Alþýðublaðið - 08.04.1935, Blaðsíða 2

MÁNUDAGINN 8. APRÍL 1935.
alpýðublaðið
Frakkar auka herlnn
við anstnrlandamærin.
PARÍS, laugardagskvöld. (FB.)
ÞAÐ hefir vakið feikna eftir-
tekt, að Frakkar hafa nú
gripið til sérstakra, víðtækravar-
úðarráðstafana vegna þess,
hvernig horfir í álfunni.
Á fundi í yfirlandvarnarráði
Frakklands fluttu margir ráðherr-
anna ræður um nauðsynina á að
grípa til sérstakra ráðstafana í
öryggis skyni. Ræðurnar fliittu
Laval utanríkismálaráðherra, her-
mála-, flotamála- og loftvarna-
ráðherrarnir. Pegar þeir höfðu
lokið við að gefa ráðinu skýrslur
sínar, tók það þá ákvörðun að
fara fram á það við ríkisstjórn-
ina, að fá heimild til þess að
hafa áfram við herskyldustörf þá
100 000 menn, sem annars áttu að
fá lausn úr herþjónustu í lok yf-
irstandandi mánaðar. Ráðið tók
enn fremur þá ákvörðun, að á-
kveða ekki að svo stöddu hversu
lengi þeir, sem nú gegna her-
skyldustörfum, skyldu vera í
hernum, og verða þeir áreiðan-
lega ekki leystir frá störfum sín-
um fyrr en ófriðarhættan er hjá
liðin. — Maurin hermálaráðherra
hefir tilkynt, að herdeild úr Ma-
rokkoliðinu hafi verið flutt frá
Auch til Efra Elsass og tvær her-
deildir fótgönguliðs frá Narbonne
til Metz, til þess að auka herafl-
ann við austurlandamærin.
(United Press.)
Anthony Eíen veifcnr.
LONDON, laugardagskvöld.
Anthony Eden hefir nú tekið
sér hvíld frá störfum um stund-
arsakir. Er hann lasinn og liggur
í rúminu í dag. Samt sem áður
átti hann tal við blaðamenn og
sagði við þá, að þó að för sín
hefði reyndar verið mjög erfið,
þá væri hann sannfærður um að
hún hefði orðið að miklu gagni,
og þó að enginn gæti efast um
að stjórnmálaástandið í álfunni
væri stórkostlega ískyggilegt, þá
væru þeir erfiðleikar, sem nú
steðjuðu að, engan veginn ósigr-
andi.
' ■ í.f'f'
.....................II .11» 'I *-l
Vill inssolini ieyfa endar-
. vígbúnað Mzhaiands?
Mussolini hefir farið úr Róm
og dvelst nú á býli sínu úti í
sveit. Sennilegt er talið að hann
sé að búa sig undir Stresa-ráð-
stefnuna. Mönnum er kunnugt
um það, að hann er lítið gefinn
fyrir langar bollaleggingar og
málalengingar, og að hann hall-
ast að því, sem hann kallar raun-
verulega áætlun um það, hvern-
ig eigi að leysa eða að minsta
kosti færa í betra horf stjórmála-
ástandið í álfunni. Er talið að
Mussolini myndi gjarnan vilja
fallast að einhverju leyti á sjón-
armið Þýzkalands, en telur sig
eiga mjög erfitt með það, vegna
hins .mikla vígbúnaðar Þjóðverja.
Kunnugt er það einnig, að Italía
mun ekki gera sér það að góðu,
að nokkur ráðstöfun verði gerð,
sem skerðir sjálfstæði Austurrík-
is.
Frðnsb blðð ðttast, að Bretar
muni ekhi styðja kæru Frafck-
iands.
Frönsk blöð láta í ljós ótta um
það, að Stóra-Bretland muni ekki
standa með Frakklandi, þegar far-
ið verður að fjalla um orðsend-
ingu þá, er franska stjórnin liefir
sent Þjóðabandalaginu um þá á-
kvörðun þýzku stjórnarinnar, að
bjóða út herliði. (FO.)
