Bjarki - 25.06.1898, Blaðsíða 4

IOO
Hillevaag ullarverksmiðjur
Við STAVANGER i NOREGl
hafa hinar nýustu Og bestu vjelar, vinna láng best,
fallegast og ó-d-ý-r-a-s-t; ættu því allir sem ull
ætla að senda til tóskapar að snúa sjcr til umboðsmanna þeirra, sem eru:
í Reykjavík hr. bókhaldari Olafur Runólfsson,
- Stykkishólmi —verslunarstjóri Armann Bjarnason,
- Eyafirði — verslunarm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri.
Seyðisfirði 24. Júní 1898.
Sig. Johansen.
ud O vo O 10 O O O O
»-< O) i/~> 01 M vo OO O
^OOOOOTO
Lm
cð
c
o
cn
cn
cö
£
•O
h
CD
J
c
c
o
>
24
• cö
. c
fcjo 15
X o
3 o
i'-. c
■ ’>
w
'O
in
ídjd
d
«3
tuo
c
X!
CJ
C
pq w
W
c
‘53
X)
VO
O
bJD
rX
£
c
c
o
>
»0 rt
> “1
2 -S Æ
-
m
c
o
r£2
O
c
<
o
<5
6
u
CÖ
c
Ot
co
í' X3
bJD rj
5
O C
• S, o
•íí o
3 ~
o
2 >
•g m
i >
'OJ
T}-
bjo
o
STJ
XTJ
vo
Ti
:0
o >
W CO
o
>
b .
C aJ
bJD c w
:0 &
<s.) '< >
OJ
bJD
OJ CtJ
bJD w
u
■^-J CTj
u *P
.£, 2 bfl
u u 0
E '« «
u- »0 u
" r° '5
C 3 c,
rt -c c
“js 2
oj .— tr
w w O
Verðlaunuð, hljómfögur,
vönduð og ódýr
Orgelharmonia,
og ý m s ör.nur h 1 j ó ð f æ r i
útvegar L. S. Tómasson
á Seyðisfirði.
Lifsábyrgð er sú besta eign, sem
nokkur maður á.
CC
<
H
CO
A
Q
►—1
O
<
w
w
Pá
<
Q
O
W
>
03
•<
co
w
-I—t
W
»0
’>
M
J3
•O 3
£
c
c
cd
<D
'O
bJD
'CJ
í-i
O c:
CtJ
_ vo
'Cd
P
cd
4_» xO
W cd
O J*
Xí ««
E*o
cd
c
-S E
C/5 • —
o
6 A
S, >
TD 'crj
C
O ro
bJD
O .h
,>v <D
*♦- u
.0
•5 ^
S c
CTJ C
bJD V
£
o
c
Xí
Xd
o
G
:0
o ^
x o 'O
bJD XL
! Jr 2
td ^ .S,
C vn bJD
2 xo
bj)
o
cí bJD
— u
£ XD
C 'CTJ
CJ **-
Æ i=3
£
c
”0
c
jO
u
P
*o
u
o
íz;
bJD
.cd
CTJ
*o
bjo
P
o
bJD ^
CTJ
o
bJD
o
>> c
XD u
'Cd
*o
v- bJD
h r ^
bJD *<tj
P CTJ CTJ
^ C L.
CTJ .C U
*o *o p
ÖJD bJD Jg
u u ^
>> >V ._H
-O XD
'03 'cd ^
cd crJ u
bJD bJD o
o
JO
<5 _
bfl 5
P C/J
íT* 03
2 ^
'CTJ rr-1
& X
T o
—« U
_ XD
*o 4-»
CTj 'P
c
^ C
> 0)
*2 tí
- -S
T O
w ít
'CTj 0
cc
p
*o
cd
£
cn
•o
o
J3
<
H
c/)
*
Einginn :
líða
< <
H H
li' UUI OOLLI UU IMI.U
að tryggja Iíf sitt.
Sandness ullarverksmiðja.
Eins og allir vita vinnur Sandness ullarverksmiðja best alla ullar-
vöru svo sem alskonar fataefni, vaðmál og kambgarn; þau tau eru feg-
urst sem frá henni koma og hún afgieiöir fljótar en allar aðrar. Þvf
ættu allir þeir, sem f ár ætla að senda ull til útlanda og vilja fá falleg
tau og fljótt afgreidd, að senda ull sína til Sandness ullarverksmiðju.
Verksmiðjan hefur getið sjer lofsorð ura alt ísland.
Ullina bið jeg menn að senda til mín eða umboðsmanna minna
svo fljótt sem auðið er.
Umboðsmenn:
Herra kaupmaður Stefán Stefánsson Norðfirði.
— HenrikDalh Rórshöfn,
— Jón Sigurðsson Húsavík.
— söðlasmiður Jón Jónsson Oddcyri.
— Pálmi Pjctursson Sjávarborg pr.Sauðárkr.
— Björn Árnason Þverá pr. Skagaströnd.
Seyðisfirði 7. Júní 1898
L. J. I m s 1 a n d.
„Aalgaards ullarverksmiðjur“.
Allir sem a þessu ári ætla að senda ull til tóskapar erlendis
ættu að senda hana til .-nín eða umboðsmanna minna hið bráðasta svo
tauin geti komið aftur sem fyrst.
Jeg vil biðja menn að athuga að „AALGAARDS ULDVARE-
FABRIKKER11 er hin lángstærsta og tilkomumesta ullarverksmiðja í
Noregi, og það sem m e s t u varðar einnig hin Ódýrasta.
