Várskot - 01.12.1904, Blaðsíða 1
BLAÐ FØROYINGAFELAGS I KEYPMANNAHAVN.
Nr. 8. DECEMBER. 1904.
Firaenta fólk: yy)) ) fylkist tú oxl móti axlum, f ' YFJ rYAY ) tá gerst tær stálkynt í jaxlum, ( LU-yÚ ^ sameinda fólk! J|g)) ®
Jyía^nus Heinason.
(S)að hendir tíðum, at ynskt verður
uppi yvir fólki, at tað má líkjast ella
liva sum hesin ella hin „og fara sum
hann.“
Táið skaldið fór at ynskja okkum
tað besta, ynskti hann okkum Tróndar
vit, Sigmunds hjarta og Sverris vilja.
Hevði hann eftir tí triðja manni-
num leitað framm um Sverra, ið ikki
er Føroyingur. var hann æntin steð-
gaður við Magnus, ella hann fór beint
eftir Nálsoya-Páli.
Tí hesir bera yvir alla.
Undarligt, so óblíð lagnan at end-
anum varð hesum, sum søga okkara,
ella vit, hava mestan hugin á —
Sigmundur myrdur, Tróndur tikin av
sjálvum ti -skortgráa (sum smæddist
við), Magnus feldur av bøðilshond og
Pál sjólatin — hvørtr og eit signar
seg fyri ikki so at fara. —
Mest segði søgan frá Magnusi; og
hvar søgan slepti honum, tóku skald
og yrkjarar undir — løgdu oftari eftir
honum enn eftir øðrum Pøroyingi.
Og nýliga setti Danskarin Garl
Ewalđ bók — Mogens Heinesen. Hi-
storisk Portælling fra det sekstende
Aarhundrede — saman um hann. [Jn-
dan honum skrivaði Troels-Lunđ tað
bók um Magnus, sum Ewald hevur
havt til grundarlag íýri sína; enn
meðan Troels-Lund sum søgugranskari
við'møði samlar saman alt, ið skrivað
er urn Magnus í rættsprotokolum og
skriftum og av tí, soleiðis er kunnugt
um liann og teir menn, hann í illum
og góðum bar saman við, setir framm
eitt bílæti av tíðini og roynir at geva
Magnusi tað pláss í bílætinum, hann
helđur kann tilkoma honum — tekur
Ewald eitt einans stórt yvurlit og er
sjálvur søgusmiður eftir egnum tykki.
Hvussu var Magnus Heinason til
kropp og sál ?
Sterkur, klókur, ardi ræddur —
ýtasti avrekskappi; kærur av kvinnum
og kærur av gulli og góðsi.
Annars — Troels-Lund sigur skjott,
at „har hann helt hús, mátti lóg og