Nýja öldin - 04.06.1898, Blaðsíða 1

1898.
I, 48. Reykjavík, Langardag 4. Jnní.
ooooooooooooooooooooooooo
Af sérhverju tölublaði NÝJU ALDARINNAR
eru síðan 1. Apríl borin út hér um bæinn á
XJcbrr'öíx lxui.:a.<3L:reLÖ eintök. Það votta
ég, sem er afgreiðslumaðr blaðsins.
Reykjavík, 20. Maí 1898.
Sigurðr Kristjánsson.
oooooooooooooo ~ö~ö o o o o o o o o~ö
Til minnis.
Bœjarstjórnar-fundir 1. og 3- Fmtd, l rnán.,
kl. 5 síðd.
Fátœkranefndar-[\ináh' 2. og 4 Fnatd. í mán.,
kl. 5 síðd.
Forngripasafnið opið Mvkd. og Ld., kl. 11—12
árdegis.
Landsbankinn opinn dagl. kl. 11 árdegis til 2
síðdegis. — Bankastjóri við kl. 1 \l/2—VU —
Annar gœzlustjóri við kl. 12—1.
Landsbókasafnið: Lestrarsalur opinn dagl. kl
12—2 síðd.; á Mánud., Mvkd. og Ld. til kl.
3 sfðd. — ílt.lán sömu daga.
Náttiírugripasafnið (lOlasgow) opiB á Sunnu-
dögum kl. 2—3 slöd.
Söfnunarsjóðurinn opinn í barnaskólanum kl.
5—6 síðdegis 1. Mánud. i hv. mánuði.
Næsta vika.
Júní
5. 1849 Stjórnarskrárdagur Dana.
6. 1848 £ Sig. Gunnarsson próf.
„ 1855 f. Þorvaldur Thóroddsen.
7. 1794 f. Jón Thorsteinsen landl.
„ 1807 f. sr. Tómas Sæmundsson
8. 1848 f. Ól. Ámundason faktor.
9. 1872 f. Fr. Hallgrímsson guðfr.
Júní
4. L. (®) fult. 3. fardagur. Aust-
anpóstur fer.
5. S. Trintatis. 4. fard. „Vesta“
fer.
6. Má. Fardagur presta. „Laura“
kemur. „Hólar“ kemur.
7. H.
8. Mi. Sólargangur 1.45'—10.14'.
„Skálholt11 kemur.
9. Fi. Dýridagur. 8, v. sumars.
10. Rö.
11. L. ||£ síð. kvartél. „Hólar“ fer.
Breyting.
íjg lék rnér í laufguðum runui
SVO lífsglaður blómunum með,
og alt ])á ég kvað, sem ég kunni,
é kveldin er «61 runn á boð.
Mitt bjarta ei harmstunur pekti
°g hvergi var mótlsetis ský
°g ekkert, sem angur niér vekti,
og énægður lifði ég því.
Minn framtiðar-himinn var heiður,
í hjarta mér sakleysið bjó;
og Þllr vóru alls engar eyður,
en aistaðar biómskröðið nóg.
Og vonin mér vængina léði
og vatt mér á fjallstiudiun hátt.
Af ánægju’ eg ekki mér réði
er úthafið skoðaði’ eg blátt.
En æskan var örskjót að líða
og andsvalur frosts'jóstnr blé«;
og húmskuggar heiðioftið víða
þá hjöpuðn, tanga og nes.
Ég leit yfir lundinn minn græna
og lanfblað var hvergi að sjá;
en blórnin og blágresið væna
var bliknað og hnigið í dá.
Þá grét ég af söknnði sárum,
og sumar í brjðsti mér dð;
en síðan á umliðnum átum
ég aldregi fundið hef ró.
Mér gleðin er horfin úr hjarta
og hrygg er og döpnr mín lund;
en vetur og vonleysið svarta
nú vefur mig helsterkri mund.
Og tárin min heimurinn hæðir,
en hræsni og fláttskaparmál
þar daglega ógnandi æðir
og eitrar og gagntekur sál.
Víkingr.
Skæðadrífa,
„10 krónur“.
„Til góða við verzlun N. N. í
Reykjwik 10 kr. (tíu krónur). Borg-
ast í vörum.
N. N.“.
£>að skuldar mér maður 6 kr. Eg
kref hann borgunar. Já, hann hefir
ekki peninga, enn hann á inni 10 kr.
hjá N. N. kaupmgnni og hefir skrif-
aða viðurkenningu fyrir því, orðaðd,
eins og hér að franran er sýnt. —
Ójú, ég get eins vel haft gagn af
þvi, þótt það sé borgað í vörum,
en ekki peningum; allir þurfa að
kaupa vörur. — Því borgar ekki
kaupmaðurinn þetta í peningum ? spyr
eg. Nei, það eru vinnulaxtn. Þau
fást ekki greidd nema í vörum. —
Jæja, ég kaupi skírteinið af raanu-
inum, borga honum 4 kr. i pening-
um og tek 6 kr. upp i skuldina,
sem hann átti mér að greiða.
Eg sendi seðiliiin i búð kaup-
mannsins og segi til, hvað fyrir
hann slrnli kaupa. Krakkinn, sem
ég sendi, kemur aftur og segir seðill-
inn sé ekki nóg borgun fyrir vör-
urnar. Eg þekti vöruverð þessa
kaupmanns; hafði daginn áður keypt
hjá honum sömu vörur, og skil ekki
í þessu. Eg held að baruið hafi
misskilið eitthvað. Ég sendi samt
peninga í viðbót, en hið um reikn-
ing yfir það sem keypt er. Ég fæ
vörnrnar og reikninginn. En sykur-
inn, sem hafði kostað 25 aura dag-
inn áður, kostar nú 34 aura, púður-
sykur, sem daginn áður kostaði 18 au.,
kostar nú 28 au. Kaffi, sem dag-
inn áður kostaði 55 au., kostar nú
75 au., og alt eftir þessu. Mér þyk-
ir þetta kynlegt, en fer þó að renna
grun í samanhengið. Til frekari
fullvissu læt ég samt næsta dag
kaupa sitt pundið af hverju hjá
sama kaupmanni fyrir peninga. 3?á
er hvítsykurinn aftur kominn niður í
25 au., púðursykur í 18 au. og kafifið
í 55 aura.
Þegar kaupmaðurinn er í skuld við
mig, þá verð ég að taka vörur hans
með alt að 34°/0 uppskrúfun á verð-
inu. Það £æ ég sem refsing fyrir
það, að hann fær að borga niér
skuld sína í vörum, í stað þess að
verða að borga mér peuinga.
Ávísunin ber ekkert með sér um
þetta uppskrúfaða verð. Sá sem
kaupir bana í góðri trú, er þannig
svikinn um alt að þriðjung af npp-
hæðinni, því að hann hefir rétt til
að ganga að því vísu, að vörurnar
séu með algengu verði.
Gagnvart þeim sem kaupir slíka
ávísun, er þessi kaupmannshnykkr
ekki annað en bláber þjófnaðr.
Gagnvart. fólki, sem vinnur hjá
kaupmönnum eða selur þeim vörur,
er aðferðin refjar og prettvísi.
Hún er bygð á því, að fákænir
menn geri sér ekki grein fyrir (að
minsta kosti ekki Ijósa grein fyrir),
livað þeir fá fyrir vinnu sína eða
vöru.
„Er nokkra vinnu að fá hjá yður,
kaupmaður góður?“.