Verðlistar og allar upplýsíngar fást hjá rnjer eða umboðsmönnum
mínum sem eru :
•u 0 -C OJ £ - Akureyri — — M. Blöndal.
V X V X ¥ - E s k i f i r ð i úrsmiður Jón Hermansson.
< cn < < - Fáskrúðsf. — Ijósmyndari Asgr. Vigfússon Búðum
CTJ A CO A - Ilorn afirð i — hreppstjóri Þ 0 r 1. Jónsson Ilólum.
Eyj. Jónsson, Seyðisfirði.
IIO III
sjer aftur á bak í ruggustólnum — hreyfíngarlaus með hendur
fyrir andliti. Hann úthelti yfir hana reiði drottins yfir fráhvarfi
tímans, og gerði það mtð svo mikilli mælsku og krafti að það
minti Jóhannes á spámennina fornu.
Þetta var úrslita orusta, þar sem alt geystist fram, sem
safnast hafði fyrir í honum frá því hún stje inn yfir þröskuld
hans, — hún, þessi sendíng hins nýa tíma, scm h&nn hataði —
hataði með öllu því mótstöðuafli sem hann átti til, allri sinni
ósáttgjörnu heift sem hafði bólstrast saman í honum meðan
hann hafði verið að spyrna á móti tímanum, sem ruddist fram
þángað ti* alt, scm hafði vcrið honum kært var orðið honum
óþolandi; — það sem var von hans í æskunni hafði hann sjálfur
orðið að hjálpa til að ta ta i sundur ögn fyrir ögn; hið fagra og
góða friður og samræmi — alt var orðið að galli og ískrandi
óvild, því ósvífnar hendur höfðu seilst inn í helgidóminn —
ósvífnar hendur — ósvífnar —
Hann stöðvaðist og strauk um ennið; honum hafði sortnað
fyrir augum í bili. Hann beið við þángað til blóðið komst
aftur á rás og hjelt svo áfram ræðunni, strángur og í miklum
hefðartón:
»Því inst inni er vantrúín ekki annað en vonska og auðvirðileiki,
ragmenska og hroki blandað saman. Og þegar hún á vorurn dögum
læst forðast leikaraskap til þtss að leita sannleika og rjettlætís
fyrir stóra og smáa, þá er það ekkert annað en viðbjóðsleg-
asti leikaraskapur. Fví sjálft kristshatrið er einmitt innifalið í
því að vilja hefja hið lága og troða niður hið háa, setja sjálfan
sig í hásætið og alt sem hátt er og heilagt niður í sorpið
undir fætur sjer. En í sannleika: guð lætur ekki að sjer
hæða!«
Gabriela þaut upp; hún ætlaði að mótmæla þcssu. Prestur-
inn þagnaði og eitt augnablik varð svo hljótt í stofunni að þau
heyrðu ruggustólinn vagga nokkrum sinnum fram og aftur áður
hann stöðvaðist. En Gabriela fann eingin orð.
Nú þyrmdi yfir hana sama tilfinníngin eins og eftir messuna
um morguninn, en uppreistarhitinn sem í henni var jók svo á
nú, að þegar hún ætlaði að fara að útskýra fyrir honum hve
rángt hann gerði henni til og særði hana biturt, þá fann hún,
að ef hún gæfi sjer lausan tauminn mjndi hún sýna þessum
manni sálarlíf sitt opið og öndvert; og þcss var hann ckki
verður; af því hann vildi ekki skilja.
»Scg þú honum það — Jóhannes! segðu honum það sje
ekki satt!«
Gabrfcla rjetti fram hendurnar til hans, svo hann skyldi taka
þær og koma til hennar; en Jóhannes teingdi hendurnar eins
og hann vseri að biðjast fyrir. Augnablikin síðustu höfðu hvin-
ið fram hjá eins og ofviðrið og það var eins og nokkuð af æði
stormsins hefði farið í þau öll. Jóhannes fann að hjer var
ekkert samkomulag mögulegt; hann varð að velja annað hvort,
<>g í örvínglan sinni fór hann að biðja í hálfum hljóðum.
• Svaraðu mjer, hjálpaðu mjer !« sagði Gabríela óþolinmoð og
ætlaði að gánga til hans, en sjera Júrges gekk á milli og stöðv-
aði hana:
»Truflaðu hann ekki! — látum hann leita styrks og ráða
þai, stm þau allcina er að finna. Og kjóstu svo — Jóhannes
minn! hvort þú vilt svíka þann drottinn, sem keyfti þig og
fylgja óvinum krossins —«
»Nei, nei« sagði Gabríela hátt, »spurningin er fyrir þjer sú:
viltu vera hreinskilinn og játa, að þú sjert hvergi nærri sannur
eftirmaður Krists — hvergi nærri! — og að þú viljir ckki
gánga með opnum augum inn í líf fult af lýgi og svikum«.
»Jóhannes — sonur minn! sagði presturinn, og rödd hans
var hvöss eins og áður inni í skrifstofunni: »Jeg sje að þú
ert hikandi —«
En þá hrærði Jóhannes hendurnar og rjetti armana móti
föður sínum: »Jeg sleppi Jesu ei!«
»Svei!« — sagði Gabríela; hún sneri sjer snögt frá honum
og strauk trúlofunarhrínginn af fíngrinum. Frú Júrgcs sá að
hann skopraði yfir borðið og kallaði upp: .Ætlarðu að segja
honum. —«
Ætlarðu að segja honum upp, — var komið fram á varir
henni; en í sama bili fann hún að það orð átti ekki vel við í