Fram - 19.03.1921, Blaðsíða 4

FRAM
Nr. 11

Det Bergenske Dampskibsselskab.
E.s. »Sirius« leggur af stað frá Kristianíu þ. 24. apríl og frá Berg-
en 4. mai, til Islands.
»Sirius« er nýtísku farþegaskip og hefir áður gengið á milli Bergen
og Newcastle.
«
»B. D. S.« hefir nú á ný tekið upp sínar reglulegu ferðir, eins og
það hafði fyrir stríðið, á milli Bergen, Pýskalands, Frakklands, Belgíu,
Hollands, Englands og Ameríku; og er nú hægt að senda vörur héðan
og fá vörur sendar frá öllum þessum löndum með skipum B. D. S.,
gegnum Bergen.
Einnig er hægt að senda vörur, t. d. fisk, með skipum B. D. S.
til Spánar, Ítalíu og Portúgal.
Ferðaáætlunin verður auglýst í »Fram« strax og hún kemur.
Siglufirði, 17. mars 1921.
Afgreiðsla Bergenske Dampskibsselskab.
O. Tynes.
&
Kosning 1 manns í niðurjöfnunarnefnd Siglufjarðarkaupstaðar (í stað Jóns Guð-
mundssonar) fer fram í húsi Guðlaugs Sigurðssonar veitingamans þriðjudaginn
29. þ. m. kl. 1 síðdegis. — Listar séu afhentir formanni kjörstjórnar fyrir hádegi 2
sólahringum á undan kosningu, þó helst fyrir kl. 6 laugardaginn 26. þ. m.
Kjörstjórnin.
Samkvæmt 2. gr.
í Reglugjörð um skipun
slökkviliðs og brunamála í
Siglufjarðarkaupstað er fyr-
irskipað að hverju húsi
skuli fylgja: einn krókstjaki
hæfilega sterkur minst 5.
metra Iangur. Ennfrémur
stígi, er sé svo langur að
hann nái upp í glugga á
efsta íbúðarherbergi húss-
ins og tvær skjólur. Þessir
hlutir skulu geymdir á til-
teknum stað erséaðgengi-
legur fyrir slökkviliðið.
Fyrir því áminnast allir
húseigendurí kaupstaðnum
að viðlögðum sektum sam-
kvæmt nefndri reglugjörð
og lögum um brunamál,
um að útvega þessa hluti
tafarlaust, þar sem þeir eru
ekki þegar til áður.
Skrifstofu Siglufj.kaupstaðar 18. niarz ’21
G. Hannesson.
Purkuð Epli,
Sveskjur, þurk. Apricos, Maccaroni
þurk. Ferskjur, Soya þurk. Bláber,
Eng. Sauce, fæst hjá
Páli S. Dalmar.
Ritstj. og afgreiðslum. Sophus A. Blöndal.
Siglufjarðarprentsmiðja.
208
að róa til fiskjar að gamni sínu um það leyti, sem eg var dóm-
feldur. Var þá ekki um annað tíðræddara en mál mitt og hafð
Carden látið þess getið, að hann hefði kynst mér i Woolwich.
En þennan sama dag kom Pétur Croal til hans og sagði honum
að maður nokkur leyndist í auða húsinu, sem vel gæti verið
strokufanginn. En með því að hann væri ekki alveg viss um
þetta og hefði hins vegar fengið borgun fyrir að færa þessum
einbúa mat, þá þætti sér vænt um ef Carden vildi reyna að lítaj
á þennan mann, til þess að Pétur gæti fengið uppljóstrarlaunin
ef þetta skyldi reynast vera Rivington. Væri það ekki hann, þá
væri engu til spilt og hann gæti þá haldið áfram að færa hon-
um mat og fá sína borgun fyrir það.
