Bjarki - 28.07.1900, Page 3

fngunum b'urt en móti standa öll
stórveldin og Bandaríki Ameriku’
og Japan að auki. f*au munu nú’
hafa þar öl-l saman ná! íoo,ooö
Iiðsmanna og bæta við óðuni'.
Sem von var urðu þjóðimar
hamslausar yfir fregninnr um morð
sendiherra sinna í Pekíng, Reynist
sú fregn sönn, og að stjórnin hafi
átt þátt í þeim, mun sá atburður
einstakur í sögunni híngað til, að
nokkur stjórn hafi íaríð svo sóða-
lega og heimskulega að ráði sínu.
Stórveldin kváðu og heldur ekki
ætla að verða eftirbátar Kínverja
f firoðaskapnum ef morðin reynast
sönn, því þau hafa að sögn heit-
ast að brenna stórborgina Pekíng
til ösku og jafna við jörðu. En
eftir því sem sjeð verður af útl.
blöðum er enn óvist að sögurnar
um morðin sje sannar; hafa jafn-
vel komið hraðskeyti að austan, er
segja að allir sendiherrarnir væru
á lífi 9. þ. m ,
Atburðir hafa annars orðið þar
helstir, þeir að Kínverjar rjeðust inn
á Austur-Sibiríu og tóku þar borg
af Rússum. Við Tientsin var bar-
ist samfleytt frá 5- — 8. þ. m. Og
fjellu um 800 af Iiði stórveldanna,
en einginn veit tölu á því, hve
margt hafi fallið þar af Kínverjum.
Stórveldin tóku Tientsin með þess-
ari orustu.
Búar. Óánægja megn er nú
orðin almenn á Eingíandi útaf því,
hve seint geingur að fá enda á ó-
friðnum í S -Afríku, og útyfir tók,
þegar sú frega kom þaðan, að de
Wet, eínn af hershöfðíngjum Búa,
hefði brotist út úr herkví nálægt
Betlehem, þac sem Bretar höfðu
talið sjer hann alveg vísan, með
1500 manna.
Annars geingur þar hvorki nje
rekur.
Filippseyjar. Vegna Óeirð-.
anna í Kína hafa nú Bandamenn
boðið Filippseyjabúum sáttaboð,
sem haidið er að þeir muni taka,
og eiga þeir eftir því að tá tak-
markað sjálfsforræði undir umsjón
Bandaríkjanna. Allir spánversku
snúnkarnir heimta Bandarocnn að
verði reknir af landi. Alt þó ó-
útkljáð um friðarsamníngana um
miðjan þennan mánuð.
Kjörþíng.
Samkvæmt opnu brjefi 2. Mars
þ. á og lögum 14. Seftember 1877
verður haldið kjörþíng á Fossvöll-
um Mánudaginn 10- Seftember
næstkomandi kl. 12 á hádegi, tii
þess að kjósa 2 alþíngismenn
fyrir Norður-Múlasýslu um næs.ta 6
ára tímabil.
í’etta gefst almenníngi hjer með
til vitundar.
Skrifstofu Norður-Múlas 24. Júlf 1900
Jóh Jóhannesson..
56
af blómum; hún var hlægjandi og ánægð, en móð eftir dansinn;
hún kastaði sjer niður á stól og ljet blómin falia niður um
kjöltu sjcr. Hún furðaði sig á þvf, hversvegna mennirnir sætu
þar inni. Hvað gat það átt að þýða? Annars voru þeir svo
kurteisir við hana — hjer voru allir svo kurteysir — og laut-
inantinn, hann var þar að auki fallegur, og svo fínn maður —
hún gat ekki látið vera að líta til hans. En það gullskraut á
ermunum! Ekki hafði Angel það. Og bíðum við, þessi maður
gat átt yfir Angel að segja. —■ Það kom á hana alvörusvipur
sem snöggvast, lautinantinn tók eftir því og sagði: »Donna
Carmen, máske þjer viljið að við förum út!* »Nei, hvers-
vegna!« — svaraði Carrnen, en endaði ekki setnínguna, því yfirkon-
súllinn stóð rjett í því á fætur og settist fast við bliðina á
henni. Hún leit til hans einsog hún ætlaði að spyrja, hvað
þetta ætti að þýða, en þótti hann undarlegur og varð hálf-
hrædd við hann.
»Hvað má bjóða yður?« spurði hann, »jeres, mansanilla,
amontillado, ir.alaga seco, eða dulce?« Lautinantinn yfti öxlum
— en hvað konsúllinn gat verið ruddalegur.
Carmen horfði á hann stórum augum; hún skyldi varla
boðið. En leikhússtjóri skyldi konsúlinn strax og að lítilli
stundu liðinni kom hann inn með flöskur og glös. Það var
aðeins eftir einn dans og nú hugsaði hann að henni væri ó-
hætt að drekka, vínið mundi ekki hrífa á hana fyr en á eftir.
