Bjarki - 20.04.1899, Síða 4

6o
lítt á slíka aðferð við lækníngar
og óska sárt að hafa hjer lækni
en síður að hafa prest Væri eing-
in vanþörf á að hafa hjer auka-
lækni í 'Fjallaþíngum og Möðru-
dalsheiði.
Hier með gerist kunnugt
að herrá Eyjólfur Jónsson, ljós-
myndari, er umboðsmaðurSKANDIU
hjer á staðnum í fjarveru Stefáns
kaupmans bróður síns.
17. Apríl 1899.
H. 1. Ernst.
Aðalumboðsmaður fyrir Skandíu.
Augnlækninga-
ferðalag 1899.
Samkvæmt 11. gr. 4. b. hinna
gildandi fjárlaga og eftir samráði
við landshöfðíngjann fer jeg, að
forfallalausu, ti! Austfjarða með
Ilólum, sem leggja af stað frá
Reykjavík n. Júní, og kem til
Scyðisfjarðar 16. Júní. A Seyðis-
firði vcrð jeg svo um kyrt t.l 30.
Júní, og sný þá heim aftur sömu
leið með Hólum. A Seyðisfirði
verður nógur tími til allra augna-
aðgr'rða, ef mtnn koma þángað
strax í byrjun dvalar minnar þar.
' Reykjavík, 13. Apríl 1899.
Björn Olafsson.
Heióruðu skiítavinir minir
fjær og nær.
Jeg leyfi mjcr hjer með að til-
kynna yður öllum, að jeg varð fyr-
ir því óhappi 12. þ. m. að hús
mitt og vörur brunnu til ösku og
að þar af leiðandi verður að verða
hlje á öllum viðskiftum mínum
litla hríð.
Jeg fer sjálfur til útlanda nú
með Thyru og kem að öllu for-
fallalausu heim aftur seinni hlut
næsta mánaðar (Maí).
Sjerstaklega skal jeg taka það
fram að a 1 1 i r sem pantað hafa
hjá mjer skilvinduna AlexÖndru
munu fá hana á áður tilteknum
tíma. Jeg mun og að öllum lík-
indum 22. Maí senda heim nýar
birgðir af skilvindum auk allra
sem pantaðar hata verið.
Um leið ogjegsegi öllum skifta-
vinum mí.ium bestu þakkir fyrir
öll skiftin híngað til og vænti að
njóta hinnar sömu velvildar fram-
vegis —- vil jeg sjerstaklega leyfa
mjcr að þakka sem best jeg má
kunníngjum mínum hjer, sem svo
vel og dreingilega h.ifa aðstoð-
að mig og greitt fyrir mjer á all-
an hátt við þetta tækifæri.
Seyðisfirði 15. Apríl 1899.
Bíefán Th. Jónsson.
Auglýsíng.
1 fjar.veru minni hefur hcrra ljós-
myndari Eyjólfur Jónson tekið að
sjer að gæta hagsnmna minna hjer
og geta því allir sem eitthvað
vilja panta hjá mjcr, eða borga
mjer eitthvað, snúið sjer til hans.
Og hefur hann einnig á hendi alla
afgreiðslu skipa liins sameinaða
gufuskipafjelags.
Skal alt sem hann gerir í þessu,
mín vegna, vera eins gilt og jeg
hefði sjálfur gert það.
Seyðisfirði 17. Apríl 1899.
St. Th Jónsson.
Tóuskin n e r u keyft
við háu verði í verslun
Andr. Rasmusser.s
á Seyðisfirði.
Jeg undirskrifuð lýsi yfir að jeg
ætla mjer að halda skóla hjer á
Seyðisfirði frá I. Október næst-
komandi til 14. Maf 1900 fyrir
úngar stúlkur. A skólanum mun
verða helst kent: Ísíenska, di.nska,
stafsetníng, landafræði, skrift, reikn-
íngur, svo og fatasaumur o. fi. ef
óskað vcrður, svo sem orgelspil.
Stúlkur sem vildu sinna þessu
verða að hafa gefið sig frarn íyrir
31. Júlí næstkomandi og samið
við mig.
Seyðisfirði 23. Mars 1899.
Guölaug Ei-ik dóttír Wiium.
F j á r m a r k verslunarstjóra
Bjarna Siggeirssonar á Breiðdals-
vík c.r: Stýft hægra, biti framan;
hamarskorið vinstra. Brennimark:
B. Sigg
Orgelharmonia
hl cmfö..;ur, vönduð og ódýr
frá IOO kr. frá hinni víðfrægu
verksmiðju Östlind & Almquist, í
Svíþjóð, er hlotið hefur æðstu
verðlaun á fjöldamörgum sýníngum
víðsvegar út um heim, og ýms
önnur hljóðfæri útvegar L. S. Tóm-
asson á Seyðisfirði.
Lifsá'oyrgð er sú basta eign, sem
.pokkur mauur á.
