Fuglaframi - 29.01.1901, Blaðsíða 1

Lýsingar,
fyri smæsti skrift:
ínnlendskar:
10 oyr. reglan ella
hennara pláss.
Uttanfyri Føroyar:
12 oyr. reglan.
Fuglaframi.
„Fuglaframi“ kann
bíleggjast á ollum
posthusum í Før-
oyum, Danimarki,
Gronlandi, Noregi
og Svøríki.
Nr. 20.
Tírsdagin 29. Januar 1901.
J. ár.
„Fuglaframi“ kemur út 2. og 4. tírsdag um Ansvarhavandi blaðstýrari:
mánaðin. Skriftlig uppsogn. SvERRE PATURSSON.
„Fuglaframi“ kostar, goldin frammanundan,
1 kr. hálvárið, flutningspening undantikin.
Av sjálvvanda.
Hví óttast tú og stúrir
í náttamyrkri svarta,
tá oman, niðan skínur
og varmar sólin bjarta.
Veít tú ikki Harrans orð,
sum enn er altíð ungt,
sit tí ei'og gruna
í døpurhuga tungt.
Hví stynjar tú og stúrir
í tínum tungu stundum?
O neyðar hjarta hoyr tó
tann einglasjong í lundum,
hoyr hin væna harpuslátt
í føgrum einglalag,
hoyr hin fagra viðgangin
tóna verði glað.
Men vil tú ikki hoyra
tann harpusláttin reina,
so sjálvur hav tú skuld fyri
hvat tær er at meina,
tekur tú ei heilsubót,
sum Harrin bjóðar út,
so klaga bert teg sjálvan
fyri al tin sorg og sút.
Av sjálvvanđa tú kúrir
í náttamyrkri svarta,
av sjálvvanda er vesælt
og døkt í tínum hjarta.
O kom tær tó til ljósið fram
til gleði og til frið,
tá verður frítt og fagurt
utan um og í tær við.
Tú lat meg taka sorgirnar
og alt, hvat tær kann granda,
eg vil so fegin hjálpa
og loysa teg úr vanda,
eg vil so gjarna leiða teg
á alli tíni ferð, —
so ljóða Harrans miskunnsami
orð um alla verð.
Jú, søk til Harran fram,
hann við gleði vil tær fagna,
hann lekjur alt, sum sárt er,
hann veit, hvat tær kann gagna,
tá mann tú kenna lætta brátt
av alli tíni tyngd,
tá mann tú verða fróður,
alt sum hin villa hind.
P.
Smitsamar sjúkur í Føroyum.
Smitsamar sjúkur ganga nú á døgum
tíðari í landinum enn fyrr, og fleiri sjúkur,
sum fyrr ikki ella lítið kendist her, eru nú
næstan okkara árligu gestir. Tann stóra
atvoldin i, at smitsamar sjúkur nú eru so
íðiligar her, er tann, at sambandið við út-
landið er vaksið so dúliga. Meðan tað í
kongaligu handils tíðini gingu langar tíðir
millum hvørt skip, íð kom utanfrá, gongur
nú ikki vikan utan antin segl- ella guvu-
skip kemur higar úr útlondum. Vit liggja
soleiðis nú nógv meira enn fyrr í andgletti
fyri at fáa sjúkur førdar tíl landið,
Men vit eru betur førir fyri at møta
teimum smitsomu sjúkunum nú, enn teir
gomlu vóru tað. Og tað ger, at Føroy-
ingar liva nógv reinsamari nú. Matker-
aldini eru reinari og innanhýsis verður
oftari sópað og tváðað; eisini kroppurin
verður betur" røktir. Meiri reinligheit!
prædika lekjarnir nú á døgum bæði tíð-
liga og seint; reinligheit er tað besta vápin
móti smitsamum sjúkum; smitsamar sjúkur
elska skitligheit.
Tað eru elđri fólk, sum í rama álvara
pástanda, at sjúkurnar ganga tíðari nú, tí
at reinligheitin er tikin til! Hetta er ímóti
øllum lekjaravitinskapi og royndum. Og
frá okkara egna landið gongur eisini vit-
nisburðurin imóti hesum. Tí tá íð smit-
som sjúka kom til landið fyrr, so gekk
hon yvir høvur verri og víðari enn nú, tó
at sambandið innanlands var minni.
Og úr øðrum londum vita vit, at
tær flestu smitsomu sjúkurnar ganga ikki
so illa nú í tíðini, og tað av tí, at fólk er
reinligari; tær halda seg helst har sum
fólkið er skitligast. Svarti deyði, sum í
gomlum đøgum oyddi heil lond fyri fólk,
hevur stutt síðani verið aftur i Europa,
men vann pinkulítið veldi. Sama aðrar