Bjarki - 01.07.1899, Blaðsíða 4

104
Lífsábyrgðarfjelagió
í Stokkhólmi,
stofnað 1855.
Innstœða fjelags þessa, sem er
hið elsta og auðugasta lifsábyrgðarfjelag á
Norðurlöndum,
er yfir 38 milljónir króna.
Fjelagið tekur að sjer Kfsábyrgð á íslandi fyrir lágt og fastá-
kveðíð ábyrgðargjald; tekur aunga sjerstaka borgun fyrir lífsábyrgðar-
skjöl, nje nokkurt stimpilgjald. Þeir, er tryggja líf sitt í fjelaginu, fá
í uppbót (Bónus) 75 prct. af árshagnaðinum. Hinn líftryggði fær upp-
bótina borgaða 5ta bvert ár, eða hvert ár, hvoi c sem hann heldur vill kjósa.
Hjer á landi hafa mcnn þegar á fám árum tekið svo alment lífsá-
byrgð í fjelaginu að það nemur nú meir en þrem fjórðu hlutum milljónar
Fjelagið er háð umsjón og eftirliti hinnar sænsku ríkisstjórnar, og er
hinn sænski ráðherra formaður fjelagsins. Sje mál hafið gegn fjelaginu,
skuldbindur það sig til að hafa varnarþíng sitt á íslandi, og að hlíta
úrslitum hinna íslensku dómstóla, og skal þá aðalumboðsmanni fjelags-
ins stefnt fyrir hcnd þess.
Aðalumboðsmaður á íslándi er, lyfsali á Seyðisfirði, vice-
konsúll H. I. Ernst.
Umboðsmaður á Seyðisfirði er : kaupm. S t. T h. J ó n s s o n.
---- í Hjaltastaðaþínghá: sjera G e i r S æ m u n d s s o n.
---- á Vopnafirði: verslunarstjóri O. Davíðsson.
---- - Þórsh: verslunarstj. S n æ b j ö r n Arnljótsson
---- . Húsavík: kaupm. Jón A. Jakobsson.
---— - Akureyri: verslunarstjóri H. Gunnlaugsson.
- Sauðárkrók: kaupmaður P o p p.
- Rcyðar- og Eskif.: bókhaldari J. Finnbogason
---- - Fáskrúðsf.: vcrslunarstj. O 1 g e i r Friðgcirss.
— — - Alftafirrði: 'sjera J ó n Finnsson.
---- - Hólum í Nesjum: hreppstj. Þorleifur Jónss.
og gefa þei; íystafendum allar nuuðsynlegar upplvsíngar um 'ífsábyrgð og
afhenda hverjum sem vill ókoypis prentaðar skýrslur og áætlanir fjelagsins.
Aalgaards ullarverksmiðjur
í N o r e g i
vefa margbreyttari, fastari og fallegri dúka úr ísienskri
ull en nokkrar aðrar verksmiðjur í Noregi, enda hlutu þær
einar hæðst verðlaun (gullmedalíu) á sýníngunni í Björgvin
1898, (hinar verksmiðjurnar að eins silfurmedalfu).
NORÐMENN SJÁLFIR álíta því Aalgaards ullarverksmiðjur
standa lángffremstar af öllum sínum verksmiðjum.
Í’VI ÆTTU A LLIR Á ISLANDI, er senda vilja ull til tóskap-
ar erlendis aúðvitað að senda hana til þeirrar verksmiðju er
besta dúka getjr fullkomlega eins ódýra og fljótt af hcndi
leysta og frá öðrurri /erksmiðjum.
A L L A R ullarsendíngar sendast til mín eða umboðsmanna minna, og
mun jeg sjá um að viðskiftin gángi sem greiðast og ullar- eig-
endunum sem kostnaðarminnst.
VERÐLISTAR sendast þeim er óska og sýnishorn af fjölda mörg-
um teguúdum eru til sýnis hjá mjer og umboðsm'jnnum mínum
sem eru :
Sauðárkróki
Akureyri
Vopnafirði
Eskifirði
Fáskrúðsfirði
Hornafirði
hr. verslunarmaður Pjetur Pjetursson.
— —- — M. B. Blöndal.
Jakob Jónsson.
J ó n H e r m a n s s o n
Ásgrímur Vigfússou.
þorleifur Jónsson.
skraddari
úrsmiður
ljósmyndari
hreppstjóri
Se'yðisfirði 27. Maí 1899.
