Bjarki - 15.10.1897, Blaðsíða 1

Eitt blað á viku minst. Árg.
3 kr. borgist fyir i. Júlí, (erlendis
4 kr. borgist fyrirfram).
Auglýsíngar io aur. línan; mikill
afsláttur ef oft er auglýst. Upp-
sögn skrifleg fyrir i. Okt.
II. ár. 42 Seyðisfirði, Föstudaginn 15. Október 1897
Leiðarþingið.
(Umræðu ágrip).
Fundarstjóri var kosinn Jóh. Jóhanncsson sýslumaður.
Jón frá Sleðbrjót skýrði fyrst frá fjárlögunum, taldi
upp flcst nýmæli sem þar hefðu orðið í þetta sinn, skýrði
frá ástæðum þíngsins fyrir þeim og afstöðu sinni til sumra
þeirra eftir því sem fundarmenn óskuðu. Um þessi at-
riði urðu nokkrar ræður:
Samgaungumálið.
Þorst. Erlíngsson spurði hvers vegna þíngið hefði
ferið niður úr þeim 19 ferðum sem sameinaða gufuskipa-
fjel. hefði boðið í öndverðu, og hvað þar hefði komið á
móti frá fjel. hálfu.
Jón í Múla kvað tillagið úr landssjóði að sönnu ekki
hafa lækkað til milliferðanna þó þær yrðu færri, en fje-
lagið hefði líka tckið strandferðirnar að sjer og tillagið
til þeirra gat þíngið einmitt lækkað mikið með því að
slá af milliferðunum, annars var ferðafækkunin meira á
pappírnum en í raun og yeru, því yrði meiri flutníngaþörf
myndi fjel. fjölga ferðunum.
Skafti Jósepsson sjiurði, hvers vegna gufusk.fjel.
hefði ekki verið gert skylt að koma við hjer á Austur-
landi í miðsvetrar ferðinni eins og á Vesturlandi.
Í’íngmennirnir svöruðu því báðir að sliku hefði
ekki verið nærri komandi við fjelagið, nema þá með á-
kaflegri hækkun tillagsins og orsökin væri sú, að híngað
væri svo mikil skipagánga bæði frá Tuliniusi og Wathne
að lítil von væri um flutníng híngað eða hjcðan.
S k a f t i spurði enn fremur hvers vegna þíngið hefði
einga byrjun eða tilraun gert hjer eystra með veg á
Fagradal þar sem Hklegast væri að fá veg til Hjeraðs-
ins sem svo mikla nauðsyn bæri til, en drjúgu fje varið
tíl að leggja veg cftir sljettri og grciðri leið fram eftir
Eyafirði?
Jón frá Sl. kvað þíngmönnum þessarar sýslu margt
annað skyldara en að fara að heimta stórfje til vegar á
Fagradal, sem hvorki hefði komið eitt orð um frá þíng-
mönnum Suðurmúlasýslu og ekki verið nefnt á nafn hjer á
fundum nje í blöðum. Frá sjálfum sjer hefði hann og
einga ástæðu fundið til að fara að biðja um stórfje til
vegar, sem aldrei gæti orðið fær fyrir snjókýngi nema
lítinn tíma árs. Flutníngar eftir fljótinu gæti aftur komið
öllu Hjeraðinu að notum, og staðið leingri tíma og því hefðu
þeir þíngm. feingið á fjárlögin lánið til bátsins um ósinn.
Þorst. Erl. kvað lánið góðra gjalda vert og mikið
vel mcint, en það væri sá galli á því að það væri gert
út í bláinn eins og allar ræður og tillögur væru hjer um
vegi til Hjeraðs bæði um Fljót og Fagradal. Fyrsta
sporið til þess, að geta talað um þetta með skynsemi
væri það, að fá mann, sem kunnáttu hefði til að áætla
kostnað við veg á, hverjum stað sem valinn væri, svo til
frambúðar yrði. A því hefðu þíngmennirnir átt að byrja
að fá menn til að skoða þetta. Þángað til væru allar
bollaleggíngar ráðlausar, og jafnvel með bátnum væri
kanske aðeins tjaldað til einnar nætur. Það vissi einginn.
Jón frá Slb. kvað bátinn1 aðeins tilraun sem gæti
gagnað en aldrei sakað.
Lagiarfljótsbrúin.
Um hana urðu töluvert fjörugar ræður.
