Bjarki - 14.01.1899, Síða 4

8
■Lifsábyrgð er sú besta eign, sem
nokkur maour á.
CC
*o
>

"S s
^ *o
«» 3'
£
g
cö-
>o
o
bjo
'Cð
<U m—
^ ci
v-. O
£
u -*-»
•r- </J
f-* ■«* jt
w
vo
P
-M
O
C
C
<u
Q
**—*
o
<
u
W:
w
oí
<
C -o XI
O C C
* • ■§ 3» S -£
EO Cl O B >
C3
VO 'O . ,i3
ÖJO pJO* J- *o
e
3
"O
c
S 3
I «
‘S E
O U
55 g
Sf'
£ g
aa .C
<U
Ov'
bÆ o
<2 >
a> ,
^ a ^ -o s
£ § -Q <3
ba
c
C 0)
a u U)
*o
M «0
•s, S 3
bjo E « x « o
<u
x —
a —-
3 c XI
-o c 0
c O 2 «3
<u .n _b£ "
.5® "o cö
o .3- b c
Í3't;«o^MJsSg'
O So-feis
DÁ >, J íí o a
_Q C ^ XÖ ^
^ «Q W C
u, bc 3 n)
.? '
C
cö
^ i °
flj
PQ
'<
(/)
Uh
o
^ fc4 VC
co
CTJ
.o
_ bc . bo o
!>* i-H VH »>
K a 8 8 'Ö — W
tií'd Q Q JD O cj
^-0-0
— > <3
p c H
I j? ~
u s
3 U
C
cn ít:
xö ^
. DC
<
H
ín
ai Pá sí
< < <
H H H
ca tn t/j
í4
<
H
t/5
2 «o
<n
u p
■£ «
■5 »o
3 o
I- -g
o £
O
C4
<
H
(D
Einginn maður setti að láta hjá-
Uða að trygg.a lif sitt.
M eir útsolumcnn og kaupendur
Bjarka fjær og nær sem enn hafa
ekki gert skii á andvirði biaðsins
fyrir þennan og fyrri árgánga, eru
hjer með bcðnir að borga skuldir
sínar nú um áramótin í pen-
íngum til undtrritaðs cða irteð á-
vísunum.
Seyðisf. if. Des. 1898.
Arni Jöhansson.
Takið eftir!
Jeg undirskrifaður hef ágæta
tólg til sölu í vetur við Breiðdals-
verslun mína, gegn peníngaborgun
út í hönd, fyrir 28 aura pundið,
þegar minst 50 pund eru tekin.
Lysthafendur snúi sjer til herra
verslunarstjóra Bjarna Siggeirsson-
ar á Breiðdalsvík þessu viðvíRjandi.
Seyðisfirði 3. Desember 1898.
Sig. Johansen.
Brunaáby rgð arfjel agi ð
»N’ye danske Bran dforsikr-
ings Selskab*
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verstunar-
vörum, innanhúsmunum o. fi. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST TH. JÓNSSONAR.
Eigartdi: Prentfjel. Austfirðínga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Þorsteinn Eriingsson.
Prentsmiðja Bjarka.
Lífsábyrgðarfje
SígS** „S K A N D I A“
í Stokkhólmi,
stofnað 1855.
Innstœða fjelags þessa, scm e:
hið elsta og auðugasta lífsábyrgðarfjelag á
Norðurlöndum,
er yfir 38 milljónir króna.
Fjelagið tekur að sjer Iífsábyrgð á Islandi fyrir Iágt og fastá-
kveðið ábyrgðargjald; tekur aunga sjerstaka borgun fyrir lífsábyrgðar-
skjöl, nje nokkurt stimpilgjald. Þeir, er tryggja líf sitt í fjelaginu, fá
í uppbót (Bónus) 75 prct. af árshagnaðinum. Hinn líftryggði fær upp-
bótina borgaða $ta bvert ár, eða hvert ár, hvort sem hann heldur viil kjósa.
Hjer á landi hafa menn þegar á fám árum tekið svo alment lífsá-
byrgð í fjelaginu að það nemur nú meir en þrem fjórðu hlutum milljónar
Fjelagið er háð umsjón og cftirliti hinnar Sænsku ríkisstjórnar, og er
hinn sænski ráðherra formaður fjelagsins. Sje mál hafið gegn fjelaginu,
skuldbindur það sig til að hafa varnarþíng sitt á Islandi, og að hlíta
úrslitum hinna íslensku dómstóla, og skal þá aðalumboðsmanni fjelags-
ins stefnt fyrir hönd þess.
Aðalumboðsmaður á íslandi er, lyfsali á Seyðisfirði, vice-
konsúll H. I. Ernst.
Umboðsmaður á Seyðisfirðl er: kaupm. S t. T h. Jónsson.
---- í Hjaltastaðaþinghá: sjera Geir Sæmundsson.
---- á Vopnafirði: verslunarstjóri O. D a v í ð s s o n.
