Fram - 20.10.1917, Qupperneq 4

182
FRAM
Nr. 50
»Hefir þú ekkert bréf fengið frá
honum yfir þessi ár?«
»Ekki eina línu?«
»Og þú ert viss um að hann sé
þorpari?*
»í hamingju bænum talaðu ekki
meira um þetta,« stundi Blakmore
og dróg hendina upp úr vasa sín-
um eins og hann hefði brent sig,
»eg get ekki þolað það lengur.*
»En ef hann kæmi nú hérna inn
í herbergið og segði: faðir minn—«
»F*egiðu Seaford, f guðs nafni
þegiðu.« Blakmore huldi andlitið í
skjálfandi höndunum.
Seaford varpaði öndinni, og gaut
augunum til dyratjaldsins fyrir bóka-
herberginu.
»Jæja gamli vinur,« sagði hann.
Það var ekki tilgangur minn, að
þreyta þig með því, að tala um erf-
iðleika lífsins, það er mér nóg, að
eg hefi fundið þig eftir öll þessi
ár. Eg skal vera ærlegur gagnvart
þér og kannast við, að það lætur
nærri að eg sé glaður yfir að þú
ert í þessum vandræðum í dag. Eg
get hjálpað þér. Eg man frá Iiðn-
um tímum, hve frábitinn þú varst
því, að þiggja hjálp, hversu lítilfjör-
leg sem hún var, og þávaregvan-
ur að segja við sjálfan mig: Ein-
hverntíma kemur tækifæri svo eg
get gert honum greiða, án þess hann
geti neitað að taka á móti honum.
—Við vorumaðtalaum smaragðinn.«
Blakmore lypti glasi sínu að munn-
inum, en var^ svo skjálfhentur, að
hann helti helmingnum niður.
»Heltu ekki niður mínu góða
Whisky,« sagði Seaford bros-
andi. »Hefir þú nokkra hugmynd
um hvers virði hann er — smar-
agðinn?«
»Ekki þá minstu.«
»Þú sást hann í kvöld í bóka-
herberginu, steinninn er fallegur.*
»Já fjarska fallegur,« gat Blakmore
stunið upp, honum fanst sjálfum
einhver annar tala.
»Hve mikið heldur þú — bíddu
eg ætla að sækja hann.«
Blakmore hentist til hálfs upp af
stólnum, og sagðimeð angist: »Vertu
ekki að tala um þetta. — Settu þig
niður aftur gamli vinur, við skulum
rabba saman.« Seaford leit undr-
andi á hann og settist.
»Eg lét gimsteinasala virða hann
um daginn. Hugsaðu þér, hannbauð
mér tvö hundruð pund fyrir hann,
— en þú gleymir að drekka.«
Blakmore var fölur sem nár.
»Hversvegna seldir þú hann ekki?«
stundi hann. Hefði Seaford ekki
verið önnum kafinn við að blanda
Whisky og sodavatn, hefði hann
hlotið að taka eftir, að eitthvað
mikið gekk að manninum.
Framh.
Frarn kemurút einusinni í viku ef
hægt er. Verð blaðsins er 1 kr. hver
15 númer — 10 aura í lausasölu.
Afgreiðsla fyrst um sinn hja Friðb
Níelssyni
SKOVERKSTÆÐl
hefir
Guðl. Sigurðsson
opnað í húsi herra Kjartans Jónssonar.
Allir velkomnir.
Allskonar nærfatnaður
Stærst úrval.
verzln FriÖb
Snarræði.
Dómari nokkur í Ameríku var að
koma heim úr ferð, er hann hafði
farið i sumarleyfinu. Hann kom á
járnbrautarstöðina á sama augnabliki
og lestin átti að fara, og járnbrautar-
þjónninn ýtti honum inn í vagnklefa
rétt um leið og hún fór af stað.
I klefanum var aðeins einn mað-
ur fyrir, og dómarinn sá strax að
það var innbrotsþjófur, sem hafði
brotist út úr fangelsi, og búið var
að lýsa Iengi eftir. Peir þektu hvor
annan strax, og þar sem þeirvoru
tveir einir, var afstaðan óþægileg
á báðar hliðar. Dómarinn var mað-
ur lítill vexti og óyopnaður, en þjóf-
urinn var stór og sterkur maður,
sem var ekkert leikfang. En dóm-
aranum datt gott ráð í hug, hann
sneri sér að þjófnum og sagði:
»Þér eruð voðamaður. Nylega
eru þér sloppinn út úr fangelsinu,
og nú hafið þér stolið seðlaveski,
svo eg verð að setja yður fastan
aftur.«
»Hvaða seðlaveski?* spurði þjóf-
utinn, »eg hef ekki stolið neinu
seðlaveski.*
»Verið þér ekki að ljúga,< sagði
dómarinn. »F*egar eg gekk inn í
vagnklefann, sá eg yður láta vesk-
ið inn á yður beran undir buxurnar.*
»SkyIdi hann virkilega ekki vita
að eg hefi brotist út úr fangelsinu,«
hugsaði þjófurinn með sér, »ognú
á að setja mig fastan fyrir það sem
eg als ekki hefigert.« »Herra dóm-
ari,« sagði hann kurteislega. »Yður
skjátlast, eg hefi sannarlega ekkert
seðlaveski á mér. F*ér getið sjálfir
rannsakað mig.«
»Pér ljúgið,« svaraði dómarinn.