J ó n í M ú 1 a; Hafi nokkur fjórðúngur feingið fullan
hlut af fjárveitíngum á þessu þíngi, þá eru það Múlasýsl-
urnar, þar sem þfngmenn þeirra hafa gert, mjer liggur
við að segja, það kraftaverk, að fá stórfje til brúar á Lag-
arflóti, sama sem alveg undirbúnfngslaust. Botninn undir
brú á Einhleypingi var óskoðaður og kostnaðurinn þar
hreinn slumparekníngur, en skoðunarmaðurinn sagði ágætt
stæði skamt í burtu fyrir ódýrri brú og varanlegri.
Slik fjárveitíng er eins dæmi á þíngi, og það er því al-
veg rángt af Skafta og þeim ritstjórunum að tala um
hið mikla fje sem varið er til vega og brúa í Eyafirði,
við feingum þar til margs ekki nema helmíng þess sem
um var beðið og við þurfti.
Þorst. Erl.: Jeg hef hvorki hjer nje annars staðar
sagt nje skrifað eitt orð um fjárveitíngu til Eyfirðínga,
svö mjer er það óskylt mál. Það er mjer þvert á móti
gleði að þíngm. þeira hafa náð í þetta bæði vegna sín og Ev-
firðínga og eins hins, að hjer kom fram á þíngmálafundi
í vor tillaga um að jafna vegabótastyrk meira niður á
fjórðúngana en gert væri. (Jón í Múla: Jeg bið þá fyr-
irgefníngar.) Það er alveg óhætt. En á hina hliðina
finn jeg ekki að þíngmenn okkar hafi gert neitt krafta-
verk þó fjc væri veitt til Lagarfljótsbrúarinnar. Þíngmenn
okkar í efri d. hafa ekki gert nema það sem jeg vonað-
ist eftir, en hinir bæði minna og verra. Það mátti vel
veita ákveðna upphæð til brúar, sem ný skoðun ákvæði
nákvæmar um og stjórnin fjellist á; þessi fyrirvari er
næg tryggíng fyrir því, að fjárveitíngin komi að fullum
notum, og þessi agnúi vegur lítið á móti því, að brjóta
þá ágætu reglu að brúa eina stórá á hverju fjárhagstíma-
bili; hann er aðeins næg ástæða fyrir þá, sem vildu fella
brúna af öðrum ástæðum, en á þeirri hundatyllu vildi jeg
ekki standa sem rjettsýnn og ærlegur maður.
Fundarstjóri kvaðst vel unna Eyfirðíngum að fá
fje bæði til þessa og annars; aðeins mættu ekki önnur
hjeröð sakna í fyrir það, eins og nú mundi hafa verið, og
nefndi til Húnavatnssýslu. Það væri og ekki að öfunda
Eyfirðínga þó manni dytti í hug að óska sjer þess að
eiga svo duglega þíngmenn sem þeir og svo feingsæla
kjósendum sínum. Hann áliti þetta ekkert kraftaverk af
þíngm., að hafa feingið brúna á I.agarfljót, það væri
skylda þíngsins að laga sig dálítið eftir ástæðunum þeg-
ar hættan væri eingin en nauðsynin mikil; auk þess hefði
sami maðurinn skoðað brúarstæðið á Lagarfljóti sem gerði
það á Jökulsá, Hörgá og Þjórsá, svo það væri nokkuð
mikið að kalla það undirbúníngslaust.
Jón í Múla. Þessi aðferð er ný á þíngi að veita
fje til brúa undirbúníngslaust, — segi jeg enn — og jeg
álít það háskalega reglu ef hún kæmist á.
Þorst. Erl. Hjer er eingin hætta. Fjeð er veitt til
þessa, og einskis annars; upphæðin er ákveðin og stjórnin
tekur ekki til hennar nema hénni nægi tryggíngin og þá
er það á hennar ábyrgð. Jetið getur hún þó ekki pen-
t'ngana
Ennþá spurði Þorst. Erl. hverjar ástæður hefðu verið
færðar fram á móti því að styrkja Jón 01. til útgáfu tíma-
rits, sem mesta nauðsyn væri á. En þíngmennirnir höfðu
báðir fylgt þvt' máli og áttu þeir því hægra með sókn en
vörn; aðalástæða andmælanda hefði verið, að við hefðum
nóg tímarit, en það hefði verið marghrakið. Þorst. þakk-
aði þeim og kvað þá ástæðu svo vaxna að hún myndi varla
fyrir sigri standa. Þá spurði Skafti hví ísak hefði vcrið
synjað um stvrkinn til íshússbyggíngar. Þt'ngm. kváðu
hann hafa fallið strax í fjárlaganefnd beggja deilda og
I