Bjarki - 05.02.1898, Blaðsíða 4

20
K» geta þetta. í5að er eins og
Ballc gamli segir um heiðfngjana
að þeir, þó ekki hafi þeir lögmál-
ið, geri það af náttúrunni sem lög-
málið skipar. Viðvaníngum hættír
einkum við að stranda á tveim
skerjum: að mæla fram svör sín
eíns og þeir lssi þau upp af bók
og svo hitt, að verða að vand-
ræðum með hendur sínar, og í
rauninni sjálfa sig á leiksviðinu.
Hvorugt þetta varð að sjerlegu
mcini í Skuggasveini, og er þó
hin laungu, úreitu eintöl cinhver
hin mesta gildra fyrir viðvanínga,
því hvergi bcr eins mikið á lestr-
inum eins og þar. Maður hefur
sjeð ágæta leikendur standa uppi
eins og strandaglópa í eintölum
I iolbergs.
í’að bætist og ofan á hjcr, í
svona lítilli bæjarholu, að maður
finnur sjer skylt að breyta rómi
sínum, eigi ekki áhorfendum að
finnast að maður sje að leika sig
sjálfan þegar hver þekkir allar
]>ersónurnar eins og fíngurna á
sjcr.
Í’að væri tilgángslaust að fara
að skrifa hjer lángan dóm um
liverja persónu fyrir sig til eftir-
dæmis og viðvörunar, því ekki er
víst hve margir af þeim verða til
að leika sjónleiki oftar, en efþeim
}>ykir gaman að heyra vitnisburð
sinn í fám orðum, þá er það mak-
legt fyrir skemtunina og ekki of-
borgað.
Skuggasveinn (Jónas Helgason)
er heil persóna og sjálfri sjer sam-
kvæm frá byrjun til enda. Gerfið
og allur búningurinn mjög vel til-
fundinn, talar hvert orð eðlilega —
á sinn hátt — og röddin ágæt og
lrlýtur að vera vel geingið frá
barka Sveins. Nætursenaa, hús-
brotið hjá Lárentsiusi má heita
snild, og myndi hún fá klapp í
hverju útlendu leil.húsi. Sú sena
cr og prýðilega útbúin af höfund-
inum og óskaði jeg að hann hcfði
sjálfur mátt hafa þá ánægju að
sjá hana í þetta sinn. Hróbrjatur
(Sigurður Grímsson) geispaði líka
og þreifaði eftir axlaböndunum svo
náttúrlega og mátulega sveínlega
að senan varð prýðileg. Hinir
útilegumennirnir eru smá smíði hjá
Sveini, cnda er hann óskabarn
höfundarins, og minna til handa
hinurn. Ketill (Sig. Grímsson) hafði
ágætt gerfi, rauðhærður, kviklegur
og nokkuð skrækhljóða, talaði
náttúrlcga og gat komið^ allri per-
sónu sinni vcl í samræmi, og það
cr mikill kcstur. Aðeins var pcr-
súnan öll dálítið lítilmannlegri en
nauðsynlegt var og er vandi að
rata þar rjctta leið.
Ögu.und (Andr. Rasmussen)
skemdi það mest að orð hans
líktust svo oft lestri. Annars er
vont að leíka þennan eintalandi
heimspekíng og flt að bjarga hon-
um víð. f>ó hefði gerfi hans getað
verið útilegumannalegra en það
var. Auðvítað geta þeír verið í
sveitamanna fótum fjallabúarnir, í
hverju ættu þeir annars að vera? —
En manni kemur dálítið spánskt
fyrir að sjá fjallabúa svo hrepp-
stjóra- eða oddvitalega til fara og
fijtin á honum svo »nýmóðins« og
eggsljett eins og Eyjólfur Jónsson
hefði snurfusað þau til. Haraldur
(Arni Jóhannsson) hefur ervitt verk
að vinna, og þó jeg segi að jeg
hefði kosið hann einhvernveginn
öðruvísi, þá skal jeg játa hrein-
skilnislega að jeg veit ekki hvern-
ig hann hefði átt að vera til þess
að mjer hefði líkað hann, það er
hægra að brjóta en bæta. Ekk-
ert sjerstakt verður fundið að Har-
aldi. Fas hans er náttúrlegt, í
samræmi við sjálft sig alla lcið, og
hann leikur með skilníngi og til-
finníngu.