»F*ér hafið veskið í buxunum, og
sitjið á því. Farið úr buxunum og
fáið mér veskið.«
Pjófurinn áleit að réttast væri að
Lægst verð.
Níelssonar.
sannfæra dómarann, hann fór því
úr buxunum og sagði um leið:
»Nú getur dómarinn sjálfur séð,
að þar er ekkert veski.«
Dómarinn tók á móti' buxunum,
eins og hann vildi rannsaka þær,
en henti þeim um leið útum glugg-
ann sem var opinn. F'jófurinn nísti
tönnum af reiði er hann sáhvernig
hafði verið leikið á hann, en tók þó
ábreiðu ér var í vagninum og sveip-
aði utan um sig.
Pegar dómarinn afhertti lögregl-
unni á næstu járnbrautarstöð hina
óvæntu veiði sína, spurði yfirlög-
regluþjónninn hvort hann hefði ekki
verið hræddur um að hinn réðist á
hann og tæki hans buxur í staðinn.
F’að hefði verið til Iítils fyrir þorp-
arann. Hann var helmingi sverari
en eg, svo mínar buxur hefðu orð-
ið altof litlar á hann.
Sjómannafundurinn
í Lundúnum.
Alþjóða- sjómannafundur var hald-
inn í Lundúnum í ágústmánuði og
sóttu hann fulltrúar frá Noregi, Sví-
þjóð, Danmörku, Hollandi, Ítalíu,
Rússlandi, Belgt'u, Frakklandi, Can-
ada, Ástralíu, Nýja-Sjálandi og Vest-
ur-Indíum.
í ensku blaði frá 25. f. m. erþað
haft eftir fundarstjóranum, Havelock
Wilson, að aðaiverkefni fundarins
hafi verið að íhuga hina »svívirði-
legu« bardaga-aðferð kafbátanna.
»Vér sjómenn munu krefjast þess«
segir H. W., »að allir kafbátafor-
ingjar og allir valdhafar sem við
hafbátahernaðinn eru riðnir, verði
leiddir fyrir alþjóðadómstól og ran-
sókn hafin gegn”þeim um það hvort
þeir hafi ekki’gert sigiseka um morð,
ogTef niðurstaðanTverður sú, aðþeir
Úrsmíða-stofa
Siglufjarðar
aðgjörð a Úrum, Klukkum, Barom.
G. Samúe/sson.
Gamla og nýja
LIFUR
kaupir hæsta verði.
O. Tynæs.
Brunavátryggingar.
Sjó- og stríðsvátryggingar.
Skipa- og bátatryggingar.
Líftryggingar allskonar.
Þormóður Eyjólfsson.
verði þájdæmdir og'þeim hegnt, svo
sem vera ber.«
Fundurinn samþykti meðal ann-
ars, að allir fulltrúarnir skyldu segja
sig úr alþjóðabandalagi því, sem
aðsetur hefir í Berlín og að mynda
nýtt bandalag [hlutlausra sjómanna
og bandamanna; í öðru lagi var
samþykt að neita að vera á skipi
með Miðríkjamönnum, ef kafbáta;
hernaðinum yrði ekki breytt. Loks
samþykti fundurinn að lýsa velþókn-
un sinni á þeirri ákvöftun bresku
stjórnarinnar að neita um vegabréf
handa fulltrúum á Stockholmsfund-
inn. (Vísir. 22. sept.)
Samtíningur.
Pað er sagt, að í ágústmánuði
hafi herkostnaður Bandaríkjanna
verið orðinn 40 miljónir dollara á
dag, og að tveir þriðju þessarar
upphæðar séu lán til bandamanna
til þess að kaupa fyrir hergögn í
Bandaríkjunum. Sérstök nefnd hefir
nú verið skipuð þar til að sjá um
þessi hergagnakaup bandamanna til
tryggingar því að þeir fái það sem
þeir þarfnast, og fyrir sama verð og
Bandaríkjastjórn sjálf borgar þær
vörur.
Skjót umskipti.
f skyndi ríkur orðinn er,
— úti um skuldasóninn —
Að komið er svona kynnir mér
«klassifikasjónin.«
s. m.
Siglufjarðarprentsmiöja.