Bjarki - 23.04.1898, Page 4

64
Jone’s saumavjelarnar
alþektu, bæði í póleruðum kassa
Og kassalausar, pantar:
J. M. HANSEN, S ey ðisfirði.
Komið og skoðið verðlistana
Og vjelarnar.
Undirritaður lýsir því yfir, að öll
þau meiðyrði sem jeg talaði 13.
Eebr. næstliðinn á Hvanná um
Magnús Ivarsson sjeu dauð og ó-
merk.
Staddur á Hjarðarhaga 3. Ap. '98.
Magnús Tómasson.
Hið sameinaða
gufuskipafjelag
hefur samkvæmt samríngi við »De
private Assurandeurer* í Kaup-
mannahöfn, gefið mjer umboð til
að assúrera allar vörur og penínga
sem hjeðan verða sendar með
skipum fjelagsins hvort heldur er
kríng um landið eða erlendis.
Gjaldið er 3/4°/0 af vöruverðinu og
\/20/0 af peníngum og borgast mjer
við móttöku ábyrgðarskjalsins.
Seyðisfirði 31. Mars 1898.
S T. TH. J Ó N S S O N.
Afgreiðslumaður
»hins sameinaða gufuskipaf]elags«.
Ferðakápur
ýmiskonar handa karlmönnum eru
til sölu hjá Eyjólfi Jónssyni
fyrir mjög lágt verð.
Eimreiðin IV. 1. hefti, 1 kr.
Önnur uppgjöf Islendínga . 0,65
Sunnanfari, 7. ár. I. hefti 1 kr.
Sögur Og kvæði, Einars
Benediktss. ..............1,50
eru nýkomin í bókverslan
L. S. Tómassonar.
Frá þessum degi verð-
ur ekkert látið úti á skósmíða-
verkstofu minni, nema gegn pen-
íngum út í hönd.
Seyðisfirði 16. Apríl 1898.
Anton Sigurðsson.
Eyjólfur Jónsson
tekur nú myndir á hverjum degi
þegar gott er veður frá kl. 10—4.
Brunaábyrgðarfjelag-ið
»Nye danske Brandforsikr-
ings Selskab*
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekaj)ital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vörum, innanhúsmunum o. fl. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (j olice)
cða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjclagsins á Seyðisfirði
ST TH. JÓNSSONAR.
Eigandi: Prentfje). A us t fi rð ín ga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Þorsteinn Erlíngsson.
Prentsmiðja Bjarka.
Lífsábyrgðarfje
ipgT* „S K A N D I A“
í Stokkhólmi,
stofnað 1855.
Innstœða fjelags þessa, sem cr
hið elsta og auðugasta lifábyrgðarfjelag á
Norðurlöndum,
cr yfir 38 mlljónir króna.
Fjelagið tekur að sjer lífsábyrgð á Islandi fyrir lágt og fastá-
kveðíð ábyrgðargjald; tekur aunga sjerstaka borgun fyrir lífsábyrgðar-
skjöl, nje nokkurt stimpilgjald. Þeir, er tryggja líf sitt í fjelaginu, fá
í uppbót (Bónus) 75 prct. af árshagnaðinum. Hinn líftryggði fær upp-
bótina borgaða 5ta bvert ár, eða hvert ár, hvort sem hann heldur viil kjósa.
Hjer á landi hafa menn þegar á fám árum tckið svo alment lífsá-
byrgð í fjclaginu að það nemur nú meir en þrem fjórðu hlutum milljónar.
Fjelagið er háð umsjón og eftirliti hinnar sænsku ríkisstjórnar, og er
hinn sænski ráðherra formaður fjelagsins. Sje mál hafið gcgn fjelaginu,
skuldbindur það sig til að hafa varnarþíng sitt á íslandi, og að hlíta
úrslitum hinna íslensku dómstóla, og skal þá aðalumboðsmanni fjelags-
ins stefnt fyrir hönd þess.
Aðalumboðsmaður á íslandi er, lyfsali á Seyðisfirði, vice-
konsúl H. I. Ernst.
Umboðsmaður á Seyðisfirði er: kaupm. S t. T h. j ó n s s o n.
í Hjaltastaðaþínghá: sjera Geir Sæmundsson.
---- á Vopnafirði: verslunarstjóri O. D a v í ð s s o n.
---- - Þórsh: vcrslunarstj. Snæbjörn Arnljótsson.
—- Húsavík: kaupm. Jón A. Jakobsson.
---- - Akureyri: verslunarstjóri H. G u n n 1 a u g s s o n.
---- - Sauðárkrók: kaupmaður P o p p.
- Reyðar- og Eskif.: bókhaldari J. F i n n b o g a s o 11.
---- - Fáskrúðsf.: verslunarstj. Olgeir Friðgeirss.
---- - Alftafirði: sjera Jón Finnsson.
- Hólum í Nesjum: hrcppstj. Þorleifur Jónss.
og gefa þeir lysthafendum allar nauðsynlegar upplýsíngar um lífsábyrgð og
afhenda hverjum sem vill ókeypis prentaðar skýrslur og áætlanir f jelagsins
82.
