Bjarki - 09.07.1898, Side 3

107
krónurnar eða innskriftarskíreinin
til Arna Jóhannssonar á
Seyðisfirði.
Uppboðsauglýsing.
Samkvæmt ákvörðun skiftafund-
ar í dánarbúi Arna sál. Jónssonar
hjeraðslæknis frá Ásbrandsstöðum,
verður fasteign dánarbusins jörðin
Asbrandsstaðir í Vopnafjarðarhreppi
9-88 hndr. n. m. að dýrleika, seld
við 3 opinber uppboð er haldin
verða Þriðjudagana 16. 23. og 30.
Ágúst þ. á. Sömuleiðis verður
selt timburhús, er dánarbúið á á
jörð þessari. Tvö hin fyrstu upp-
boð verða haldin hjer á skrifstof-
unni en hið þriðja á hinni scldu
cign. Uppboðin byrja kl. 12 á
hádegi og verða söluskilmálar til
sýnis hjer á skrifstofunni dcgi fyrir
fyrsta uppboðið.
Skrifstofu Norður-Múlasýslu
Seyðisfirði 28. Júní 1898.
Jóh. Jóhannesson.
Nýa öldin
er 72 tölubl. um árið. Ritstjóri:
JÓN ÓLAFSSON.
Hún flytur ýtarlegri og fróðlegri
útl. frjettir en önnur íslensk biöð,
og er full af fróðleik og sf-skemti-
leg. Áig. kostar 3 kr. 50 au;
ársfjórðúngurinn 90 au. Reynið
hana einn ársfjórðúng. Aðal-út-
sölumaður: Sigurður Krist-
jánsson bóksali, Reykjavík.
Síðasta skjólið.
Ilvernig geingur það með svefnleysið
núna Jón minn ?
O, minnist þjer ekki á það, bless-
aðir verið þjer. f*jer getið nærri hvurn-
inn jeg er orðinn ; mjer er nú orðið
alveg ómögulegt að blunda um lestrinn.
Tilsölu.
Timburhús á Þórarinsstaðaeyrum,
tólf álna lángt óg tíu álna breitt,
er til sölu með góðum kjörum.
Semja má um kaupin við J ó n
Bcrgsson á Egailsstöðum.
*************
* Munið eftir *
* gulu kvennskónum
* hjá Anton Sígurðssyni. *
*************
Hjá undirskrifuðum getur ’piltur,
frá 15 —18 ára, feingið pláss á
söðlaverkstofu rninni á næsta hausti.
Seyðisfirði 30. Júní 1898.
Jón Grimsson.
(söðlasmiður).
Bókasafn alþýðu 2. árg.
1. Flammarion: Urania í kápu 1,00
2. Topelíus: Sögur her-
læknisins — 1,00
Báðar bækurnar með myndum,
fást einnig í bandi á °/gB °/7B og
Kveðjuspjöld,
(gratulationskort) ljómandi falleg,
alskonar ritfaung o. m. fl.
fæst í bókaverslan
L. S. Tómassonar.
Gamalt silfur,
hverju nafni sem nefnist, en þó
sjerstaklega millur, hnappa,
spennur og belti, kaupir:
St. Th. Jónsson á Seyðisfirði,
fyrir hátt verð móti peníngum.
Snemmbær kýr og tveir
áburðarhestar eru til sölu.
Ritstj. vísar á.
Hjá sýslumanni.
Hvað er harðasta refsíng fyrir tví-
kvæni ?
— Tvær teingdamæður.
o
o
« o" M
v/-^ o i/~i O 'o o o o o
►-< 10 O) in M CI »n CO O
00000^-0
• rt
. c
b£ m
F- *o
C
o
cn
ctí
£
-o
h-
c/j
J
C r* .i.
rt
G
O
O
PQ
rt
o
G
u,
<
PP
w
bx) .
