Bjarki - 22.12.1899, Síða 3

203
T e j o. Skrokkurinn af »Tejo*
er éseldur enn og vildi skipstjóri
ekki láta bjóða hann upp fyr en
hann hefði feingið skeyti frá eig-
endunum, sameinaða gufuskipafje-
laginu, en þess var von með Agli
síðast. Skipið er þó svo mikið
Iaskað, að ógjörníngur muo að ná
því á flot aftur. Það liggur á möl
og er einkum afturhlutinn brotinn.
Rúm 300 skp. náðust af fiskifarm-
inum, 130 þur og um 170 blaut
og skemd. Skipstjóri bfður enn
á Akureyri, en stýrimaður, Nilsen,
fór utan með »Vaagen.«
Fi sk i guf u ski pið »Erik,« eign
danskíslenska fiskiveiðafjelagsins á Fá-
skrúðsfirði, lagði út frá Fáskrúðsfirði
fyrra Laugardag og átti að fara til
Noregs, en var ekki komið til Fær-
eyja þegar Víkíngur fór þar um 7 dög-
um síðar, en þar átti það að setja á
land 10 eða 12 Færeyfnga, sem verið
hafa með skipinu í sutnar. Allar líkur
eru til þess, að skipið hafi farist.
Leikið var á Laugardagskvöldið og
Sunnudagskvöidið var. Leikendum hef-
ur yfir höfuá tekist vel og margir garnl-
ir Seyðfirðíngar segja, að aldrei haíi
verið hjer betur leikið. Síðar verður
nánar minst á frammistöðu leikendanna.
Míklar birgðir af alskonar
skófatnaði á verkstofu skósmíðafje-
lagsins. Komið ogkaupið.
Vasahnifur, lítill, hvítur, týnd-
ist á götunni. Finnandi beðian að
skila honum ti! r i t s t j.
Tíl Jólanna!
Með »Víkíng« kom til
Sig. Johansens verslunar:
Döðlur,
Theaterkonfekt,
Rúsinur
Skóleður,
Lampar,
Ullarkambar,
Leikspil,
Loðhúfur,
Buris,
Handsápur,
og mjrgt fleira.
Jóla- og Nýársgjafir
komu nú með »Agli« í verslan
IVIagnúsar Einarssonar.
Skiftafundur
í þrotabúi B. Thorsteinsson et Co
á Bakkagerði f Borgarfirði verður
haldinn hjer á skrifstofunní Mánu-
daginn 8. Janúarmánaðar næstkom-
andi kl. 12 á hádegi; verður þá
tekin ákvörðun um innheimtu á
útistandandi skuldum búsins o. fl.
Skrifstofu Norður-Múlasýslu 21, Des. '99.
Jóh. Jóhannesson.
Oskilafje i Fcllahreppi.
1. Hvítur lambhrútur ómarkaður.
2. Hvít ær vetutgömul, mörkuð:
hamarskorið h. geirstýft v.
3. Hvít ær veturgömul, mörkuð:
ívfstýft fr. h. sneitt aft. *v.
4. Hvít iambgimbur, mörkuð :
miðhlutað h : sneitt aft. biti
fr. vinstra.
5. Hvítur lambgeldíngur, markað-
ur: hvatt h. gat, markleysa
fr., fjöður aft. v.
Hafrafelli 10. Des. 1899.
Runólfur Bjarnason.
Lifsábyrgð er sú besta eign, sem
nokkur mauur á.
CC
u
43
vo £
03 cn
cn
S
o
<
w
w
<
Q
O
><
CQ
cn
w
c
*o
03
B
c
C
a
*o
'O
bJD
^03
4-.
03

c/í 03
_ *o
*o
c
o
c
c
V

o
S
c
3
<u
j=j
*o
oJ
voJ
s
c
"C3
C
<D ro
bJD
*53 .ts
i-.
o3
VO
tuo
*vo3
fcuo
0
_bp •
53 03 03
>>
'03
O ^
bo
w ,0 ,n ^
g '03 '03
.53 <L>
XO J-
h/j 03 03 U,
u M t)J3 p
ÍH u M
jo g 9 u
• JO JO 4~>
:0
JO
C 'O
o c c
o3 c v-
'2 bÆ CD
a “ c
0*0-0 .' u
b/) b *o
■ c
'V
c
12,
Th
c
VO
5-1
o
£
b/D
c
XO
03
£ 'V
3 X! r2 '03
bi)
<D
>* . . V-Í
JQ bjo >*
-03 o3 JO
~ V03
— LC'
u, XO
XO vo M Jc
0 ho b£ -q *2
<3 bÆ Æ
& b <n
« _Q ^
- 'ta v
** C
u o
u OT
— c
*£ cá
“ -s
>> 3
0 ,
co <+«
O
DC

