Bjarki - 31.12.1898, Blaðsíða 4

208
Auglýsing.
Aðalfundur í Frosthúsfjelaginu á
Hánefsstaðaeyri verður haldinn 14.
Janúar 1899, í fundarhúsi hrepps-
ins og byrjar kl. 12 á hádegi.
Melstað 22. Desember 1898.
Jón Vestmann
Formaður.
Á næstliðnu hausti kom hjer fyr-
ir sauður með markinu :
Stýfður helmíngur fr. hægra,
sncitt aft, biti fr. vinstra. Eig-
andi sauðsins gefi sig Iram við mig.
Litluströnd. 13. Des. 1898
Steinþór Björnsson.
Selt óskilafje f Seyðisfjarðarhr.
26. Nóv. 1898.
1. Svartur geidíngur; mark:
Sý!t hægra, biti aftan vinstra.
2. Hvít gimbur mark:
Biti framan bæði eyru.
3. Hvít ær mark: Miðhlutað
hægra hamarskorið vinstra. Horn-
mark sama.(*
Hánefsstaðaeyri 23. Des. 1898.
Sigurður Einarsson.
Fjarðarkot (Innri Fjörður) í
Mjóafirði, 14 —16 hundruð, fæst
til ábúðar í næstkomandi íardögum;
ágæt landbúnaðarjörð, erfið nokkuð
til sjósóknar. Byggíngarskilmálar
vægir.
Af því Bjarki kom út síðast nokkru
fyr í vikunni en vánt er, gat þessi aug-
lýsíng ekki uáð því blaði
Semja má við undirskrifaðan eða
eiganda, Katrínu Sveinsdóttur f
Firði.
Asknesi 16. Des. 1898.
Sveinn Ólafsson.
I eir útsölumenn og kaupendur
Bjarka fjær og nær sem enn hafa
ekki gert skil á andvirði blaðsins
fyrir þennan og fyrri árgánga, eru
hjer með beðnir að borga skuldir
sfnar nú um áramótin í pen-
íngum til undirritaðs eða með á-
vísunum.
Seyðisf. 17. Des. 1898.
Arni Jóhansson.
Brunaábyrgðarfjelagið
»Nye danske B ran'dforsikr-
ings Selskab«
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktickapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vörum, innanhúsmunum o. ft. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST TH. J.ÓNSSONAR
Eigandi. Prentfjel. A u s t f i r ðí n ga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
þorsteinn Erlingsson.
* Prentsmiðja Bjarka
Lífsábyrgðarfjelagió
„S K ANDI A“
í Stokkhólmi,
stofnað 1855.
Innstœða fjelags þessa, sem er
hið elsta og auðugasta lífsábyrgðarfjelag á
Norðurlöndum,
cr yfir 38 milljónir króna.
Fjelagið tekur að sjer lífsábyrgð á íslandi fyrir lágt og fastá-
kveðið ábyrgðargjald; tekur aunga sjerstaka borgun fyrir lífsábyrgðar-
* T
skjöl, nje nokkurt stimpilgjald. Peir, er tryggja líf sitt í fjelaginu, fá
í uppbót (Bónus) 75 prct. af árshagnaðinum. Hinn líftryggði fær upp-
bótina borgaða 5ta bvert ár, eða hvert ár, hvort sem hann hcldur viil kjósa.
Hjer á landi hafa menn þegar á fám árum tekið svo alment lífsá-
byrgð í fjelaginu að það nemur nú meir en þrem fjórðu hlutum milljónar
Fjelagið er háð umsjón og eftirliti hinnar sænsku ríkisstjórnar, og er
hinn sænski ráðherra formaður fjelagsins, Sje mál hafið gegn fjelaginu,
skuldbindur þaö sig til að hafa varnarþíng sitt á Islandi, og að hlíta
úrslitum hinna íslénsku dómstóla, og skal þá aðalumboðsmanni fjelags-
ins stéfnt fyrir hönd þess. . . ,
Aðalumboðsmaður á Íslandí er, lyfsali á Seyðisfirði, vice-
konsúll H. 1 Ernst.
Umboðsmaður á Seyðisfirðí er : kaupm. S t. T h. J ó n s s o n.
---- í Hjaltastaðaþínghá: sjera Ge ir S æ m u n d s s o n.
---- á Vopnafirði: versiunarstjóri Ó. Davíðsson.
- Pórsh': verslunarstj. Snæbjiirn A r n 1 j ó t s s O n.
---- . Húsavík: kaupm. 'J ö n' A. Jakobssón."
—------- - Akureyri: verslunarstjóri H. Gunnlaug sson.
---- - Sauðárkrók: kaupmaður P’o p p.
---- - Reyðar- og Eskif.: bókhaldari J. F 1 n n b o g a s o n.
