Bjarki - 17.09.1898, Blaðsíða 3

H7
hafði almenníngsorð sem vandaður
maður og besti dreingur.
Fregnin um botnverpíngana, Urania
og Forward, sem Heimdallur tók hjer
síðast og sektaði, hefur náð ensku
blöðunum 2. þ. m. Hún er telegrafer-
uð til þeirra frá Kaupmannahöfn. 1.
Seft. eftir brjefi af Seyðisfirði. í blöð-
unum ensku er aðeins getið um upp-
töku varpanna og sektina (1000 kr.)
en ekki um upptöku veiðinnar. Fregn-
in er aðeins sögð í 5 línum og aungu
þar við aukið.
Doktórarnir Valtýr Guðmundsson og
Finnur Jónsson hafa verið á málfræð-
íngafundi í Kristjaníu, sem haldinn var
þar nú í fyrra mánuði. Þar flutti Dr.
Finnur tölu um handrit Snorra eddu
og fjekk áskorun um að gefa hana út
að nýu.
Stefán kennari Stefánsson af Möðru-
völlum fór og þángað líka. Var hann
sagður vel hraustur orðinn og algróinn,
svo maður á þá von á því bráðum að
sjá hann aftur kominn hraustan heim.
Hólar festu í hval fyrir norðan
Lánganes um daginn, en festin slitnaði
og vildi skipstjó ri þá ekki meira við
hann eiga. Þann hval rak svo Iitlu
síðar á Núpskötlu, (náiægt Presthólum)
sem er eign í>órarins Hálfdánarssonar,
fyrv. hreppstj. á Bakka.
Gufuskipafjelagið »ThingvaIIa« í
Khöfn, sem mest hefur flutt fólk til
Ameriku af Norðurlöndum, hefur 10.
Ág. sclt allar eignir sínar sameinaða
gufuskipafjel. danska, eða rjettara sagt,
að sameinaða fjel. kaupir og Ieysir út
öll hlutabrjef Þíngvallafjel. f>að sýnist
nú ekki ætla að líða á laungu áður en
fáni sameinaða fjelagsins verði einn
um hituna í Danmörku, keppinautalaus.
17. Seftember.
Veður er nokkuð óstöðugt en
ekki kalt.
Gæftir óhægar og fiskur lítill
þessa viku.
Af fiskigufuskipunum er Egeria
hjer nú ein eftir. Bjólfur fór til
Vestfjarða I. Seftember og Elín
nú í vikunni til útlanda.
Gestkomandi eru hjer í bænum
þessa dagana: þeir bræður sjera
Magnús í Vallanesi og Helgi bróð-
ir hans; sjera Geir Sæmundsson
með konu sinni og móður og
Stefán læknir Gíslason með konu
sinni. Bjarni Sæmundsson fiski-
fræðíngur er hjer og í bænum með
konu sinni; hann kom norðan af
Vopnafirði í fyrra dag.
Helgi Jónsson hefur nú lokiá
rannsóknum -sínum hjer í þetta
sinn og ætlar nú með Vestu til
Rvíkur og svo áfram til Khafnar.
Inga, gufuskip Gránufjel. kom að
norðan í fyrra dag af Sauðárkrók
og Akureyri. Skipstjóri sagði tíð-
indalaust að norðan og fiskilítið á
Eyafirði meðfram af beituleysi; hafði
þar þó orðið síldarvart í net.
Ilcyfaung eru sögð í allra besta
lagi af Hjeraði en óþerrasamt nú
síðast og nókkuð úti sumstaðar.
SKIP.
M o s s, gufuskip Tuliniusar, kom
bingað á Mánudaginn og fór aftur á
Eriðjudaginn. Hann tók hjer saltfisk
hjá Andr. kaupm. Rasmussen.
Með skipinu kom sunnan af Fá-
skrúðsfirði Hansen konsúll. Hafði far-
ið þángað á uppboð sem haldið var
þar á strönduðu skipi frönsku.
E 1 e k t r a, seglskip Jóhansens versl-
unar fór hjeðan á Þriðjud. suður til
Breiðdals með vörur.
S k i r n e r skip Thostrups verslunar
kom híngað nú í vikunni frá útl.
Til Kaupmannahafnar.
Nokkrir úngir og hraustir menn
geta feingið far m j ö g ó d ý r t
með mínu trausta og hrað-
s k r e i ð a seglskipi >William
Wright* sem áætlað er að leggi
af stað hjeðan fyrri part Október.
Seyðisfirði í Seftember 1898.
MagnCis Einarsson.
Bókmentafjel. bækur 1898 . . 6,00
Þjóðvinafjel. 1898 . . 2,00
Sálmabókin 5. prentun ib. . . 2,00
Matt: Jooh: Skuggasveinn 2.útg. 1,25
— •— Vesturfararnir . . 0,50
— ■— Hinn sanni Þjóðvilji 0,25
er nýkomið í bókverslan
L. S. Tómassonar.
Frá 27. Seftember hefur herra
bókhaldari N. Nilsen á Seyðisfirði
fult og ótakmarkað umhoð til að
innheimta allar mínar útistandandi
skuldir og skal ait sem hann ger-
ir í þessu efni í alia staði eins
gott og gilt og jeg hefði sjálfur
gert.
Seyðisfirði 16. Seftember 1898.
Erl. Sveinsson.
Farbrjef með
VESTU.