GC
<
b
U)
A
Q
O
<
»4
E
&
<
o
CQ
-<
cr ’
U*
2
*o
’>
x
£ 3 ú «D >v X
G o3 *0 V? 03
'O fcJD ' C <D
*0 p
aJ cn
3
'Cd cd
vo
3
X
X
O
G
G
<D
_ KO
cn ccJ
,<D
:Q
XI
O
G X
O G G
•* w -o S: g .b
b a a s &
c p 5, -o .
'5 •= A g 50
<2 p < b/
A § í 2 ^ h
£
G
C
:Q
O
£
bJD
o
3
a
G
C
a
Gv
3
' T3 -n c Q
b/) G 'rt
CJ
X
£
3 „
"O 'Cð
O ro
22 CJ 3
<u .h h g b h
oj jr; fá Js
»0 u tuo bn ’S
h/l 1-. v.
g -D XI “
^ I H E
ífO b U P
u b/) u xi
3 u bfl t>/) p Qj
0^0 O -fi S3
bD -rt -C -C JD
oá
*o
D/D
. U
bjo
S5 JS ^
^ c
u QJ
0 tn
~ §
1 -s
*o .2
cS
« ’S
& !r* cn
pj a
x & :4
G
*
o3
X
'03 ' O
^ cc
p
VO
o3
£
C/J
>0
O
X
pj . C4
, < < < < < <
H H H H H H
co ir m ir ir r
A A A A A A
Einginn maður eetti að láta
liua ao trygg-.a lif sitt.
hjá-
Eigandi: Prentfjei. Au s t f i r ðf n ga.
Ritstjóri og ábyrgðarmadur:
þorsteinn ErlingSSOn.
Preritsmiðja Bjarka.
--—----
144
að sctja konuna jafnháa manninum og kunngera rjettindí henn-
ar. »En sjá — hjer í þessu bygðarlagi höfjum vjer skýrt
dæmi þess, hvtrjar afleiðíngarnar af slíku verða.« Og nú
sagði hann, þó án þess að nefna nöfnin, alla söguna um flótta
Emmu og afturkomu, og á afturkcmunni lagði hann síg sjerstak-
lega til með allri mælsku .sinni og mærð. Hann talaði um
það, hve sæít það va-ri að þoka fyrir kröfuro skyldu sínnar,
til hvers friðar og unaðar hugur vor findi víð það, og hversu
blcssun drottins streymdi þá yfir oss f ríkum mæli. Hann
hvatti því áheyrendar sína til að vfkja ekki frá þessam gömlu
og góðu orðnm heilagrar rítníngar: »Konan skal vera maaaí
sínum undirgefin.« Rödd prestsins klöknaði. Söfnuðurinrt
r f
flóði allur í táruro og skimaðí um kírkjursa eftir Ola, en Oli
var ekki við kirkju. Préstur var mjög vel ánægður með sjálfan
sig. Han _hafði feingið fagurt tækifæri til þess að brýna fyrir
fólkinu mikilsverðan sanníeika og söfnuðurinn þakkaði honum
fyrir kennínguna. Honum fanst skerntilegast að fara heim fót-
gángandi þegar haustdagurinn var svo yndisiegur og sólskinið
svo glatt. En þegar hann kom heim undir hjá sjer, nam hann.
alt í einu staðar, hrökk aftur á bak og náfölnaði. Þar lá þá
Emma, og hafði skolast upp á sandinn svo, að bcímíngur líks-
ins var úti í vatninu. Grænleit skjaldbaka hafði fiækst inn í hár
hennar og slepjugur snigill skriðið upp á brjóstið. En andlit
hcnnar horfði bleikt og aímyndað, opið og öndvert við
himninum eins og það væri að hrópa á hefnd; annar hnefinti
hjelt stirðnuðu dauðahaldi utanum litla barnið hennar, hinn rjett-
ist kreftur móti prcstinum.
Spil.
Smásaga eftir Karín MichaélíS-
Dirik og Tómasíus bjuggu á kornhlöðulofti sem átti einn
at eldri kaupmönnunum í Riga.
Eigandinn, Filip Petrovitz, vissi það vel, en sagðí ekki
neitt. Dirik og Tómasíus vo.ru hvorugur þjótgefnir,- heldur vörðu
þeir þvert á móti elns og verstu blóðhundar húsin fyrir þjófum.
Eigandinn, Filip Petrovitz, var ríkur maður og dánumaður
þannig hafði hann ekkert á xnótí því að fátækh'ngar tækju og
færu heim til sín með volga skolpið þegar það kom út um eld-
húsrennuna.
Þó það varu bein, tuskur eða jarðeplahrat, leyfðl hann
hverjum að hafa það sem vildi.
Filip Petrovitz skaut yfir alt árið ekki svo fáa ketti með
silfurrekna riflinum sínum. En ekki át hann sjálfur einn einasta.
»Guð vi 11 ekki að barnatetrin sln svelti. Hver sem eitt-
Sö£«éafn Bjarka.