---- - Fáskrúðsf.: verslunarstj. Olgeir Friðgeirss.
---- - Alftafirði: sjera J ó n F i n n s s o n.
----- - Hólum í Nesjum : hreppstj. Þorleifur Jóns.
'og gefa þeir lysthafendum allar nauðsynlegar upplýsíngar u.m lífsábyrgð og
afhenda hverjum sem vill ókeypis prentaða skýrslur og áætlanir ijelagsins.
92
saungva hans ug kvæða og hún fór að raula fyrir munní sje,r
citt af kvæðunum, sem hún dærði þar: »jeg átti ijetta lóu-
væagi* — og svo þyrmdi grátuiinn yfir hana, beiskur og þúng-
ur og henni fanst voðalegt að lífa.
II
»Holan f barðið* var horfin, og úr sjálfum cftirkomandan-
um, bjálkahúsinu, var nu búið að búa til eldhús, en íbúðarhúsíð
var nú stæðileg byggíng, hvítlituð o-g þar skamt frá fjós, hest-
hús og hlaða. Grasauðnín var nú orðin að bylgjandi hveiti- og
maisökrum; þángað var kominn fjöldi nýbýlínga, flestir norskir.
í’ar var búið að byggja skóla og þeis voru búnir [að fá sjer
norskan prest. Bóndi Emmu var clstur landnemi og í mestum
metum; hann hafði verið valinn til meðhjálpara og var aðalað-
stoð prestsins og hægri hönd tii hvers sem hann þurfti við,
Óli fann til s/n aP J essari tiltrú allri og varð alúðarvinur prests-
ins og honum hinn innilegasti. Kænskan, sem hann var fædd-
ur með, sá fijótt inn á það, að presturinn var. snaður, scm nota
mátti ti! margra hluta íJað gekk alt röggsamlega, sem honum
var bcitt fyrir; hann hjeit cllu gömlu og góðu f hefð, og studdi
hinn i-hreina Iærdóm.« Sjerstaklega þótti Ola vænt um það,
að presturinn prjedikaði svo skorir.ort um undirgcfni konunn-
ar og varaði menn við uppreistaranda tímans, sem rcyndi að
snúa út úr guðs opinberaða orði og gera konuna jafnfngja
mansins. »Sönn kona velur aldrci aðra stöðu cn stöðu
auðmvktarinnar og undirgefninnar undir j firráð mans síns, því
það eitt uppfyllir hjartaþörf hennar og það er droítni velþókn-
ankgt«, Esgði presturir.n. Err.ma hlýddi einu sitini á þennan
93
boðskap og hún hafði þvf feíngið vis.su fyrir hvers húu átti að
vænta úr þeirri átt Hún hafði hlakkað svo mikið til komu
prestsins þángað, því þar kom þó einn mentaður maður sem
hún gat talað við — og svo fjekk hún þetta. Hún fann, að
prestinum þótti meira koma til umgeingni við mann hennar en
við hana, og líklegast af því að hann gat haft Óla til hvers
sem h-inn vildi. Og s.vo dró hún sig í hlje og þagði.
Eina vonin var nú, að börn hennar ættu þó kost á að
læra citthvað, þegar »Common-skólinn« var kominn; en svo var
það einn dag, að maður hennar kom heim og sagði að þau yrðu
nú að taka börnin úr skólanum, því þeim væri ekki kcnt annað
en strákapör í Common-skólanum, þau yrðu þar breinir heiðíngj-
ar; það hafði presturinn sagt hreint og beint. Nú ætti að
reyna að koma upp norskum skóla, þar scm ætti að kenna
katikismusinn og Ponta, eins og í gamla landinu. Emma vissi
að til lítils væri að malda hjer í móinn. Nú ættu börnin aftur
að gánga sjálfala eins og fyr og fá ekki að læra ncitt, því það
vissi hún upp á sína tíu fíngur að þeir gæti aldrei komið sjer
saman um þennan norska skóla. Hefði hun átt nokkra fií
stund, skyldi hún hafa hlýtt þeim yfir sjálf og leiðbcint þeim;
cn því var ekki að h: ilsa, uldrei augnabliks friður nokkurn tíma.
Svo tók hún grátandi við ensku kenslubókunum þeirra, og læsti
þær niður í kistu. Kún stalst til þess cinstoku sinnum, stund
og stund, að sækja þær og stafa svolítið mcð börnunum, cn
hvert sinn, sem maðúr hennar kom inn eða presturinn varð hún
að fela bækurnar uppi á lofti.
Nú var veturinn gcinginn í garð; og menn bjuggust við
þá var það eitt kvöld að Oli kom scinna
daginn og hcið-
fyrstu byljunum.
heim cn har.n áiti Vanda til
Pó k