'0
.s o
S. >-
c
bjo
:0
c
c
o
d! í>
a
t/) ^2
«3 S
40 rt
2 —
Zn £
rt
00
Q\
00 ^
c
o
C/5 00
•—< rt
2 C
v B
■5$ o
ba
o
to (/) '<
*o
rt
DjO
rt rt
bJO w
V-i
rt
u. <5
■3 >
rt 'O
bX)
o
u- 'O
C 3 u
rt < P
rt •— Jc*
lo m Q
Lifsábyrgð er sú besta eign, sem
nokkur maour á.
CC
<
b
CI)
A
Q
O
c
o
w
,—)
w
CA
<
Q
O
Pí
>
m
'C
w
W
1-3
H
rC
*o
rt
P
w
P
rt
*o
rt
cn
*o
rt
£
p
c
rt
*0
'O
bX3
'rt

cn o3
- 10
C cj
,rt
*C .2
f>v *Q
T3
C
rt
_OJD o
’p g
s B
Os *
B
p
C
O
Djd
rt
*o
bJD
u
JP
*rt
*o
V- bJD
u jo
bo 'cd
o
ÖJ3 Ou ^
»- £
>> -o —
JO rb 'rt
'rt _rt cn
bjD S
Jx 12 '53
rC
rt rt ,
c O
■r; rt -C u. rt
*o *o w h;
u bfi tuo ^
J-
SS -Q -Q
S ‘ra ij E
E
c
o
c
o
_bjo
'0
*o
c
o
G
C
(U
c
u
:0
*o
bJD
u,
o
*rt
rt rt j_
DJ5 bJD c
ðj
O
-Q
<
H
c/)
w & tó
< < <
H H H
cn cn w
£
p
'TD
C
sO
*u
C
*o
u.
O
&
p
*o
rt
£
u
rt
C
C
bJD
,rt
*0 .-I
DJD
. u u
bJD ^ ^
ro £ »
O .in
*o
C
O
co
q
JZ
o
rt
<3 _
bJD 2
^ cn
rt
JO o
o
cn
o
oc
*o
rt
c
c
rt
C
*o
rt
£
cn
*o
0
JO
£
<
H
co
<
H
c/)
A A A A A A
Einginnmaður ætti að láta hjá-
j____1:r
Ferðakápur
ýmiskonar handa karlmönnum eru
til sölu hjá Eyjólfi Jónssyni
fyrir mjög lágt verð.
Verðlaunuð, hljómfögur,
vönduð og ódýr
Orgelharmonia,
og ý m s ö n n u r h 1 j(ó ð f æ r i
útvegar L. S. Tómasson
á Seyðisfirði.
A. : Hvert á jeg að fara til að fá góð
og hnyttin svör.
B. : Ekki í .Ljóðólf*.
Lambskinn
kaupir STEFÁN TH. JÓNSSON
á Seyðisfirði móti peníngum.
120
117
orðið var, og að því sem orðið var gat nú einginn breytt
framar.
En hvernig var þetta orðið, og hversvegna? — hann sá það
jafn ljóst, það var föður hans einum að kenna. Og nú rjeðst
hún á hann þessi hugsun: öll þcssi óhóflega aðdáun sem hann
hafði haft á föður sínum — hann hafði reynt að hnekkja henni
með öllu sínu afli, en nú reis hún upp eins og gínandi hol-
skefla: gamli mátinn var orðitin óhæfilegur. Hann hafði nú
sjálfur mátt kcnna á því nógu sárt, að nýi tíminn ljet ekki
troða sig niður. Hann sá það áður að trúlofun hans var eitt af
atlöguvopnunum { þessari alsherjarorustu nútímans, og eins sd
hann nú, þar scm hann lá fallinn og sigraður, að hann hafði
oröið á milli tveggja ósamkynja andans strauma — og fall hans
var ekki sjálfum honum að kenna, hann var píslarvottur sonar-
hlíðninnar, sonarástarinnur.