Dasskrá ráðstefnonnar i Streso
Það hefir ennþá ekki verið á-
kveðið hverjir verða skulu full-
trúar Stóra-Bretlands á Stresa-
ráðstefnunni, en það hefir verið
ákveðið, að Sir John Simon birti
nöfn hinna væntanlegu fulltrúa í
neðri málstofunni á mánudaginn
kemur. Stungið hefir verið upp á
því, að forsætisráðherrann færi
sjálfur, en ekkert látið uppi um
það enn, hvort svo verði.
Þessa dagana er verið að ganga
frá bráðabirgðadagskrá fyrir ráð-
stefnuna. Það er talið hugsan-
legt að hún muni hefjast með
því, að fulltrúar Stóra-Bretlands
geri grein fyrir viðræðum Ant-
hony Edens við stjórnmálamenn
í Austur-Evrópu.
Þá er gert ráð fyrir að hefjist
almennar umræ'ður um stjórn-
málastefnu stórveldanna í fnam-
tíöunii. Og loks er gert ráð fyrir,
að hvert um sig hinna þriggja
velda setji fram sína. sérstöku
skoðun á ástandinu og leggi fram
tillögur sínar. (FO.)
Varúðarráðstafanirvið
austurlandamæri
Frakh lands.
PARÍS, laugardagskvöld. (FB.)
Ríkisstjórnin hefir tekið ákvörð-
un um að hafa áfram við her-
skyldustörf 60 000 nýliða, sem
áttu að réttu að fá lausn úr her-
þjónustunni þ. 13. apríl.
Liðsafli þessi verður hafður í
nánd við mikilvægar stöðvar á
austur-landamærunum.
Mikill afli í Vest-
mannaeyjum.
Barnaskálanura lokað
vegna innflúensunnar.
VESTMANNAEYJUM, 6/4.
Barnaskólanum hér í Vest-
mannaeyjum var lokað í gær
vegna inflúenzufaraldursins. Veik-
in er talsvert útbreidd, en frem-
ur væg, og aðeins nokkur lungna-
bólgutilfelli.
Seinni part vikunnar hefir ver-
ið stöðugt róið hér, og afli ver-
ið ágætur.
1 morgun fór Lyra héðan frá
Vestmannaeyjum, og tók hún hér
135 smálestir af fiskimjöli og 250
smálestir af saltfiski. (FÚ.)
SMAAUGLY5INCAR
ALÞÝaURLACÍINl
50
Til Hallgrímskirkju i Saurhæ.
Móttekið frá K. G. 2 kr. Afb. af
Lilju Kristjánsd. frá „Konu“ 5 kr.
Beztu þakkir. Ásm. Gestsson.
Hvað á ég að hafa í matinn á
morgun? Beinlausan fisk, ýsu nýj-
an stútung, nætursaltaðan fisk,
kinnar, saitfisk, hausa, lifur og
hrogn. Alt í síma”1689.
Lítið hús til sölu utan við bæ-
inn. Upplýsingar ” gefur Þórður
Þórðarson, Laugavegi 68 eftir kl.7.
Sparið peninga! Forðist óþe!g-
iincLi ! Vanti yður rú.ður í glug ja,
þá hringið í síma 1736, og verða
þær fljótt látinar L
Þegar ég hætti að selja trúlof-
unarhringana kom svo mikill aft-
urkiþpur í trúlofanir í landinu,
að til vandræða horfði. Er því
byrjaður aftur. Sigurþór.
kostlr
Fyrsta bifreið George B. Selden’s var smurð af Vacuum Oil Company
h.f. árið 1877; nýja staumlinuge.ðin frá 1934 er lika Gargoyle-smurð.
GARGOYLE MOBILOIL fylgist alt af með próun tækninnar og kemst
meira að segja feti framar. I G4RGOILE-TÖFLUNNI er getið um réttu
tegundina af Gargoyle Mobiloil fyrir sérhverja tegund vagna, nýja og
gamla, próttmikla olíu, sem veitir vagni yðar fullkomna smurningvernd
undir öllum kringumstæðum, oliuna, sem hefir 6 afburða kosti, oliuna,
sem alt af er ný.
