Bjarki - 27.04.1899, Blaðsíða 4

64
hjá mjer skilvinduna AlexÖndru
rnunu fá hana á áður tilteknum
tíma. Jeg mun og að öllum lík-
indum 22. Maí. senda heim nýar
birgðir af skilvindum auk allra
sem pantaðar hata verið.
Um leið og jeg segi öllum skifta-
vinum rr.í.ium bestu þakkir fyrir
öll skiftin híngað til og vænti að
njóta hinnar sömu velvildar fram-
vegis — vil jeg sjerstaklega leyfa
rRjcr að þakka sem best jeg má
kunníngjum mínum hjer, sem svo
vel og dreingilega hafa aðstoð-
að mig og greitt fyrir mjer á all-
an hátt við þetta tækifæri.
Seyðisfirði 15. Apríl 1899.
Stefán Th. Jónsson.
Brunaábyrgðarfjeiagið
»Nye danske Bran d for s ik r-
in.gs Seiskab*
Stormgade 2 Kjöbcnhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 8oo,oooj.
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vörum, inr.anhúsmunum o. fl. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að reikna nokkra borgur.
fyrir brunaábyrgðarskjöl (; olice)
cða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST TH. JQNSSONAR.
Eyjólfur [Jónsson
tekur nú
myndir
á hverjum degi frá kl. ÍO —.2
Lífsábyrgð er sú besta eign, sem
nokkur mauur á.
QC
<
h
s*
2
C3
<
W
w
w
Pá
<
Q
O
W
P3
'<
(A
w
J3
*
CTJ tfi
23
'C3 oJ
) ■ *"0
c/3 nj
O M
r* *0
1
3 S
C/3 • —
• O
B ^
•o 43
c
O ro
b/)
'Ó3 .b
rt ^
& u
5H
'rt •-*
<0
u bj)
b/)
c
p
c
rt
*o
'O
bjo
'03
L—1
cd
W CtJ
jfO
'C O
V-. -U
■c
X5
C C
rt c
b/J o
S. ‘S 8
b/) A
S T3
•a '« .S,
c bfl
'O
VO
M-
M
O
C
C
O
:0
X2
O
bJD
-o
b/)
^b/D
‘0 «
5-< r-< i—1
CTJ .C U
*o *o &
bjo fcuo æ
Lh j_
í>v
^ ^
'CtJ 'rt
<U
u u
rt rt i_,
b/) b/) 3
U U 's
o 2
J2 +j
£
c
C
sO
TH
c
«3
o
£
b/)
.rt
rt
ro
b/)
Lh
•rt
b: o S >9
> C
u. d)
c co
- C
*£ <Ö
« -C
o
Æ g
w
£ c
3 jr.
bJD 3
H 00
5 y.
Cf) <*-
DC
>0
rt
c
c
c
ro
rt
£
GO
VO
O
£
<
co
(X ÍX (X (X
< < < < <
H H H H H
(/)(/)(/) CO C/)
Eíngínn maður ætti að láta hjá-
ii-'a a-J trygg-a lif sitt.
Eigancli': Prentfjel. Austfi rðínga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Þorsteinn Erlíngsson.
Prcntsmiðja Bjarka.
Lífsábyrgðarfjelagió
„SKANDI A“ *s3^pj|
í Stokkhólmi,
stofnað 1855.
Inr.stœða fjtlags þessa, sem cr
hið elsta og auðugasta lifsábi rgðarftelag á
Norðurlöndum,
er yfir 38 milijónir krcna.
Fjelagið tekur að sjer lífsábyrgð á Islandi fyrir lágt og fastá-
kveðið abyrgðargjald; tekur aunga sjerstaka borgun fyrir lífsábyrgðar-
skjöl, nje nokkurt stimpilgjald. Þeir, er tryggji líf sitt í fjelaginu, fá
í uppbót (Bónus) 75 prct. af árshagnaðinum. Itinn líftryggði fær upp-
bótina borgaða 5ta bvert ár, eða hvert ár, hvoi c sem hann heldur viil kjósa.
Hjer á landi hafa menn þegar á fám árum tekið svo alment lífsá-
byrgð í fjelaginu að það nemur nú meir en þrem fjórðu hlutum milljónar
Fjelagið er háð umsjón og eftirliti hinnar sænsku ríkisstjórnar, og er
hinn sænski ráðherra formaður fjelágsins. Sje mál hafið gegn fjelaginu,
skuldbindur það sig til að hafa varnarþíng sitt á íslandi, og að hlfta
úrslitum hinna íslensku dómstóla, og skal þá aðalumboðsmanni fjelags-
ins stefnt fyrir bönd þess.
Aöalumboosmaður á ísiandi er, lyfsali á Seyðisfirði, vice-
konsúll* H. .1. Ernst.
Umboðsmaður á Seyðisfirði er : kaupm. S t. T h. J ó n s s o n.
---- í Hjaltastaðaþínghá: sjera Gcir S æ m u n d s s o n.
---- á Vopnafirði: verslunarstjóri O. Davíðsson.