Sunnlendíngar og aðrir, sem
ætla að fara með skipinu V e s t u
þ. 18. þ. m. verða allir að kaupa
farbrjef hjá undirskrifuðum í landi,
og helst áður en skipið er komið,
ef þeir vilja hafa vissu fyrir að
komast með þessari ferð.
Seyðisfirði 14. Seft. 1898.
Stefán Th. Jónsson.
Prjón ódýrtl
Utanyfirpeysur stk. Kr. 0,65
Nærpeysur — —■ 0,50
Nærbuxur — — 0,50
Kvennpils — — 0,50
Karlmansvesti — — 1,00
Sokkar parið — 0,45
Þetta er stærsta sort; minni
stykki af sama tæi eða öðru en
hjer er nefnt, verða tekin fyrir
klutfallslega minni borgun. Af-
greiðsla svo fljót sem mögulegt
verður. Þessi vildarkjör bjóðast
frá 1. Okt. þ. á. til I. Maí n. á.
Bakka við Seyðisfjörð 16. Seft. '98
MÁLMFRÍÐUR ÁRNADÓTTIR
34
31
og færa mjer heitt púns undir svefninn, og á næturnar ljet hún
dyrnar standa opnar á milli. En suðræna loftið og næðið
gerðu mig fljótt heilbrigðan. Jcg var ekki einusinni kominn
upp úr öðrum bekk þegar hóstakjöitrið, seni hafði hrætt for-
eldra mína, var alveg horfið. Jeg varð þykkleitur og þrekinn
og röddin hrein. Þegar jeg kom heim úr fríinu var varla tð
móðir mfn ætlaði að þckka mig og þótti heldur en ekki vænt
um. Þegar jeg kom aftur til B . . . og átti að setjast í næst
cfsta bekk og kysti Rósu frænku, þá roðnaði hún eins og úng
stúlka. Eflaust .anst henni mikið til uni híúnginn sem farinn
var nð gægjast út á hökunni á mjer. Hún kont ekki inn á
kvöldin til að hlúa að mjer og dyrnar milli herbergjanna voru
lokaðar þaðan í frá'
i‘-nnþá leið ár, yndislegt ár, besta árið af þcim þremur
scm jeg var í B. . . það var eins og einhver hjartanleg við-
kvæmni hefði aukist við innilegleikan sem okkar var á milli.
Rósa frænka fór með mig aiveg eins og jeg væri orðinn kall-
maður, og jeg vandi mig eins á að sýna henni aila þá kurt
og lipurð sem karlmenn sýna kvennfólki, svo hvort var bráð-
ánægt með annað. Þegar jeg kom hcim úr skólanum um ki.
5 á daginn, þá læddist jeg á tánum inn f línklefann, þar scm
hun beygði sig yfir sauma sína og kysti óvörum á hálsinn á
henni bara til þess að hafa gaman af fátinu scm á hana kom.
1 il að jafna þetta heimtaði jeg aftur, þegar jeg komst ofar
bekkinn eða kom heim með sjcrstaklcga góðan vitnisburð, a<
iá koss hiá hen
ni að launum og hann gaf Rósa fiænka
m j c i
líka eftir hafa þó dregið mig dálitið á honum. Jcg þarf vís
ckki að geta þess að fýsnir mínar vöknuðu als ekki á þein
aidri hvorki við nábylið á nóttinni nje smágælur okkar. Þrát
hálfóháður, þegar jeg fór að slæpast og eyða tímanum tiigángs-
laust; og seinna hefur ekki geingið betur — eingin iaungun til
að vinna, eingar sterkar tilfinnfngar, ekki neitt . . . Æ, ef rnað-
ur gæti lifað eins og börnin, sfstarfandi, altaf í voninni um
eitthvað, þó óákveðið sje, og með þeirri vitund, að »framtíðin«
sje enn ekki byrjuð! Þetta er sú eina sæla sem mennirnir geta
notið. En börnunum er ekki sagt það, og af sjálfum sjer
renna þau ekki grun í það.
A æskuárunum eru menn sælir, en þeir vita það ckki.
Þegar æskuárin eru liðin, skilst þeim að þeir hafa verið það —
en þá eru þeir ekki sælir framar.
Hve margt af því sem skeði í fyrri daga og mjer fanst
þá einskisvert, mundi mjer nú ekki finnast hamíngjan sjálf, ef
tíminn væri svo miskunsamur að lofa mjer að lifa það aftur.
Hvað jeg man það vel þegar jeg kom til B. . . bæar viá Gi-
ronde! . . . Það er gamall bær og hefur áður verið víggirtur,
cn lifir nú svo að segja ekki á öðru cn skólanum sem þar cr
og er allfrægur um Suðvestur- Frakkland. Þángað var jeg
sendur þegar jeg átti að fara upp í annan bekk. Jcg var
fjórtán vetra, og raddskiftin og vöxturinn höfðu taisvert tekið
upp á heilsuna svo að foreldrar mínir voru hræddir um, að
hinn endalausi vetur þar norður í flæmska smábænum sem þau
bjuggu, yrði mjer háskalegur. Náfiænka föður mín bjó í B. . .
og bauðst til að lofa mjer að vera. Hún var ekkja, barnlaus
og líklcga nokkuð yfir fcrtugt. Þegar jcg ski ifaði h:nni um ný-
ársleytið kallaði jeg hana ætíð: »Elsku Rósa frænka mín.<
Jeg er fæddur f hinum þúr.glyndislegu norðursveitum
Frakklands og óx þar upp þángað tiljegkomst á fjórtánda ár-
ið, en samt fanst n jer sveitin við Garonne eins og gamall kunn-