Bjarki - 09.07.1898, Blaðsíða 4

io8
Sandness ullarverksmiðja.
Eins og allir vita vinnur Sandn°ss ullarverksmiðja best alla ullar-
vöru svo sem alskonar fataefni, vaðmál og kambgarn; þau tau eru feg-
urst sem frá henni koma og hún afgieioir fljótar en allar aðrar. Því
ættu allir þcir, sem í ár ætla að senda ull til útlanda og vilja fá falleg
tau og fljótt afgreidd, að senda ull sína til Sandness ullarverksmiðju.
Verksmiðjan hefur getið sjer Iofsorð um alt ísland.
Ullina bið jeg menn að senda til mín eða umboðsmanna minna
svo.fljótt sem auðið er.
Umboðsmenn:
Ilerra kaupmaður Stefán Stefánsson Norðfirði.
—• Henrik Dalh l’órshöfn,
-— JónasSigurðsson Húsavík.
— söolasmiður J ó n J ó n s s o n Oddcyri.
— Pálmi Pjetursson Sjávarborg pr. Sauðárkr.
— Björn Arnason Þvcrá pr. Skagaströnd.
Seyðisfirði 7. Júní 1898
L. J. I m s 1 a n d.
„Aalgaards ullarverksmiðjur“.
Aliir sem á þessu ári ætla að senda ull til tóskapar erlendis
ættu að senda hana til .nín eða umboðsmanna minna hið bráðasta svo
tauin geti komið aftur sem fyrsf.
Jeg vil biðja menn að athuga að „AALGAARDS ULDVARE-
FABRIKKER'1 er hin lángstærsta og tilkomumesta ullarverksmiðja í
Noregi, og það sem m e s t u varðar einnig hin ódýrasta.
Vcrðlistar og allar upplýsíngar fást hjá mjer eða umboðsmönnum
mínum sem eru :
á Sauðárkrók
- A k u r e y r i
- Eskifirði
- F á s k r ú ð s f.
- Iíornafirði
hr. verslunarmaður P j e t u r Pjetursson.
— — M. B 1 ö n d a 1.
úrsmiður J ó n II e r m a n s s o n.
-- Ijósmyndari A s g r. V i g f ú s s o n Búðum.
— hreppstjóri P o r 1. J ó n s s o n Hólum.
Eyj. Jónsson, Seyðisfirói.
j WW* Hillevaag ullarverksmiðjur
við STAVANGER í NOREGI
1
hafa hinar nýustu Og bestu vjelar, vinna láng best,
fallegast og ó-d-ý-r-a-s-t; ættu því allir sem ull
ætla að senda til tóskaþar að snúa sjer til umboðsmanna þeirra, sem eru:
í Reykjavík hr. bókhaldari Ólafur Runólfsson,
- Stykkishólmi — verslunarstjóri Armann Bjarnasón,
- Eyafirði — verslunarm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri.
Seyðisfirði 24. Júní .1898.
Sig. Johansen.
um stendur í 23. tölubl. Bjarka.
Verksm;ðju verð vjelarinnar er
150 kr. og 6 kr. að auk efmjólk-
urhylki með krana fylgir. — Þegar
peníngar fylgja pöntun eða hún
borguð í peníngúm við móttöku
gef jeg 6°/0 afslátt. Að öðru leyti
tek jeg sem borgun alla góða
verslunarvöru án þess að binda mig
við það verð sem aðrir kaupmenn
kunna að setja á hana móti vörum
sfnum. —
A L L A R pantanir hvaðan sem
þær koma verða afgreiddar og
sendar strax ef hægt er.
Seyðisfirði 24. Júní 1898.
Aðalumboðsm. fyrir Austurland.
St. Th. Jónsson.
Eigandi: Prentfjel. A u s t f i r ð í n ga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Þorsteinn Eriingsson.
Prentsmiðja Bjarka.
MJÓLKUR SKILVINDAN
„ALEXANDRA"
lítur út eins og hjásctt mynd
sj'nir.
Hún er
sterkasta og
vandaðasta
skilvindan
sem snúið er
með hand-
krafti. Ljett
að flytja
heim til sín,
vegur tæp
70 pund í
kassa og öllum umfaúðum, skilur
90 potta af mjólk á klukkutíma,
nær talsvert meiri rjórna úr mjólk-
inni en þcgar hún er sett upp,
gefur betra og útgeingilegra smjer,
borgar sig á meðal heimili á fyrsta
ári. Agæt lýsíng á vindunni eftir
skólastjóra Jónas Eiríksson á Eið-
118
hafðí treyst svo örugt og vini, sem hana hafði Iángað svo inn:-
lega til að elska og fylgja í lífinu.
því þar fylgdi ekki hugur máli hjá Jóhannc:si, þegar hann
rrcip þcssu duuðahaldi í trúarbrögðin, Að því leyti var trú
hans fi.st og einlæg, sem hann hæglega gat unnið bug á
hvcrri aðsteðjandi efasemd með þeim lærdórni scm loniim
hafði verið kendur. En í eðli sínu var hann eingin trúarhetja.