Þessi óhamíngjustund hafði nú svift Jóhannes miklu af hinni
takmarkalausu aðdáun á föður sínurn og honum fanst sjer ijetta
v'ð, og þegar hann nú stóð þarna við járngrindina fór vonin aftur að
að lifna; alt það, sem þessa dags stormur hafði tætt og rifið
mátti beygja aftur og fella saman og byggja það hátt til him ns,
þratt fyr[r ajt_
'^ns eigin gæfu — henni hafði hann fórnað í dag, en
meðan Johannes Var að virða fyrir sjer þetta litla, þykkveggjaða
guðshus, þa komst hann aftur á leiðina að draumum sínum um
volduga og sigursæla kirkju.
Ln rifrildisræður og aflvana þrjóska gátu ekki komist að
leingur. Hinar nýu hetjur drottins urðu að taka undir skoðan-
ir nutímans -— hversu æfui uppreisiarandi sem í þeim var,
upp a það, að svo sem sáðkornið þróast og vcx upp eins og
úr rotnuninni, svo skyldi og einnig sannleikuiinn sjúga krafta
Úr sjálfri villunni
fJá myndi aftur færast líf f hina taríngarvc iku kirkju, og með
j'finu kom valdið; og aftur leið Jóhannes upp á við til þeirra
la)ða sem hann hafði dottið niður af þetta kvöld ofan í lausa-
mjöllina, sem nú var búin að þekja vcginn yfir akrana 'hcim að
prestsetrinu.
En þegar hún sneri inn á þjóðveginn og fjekk vindinn á
eftir, og þegar vindstrokurnar voru hættar að næða á kinnun-
um á henni, og hún heyrði aðeins til þeirra í djúpum, hvin-
miklum tónum efst uppi í grenitoppunum — þá hægði hún
gaunguna og kjarkurinn fór að linast.
Hún hafði sópað burt öliu hiki og tormerkjum frá þessari
einu, stóru hugsun: að hún vildi komast burt frá þessu fólki,
— en nú uxu þau aftur og spurðu alvarleg, hvort hún myndi
rata veginn ? -— hvort trygt væri í skóginum ? hvort nokkur
væri á fótum hjá ljensmanninum? — hvort þar gæti ekki ver-
ið stór, grimmur hundur?«
Inni undir trjánum var nærri því logn, og snjóflyksurnar tætt-
ust og hristust í sundur uppi í liminu og iiðu svo niður eins
og sljettgreidd slikja, svo að hún grilti aðeins óljóst í veginn
og hina svörtu trjástofaa. Geigurinn, sem í hana kom yfir því
að vera svona einsömul í skóginum, greip hana alt í einu og
hún fór að hlaupa í einhverju óráðs ofboði.
En af því snjórinn var laus, en hún þúngklædd, komst hún
varla úr si»rum. Henni fanst sem undan hverju trje kæmi
einhver og hlypi á eftir sjer; yfir sjer heyrði hún hinn cmur-
íega vindþyt í trjánum; og inni í skóginum heyrði hún eitt-
hvert draugaiegt brak og þrusk í greinunum, scm nerust sam-
an, — hún hjelt hún ætlaði að sleppa sjer af hrseðslu.
I’á sá hún ljósbjanma milli trjánna. I'að var ljós í glugga
scm hún eygði í gegn um kafaldið. Og í einu vetfángi var
alt breytí. í’að var ljósið sem logaðí hjá garnla syndaranum
sem var kumníragi föður hennar — hennar kæra gamla íöður,
og þekti alt hennar fólk — hennar, scm annars var vcn að vera
svo gætin og skynsöm.
Gabríela var nú aftur komin til s álfrar sín og etansaði. Hún
hló að því bve skelkuð hún hafði verið og hr.efti frá sjer káp-
unni. Nú leit hún hughress í kríng um sig, hlustaði á storm-
niðinn í skóginum og fann til eingrar hræðslu framar. Nú
mundi hún ennþá grcinilegar eftir rimmunni, scm hún hafði
faorfið úr og því, er hún hafði nrisí — þeim manni sem húu