<D
O u
a) '3
C
<
H ,
co
Oá PS
< < <
H H H
m w u)
Pí
<
H
cn
«5
<
H
cn
Eínginn maður ætti að láta hjá-
lu,a ao tryggja líf sitt.
Ljóðmæli Páls Ólafssonar
bundin og óbundin
Biblíusögur eftir Klaveness ib 0,90
Búnaðarritið XIII ár 1,50
Sverð og bagall 1,25
Bókaverslan L. S. Tómassonar.
L e i k i ð
verður á annan i Jólum
í Bindindishúsinu:
Dreingurinn minn.
Byrjar kl. 5.
Góðir hjeraðsbændurl
Hættið þjer nú eins og allir aðr-
ir siðaðir menn að rýa ullina af
kindunum. Eins cig öllum er kunn-
ugt, finnur kindin talsvert tií þeg-
ar hún er rúin, og oft og einatt
hleypur blóðið fram. Gerið þjer
nú kindunum þann greiða, að
hætta þessum ósið, og fáið ykk-
ur sauðaskæri; það er nóg til af
þeim í norsicu búðinni og kosta
kr. 1,60 og 1,35.
Sig. Johansen.
B y s s u r
og *öll skotáhöld eru nú komin
í v e r s 1 a n
St. Th. Jónssonar,
á Seyðisfirði.
Kúluriflar á 60 kr. Haglabyssur
tvíhleyftar, bakhlaðnar, stálofið
hlaup, ágætar á 40 til 65 kr. Sal-
ónriflar 6 má 15 til 18 kr.
Skammbyssur marghleyftar frá
4—11 kr. Patrónur úr pappa af
mörgum tegundum, central og með
pinna, nr. 12 og 16, hundraðið á
2,40 til 3,25 kr.
Patrónur úr látúni, þunnar og
þykkar á 7 til 15 au.
274
Psjekof út úr dyrunum. »Fjandi var hann baldinn, en jeg hafði
það upp úr honum samt.«
»Og hann meðgekk lika, að kvennmaður hefði verið með
þeim í þessu,« sagði Dukofskij. — »En nú verð jeg að fara
strax og fá vissu mína um eldspítuna. Það er’ ekki vert að
draga það leingur. Sælir á meðan!«
Hann þreif húfu sfna og snaraðist út úr stofunni. Dóm-
arinn fór þá þcgar að yfirheyra Akulínu. En hún sagðist ekk-
ert vita og að hún hefði aldreí átt nein mök við þá, hvorki
Kljausof nje sökudólgana. »Herra dómarinn er sá einasti, það
segi jeg satt,« sagði hún og ieit ofur hlýlega en smáfeimin til
Tschubikofs.
Kl. 6 um kvöldið kom Dukofskij aftur og var honum mik-
i ð niðri fyrir. Hann vat eldrauður í framan og svo skjálfnent-
ur, að hann ætlaði aldrei að geta hnept frá sjer frakkanum.
Það var auðsjeð, að hann var með merkilegar frjettir.
»Veni, vidi, vici!1) sagði hann meir en lítið hreykinn og
sletti sjer lafmóður niður í hægindastól dómarans. »Jeg segi
yður það satt, að jeg get ekki annað en farið að hafa.’trú á
mjer sem framúrskarandi efni í leynilögreglumann! I’jer trúið
því ekki — jeg er hvorki meira njc minna en búinn að hafa
uppá þeim fjórða!«
»IIvað segirðu, maður! — þeim fjórða?*
»Ja og það er kvennniaður líka, og svo forkunnar fagur
að jeg mundi gefa tfu ár af lífi mínu til þéss að fá að kyssa,
þó ekki væri nema á öxlina á henni. Jeg hef verið á ferðinni
síðan í morgun og snuðrað inn í hverja krá og að minsta kosti
þ Jcg köni, jeg sá, jeg sigraði.
271
»Hann er nú samt óvitlaus mannskrattinn,«sagði dómarinn
við sjálfan sig þcgar Dukofskij var farinn. »En það verður að
halda ögn í hemilinn á honum, því annars berst hann of mikið á.«
Morguninn eftir voru þeir Nikolaj og Psjekof teknir hönd-
um, fluttir með herverði til bæjarins og settir í varðhald.
Nokkrum dögum scinna sat dómarinn og var að blaða í
skjölunum í »Kljausofsmálinu« og Dukofskij æddi um gólfið í
stofunni eins og villudýr í búri.
»PIvers vegna viljið þjer ekki trúa því, að María Ivanovna
sje sek, úr því þjer eruð þó sannfærður um, að Nikolaj og Psje-
kof sjeu það?« sagði hann og strauk á sjer hsúnginn. Jeg sje
ekki betur en að hjer sje hver sönnunin . . . .«
»Jú, jeg gct vel trúað því. En jeg verð að byggja á ein-
hverju öðru en lausum getgátum. Jeg heimta sannar.ir, en þær
vantar gersamlega enn.«
»Si>gðuð þjer sannnanir? þær skal jeg útvega yður. En
þjer þurfið ekki að líta smáum augum á vitnisburð sálarfræð-
innar í þessu máli fyrir það. Verið þjer óhræddur, jeg skal út-
vega yður áreiðanlegar sannamr. Jeg hef einsstaðar gþða fót-
festu hvað sem tautar, og hún er betri en allar vísdórrisfullar
bollaleggíngar .... Jeg er ekki á fiæðiskerí staddur.*
»Hvað er það scm þjer cigið við?«
»Hvað á jeg við? — Eldspítuna auðvitað. Það lítur út
fyrir að þjei sjeuð búinn að gleyma henni. Nú er einúngis eft-
ir að vita, hver hefur kveikt á hcnni inni í herbergi Kijausofs.
Nikolaj hefur ekki gert það og Psjckof ckki heldur. Það hefur
ckki fundist svo mikið sem eldspýta í vi'sum þeirra eða hirsl-
um og þar hlýtur því cinhver þriðji maðurinn að vera við ri5«