Og þegar hann gat fylgt manni eins og Daníc 1 Jiirgcs tíl að
fylla slíkan prestaflokk o.g þennan, þá hlaut að opnast milii
jæirra gapandi svelgur, og hvernig sem ást hennar talaði máli
hans, þá kom það alt fyrir ekki; þau hlutu að skiþa.
Nú tá ht'n líka -— þó missirinn væri sár í biii, hvaða lán
það var fvrir hana að hún hafði lært snemma og lesið urn eðli
ástarinnar cins og hún er án túnglskins og tildurs. Því hún
hafði oft og mörgum sinnum fundið til einhvers tómleika og
saknaðar, eins og hún væri sett hjá þegar liun sá ástfángna
vinstúlku hoppa trúlofaða af stað með einhverjurn stúdentinum.
Ilin skýlausa þekkíng hennar á þessum hlutum Irafði að vísu í
hennar augum fært ástina úr hennar ilmandi híal nshjúpi, sem
svo mikið c r talað um, — cn samt var hún af hcilum hug
glöð og þakklát íyrir að vera nú frjáls og óskift og heyra
storminn dynja í skóginum. Og sjálí kvalar-stundin, æsíngar-
ákefðin og orðin sem þau höfðu slaungvaé hvort á annað, það
alt skifti nú lika smámsaman ham.
Loksins hafði hún sjálf geingið í bardagann og drýgt dáð.
Þessi orrahríð var einginn hjegómi, þar sem fröken Pram var
lcyft að segja hvað sem hún vildi af því öllum stóð það á
eingu; þarna hafði hún geingið sjált á hólminn og undir högg-
in.
Að vísu hafði hún beðið 'sigur og hopaði nú af vígvellinum
en hún brosti ánægð með sj'lfri sjer að öllu saman og vafðí
kájmnni að sjer í storminum og óð áfram snjóinn.
Skógurinn dunandi, snjóhreytíngurinn, og trjástofnavnir dimm-
ir fram með veginum — alt urðu henni gamlir kunníngjar;
lcnni fanst eins og hún væri í ætt og bandalagi við náttúruna.
Og þó hún misti nú aftur sjónar á glugganum hjá Ijensmann-
119
inum, þí gekk hún örugc áfram, og hcrmi d_tt ekki í hllg að
hún viltist.
Gabríela leit ekki aftur og sá því ekki manninn sem kom í
humátt á eftir henni.
Jóhannes hafði hlaupið á eftir henni alla leið að kirkjunni,
e.i þegar hann sá að hún stefndi inn í skóginn og hann ætlaði
að fara að kalla í hana, þá var það að hún fór að hlaupa.
Jóhannes flýtti sjer á eftir, en þegar hann sá að hún stans-
aði, stansaði hann líka. Meðan ekki dróg saman með þeim
flvtti hann jer sem hann gat, og ætlaði að kalla, en þegar hún
nú var aðeins spölkorn fyrir framan hann, þá stóð hann kyrr
c g vissi ekkert bvað hann átti að gera, þorði ekki að halda
áfram og kom sjer ekki að því að kalla.
; vjna hjclt hann áfram á cítir henni, — staðráðinn 1' því að
stöðva hana við hliðið hjá ljensmanninum. En þegar þángað var
komið fanst honum það vera orðið of seint, of nálægt húsinu;
hann staðnæmdist bak við ysta trjeð í skógarjaðrinum, heyrði
þegar hún opnaði hliðið og lokaði því aftur og sá hana hverfa
seinast eins og svartan díl í drífunni, sem var kafþykk fyrir
utan skóginn og luktist eftir henni.
Svo sncri liann við og gekk heim aftur eins og í leiðslu, og
allar hugsanir hans snerust eins og í tjóðri altaf í hríng utan
um þetta eina: frændurna og alt þeirra lið, allan þann hlátur
og alla þá ánægju, — og alt þctta sama upp aítur og aftur.
Hann lángaði til að stansa og hugsa alvarlega um, hvað skeð
hafði. Honuni fanst stundum að hann hlyti að vera orðinn vit-
skertur. J’að var ómögulegt, það var óhugsandi að alt hans
líf, öll hans ást og allir hans yndisdraumar — að alt væri horf-
ið! — alt fokið burt á einu stormkvöldi; og hjer gckk bann
sjálfur vínglandi eins og bjáni í skóginum, og trænduinii komu
aftur, hann sá að þcir heilsuðu hinumeginn gótunnar, hann sá
hvernig þeir flissuðu og krefti hnefana eins og hann ætlaði
að keyra þá á alla þessa glottandi tanngarða.
Fyrst þegar hann komst út að kirkjunni, þar sem snjoinn
dreif beint í andlitið á honum og svaiaði honum — þar stóð
það fyrst ljóst og litandi fyrir honum alt saman — alt sem