubhúsinum í Havn í
summar segði, at ferðin var bæði til ís-
land og Førjar, tó at bløðini frammanundan
bara høvdu skrivað um ferðin til ísland.
Hann segði, at tá ið ein helt, at land-
gongdini í Havn var bara ein stansir av
sjógvferðini, so var tað ikki sannheit. Stu-
dentarferðin (endamálið) galt líka væl
Førjum sum íslandi. — Hesi orð koma nú
fyri okkum Føringum bara at síggja út
sum eitt fólkaligheits orðatak, tosað eina
stund, tá íð talarin stóð ímillum Føringar,
hjá Føringum í Førjum. Komin burtur úr
Førjum, eigur hann einkið orð fyri Førjum,
og hinir talarnir fylgja í kjølum hans.
Føringar mugu tó ikki angra, at teir
sýntu blíðskap ímóti teimum fremmindi.
Teir máttu gera tað fyri sína egnu skyld,
íð hvussu var, tí teir hoyra til eitt blídligt
fólkaslag. Lat so vera, at vit ikki eru
verdir at taka uppá tunguna í mannarúgvu
uttanfyri Førjar, — vit mugu harfyri ikki
missa virðing fyri okkum sjálvum, Vit
kunna einans misunna íslandsmonnum teirra
»litteratur«, einki annað vilja vit skifta um
við teir. Okkara lanđ er lltið og fátækt
— »lat gá« —, men vit meta okkum og
okkara land í virði (uttan í peningavirði)
just við bæði Danmark og ísland. Føringar
standa ikki aftanfyri íslendarar og Dansk-
arar sum fólk.
Um tað nú kann arga okkum, at ikki
ein ella annar Føringur —; í staðin fyri at
sýna Danskaranum í Studentarfelaginum
tann førøyska dansin, sum teir ivaleyst
hava fatað sum ein »kunst«, teir »innføddu«
Føringarnir frigda sær við — spurdi stu-
dentarnar, um teir ikki á vegnum til ís-
lands bóru saman við eitt fólkaslag, sum
teir varaðu av, so vilja vit yvir høvur ikki
gremja okkum um »det værdige Togs
værdige Afslutning«. Lat alt hetta vera
okkum til læru — lat tað læra okkum at
líta á Vorharri og okkum sjálvum, ongan
annan av monnum. q.
B r ú d I e y p.
Um heystið, tá ið allar blómir følna
og allir fuglar tiga, ýra brúdleypini fram.
í regn og toku og køldum vindi setur
elskhúgsspíran frukt, búnað í summarsól
og Ijósum nætrum. Sólvarmin og summar-
lýðkan elur manga forbodna tráan og
veksur um longsilin hjá mann og kvinnu
eftir tí prestasignaðu egtasongini og tí