---— ' - þórsh: verslunarstj. Snæbjörn Arnljótsson
---- - Húsavík: k.upm. Jón A. Jakobsson.
---- - Akureyri: verslunarstjóri H. G u n n 1 a u g s s o n.
--- - Sauðárkrók: kaupmaður P o p p.
_____ . Reyðar- og Eskif.: bókha'dari J. Finnbogason
---- - Fáskrúðsf.: verslunarstj. O 1 g e i r FriðgcirsS.
---- - Alftafirrði: sjera J ó n Finnsson.
---- -. Ilóium ( Nesjum: hrcppstj. þorleifur J ó n s s.
og gefa þeir lystafendum allar nuuðsynlcgar upplysíngar urn ífsábyfgð og
afhenda hvcrjum sem vill ókoypis prentaðar skýrslur og áætknrr fjclagsins.
148
þá skal jeg kaúpa þjcr armdigurt vaxkerti. ... I’ú mátt nú
ekki halda að jeg sje að ijúga, feðífngur mihn, þó Tómasíus,
ör.nur eins vantrúarskepna, segi það; en minni mitt er veikt
og fanð að bila. í’að fjekk það í stríðinu fyrir ættjörðina
og hTnn mikla keisara ... Jcg drekk ekki. Mundu það feðl-
íngur. En þegar maginn fær ekki volgan bita, þá hleypur
taugaveiki í hann. I’að sagði herlxknirinn. Og taugaveikin
tr ólukka.is sjúkdómur. — Hin heilaga María mey sje nú með
þjcr, feðlíngur’ sr.inn u.ppi í hvítu skýunum! Amcnl*
Tómasíus skelti upp úr í hvert sinn er hann heyrði eitt-
hvað úr bæninni:
»Jú refurinn! Laungam nógu slúnginn Dirik! Þú ett
viss.* Mjer er sem jeg sjái þá gera það bctur þá lærðu! —
Nú komust þeir í tæri við Marju »súrauga.< Hún var þá
nysloppin úr varðhaldi fyrir óspektir á götunni og drykkjuskap.
Væru þeir menn til að koma fyrir heilli könnu at brenni-
víni á kvöldi, þá var hún kona til að sloka í sig hálfa aðra
könnu hvar sem hún stóð.
Ilún var þrýstin og þroskuð, og því þeim gáfum gædd,
scm nægðu til að upptcndra brcnnandi ást hjá báðum vin-
unum
Þetta varð alt í einu fyrst þcgar þau sáust, hvernig, var
þcim óskiljanlegt, og satt að segja skildi einginn annar í því
heldur.
Hún kaus Dirik.
Velsæmis vegna varð Tómasi'us þá að flytja sig, þó honum,
scm von var, þætti það full sár’t.
Þá dátt Marju í hug heilla ráð,
Ilægra megin á loftinu, þar scm kornið var gcymt í pok-
149
um, hlóð Marja rnikinn varnargarð. Bak við hann skyjdi Fóm-
asíus sofa, einsamall, en þó hjá hinum.
A vniðju loftinu rjett hjá uppdráttarvindunni við Ioftsdyrnar
komu þcssi þrjú skötuhjú saman til þess að spila og drckka.
Marja súrauga var fær; hún kunni að Ieggja yfir tuttugu
spilaþrautir sem allar geingu upp.
En þegar brennivínsflaskan var orðin tóm, spilaþrautirnar
rcyndar, vinirnir hættir að spila sitt vanalcga kvöldspil og
hjónaleysin Dirik og Marja búin að hypja sig út í vesturendann á
loftinu, þá varð Tómasíus súreygður af öfund.
Hver veit annars hvernig Tómasíus fór að »ná í« Marju!
Kannske hann hafi keyft fyrir brennivín það sem fegurð
hans var ofætlun að fá ókcypis; eða kannske Marja hafi sagt
eins og allar aðrar Evudætur: Garnan cr að skifta um.
Hvernig stm það nú var, þá kom Dirik eitt kvöld upp
loftstigann og hafði rpjög lágt um sig. I lauksúpubúð hafði
hann hitt kunníngja, sem vildi veðja tveim potturn af brcnni-
víni um það hvor þeirra gæti komið tánum hærra upp á vegg-
inn mcð því að standa kyr á öðrum fæti, en skólaus. Dirik
fór úr sínum skóm og sló fætínum jafnhátt sínu cigin ncfi, cn
iun leið var honurn gefin sú dómadags tvíbaka, að hann skail
marflatur aftur á bak. Kunnínginn var horfinn og skórnir voru
horfnir. Þetta var líka regluleg óvarkárni af Diriki því þennan
kunníngja-lagsmann hafli hann aldrei sjcð fyr á æfi sinni.
Þcss vcgna hafði hann hægt um sig á sokkaleistunum.
Það er ekki til neins að þegja yfir því, það er satt, þó
sorglegt sje. Dirik kom einhvernveginn illa að þcim Tomasíusi
og Marju, og það virtist svo sem þau hefðu cfdúngis gleymt
því að Dirik hcfði nokkurn forgángsrjctt.