Bergmálið - 14.07.1900, Blaðsíða 3

Gáfur og göfgi.
(Þýtt úr dönsku.)
LOKUÐUM TILBOÐUM, sendum
til undivritaðs og með áskriftinui
„Tender for Lock and Dam, St. And
re-w’s Eapids, Eed Kiver,Man.“, verð-
ur veitt móttftka á skrifstofu þessari
til mánudagsins liins 16. dags júlí-
mánaðar 1900, um að hyggja ,,Con-
crete Lock and Dam" 1 St. Andrew’s
strengina í Eauðá í Manitobafylki.
Uppdrættir og skýringar eru til
gýnis hjá stjórnardeild þessari; áskrif-
stofu Mv. Zeph. Malhiot, verkfræðings
stjórnardejldarinnar í Winnipeg; hjá
Mr. H. A.Gray, verkfræðmgi atjórn-
arinnar, Cíinfederation Life Buildíng
Toronto; hjá Mr. C. Desjardins,.Clerk
of Works, Post Office, Montreal, eg
hjá Mr, Ph. Béland, Clerk of Works,
Post Office, Quebec, Tilboðs-eyðu-
blöð fúst eiunig á ofangreindum
stöðum.
Þeir, sem tilboð senda, eru hér
með ámintir uni það, að engin tilboð
verða telcin til greiua, nema þau séu
skrifnð á þar til gjörð eyðubiöð og
undirskrifuð með bjóðendanna réttu
(Framh.)
„Svo þú ert viss um að þér gangi betur næst'” rnælti
Sir Eaye brosandi.
’Já, því nú skil ég betur aðferðina. og þegar ég
veit hvernig hluturinn á að vera, ^þá hætti ég aldrei við‘,
Þetta svar líkaði Sir Kaye, og hann veitti drengn-
um nákvæma eftirtekt,
’Svo þú átt heima á þessu býli, Fellur þér bænda
vinnan vel? ‘
’Nei; bóndi vil ég ekki Verða‘.
’Hversvegna ekki? ‘
’Ég veit ekki hvort ég skil ajálfan mig, þar aem mér
er ómögulegt að fella mig viðjarðyrkju; en'það veit ég,að
aldrei mundi ég þrífast í bóudastööunni, og enga þolin-
mæði hefði ég til að bíða eins lengi eftir*afrakstinum af
starfi mínu, sem bóndinn verður að gera, Hann plægir
og sáir akra sína, en verður svo að bfða lengi eftir up.p-
skerunni, og allan þann tíma er hann á milli vonar og
ótta að starf hans beri nokkurn ávöxtg Hugsjón mín
er að stai'fa, og sjá sem fyrst árangurinn af staríi mínu'.
’En loyndardómur hugvitsins er þolinmæði‘, mælti
uöfnum.
Sá, som sernur um að vinna verkið
verður bundinn við reglur þær, aem
Governor General iri Council settir,
viðvíkjandí meðferð, læknishjálp og
hreinlæti er menn þeir skulu njóta,
sem ráðnir veiðra til að vinna verkið.
Sérhverju tilboði verður að fylgja
samþykt banka ávísun, ánöfnuð The
Honourable the Mihister of Public
Works, er jafngildi einum tíundahlut
upphæðarinnar,. sem tilboðið hljóðat
upp á (10 prct.) og topar bjóðandi
upphæð þeil’i'i, ef hann neitav að
viuna verkið eftir að honum hefir vei-
ið veitt það, eða of hann fnllgerir
ekki verkið samkvæmt samningi. £é
ekki gengið uð tilboðinu, þá verður
banka-ávísunni skilað aftur.
Sir Kaye.
’Já, óg veit það‘, mælti drengurinn, ’Ég vildi að
óg væri þolinmóður, en mér er ómögulegt að bíða og
horfa á, að óveður eyðileggi máske á svipstundu alt mitt
erfiði. —Mamma hefir lofað mér því, að hún skuli elcki
þvinga mig til aðdvelja heima.
’En hvað hefirðu þá hugsað fyrir þér?’ spurði
hinn ötuli og teyndi manavirkjafræðingur.
’Mig langar til að byggja járnbrautir, brýr og fieira
þesskonar. Hugsjón míu stefnir að því, að yfirstíga erf-
iðleikana'.
’Eins uug'ur og þú ert, hefir þú mikla hugsýn til að
bera‘.
’Manna segir bið sama. —En bróður mínum fellur
mæta vel að starf’a að jarðyrkju, sú vinna er honum
Stjórnardeildin skuldbinduv sig
ekki til þess að ganga að lægsta boði
nó neinu öðru boði.
6’amkvæmt skipun,
JOS. E. KOY,
Acting S'ecretary
Department of Pnblic Works of Can-
ada, Ottawa, June 13th 1900.
Fróttablöð, sem flytja auglýsingu
þessa án heimildar frá stjórnardeild-
inni, fá enga borgun fyrir það.
Lj óðmooli
eðlileg'.
’Hugur þinn hneigist að mannvirkjafræði, og það
sýnist svo, som þú sórt kjörinn til að vinna í víngarði
hennar', mælti Sir Kaye, sat nokkra stund hugsi og virti
fyrir sór bóndasoninn.
’Lángar þig ekki til að fara að hoirnan og læra að
þekkja þá list, að byggja stórbrýr'.