Sigurði f Dal (Kristjáni Jóns-
syni) tókst furðanlega að klaungr-
ast fram úr sínum álnarlaungu ein-
tölum og var vel til fundið að
hafa pokana að sýsla við í fyrstu
senunni. Það ríður lífið á að
hafia altaf eitthvað að fitla við á
Iei^sviðinu, svo maður þurfi ekki
altaf að vera að gánga um gólf
eða standa eins og fontur. Tó-
baksdósirnar dugðu lt'ka vel. Þó
Sigurði hætti stundum við að lesa
ræður sínar, þá var það þó ekki
svo að stórlýti væru að og mörg
svör hans voru mikið góð. Verra
er það að hann getur ekki gefið
persónu sinni neinn sjerstakan svip
eða blæ, svo hann verður dálítið
þreytandi til leingdar.
Guðrúnu Gísladóttur lánaðist að
leika Astu svo að manni leiddist
hún lítið, og er það vel að verið.
En ólíkum mun betur naut hún
sfn f Antonettu í fyrra en Astu
nú. Mánga (Guðrún Gíslad. úr
Rvík) gat verið ótrúlega lipur og
lífleg við þessi stúdenta dauðýfli,
sem sýndust hálfu hræddari við
19 ára gamla stúlku heldur en
Skuggasvein. I’eir hafa kannske
verið svo frá Hólum, úr Reykja-
vík hafa þeir ekki verið svo, að
minsta kosti ckki meðan jeg þekti
til. Annars voru stúdentarnir (An-
ton og Júlíus Sigurðssynir) líflegri í
hinum scnunum og stúdentalegri,
einkum Anton (Helgi). Grasa
gudda (Tcitur Andrjessön) var á-
gæt. Gvendur (Sigurður Finn-
bogason) var nokkuð vesaldarlegur,
en bænina sína las hann skemti-
lega vitlaust, og var yndi að þeim
þar báðum saman Guddu og hon-
um. Lárentsius (Hallur Magnús-
son) Ijek mikið myndarlega og
talaði náttúrlega og með tilfinn-
fngu. Galdrahjeðinn (Jón Teits-
son) skcmti fólkinu vel. Búníngur-
inn var ágætur og látæði hans
alt einkennilegt og skríngilegt, en
nærri galdralegri hefði hann orðið
mcð því að vera dálítið dularfyllri
og íbyggnari. En alt um það:
Galdrahjeðinn var góður.
Þá eru eftir smærri spámennirnir
og voru þeir fremur daufir í dálk-
inn eins og smærri spámennirnir
eru vanir að vera. Þar skaraði
einginn fram úr og afturúr ekki
heldur.
í>ó hjer hafi nú verið bent á
ýmislegt sem. betur hefði mátt
fara þá var leikurinn góð skemtun
og stórum betur leikinn en við
gerðum í latínuskólanum. Við vor-
um líka kvennmanslausir, greyin. —
Við segjum lcikfjelaginu að hafa
heiður fyrir handtakið og þökkum
kærlcga skemtanina.
Tjöld öll og útbúnaður eru eftir
Gísla Jónsson gullsmið og mun
fáa ókunnuga menn gruna að við
hjer á Seyðisfirði höfum svo lag-
Icgan útbúnað eins og við þó
höfum.
Skuggasveinn verður
leikinn á morgun kl. 5 og
ættu allir að koma sem
geta og ekki hafa sjeð
hann enn þá. Það er
skemtun sem maður man
leingi eftir og ekki fæst á
hverju ári.
Kynferði barna
f>ú þarft ekki að vera hnugginn
leingur, kunníngi, yfir því, að þjer fæð-
ist ekki snema tómar dætur, nje af
hinu, að þú eignist einga dóttur. f’ví
nú eru bestu vonir um að þú getir
bráðum ráðið því sjálfur eins og öðru
á heimilinu. Háskólaknnnari í Vínar-
borg hefur skýrt frá því, að hann hafi
gert tilraunir í þessu efni í 20 ár bæði
á hundum, kanínum, marsvínum, fuglum
o. fl. og hann er nú orðinn svo utfar-
inn í þessu að hann segir sjer varla
skeika. Hann hefur og hvíslað þessu
að kunníngjum sínum, og segir að þar
hafi ráð sín dugað svo vel og reynst
svo óyggjandi upp á síðkastið að hann
hikar sjer ekki við að kunngera þetta,
sjálfur hefur hann átt 6 sonu eftir
eigin ákvörðun sinni.