Jafn-gömul fyrstu bifreiðinni. — Jafn-ný síðustu gerðinni.
ADalsalar ð Islatdi: O.ítverzlDj Islatds h.f.
Belri vernd
Meiri ending
Minnl sóftnn
A' ðveldari gangsetning
Lengra á milli olío
skifta
Fœst alls staðar
Mobiloil
VACUUM OIL COMPANY
W. Somerset Maugham.
Litaða blæjan,
20
.,Hví sagðirðu mér þá, að þér stæði á sama um hana?“
„Það gerði ég aldrei. Ég sagði aðeins, að ég bæri ekki ást til
hennar. Nú í fleiri ár höfum við aðeins endrum og eins sofið
saman, hún kærir sig lítið um slíka hluti. En við höfum alt af
verið ágætir vinir. Og mér er sama þó ég segi þér það, að ég er
meira upp á hana kominn en nokkurn annan: í veröldinnl og meira
en fjöldinn álítur."
„Heldurðu þá ekki að það hefði verið drengilegra af þér að
láta mig í friði?“
Henni fanst það undarlegt, að hún, þrátt fyrir skelfinguna, sem
var að gagntaka hana, skyldi megna að tala með slíkri rósemi.
,,Þú varst inndælasta stúlkan, sem ég hafði lritt í nrörg ár, og
ég varð bálskotinn í þér. Ekki geturðu áfellst mig fyrir það.“
„Mig minnir að þú segðir einu sinni, að ég skyldi ekki lénda í
sorpinu.“
„Guð hjálpi mér, það ætla ég þó sannarlega ekki að gera, en
við höfum gengið í gildru og ég mun gera alt, sem/ í mannleg.u j
valdi stendur, til þess að bjarga þér út úr henni.“
„Nema þetta eina eðlilega og sjálfsagða.“
Hann stóð upp og settist í stól sinn.
, Þú veizt ekki hvað mér þykir vænt um þig,“ veinaði hún, „ég
get ekki lifað án þín. Hefirðu enga meðaumkun með mér?“
Hún gat ekki sagt meira, grátur hennar virtist óstöðvandi.
,,Ég vil alls ekki vera óvingjarnlegur og guð má vita að jnér
þykir leitt að þurfa að særa tilfinningar þínar, en sannleikann
verður að segja.“ I ,
„Líf mitt er eyöilagt — hví gaztu ekki látið mig í j'riöi? Hvað
hafði ég eiginlega gert þér?“
„Ef það er léttir fyrir þig að varpa allri söldnni á /mig — þá
gerðu svo vel.“
Ógurleg reiöi blossaði alt í einu upp; í Kitty.
„Það hefir víst verið ég, sem varpaði mér upp í fangið á þér;
það hefir víst verið ég, sem aldrei lét þig| í friði fyrr en þú varðst
við óskum mínum og þrám.“
„Ég segi það nú ekki beinlínis. En hins vegar hefði mér ekki
dottið í þug ástarsamband á milli mín og þín, ef þú hefðir ekki
ótvírætt gefið það' í skyn, að þú varst til í það.“
Ó, hvílík vanvirða. Og hún vissi, að það, sem hann sagði, var
satt. Svipur hans var nú ólundarlegur og reiðilegur og hann néri
hendur sínar í ákafa. En þess á milli leit hann iðulega á hana með
reiðilegu augnaráði.
„Vill ekki maðurinn þinn fyrirgefa þér?“ sagði hann eftir stund-
arkorn.
„Ég hefi ekki farið fram á það við hann.“
Hann krepti ósjálfrátt hnefann og hún tók eftir því, að hann'
bældi niður reiðióp, sem var að brjótast út af vörum hans.
„Því ferðu ekki til hans með fullu trausti til miskunnar hans og
ástar, sem þú hefir gert svo mikið veður af?“
„Ó, þú þekkir hann ekki neitt.“ •
Hún þurkaði sér um augun og reyndi að herða upp hugann.
