Bjarki - 07.07.1900, Blaðsíða 4

104
Áalgaard s u. 11 arve rksm i ðj u r
vcfa margbréyttari, fastari og faliegrí dúka úr íslenskri ui
en nokkrar aðrar verksmiðjur í Norvegi.
r ; í íemgu hfcéstu verðlaun (gullmedalíu)
& sýniriguir:! < Bjorgvin í Noregi 1898 (binar verksmiðjurnar
aðeins silfurmedaliu).
NORDMENN sjálfir álíta því Aalgaards ullarverksmiðjur standa láng
fremstar af öllum sínum verksmiðjum.
A ISLANDI eru Aalgaards ullarverksmiðjur orðnar láng-útbreiddastar
AALGAARDS ULLARVERKSMIÐJUR hafa síðastliðið ár látið byggja
sjerstakt vefnaðarhús fyrir íslenska ull og afgreiða þvf hjer
cftir alla vefnaðarvöru lángtum fljótara en nokkrar
aðrar verksmiðjar haía gjört hingað til.
VERDLISTAR sendast ókeypis.
SYNISHORN af vefnarvörunum er hægt að skoða hjá umboðsmönnum
verksmiðjunnar scm eru:
á Borðeyri verslunarmáður Guðm. Theódórsson.
á Sauðárkrók herra verslunarmaður Pjetur Pjetursson,
- Akureyri — verslunarmaður M. B B I ö n d a I,
- í’ótshöfn , — verslunarmaður Jón Jónsson,
- Vopnafirði ■— skraddari Jakob Jónsson,
- Eskifirði — úrsmiður Jón Hermannsson,
- Fáskrúðsfirði — Ijósmyndari Ásgr. Vigfússon, Búðum,
- Djúpavogi — verslunarmaður Páll H. Gíslason,
- Hornafirði — hreppstjóri Þorl. Jónsson, Hólum.
- Rcykjhvík — kaupmaður B. S. Þórarinsson.
Nýir umboðsmenn á fjarliggjandi stöðvum verða teknir.
Seyðisfirði 1900.
Eyj. J ó n s s o n
Aðalumboðsmaður Aalgaards-ullarvetksmiðju.
Kaupendtjr Bjarkf. eru vin-
samlegast beðnir að ‘greiða and-
virði hans nú á kauptfðinní ailir
sem því geta mögulega við kornið.
Borgunina má skrifa inn f hverja
þá verslun sem innsijrift vill taka.
Eigandi. Prentfjel. Austfirðínga.
Þorsteinn Erlíngsson,
Þorsteinn Gíslason.
Ritstj.
Ábyigðarm Torsteinn Erlíngsson.
Prentsmiðja Bjarka.
Munið éftir að ullarvínnuhúsið
„HILLEÁAG FABRIKKER“
við Stafángur í Noregí vinnur besta, fallegasta, og ódýrasta fataefnið,
sem hægt er að fá úr fslenskri ull, einnig sjöl, gólf- og rúmteppi; því
ættu allir sem ætla að senda ull til tóskapar, að koma henni sem allra
fyrst til einhvers af umboðsmönnum verksrriiðjunnar.
Uniboðsmennirnir eru:
f Reykjavík herra bókhaldari ólafur Runólfsson.
- Stykkishólmi — vcrslunarstjóri Arraann Bjarnarson.
- Eyjafirði — verslunarm. Jón Stefánsscn á Svalbarðaeyri.
- Vopnafirði — kaupmaður Pjetur Guðjohnsen.
- Breiðdal ' — verslunarstj. Bjarni Siggeirsson.
Aðalumboðsmaður Sig. kaupm. Johansen, á Seyðisfirði.
Brunaábyrgðarfjelagið
>Nye danske Brandforsikr-
ings Selskab*
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vöram, innanhúsmunum o. fl. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie),
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST. TH. JÓNSSONAR.
Á g æ 11
fsle nskt saltkjöt
fæst við Wathnes verslan.
Seyðisfirði 23. Júní 1900
Jóhann Vigfússon.
4 Trippi falleg, einlit, galla-
laus, á aldrinum x—4 vetra kaup-
ir undirskrifaður sem fyrst.
Seyðisfirði 23. Júní 1900.
Jóhann Vigfússon
UIi og fiskur
verður hvergi betur borgaður í
sumar í lausakaupum og í reikn-
ínga en við Wathnes verslun.
SUNDMAGAR lángbest borgaðir
við Wathnes verslun.
SELSKINN hert, vel verkuð eru
vel borguð við Wathnes verslan.
Seyðisfirði 23. Júnf 1900.