En nú hafði samt sjera Daníel vakandi augu á teingdadóttur
sinni tilvonandi, og það ólíkum mun betur en í gær. Hann var
jafn þýður og viðmótsgóður — og nærri því ástúðlegur við
hana; en þó var dálítill órói í hinu fljóta augnaráði hans til
Gabríelu í hvert skifti sem hún opnaði munninn, — einhver
óstyrkur hjá þessum styrka manni.
Hann var heldur ekki ugglaus. Sjer Daníel fann til einhvers
með sjálfum sjer, sem mínnti hann lítiilega á fyrstu fýluferðina
í dagblaðið úr höfúðborginni. Nú, eins og þá, fanst honum
sem hann hefði verið snoppúngaður, eins og eitthvað hefði vax-
ið upp í heiminum meðan hann var burtu. Það var kominn
upp hugsunarháttur, sem steíndi ekki einúngis í víllu að öðru
marki, heldur fór frá byrjun til enda aðrar lciðir, án þess að
bera virðíngu fyrir eða hirða grand um hann og alt það lífs
lögmál, sem hann unni og það hugsjónaríki, sem hann var kon-
úngur yfir.
Og þó voru það smámunir eínir sem höfðu vakið hjá honum
þennan óróa. I’að voru ekki svo mjög orðin sjálf sem farið
höfðu á milli þeirra, hennar og Jóhannesar í gærkveldi um
barnið og laugarvatnið, hcldur var það þessi kalda ró, sem hún
rauf með að síðustu hina traustu skjaldborg hans, eins og að
baki honum, með því að hafa endaskifti á þessum gamla máls-
hætti. Hún hafði óvart látið hann setja ofan, án þess svo mik-
ið sem að andmæla honum, en snúíð sjer að Jóhannesi, eins
og hún við unnusta sinn væri bara í bróðerni*að henda gaman
að gömlum pokapresti, bullaraskrjóð úr dagblaðinu úr höfuð-
borginni.
l’etta hafði verið að naga hann síðan í gærkveldi; og það
hafði komið fram í ræðunni, því upprunalcga átti hún ckki að
vera svo hvöss; og það hjelt áfram að narta í hann, svo harm
varð að fá einhvern enda á þessu. Væri hjer ekkert í hættu,
þá varð maður að vita vissu sína um það; en ætti hjer að
skríða til skarar, þá var hann tilbúinn og ætlaði sjer ekki að
hopa á hæli.
Alt í einu datt honum Jiihannes í hug, — hvort það gætí
skeð að hann væri á bandi með henni? — ekki í þeirri veru,
83
að honum dytti í hug að Jóhannes væri sömu skoðunar og hún;
en það var þó ekkcrt að vita, — því hvað hefur ekki ást og
æska brallað ! — og það var ekki óhugsandi, að hún hefði með
lagi getað mjatlað dálítið hjer og þar af aðdáun sonar hans,
feingið hann til að kýma ógnlítið með sjer að »gamla mannin-
um«, — gint hann til að slaka meira til en sómdi sjer prests-
efni, — þeir voru ekki jafn stöðugir í sjer úngu guðfræðíng-
arinr nú á dögum, cins og þeir voru í hans tíð.
Eftir að þetta var dottið í hann hafði hann einga eirð á sjer
og strax eftir borðun, þegar þau voru laus við gestina, kallaði
hann á Jóhannes inn með sjer í skrifstofuna; hann vildi vita
vissu sína undir eins.
»Tyltu þjer niður — dreingur minn! við höfum ekki einu
sinni talað eitt alvöru orð saman, síðan þú komst heini. Pessi
trulofun tekur þig alveg frá mjcr — Jóhannes?*
»Nei pabbi! hvernig getur þú sagt þetta? — þegar jeg sit
hjer nú aftur hjá þjer í þessari kæru stofu, þar sem jeg man
eftir þjer frá barnæsku sitjandi í stólnum þeim arna, sem mið-
sól í öllum mínum hugsunarheimi, vissi að auga þitt fylgdi mjer
og þráði ckki annað en vera þjer að skapi, — æ, þá finn jeg
til þess með blygðun hversu mikið jeg hcf að afplána fyrir
þennan vetur, af því að jeg hef verið svo fánginn af öðru — og
öðrum.«
»0g við það verðum við nú að sætta okkur, — gamla fólk-
ið; æska hncigist að æsku; og aðdáunin hcfur vistaskifti me.ð
ástinni; — við megum verða fegnir, ef við höldum virðíngunni
eftir.*
»Jeg veit, faðir minn, hvers vegna þú talar svona til mfn!
og kannske á jeg það skilið; jeg hefði átt að setja ofan í við
Gabríelu strax í gær, þegar hún gleymdi svo ósæmilcga þeirri
virðingu sem hún á að bera —«
»Nú, það vil jeg ekki segja! — það var eiginlega ekki ncitt
einstakt atriði sem jeg átti við; það var meira svona frá al-
mennu sjónarmiði —«
»Já, jeg vcit það svo sem, pabbi! það er eingum fjær en
þjer að vera smásmuglegur í þcim efnum; en einmitt þess vcgna