„Charlie, ef þú yfirgefur mig, þá dey ég.“ j
Hún var nú nauðbeygð til þess að slá á strengi meðaumkunar
hans. Hún hefði átt að segja honurn þetta undir eins. Vissi hann
um þá hræðilegu kosti, sem Walter hafði sett henni, þá myndi
veglyndi hans, réttlætistilfinning og riddaraeðli vakna með mik'-
um krafti og hann ekki hugsa um neitt nerna hættuna, sem henni
var búin. Ó, hún þráði svo heitt að finna hans elskulegu og þrótt-
miklu arma vefjast utan um sig.
„Walter vill að ég fari til Nei-fan-tu.“ <
„Og það er staðurinn þar sem kóleran er. Það er versta drep-
sóttin. sem þangað hefir komið í fimmtíu ár. Það er alls fkki
staður fyrir konu. Það er ómögulegt fyrir þig að fara þangað.“
„Ef þú skeytir ekkert um mig, þá verö ég að gera það.“
„Við hvað áttu? Ég skil þig ekki.“
„Walter hefir tekið að sér læknisstöðu í stað kristniboðalækn-
isins, sem andaðist þar. Og hann vill að ég fari líka.“
,,Hvenær?“
„Nú undir eins.“
Townsend ýtti frá sér stólnum og leit á hana vandræðalogur.
„Það kann að vera heimskai í mér, en ég skil varla upphaf né
endi af því, sem þú ert að segja. Og ef hann vill að þú farir með
sér til þessa staðar — hvað þá um hjónaskilnaðinn?"
' i ■' : . : i I l * »■ m i iv ■’ i i i 11 ®
„Hann hefir sett mér tvo kosti. — Ég verð annaðhvort að fara
til Nei-fan-tu eða hann fer í mál.“
„Já, ég skil,“ rödd Townsends breyttist ofurlítið, „það er mjög
sniðuglega hugsað af honum, finst þér það ekki?“
„Sniðuglega?"
„Já, það er ónéitanlega hálf skemtilsgt fyrir hann og að sjálf-
sögðu verður hann sæmdur orðu þegar hann kemur aftur.“
„En ég, Charlie?" hrópaði hún með hræðslu í röddinni.
„Jæja, ég er nú þeirrar skoðunar, að eins og nú standa ,sakir;
þá beri þér siðferðisleg skylda til að fara með honum, ef ihann
óskar eftir því.“
„Og þar bíður mín dauðinn — bráður dauðinn!"
„En, góða mín, þú mátt til með að vera skynsöm. Það er bezt
fyrir okkur að athuga málið alveg hleypidómalaust. Ég vil ógjarn-
an særa tilfinningar þínar, en ég verð að segja þér sannleik'ann.
Ég geri mér miklar vonir um framtíðina. Það er ekkert líklegra
en að ég verði nýlendustjóri einn góðan veðurdag, og það er
prýðilegasta starf. Takist mér hins vegar ekki að kæfa mál
þetta, er algerlega vonlaust um mig. Kann að vera að ég fengi
að vera áframí í þjónustu stjórnarinnar, þótt svo illa færi, en ,á
míg hefði fallið óafmáanlegur blettur. Misti ég starfið, yrði ég
að leita fyrir mér annars staðatf í Kína, og undir ölium kringum-
stæðum yrði það fyrst og fremst Dorothy, er veitti mér hvatningu
og uppörvun."
„Var það þá nauðsynlegt að segja mér, að þér væri sama um
alx í heiminum nema mig?“
Það kom kipringur í munnvik hans.
„Góða mín, það er nú ekki rétt að taka það alt bókstaflega,
sem ástfanginn maður segir við konu undir vissum kringum-
stæðum." s
„Meintir þú þetta þá alls ekki?“
„Jú, á því augnabliki."
„Og hvað á um mig að verða, ef Walter skilur við mig?“
„Séum við algerlega kjarklaus, þá verður alt ómögulegt. Þetta
þarf ekki að gera heyrum kunnugt og fólk dæmir líka vægt um
þess konar nú á tímum.“ (
Kitty varð fyrst hugsað til móður sinnar. Hún leit aftur á
Townsend. Þær innri kvalir, sem hún leið, voru nú blandaðiaf
reiði.