Eyj. Jónsson.
Uinboðsmaður fyrir Aalgaards ullarvefksmiðjúr.
Nýir umboðsmenn á fjærliggjandi stöðum verða teknir.
Kartöf I u r
eru komnar til St Th. Jonssonar.
Lambskinn
kaupir Stefán Th. Jónsson
á Scyðisfirði móti peníngum.
Kaffi, sykur, smjer, tóbak o. H.
er nýkomið í verslun:
St. Th Jónssonar.
Eigandi: Prentfjel. Austfirðínga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
horsteinn Erlingsson.
Prentsmiðja Bjarfca.
------—
176
íngur tekur því einlægt mcð stillíngu og rósemi, scm við ber í
mannlegu lífi. Hann vissi líka að í þessum kríngumstæðum
myndi ekki verða hlaupið frá sjer,
Spilarinn kom nú þángað sem Jens lá.
Sóði settist á afturfætur sína og fór að gelta, eins og
hann vildi scgja: »Nú er mínu hlutverki lokið; nú kemur tií
þinna kasta Marteinn! —
Og nú tók Marteinn líka tí! starfa.
Hann settist á einn uppstandarann við skíðgarðinn. Tók
af sjer suðvestið, þurkaðí af sjer svitann með erminni. leít á
hraunskorpuna á suðvestinu og allar þær sprúngur og glufur
sem þar áttu heima, og á meðan var hann að tala við sjálfan
sig á þessa leið ■
»Þarna liggur þú nú JensG
Hann fjekk ekkert svar.
»Þú kcmur víst af knæpunni Jens?«
_ Sama þögn,
»Þú ættir að hætta því JensU
Sóði fór að gelta.
»Sjerðu Jens. Hundurinn þarna, sem er mállaust dýr er
á sama máli og jeg. Já, og þegar hundurinn hefúr svo mikla
skynsemi, ættir þú þá ekki að hafa svo mikíð vit að hæíta við
þetta brennivín,
Jens fór þá eitthvað að umla í þann veg að rísa á fætur
Marteinn sat hreyfíngarlaus.
»IIvað gagnar það Jens? þó að jeg nú reísi þig, þá ert Jiú
strax aftur kominn á höfuðið, og þó þú dettir ckki í dag þá
dettur þú á rrorgun Jeg skal segja þjer hvað þu ert, jens
þú ert S’.ínl*
177
Rakkinn gelti, eins og hann væri að samþykkja þetta.
Þá umlaði aftur í Jens; hann spurði urn eitthvað, og það
ondað með »Önnu«.
Marteinn setti suðvestið á höfuðið og stóð upp.
»Nei hún er ekki heirna sem stendur, segir Marteinn, við
skulutn því flýta okkur, svo þú g'etir kcmist f lag og sofið úr
þjer áður en hún kemur.«
það var ætíð eins og spekíngúrinn kven.kaði sjcr þegar komið
var við þann stað, sem að konunni Hann drakk ekki og
þó fjckk hann ónot og iiíyrði. Hinn fjefck það rcyndar miklu
meira, cn hann var líka drykkjumaður, og hvort scm sökin var
meiri eða minni þá voru þeir bölbræður að nokkru leiti. Og
svo studdi heimspekíngurinn drykkjumanninn á fætur Hami
slángraði heimeftir; rakkinn rann á undan, og Marteinn gaf Jens
heilan Jónsbókarlestur af heilræðum ú heimleiðinni og það með
mestu ró og án minstu geðshrærínga.
En hjer urðu góð ráð og áminníngar jafn árángurslaus.
þegar þessu hafði framfarið mörg herrans ár, þá var það
eina sumarnótt að nokkrir af baðgestunum höfðu haldið dálitla
drykkjuveislu fyrir þá sem duglegastir voru á meðal fiskimann-
anna. Samkomunni var slitið. Menn voru kátir og góðglaðir
en hreint ekki »út úr«. Sjórinn var spegilsljettur og silfur-
glitrandi Roðinn á austurskýjunum óx meir og meir. Bátana
fram við sjóinn og húsin og hjaliana bar við himininn, og
sló á þá dimmbláum b!æ.
Gestirnir horfóu þegjandi á þetta.
Loks segir Björn, að sjer þyki annars undariegt þegar hann
hugsi út f það, að þcir gángi hjer um svo oft um þetta ieiti á
morgnana, og taki eiginlega aldrei eftir, hvað hjer sje fagurt og