---- - Þórsb: verslunarstj. Snæbjörn Arnljótsson.
---- - Húsavík: kaupm. J ó n A. J a k o b s s o n.
—— - Akureyri: verslunarstjóri H. Gunnlaugsson.
---- - Sauðárkrók: kaupmaður P o p p.
- Reyðar- og Eskif.: bókhaldari J. F i n n b o-g a s o n.
---- - Fáskrúðsf.: vcrslunarstj. Olgeir Friðgeirss.
---- - Alftafirði: sjera Jón Finnsson.
---- - Hólum í Nesjum : breppstj. Þorleifur Jóns.
og gefa þeir lysthafendum allar nauðsynlegar upplýsíngar um lifsábyrgð og
afhenda hverjum sem vill ókeypis prentaða skýrslur og áætlanir fjelagsins.
1 a g i ó
100
hafðí húrt löksíns fundíð hjarta, sern bæðí vítdí skílja hana og
gat það.
Emrrra lá ríirrjfóst rrrarga daga. Aðkomukonan hafðí sest
á vörð við sængina og lc>r aldrei írá henni Húu var einlagt
að skiftb um vatnsklútana á kinrtum hennar og vöremt, sem all-
ar voru bólgnar. Emma reyndi oft að tala eitthvað, en það
var henni of mikíl þraut. Svo Ijet feún s-jer nægja að faorfa
þakklátum augrrm á þessa ókunnu vmkonu sína og taka í hönd
hennar og þrýsta að s-jer. OIi læddist þar ét og rnn, háif
skömmustulegur og þó f rauninrri iskrarrdi reíður. Hann Icrt
stunduro tit sægurinnar, þar sem Emma lá, en hann þorðí ekk-
ert að segja eða gera meðan ókunnuga konan sat þar erns og
verndarvætíur. Hann var í laumi búínn að fá kvennmann ti'I
hjálpar um sturnd.
Ix>k» kom sá dagtir að Ernma og ókormuga koraan gátra
sagt hvor annari alt sem í brjósti bjó. Konan byrjaði samtal-
íð; hún fann að það var eiramitt þetta sem Emma þráði.
»Hefur þessu iejragi geingið svona ?« spurði hdn í hálfurra
Mjóðum, og leit vsngjamtega á Emma.
»Harara hefur aldrei lagt höndur á rníg áður, þetta er í
fyrsta sinnið, en það verður ekki það seinas-ta», svaraði Emma.
»En hvers vegna vilfiu þá vera hjá hoirumf* spurði konara.
Errftna horfði eins og ú? i hláinn í ráðaieysi.
»Hvért ætti jeg að faraf« svaraði hún í örvíngÍBJ*.
»Eigið þjer ekkert skyldfólk cða vííij hjerna nærlendis?*
»Jeg á bróður I Minneapoíis, en jeg hef ekki sjeð hanra,
síðaa hann kom til Ameriku*.
»Farið þjer til hans. Mjer dyttí aldreí tíl eíiffðar í hug
að þola slíka meðferð
ÍOI
íÞoIa*. SVaraði Emma með beiskjubrosi. »Spyrji þjer
prestinn að«.
»Prestinn ?«
»Hann segir við eigum að bera krossinn með þögn og
þolinmæði*.
»Hann mæiir þó ekki misþyrmíngum bót?«
»Jeg veit ekki hvað jeg á að segja, en þetta verður sjálf-
sagt að vera svona, þcgar það á að vera sannkristilegt*.
Konan horfði undrandi á Emmu. Emma leit ekki á hana
á móti, en konan sá glögglega að hatursgrerrja kom á svipinn
og á drættina um munninn. Svo varð þögn, en síðan tók ó-
kunna konan aftur til máls.
»Hvernig víkur því við,« sagði hún, »að þjer, sem jeg sje
að eru mentuð kona, skylduð gánga að eiga slíkan mann? Ja,
þjer verðið að fyrirgefa mjer, að jeg sknii spyrja svona, en
mig lángar svo til að hjálpa yður eitthvað.«
Nú komu tár í augu Emmu. »Jeg segi yður satt, hann var
fríður,« sagði hún »og hjartagóður. Og á þeim aldri — —«
Og nú sagði Ernma alla ævisögu .sína, aðeins sundurslitna
af ekkanum.
Röddín varð þýðari og Emma varð mælsk þegar hún var
að útmáia bernskudrauroana og híð glaða og áhyggjulausa æsku-
líf sitt heima hjá móður sinni í dalnum sinum yndislega.
Ókunna konan sat aðe:ns og hlýddi á, og strauk hönd hennar,
sem lá á ábreiðunni. Og svo sagði Emma frá allri ævi sinni
þarna á grasauðninní alt þángað til.
»Veslíngs, veslíngs kona,« sagði viua hennar, »þetta væri
fyrir laungu túið að drepa mig.«
»Og þó heldur hann ekki sjálfur að þetta sje grimdar-