Fetta kvað vera gætinn maður og
vel metinn vísindamaður svo tómt
fleipur er það ekki. Aðferðina vill
hann ekki greina strax, cn segir hún
sje falin í mataræði móðurinnar um viss-
an hluta meðgaungutímans, þegar kyn-
ferði afltvæmisins myndast,
Vaagen kom 1. Febr. f,ekk vont
veður og n.isti mann útbyrðis á leiðinni.
Fer á morgun og hefur skútuna Em-
iliu Frantsisku í taumi.
Hjer eftir veróur sclt á veit-
íngahúsí Jóns Kristjánssonar frá
Skáianesi, kaffi með brauði 20 au.
kvöld- og morgunverður 40 anra,
miðdagsverður 60 au., rúm eftir
gæðum 15, 20 og 40 au. Súkku-
laði 30- aura.
Seyðisfirði 30. Janúar 1898.
Björg Jónsdóttir
A Kolableíkseyri i Mjóa-
firði fæst þurrabúð leigð á næsta
vori mcð góðu sjóhúsi, vænum
fiskireit og dálitlum túnbletti.
Semja má við undirskrifaðan.
Asknesi 9. Jan. 1898.
Sveinn Ólafsson.
Andarnefjulýsi
gufubrætt, — og sem er reynsla
fyrir að ágætt sje við bráðafári í
fje — fæst hjá Vigfúsi Olafs-
s y n i í Fjarðarseli.
Lífsábyrgð er sú besta eígn, sem
nokkur maður á.
OS -4-* W JC c cn é p c os u (U • —« CA cri *0 O X O C £ p X5 C
0C < *0 a 'os rd aJ X cr. >0 0 tuo 'CTJ 'cö ‘u <-5 u u >. cn *0 U £ c 0 c u* :G X *u P vo u 0 u p *o
C0 CA O X *0 aj c V '5 C g V ú 3. X u £ 'rt cg £ u
c £ C/i 'O u CTj bjo £ ■<3 ’Ú b/) CtJ CTj C
ffl NC ’u A a 0 ’3 u Oj 0 A C/3 £ u V X? P cr. c
0 co t-T 'rt C\ g *o bjo u tj ’S X *o bjo u bjo 2 U OJ VC O > 0) co
< £ p rn p 'O > X 'Oj Oj 53 u ctí u > X '03 <u X U biD u >* u <U c cd
w 1—í C <u bp eftir c 0 #bJO 'O XL *0 crj *o CTt 3 CTJ kO bjo u X '03 ífO u s: 0
’u CTJ u ‘Ú > “5
P^ <u U aS U aS u CTJ u H 6 CTj £ X 'CTj CTJ 4-» CA vO
< Q *o tuo u E *C bjo u >> *2o U > X 3 > 3 cn ctJ <L) cn 0 DC
O >* X bio u X '03 X VCTJ 3 U-> 'p bxi CTJ *o CTj rs *3 'CTj
P4 'CTJ > <u X rC C u
>• PQ tn u a u bxi X 'CtJ >0 > c3 tuo u 0 X CTj bo u 0 X V-. P X V > u <U rC G CTJ u p X 'O u V U P *o OJ e CA
A V V v * V *o
‘f—1 04 P4 P4 P4 O
h4 < < < < < X c;
H H H H H H C *■—t
tn cn cn cn cn cn X
A a A A a *
Einginn maður ætti að láta hjá-
liða aðtryggja lif sitt.
Brunaábyrgðarfjeiagið
»Nye danske Brandforsikr-
ings Selskab«
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vörum, innanhúsmunum o. fl. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að rcikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmanns
fjelagsins á Seyðisfirði.
ST. TH. JÓNSSONAR.
Eigandi: Prentfjel. Austfiréínga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Þorsteinn Erlingsson.
Prentsmiðja Bjarka.