En Carmen vildi ekkert drekka. Konsúllinn drakk þá fyrir þau
bæði. Hann drakk henr:i til og kínkaði til hennar kolli. Car-
men þótti hann í meira lagi skríngilegur og fór að hlægja. En
gamanið fór af, því kosúllinn færði sig altaf nær og nær henni;
loks tók hann utanum handlegginn á henni. Hún hristi hönd-
Frá þessum degi byrjar hjá mjer
undirritaðri veitíngasala á mat, kaffi,
sukkulade, lirnonnade, vindlum,
hvftöli krónöli og öðru þvf sem
menn neyta á staðnum, að undan-
skildum áíeingum drykkjum
Reykdalshúsi á Fjarðaröldu,
28. Júlí 1900.
Pálína V igfúsdóttir.
Hjermeð tilkynni jeg hinum heiðr-
uðu kjósendum í Norður-Múlasýslu
að jeg mun bjóða mig fram tii
þíngmensku við kosnfngar þær sem
nú fara í hönd.
Til þess um íeið að gera lítils-
háttar grein fyrir skoðunum mfn-
um skal jeg geta þess, að jeg get
að mestu skriíað undir það, sem
samþykt var á RángárfundinUm.
Þær athugasemdir sem jeg vil gera
við þá fundargjörð, mun jeg koma
fram með síðar.
Stakkahlfð 26. júlí 1900.
J, B. Jóhannesson.
Aðalfundur Gránufjelags
verður haldinn á Oddeyri Mánu-
daginn 20. Ágúst næstkomandi,
svo Austfirðíngar geta notað »Hóla«
báðar leiðir. (Fundur þessi hefur
áður af vangá verið auglýstur 22.
Agúst.
Fjelagsstjórnin.
T rúlof unarhringa — sem
öllum hafa reynst vel — og ýmisl.
sem menn kunna að þurfa bæði úr
gulli og silfri smíðar
Gísli Jónsson.
Bðkasafn
alþýðu 4. ár:
1. f’ættir úr Islendfngasögu
eftir Boga Th. Meisted 1. 1,00»
2. Lýsíng íslands eftir Þorv.
Thoroddsen 2 útg. endurb.
innb. 1,50 og 1,75
Nýjasta barnagullið innh . .0,80
Stafrofskver innb. . . .0,55
Eimreiðin — Eir — Framsókn.
Sunnanfari VIII. ár.
Búuaðarritið, 14 . . . 0,50
Fæst f bókverslun L. S. Tómas-
sonar.
Ljósmyndir
tek jeg nú hjereftir f sumar á hver j-
um degi frá kl. 11 -—4.
Ey. Jönsson.
Lambskinn
eru best borguð bjá
St. Th. Jónssyni
Seyðisfirði.
Á g æ 11
ísle nskt saltkjöt
fæst við Wathnes verslan.
Seyðisfirði 23. Júní 1900
Jóhann Vigfússon.
53
bótar, verkamenn f stutttreyjurn og bændur með barðastóra
brennivínshatta stóðu milli uppstrokinna borgarbúa og úttaug-
aðra eftir síðustu Parísarförina. Glasaglamrið, hrópin og hlátr-
arnir ómuðu einsog kliður í fuglabjargi og vindlareykurinn stjc
í þjettum, ljósum bólstrum upp til Ioftsins. Hljóðfænfflokkur-
inn byrjaði nokkrum sinnum að leika, en hætti aitur, þvf há-
reystin frá mannþraunginni yfirgnæfði hann. Þá var a!t í einu
fortjaldi leiksviðsins skotið dálítið til hliðar; þángað litu allir
og um leið varð dauðaþögn í salnum. Menn sáu úngri, fölleitri
stúlku bregða fyrir inni á leiksviðinu. En svo var fortjaldinu
lokað strax aftur.
Allir höfðu lítið við þegar tjaldið hreifðist og sjómennirnir
og lautinantarnir lyftu sjer í sætunum. Svo heyrðu menn mál-
róm leikhússtjórans innan af leiksviðinu. Það leit út fyrir að
hjer væri komið eitthvert babb í bátinn — menn voru farnir
að stínga saman nefjum um, að leikhússtjórinn hefði prettað þá,
nýja danskonan ætlaði ekki að sýna sig.
Og aftur voru menn orðnir órólegir frammi í salnum. En
þá var fortjaldinu alt í einu svift frá, hljóðfæraflokkurinn byrj-
aði svo hvasst að ómarnir yfirgnæfðu alt annað í salnum, en
inst inni á leiksviðinu stóð Carmen einsog utan við sig, hreyfði
hvorki legg njc lið, cn starði fram yfir mannþyrpínguna. Hún
óskaði að hún væri horfin iángt burtu, heim í dalinn aftur. Þá
tók hún eftir að hljóðfærin ljeku seguedilla-valsinn hennar. Hún
hallaði vánganum út á öxlina, hlustaði litla stund. Hún hjelt á
kastaníettunum. Smásaman færðist líf í hendurnar og alt í einu
gleymdi hún sjer, glevmdi öllu í kríngum sig; hún fór að dansa,
það gall í kastaníettunum og augun skutu gneistum. Dansinn
varð Ijörugri og fjöiugri; hún'tjell á knje, breiddi út faðminn,