Bjarki - 22.04.1897, Síða 1

Eitt blað á viku minst. Árg.
3 kr. borgist fyir i. Júlí, (erlendis
4 kr. borgist fyrirfram).
Auglýsíngar io aur. línan; mikii!
afsláttur ef oft er auglýst. Upp-
sögn skrifleg fyrir i. Okt.
II. ár. 16 Seyðisfirði, Fimtudaginn 22. Apri! 1897.
Stj örnulj ó ð. Fött nú fipi fyrir mjer
Eftir Pai Ólafsson. fótavciki’ og ellin,
kvlði jcg samt að leveðja hjer
II. kastmelana og sveilin.
Til Ásgrims bonda a Brekku. Ragnhildi, sem á mig eín,
1892. cg hef leingst um borið.
Hver skyMi’ hennar mýkja meín
Ásgrímur jeg aldrei fæ augunr þig að líta; Miitt þá dautt cr sporiðí
senn mun dauðinn sí og æ Reiðtýgin þá sjer hún sín
samvistunum slíta. sorgleg vcrður bráin; hún mun sárast sakma mín
Fyr cn jeg nu fell á grund og fjörsprcttunum hætti, og segja: »Síjania er dáin«
vil jcg jtjcr með stefjum stund iSporin flest hún bar mig best
stytta’ af veikum mætti. Iivort bjart var eða gríma;
T Olafur brást og allir mjcr, cnda Páll rninn góður, ánægð sest jeg upp á hest
aldrei n.okJíairaa í íxna'
]>á var athvarf alt hjá þjer Geingist wpp við glys «g prjáí
cins og barns hjá móður. gei a heiraasætur.'
l.ífið má jeg þakka jijer; Einnxitt til þess áttiT híín Páí
*
það var fyrsta kynníng; að cjgnast Tntrta íætur.
viðmótið jió verður mjer 'þeti a ernginn þarf að Já,
viðkvæmasta minníng. |)úsund hdimasætur
Orð þín voru æ svo hlý .sagt vair hefðu þráð hann þá
og.atlot })ess á milli; uig þessa vökrn fætur.
umgcingnin þín æ og sí Pálá a*m jeg manna jrae'si,
einhvcr mesta snilli. amínttm h'fs á vegi,
En hvað bólið rnitt var mjúkt, tskáldiá hef jcg barið "best
mig þú sjálfur græddir; Sbæði’ 3 nótt erg degL
annað þá var augað sjúkt, iYIargt hama frajgðar fet jeg bar.
innan húsið klæddir. flaug sem Ijóas um grunÆr.
Katrín færði margoft mjer Hann og jeg- áil heiðurs var
mjólk á liðnum vetri; Iireppnœm allar stuadir.
hún bað mig að halda’ á sjer Eitt er focst/ asð seinna sjesí,
J)á heilsan yrði betri. })á sjest hann ekki leingur,
Henni’ hef jeg nú Ijett í lund, að aldrci sest hjer upp á hest
Ijcku bros á kinnum, aimar bctri dreingur.
þá jeg sprett á grænni grund Eftir dætur á jeg tvær,
gcrði stöku sinnum. ósk j|-á vildi’ jeg feingi,
En þó leyfði hið Ijúfa vor að hann báðar bæru þær
leik á grundum sljettum: tbæði vel og lemgi.
}>að voru fúin feigðar spor Hann mum tíma töðu” og há
hjá fyrri daga sprettum. trjppin \ að imoka,
Úngri var mjer ljctt í lund, «g þær bí ðar bera’’ hann þá
ljck mjer ofc |á vorin; ibest fai refi lokat
þá í ncs og græna grund Eylgi boamm lángvint lán
greyfti jeg djúpu sporin. líf og gleði’ tíg auður,