Bergmálið - 26.11.1900, Blaðsíða 3

BEUGMÁLIÐ, MÁNTJDAGINN 19. KOYEMBER 1900'.
3-5
,,Þíið v»r því mannúð Búa hers-
höfðingjans, seru réð því að okki
fór líkt við Spion Ivop og við Aust-
erlitz forðum í þriggja keisura har-
dagauum“, segir hinn enski fregnriti.
Gáfur og göfgi.
(Þýtt úr dönsku.)
Þessar bækur fást hjá G. M. Xh.
Jökulrós, skáldsaga eftir G. H. 0 20
Kvöldvöknr I. og II. partur 0 75
Kvennafræðarinn eftir Klín Brieml 00
Landfræðissaga Islands I
II
Ljóðmæli Gr. Tlioms., í bandi
----do--- Stgr. TUorst. í bandi
----do---- Gísla Thor., í handi
----do----- H. G. Sigurgeirsson
Lærdómskver Ii. II í bándi
MannkynsSÖgu-ágrip ,P* M
Mentunarástandið Islandi
Njóla, eftir Björn Gunnlaugssón
Nokkur fjórrödduð sálmalög
1 20
0 80
1 50
1 10
0 60
0 40
0 30
1 10
0 20
0 20
0,50
Alþýðlegt mánaðarrit.
Árgangurinn I.1
(Framh')
,,Þín vegila gleður það mig, að þör gefst nú
tækifæri tíl að sjá þig um í heimínum“, mælti Trún
eftir nokkra þögn, „on aldrei hef ég fundið það betni'
en nú, hvað ég els'&a- þig heitt, og eftir að þú ert
farinn, rnunu áuægju stundis mínar verða færii en
meðan ég naut nærveru þinnar. En ég er líka viss
um, að hver svo sem forlög þín verða, muntu aldrei
gleyma okkur“.
Þá var það afráðið, uð Walter færj á burt með
Sir Raye.
Kæstu dag heimsóttu foreldrar Walters Sir Rave,
og tjáau honum útslitin.
„Skoðun min er sú“, mælti hann, „að sonur
ykkar hafi breitt rétt. Sá maðui', sem heíir öðlast
mikla hæfileika, ætti að lofa öðrum að njóta ávaxt-
arins af þeim“.
Svo kóm nú dagurinn, sem Walter átti að yfir-
gefa æsku-heimkynni sitt, og' kveðja foreldra sína og
systkini.

'bD
é;
»
!—i
s
I-—I
w
c
cð
bf)
bE
O
hH
«0
c3

o>
o
9 f-H'
bC
G
o>
‘j—i
Co
-i-í1
o
bJD
cð.

.o: -o
y..
02
-CÖ"
•£—f—í-
----1—
to £
d
o
.O
©
5.0
m
5 é
co
: -o zn
Ö.:
CT
£ «
xo fn
•O
5
c
o
H'
é>
K-H
02
r'}*r
W1
ÖO
■zt :
CD
-H
7o :Ö'
CO r~H
CC