Jóh. Vigrfússon.
í v e r s 1 a n
Magnúsar Einarssonar
eru komnar og koma nýjar vörur.
46
47
öllu, mannþyrpfngin var miklu þjettari cn venjuiegt var og fjöldi
presta hafði skiiið klerkskrúðann eftir hcixna o.g kcsruð út á
götuna i alrríennum klæðum. ttuivs vænlu óvenjulegrar skemt-
unar þetta kvöid. Og ástæðan var sú, að við annan endann á
aðalgötunni átt.i að opna nýtt fjölieikahús, sem skýrt hafði ver-
íð »E1 j<araiso« (þ. c. paradís). Það var bygt í áerkncskum stíl
og mjög skrautlegt og nú vildu aiiii komast að tii að skoða
það. Orsökin tii aðsóknarinnar var þó ekki eingaungu. sú, að
rntnn væru svo bráðiátir á að fá að sjá húsið, beidur öliu frern-
ur hitt, að þctta kvölo átíi ný snung-og dans-kona að sýna sig
þar í fyrsta skifti. llún var sögð forkunnar fr.íð og biaðið
-Correo de Malaga* hafði flutt æfisögu hennar. Blaðið skýrði
£vo frá:
*Fyrir nokkrum dögum kom híngað til borgarinnar úng
cg fríð stúlka; hún var fátækicga klædd og íeit þreytulega út,
> ii oar það þó með sjer að hún væri af góðu bergi brotinn.
sem sáu hana dáðnst að fríðleik Jiennar Menn tóku fyrst
'1 henni á Alamedaíorginu, þar var húft að leika á gítar og
undir og gerði hvorttyeggja sve v.el, að fóllfið þyrptist
um hana. Hún saung ýraislegar vísur og kvæði, og þeg-
r ún rjetti fram höndina — clriffh.víta og .fagra hönd— rigndi
ó ncnnar peníngum frá áhoyc endunuxn. Ait ■■ einn ■ hafði hún
• ð auga á gensdarm þar 1 maRnþi'iiinginíii 'og stökk þá á
hljója til hans og spurði, hvort hann þckti Anjjc! ekki.
' sagðíst þekkja marga Ahgcla og spurði, hvaða maður það
1 :em hún Icitaði að. *Angel Siigado, sem hefur verið í
i.rðinum í Ronda«, svarað: hún, en maðurinn var eingu nær
,.c t)ví. l’á hafði hún orðið mjög hrygg á svipinn, stúngíð
peníngunum f vasa sinn og horfið án þess menn vissu hvað af
henni varð.
Sfðan hafði hún sjest til og frá í bænum, og alstaðar hafði
hún spurt eltir Angel Silgado. Menn hlógu ckki að henni, af
þvf hún var svo hrygg, og ef til vill líka af þvf að hún saung
og dansaði svo vel. Menn þóttust ekki hafa sjeð eins vel
dansað sfðan senora Pepfta, sem kölluð Malagastjarnan, hafði
dansað þar fyrir mörgum árum. Þeir sem mundu eftir henni
líktu þeim saman. Menn kölluðu þessa ókunnu danskonu »nýju
Pepítu* og margir hlökkuðu mjög mikið til að sjá hana dansa
í fyrsta sinn í Ieikhúsinu; aðrir sögðu, að annaðhvort væri
stúlkan ekki með öllum mjalla, eða^ þá að hún væri útfarin
hrekkjadós, sem hefði komið svona fram til þess að vekja eft-
irtekt á sjer.
En hvað sem því leið, þá hafði hún strax vakið almenna
athygli. Þessvegna var ekkert eðlilegra en að don José Roj-
ano, maðurinn sem var eigandi að nýja leikhúsinu, sem nú áttí
að opna, reyndi að rtá hcnni þángað.
Hann hafði sjeð að hjer voru peníngar í aðra hönd. Og
umkomulaus stúika, sem flakkaði um til að leita eftir piltinum
sínum, gat ekki heimtað hátt kaup, einkum ef því væri skotið
að henni um ieið, að hún mundi ekki þurfa að iúta að gens-
dörmunum framar, hún gæti feingið að velja úr úngu herfor-
íngjacfnunum, sem aitaf höfðu. verið fastir gestir á garnla lcik-
húsinu hja don Jesé og hann bjóst við að mundu lylgja sjer,
með guðs hjálp, yfir í riýja leikhúsið.
En nú var eftir að veiða gullfugjinn. Don josé sendi út
menn til þess, en þeir k \.ii 'Aftur svo búnir hver eftir annan.
Undir cins og þeir mmtust a fjöileikahúsið
hún vissi auð-