»En þetta kom mér nú í talsverða klípu,« sagði Carden enn
fremur. »Eg vissi að þér voruð Arthúr Rivington og mig grun-
aði, að eitthvað hafði komið fyrir, sem hefði knúið yður til að
leita betra fylgsnis. En eg vissi líka, að Múríel iét sér ant um
yður vegna ungfrú Chilmark og að hún var sannfærð um sak-
leysi yðar. En nú hefi eg — já, eg hefi mínar ástæður til að þægj-
ast Múríel og eg þóttist vita að hún mundi taka sér það mjög
nærri ef eg stuðlaði til þess, að þér yrðuð tekinn fastur aftur.
Pess vegna fór eg beina leið til hennar og sagði henni, hvar
komið væri og að hér væri ekki um neitt að villast, en þér vær-
uð maðurinn, sem menn hugðu að væri kominn á leið til Ameríku
og nú vill hún gjarnan leggja yður lið.«
»Ouð blessi hana, segi eg enn og aftur — en hvað er um
Pétur Croal?« sagði eg, því að þaðan vissi eg að hættan
mundi stafa.
»Hann kemur til mín á morgun til að hnýsast eftir, hvers eg
hafi orðið var,« svaraði Carden. »Ef eg á að gera Múríel til geðs,
þá verð eg að Ijúga að honum og segja, að eg hafi ekki kann-
ast við yður.«
Meðan hann var að skýra mér frá þessu, langaði mig alt af
209
til að sjá betur framan í hann til þess að geta gert mér ein-
hverja hugmynd um, hvort hann tæki mig trúanlegan eða ætlaði
að liðsinna mér að eins vegna ungfrú Múríel. Hann átti
auðvitað talsvert á hættu með því að hjálpa mér, því það gat rek-
ið sig illa á stöðu hans sem liðsforingja. Pað var því ekki nema
sjálfsagt að segja honum alt eins og var áður en hann hæfist
handa, enda þráði eg mjög að eignast einhvern trúnaðarmann,
sem léti sér verulega ant um málstað minn. Pað var að vísu rnikið
varið í alla þá velvild og umönnun, sem ungfrú Múríel sýndi mér í
orði og verki, en mér gat þó ekki dulist það, að hún gerði það
vegna vinkonu sinnar og að hún hefði ekki skift sér neitt af
mér hefði hún ekki þekt Janet, En eg þráði meira en velvild —
eg þráði ærlega tiltrú einhvers ærlegs manns.
»Eg vildi ógjarnan verða til þess, að þér breyttuð þvert á
móti sannfæringu yðar hvað mig snertir,« sagði eg, »en þérget-
ið nú áttað yður betur á þessu þegar eg segi yður, hvernig flótti
minn úr Winchester fangelsinu atvikaðist og ef þér viljið svo taka
að yður málstað minn að því loknu, þá eruð þér að minsta kosti
einskis dulinn og getið farið hreint og beint að öllu.«
Og nú sagði eg honum upp alla sögu og leyndi hann engu
nema hinu rétta nafni á sendimanni Sir Gideons Marske — það
fanst mér sá maður eiga fyllilega skilið af mér fyrir hjálpsemi
sína. Eg kallaði því Herzog alt af Barrables lækni ogfipaðist það
aldrei meðan á sögunni stóð. En Ralph Carden virtist ekki gefa
neinn sérlegan gaum að honum. Hann beindi allri athygli sinni
að Roger Marske og afskiftum þeirra íeðga af mótlæti mínu.
»Pér hafið sannfært mig, Rivington, sem eger lifandi maður,
og eg skal nú vera jafneinlægur við yður,« sagði hann og þreif-
aði eftir hönd minni í myrkrinu. »Eg kom hingað að eins fyrir
tilmæli Múríel, en nú skal eg gera það sem í mínu valdi stend-
ur til að hjálpa yður, bæði vegna yðar sjalfs og þessarar ágætu
stúlku, sem yður er heitbundin. En hvað eigum við nú til bragðs