o
o
eo
teq
r1i
C2
<j
Þ
C
K
a cs
cC
*1
K I—I
co :Q
cí a m
0,8 3
* 3 "fi
•S <D
KO
O
fS
Þ
o
05
Áður en hann færi þurfti hann að heimsækja
æskustöð var sínar. Alla þft st.ið. sjoi hm í æsku.
hafði unnað og leikið séi' niesc á. ELfan- skógarinn og'
eiig'ið, alt þetta voru lionum kærir staðir, þar hat’ði
hanu oft leikið sér. En nú vai;ð hann. að yfirgefa þsssa
staði, og þcss veg'-na varð hann að verja einu augna-
blikií hvorjtim stað,. áðui' on hann færi.
Og þótt dagurinn liði með sama liraðv sem að
uudanförnu, fanst honum þessi dagiu’ líða miklu hraðar
en aðnr, Ilver stundin leið svo fljótt, og áður en
hann væri búin að átta sig, var skilnaðarstivndin kons-
in. Eimlestin þrumjði í fjarska og baðiði fcomu sín-a.
Ilanii vnrð tiú að ítveðja.
„Þðgíir ftiudum okkar ber aftur samaii, Wa!ter‘,
nnelti Kate og tárpeil ir sáust glitra á hvörmnm henn-:
ar, „verðui' þú oiðiun suuiur „g'ontlomaður”.
„Gluymdu okkur ekki“, audvaipaði móðir hans.
„Nú átt þú að verða þisnn eiginu lukku tmiður",
sagði fiiðir hans, „þegar við sjáumst aftur, kemui' það
í ljós, lsvrtða mann þú hofir að geyuia“. - '
Eimlestiu V.ir nú komin og farin. Þegai Walter
sá æskustöðvar síuar hverfu sjónum sínum, Iiorfði hann
tárvotuni augurn til þeirra, á moðan kostur var að lífea
þær í fjarska; en eimjórinn brunaði áfram með geysi-
hraða, an þess að hafa nokkra meðaumkun með ung-
linguura, sem vildi lengur fa að horfa á æskustöðv-
iir sínar.
IV. KAPÍTULI.
„Vertu velkominn til Lulworth“, mælti Sir Vibart
er þeir voru komnii' lie.im tii hans. „Eg vona að
þet'ta verði hoimkynni þitt um laugan t.í-ua, og þú
njótir ánægju og glsði af veru þinni hór“.
Herragarðiu'iun Lulworth vafcti mikla undrun
hjá Walter; addrei hafði hann gert sér hugmynd um
alíkt stórhýsi. Byggingin var líka stór og skrautleg,
hygð í gömlum en þó tilkomumiklim stíl. Gólfiu.
voru úr eik, gangarnir á milli herberganna voru svo
stórir og rúmmiklir, líkari herbergjum; gluggaruir
stóri® og skautlegir, og héngu dýrindis M'æjar tyrir
þeim; tur nar halliirínuar mæudu huirreistir við himin;
inndæll blóingarður iú rótt hjá hollinni.
Hór átti Walter að dvelja. Hór átti fyair honum
að liggja að verð.i frregur mnður fyrfr hugvit sitt.
— Hór hafði hnnn aðgang að bókasafni Sir Vibarts,.
sem var afarmikið sifu og ágætt í siáifu sér. Endn
færði Walter sér þ.ið vel i nyt og tófc miklum fram-
förum undir tilsögn Sir Vibirts, ssm hafði ánægju af
að sjá hvað miklum framförum hanu tÓk á stuttum
tíma.
Wáltor var líka iðinn við nám sitt. Hann eyddi
ekki tímanum til ónýtis og okki heldur var hanu
með óþörfum spurmngum að glepja fýrir sér eða hús-
bóudi tínum.
„Þú ert líkari einsetumanni, sem lætur ekkert
trufla sig frá guðræknisiðkuu sinn.i, heldur en náms-
manni, sem setur við bóknám", sngði Sir Raye við
VValter einu sinni.
Þannig leið eitt ár, og á þsim tíma Iiafði Walter
feekið miklum framfönun í byggingjafræði.
Þá var þ.ið, að Sir liaye ferðaðist til útlanda ásamt
kjörsyni símun. Hanu vissi vel, að af slíkrí ferð'*
mundi Wnlter lœra mikið, þegar honnm gæfist tæki-
færi að sjá möig hin frægustu furðuveik heimsins,
sem heunsfrægir snillingar höí'ðu uunið að með hug-
vit-í sínu.
Þeg'ur þoir koum heim aftur til Lulwotth, eftir
nán-ii því eins árs ferðnlag, var Walter 19 ára gamall.
Hrtuu var nú or.ðinn fulltíða maður og hafði tekið
mjklum þroska u þjssuin árum, sein liðin voru síðan
hanu kom til Lulworth. Hann vnr nú orðin þið,
sem systir hans liaf'ði svo oft sngt, sannur ,,gentlemaður“..
tíann vnr fvíður maður, dökkur á hár, augun fög'ur
°g gáfuleg. 1 allri framkunm sinni var-hann soyrti-
menui. Hann var alvarlegur, þýður í viðmóti og kur-
teis, og dró iiU v nð sér með siuni látlausu framkomu.
Þótt lnan væri á ungsv aldri var nafn hans orðið
fræg't. Haan hafði vakið máls á því £ biöðunnm, að
graliu yrðu göng uudir surnlið á íuilli Euglands og
irakklands, og hafði slíkt mál vakið mikla athvgli-
moð.il allr.t frægvu vorkfræðinga.
>,Ef þér endist aldur til verður þu hamiixgjumaður“,
mælti velgjörðaviimr hans við hann einusinni. „Þú
þai'ft nú ekki framai* tilságnar minnar, en mér væri
ómögulegt að g-etrt séð af þér,. ég gæti ekki skilið- við
þ:g—nei aldrei, .sonur minn:
Þegar blöðin voiu að slá- hinum unga Vibart gull-
hamra, mofiti gamli maðurion vi8 hatiu: Hoiinurinn
er ávalt fljótur til ið smjaðra, en slíkt ætti maðnr
aldrei uð taka mark á. Ilaltu áfram við nám þitt og
vertu iðiun og starfsamur. Heimboðum nutn rigna vfir
þig', en vertu stöðugur við störf þín og neitaðu þeim
öllum. Ef m.iður vill koraast eitthvað áfrant í heim-
inum, þá verður maður að vinna á meðan maður er
ungur, þegar árin færast yfir mann, koimvr sá tími, að*
inaður verður að hvíla sigffi