Fuglaframi - 29.01.1901, Blaðsíða 3

sínum røðum vóru væl við Føroyingar, ja
dámdi okkum sera væl, so virđi teir okk-
um ov smábarnaliga — teir virdi okkum
sum vaksin virða børn. ikki sum menn
virða menn. Vit meina tí, at hesin, íð
røddi, ikki rødđi fyri allan flokkin, íð var
her í summar, og at tað vóru fleiri í hon-
um, sum hugsaði størri og mætari um Før-
oyingar. Uppá tað hava vit prógv í brøv-
um, vit hava fingið frá ymsum av teimum,
sum vóru við í ferðini, Eisini meina vit,
at hvat virðingini viðvíkjur, vil tað bætna,
meðun um líðir.
Mær tykist, at Islendingar høvdu ár-
søk til at vera hálvfirtnir av tí, at Dani
var biðin um at siga frá islendska tví-
sanginum.
íð hvussu er, vildi vit hilđu okkum
havt góða grund til ikki at tikið tað væl
upp, um Danir, meðan Føroyingar vóru
tilsteðar, skuldu siga frá føroyska dans-
inum.
»Fuglafr.« samsinnist við A. C. Even-
sen og P. Effersø, at Føroyingar ikki geva
seg til ein slíkan umgang, sum »Turist-
foreningen« vil hava teir til. Slíkt vil vist
ikki vera til sømdir hvørki fyri teir ella
okkum, íð heima eru. Hvat íslendingar
vilja, verður teirra sak. Føroyingar nýtast
ikki at hoppa eftir. At teir vísa sín dans
onkumtíð, er einki at siga um; men at
teir her søgdu nei, vildi verið beint.
Harri—frú.
Eg havi tað vón, at tað f jákuta brúkið
av »hr.«-inum má doyggja burtur hjá okk-
um. Tí lótur og lygn og tvætl er tað
millum okkum — hugurin fylgir alđrin við.
Og eg trúgvi, at tað skal vera ringt at
finna skiliga grund fyri, at halđa uppá tað.
Tá íð tí J. P. sigir, et hann Ikki vil blanda
seg uppí, hvat víðvíkjur »hr.«-inum, so taki
eg tað beinanvegin fyri, at hann einki lík-
ligt veit ímóti tí at siga.
Fyri at behalda frúunavnið førir J. P.
grundir fram. Men tær sýnast mær ikki
reiðiligar sterkar og greiðar.
Hann leggur okkum eina við, at vilja
vit hugsa um at fáa Føroyingar millum
fræga manna tal, so mugu vit eisini seta
tey orð aftur í tann gamla sess, sum teir
gomlu settu tey. Og hann vísir úr Eddu,
at frúunavnið slektar frá gudakvinnuni
Freyu. Og tí, at tað er gamalt. sømir tað
okkum væl at goyma tað og brúka tað.
Orðið brúktist fyrr um ráðandi kvinnur,
sigir hann.
Tí trúgvi eg. Eisini her sýnist tað
heldur ikki at vera brúkt um aðrar kvinn-
ur utan tær, sum hava havt nógv undir
hondum, t. d. um tað ráðandi kvinnu í
Húsavík — húsfrúgvin í Húsavík. At hon
ikki verður mint við sínum navni, men
bert sum »Húsfrúgvin«, tað mann týða, at
tað ikki hevur verið siður at kalla fátæk-
ari kvinnur við frúunavnið.
»Seta orðini í tann gamla sessin«,
sigir J, P. Men tá íð tað kemur til
stykkið, er hann ikki førur fyri tí. Hann
teku’ og broytir frúunavnið til at tað
hereftir skal galda allar føroyskar kvinnur,
íð eiga hús og heim at standa fyri. Hann
tekur eitt gamalt orð og setir í ein
nýggjan sess!
Tað stendur um ringar og góðar tíðir,
eftir sum vit duga illa ella væl at have
føroyska grunđ undir fótum; menattroðka
tað gamla inn, tá íð tað alđeilis ikki kann
høska í sama lagið, sum tað høskaði í
forðum, tað er ikki beint.
Frúunavnið brúkast júst nú sum í
forðum. í forðum brúktist tað um kvinnur
av.góðari ætt og við nógvum veldi; nú
brúkast tað um »fínari« og »dannaðar« og
meiri vælhavandi kvinnur, — tað er sum
tað sama. Men honum, sum finnur, at
menniskjan kann vera líka góð, hvar hon
er støđđ, býr tað írrióti, at ein pai'turin av
kvinnum virðist við frúunavni fram fyri
hin. Teir høvdu eisini í forðum nøvnini
»trælur« og »fríur«. Skulu vit eisini brúka
tey nú?
Eg meini, at J. P. hevur sýnt, um enn
vist ikki við vilja, at slíkt tjenar okkum
ikki.
Og kann frúunavnið ikki líkliga brúk-
ast utan at broytast til at galđa alla kvinn-
ur, íð eiga hús og heim at standa fyri, so
tykir mær tað klókligast at leggja tað
burtur, ella at tað (frú ella helst húsfrú)
bert verður brúkt í umtali og ikki í tiltalu
og tilskrift.
Tí eisini tað: At fáa fólk til at leggja
frúunavnið av, tað er gjørligt; men at fáa
fólk til í talu og skrift at nevna við frúu-
navni allar kvinnur, sum eiga hús og
heim at standa fyri, —. tað haldi eg vera
ógjørligt.
Men av teimum tveimum: Antin seta
tað í tann gamla sessin (sum tað er nú),
ella lata tað galda yvirhøvur, taki eg, at
tað skal galda yvirhøvur. Páll.
Sibirien i vore dage. S. O. Paturs-
son. 4. hefti er liðugt og inniheldur
millum annað bókaskrivarins ferðalag
saman við heidningum á ovði plássum.
»Knald-Patriotar«. At gera nógv av
og gera nógv burtur úr ongum, sýnist at
liggja lætt fyri »Tingakrossi«. Tað sum
blaðið sigir um hvalaveiðuna er nógv
uppafturtos; at útlendskir pengar gera tað