Það var auðséð að drengnum geðjaðist vel að þessu
spursmáli. Ánægja lýsti sér á svip hans og hann horfði
undrandi á Sir Eayo.
’Dað er einmitt það sem ég óska eftir'.
’Við skulum þá tala um það síðar', mælti Sir Eaye,
stóð upp og gekk heimleiðis.
eftir
Gest Johaimsson,
eru-tiLsölu hjá
G. M, THOMPSON;
Kver þetta er 34 Llaðsíður að stærð
1 sarna broti og ,.Svava“ og kostar ,
10 cents. *H|§§1
II. KAPÍTULI.
Á mörgum stöðum á Englandi getur maður fundið
eins fagurt landslag, sem það or Sir Kaye valdi sér til
bústaðar. En hitt or aftur sjaldgæfara, að maður hitti
fyrir slíkt hugvit og meðfæddar gáfur, í bóndakofa, sem
hér átti sér stað hvað snerti Walter, Drengur þessi sem
kominn var af bændafólki, var vel útbúinn frá náttárunn-
ar heudi. Andlitið var laglegt; onnið hreitt og hátt,
auguu blá, fjörleg og falslaus, og í þeim sá inaður inni
fyrir hreina og fagra sál. Ennið cg hi-n Ijómandi augu
bentu á skáldskapargáfu ; en varirnar, sem voru klemd
ar saman, báru vott nm mikla hœfiJeika til verkséðrar
starfseiiii. Brjóstið var breitt og heiðarnar þroknar, mál-
íómurinn þýður og vaxtarlagið fallegt. —En þetta var
nú það minstá af hæfileikum þeim, sem náttúraa hafði
svo ríkulega úthlutað honum.
Hann var náttúruskáld og hafði næman smckk og
skarpskygni á öllu því, sem var fagurt, og mdtnaðargirni
hans hvatti hann til að nota hina andlegu hæfileika síua.
Bóndabýlið var því ekki hans reglulega heimili; hon-
um var ómögtilegt að dvélja þar til langfraina. Æfi
hans þar var evo tilbreytingarlaus—hið sama dag eftír
dag. Faðir hans var fáfróður og ómentaður en lieiðhr-
legur maður. Hugsjónarsvið hans náði ekki lengra en
til akranna lians. Honum þótti væut um konu sína og
börn. Hann var í öllu tjlliti aannur enskur landseti—
fróður ( öllu því, sam sneríi veðurbreytingar, jarðyrkju
og kvikfénað, ea ókunnugt var honum um lítið »ða
heimiun í kringum sig.
Hann skildi ekkert ( yngsta syni síuum, Walter—
já, það var ekki laust við, að hann iiti fyrirlitningai'
augum til hans, þegar haun sá liann setja iðinn við bók-
lestur er aðrir gengu til hvíldar eftir efiði dagsins. Og
stvo var þetta strákurinn, sem ómögulegt var að fá til að
tölta á eftir plógnum.
Móðir Walters, sam hót Catharína, stóð langt um
framar, hvað gáfur og greind snerti, en bóndi he.nnar.—•
Flún var gáfukona en hafði ekki notið neinnar skóla-
mentunar, og. frá henni hafði Walter tekið að arfi hæfi-
leika sína, Hún var ágæt húsmóðir. I öllu nágremiinu
var hún orðlögð fyrir þrifnað og vandvirkni, og öll síu
húastörf leysti hún af hendi með aðdáanlegri ró, en þó
svo fljótt. Hefði einhver sagt við bónda heunar, að í
brj.ósti hennai' bæi'ðist þrá, aenrhúa aldréi fengi upp-
fylta; óskir, sem hún sldrei nefndi á nafn, og hugsanir,
sem hún aldrei framsetti með orðum; þá hefði hann
annaðhvovt ekki trúað þeivn manni, að hann segði satt,
eða hann hefði áliíið að sá hinn sami væri skki með
fullu viti. Þó var ekki hægt að sogja annað, en að hairn
bæri virðingu fyrir konu sinni. En hugsjónar-ánægja
hennar var sonurinn Walter—hún sá að hann líktist sér,
Þau áttu euufremur eina dóttur—hina laglegu og
fjörlegu Kate, sem þau bœðu unnu hngástura. Fram-
tíðarvonir móðurinnar hvíldu að öllu leyti á hugvit
AValters, en hún gerði sér jafnframt hugmynd um, að
Kate, fyrir sína meðfæddu hæfileika og kurteisu fram-
komu, mundi máske ná hærra takmarki í lífinu en sér
heföi hlotnast—já, máske eignast fyrir eiginmann auðug-
an aðalsmann.
Elsti sonurinn Will, var piltur eftir uppla»i föður
síus. Hann var svo hjartanlega ánægður með, frá movgni
til kvölds, dag eftir dag, ár eftir ár, að ösla á eftir plógn-
um og herfinu. Fegurð náttúrunnar var houum einkis
virði.
Svo kom nú dagurinn, sem Sir Eaye átti tal við
Fraser-fjölskylduna um framtíð drengsins Húsfaðiriun
hafði sagt svo fyrir, að þetta skyldi fjölskyldan öll neyta
kvöldverðar undir stóra trénu hjá húsinu. Það var svo
luessandi að anda að sér ilminum af nýslegna grasinu, og
Frasor var í góðu skapi, ánægður yfir dagsverkinu.