Plógur - 01.11.1906, Síða 1

PLOGUR
LANBBIJNÁÐÁRIiLÁÐ
„Bóndi er bústólpi**. „Bú er landstólpi“.
VIII. á rg- Reykjavík, nóvember 1906. M 11.

Slátrunarlní s,
—o—
Hvað líður slátrunarhúsmál-
inu? Þannig spyrja margir.
Ekki getur Plógur neitt frætt
lesendur sina nm það mál.
En heyrst hefir, að undirtektir
bænda séu víða lakari en við
mátti búást. Kaupmennirnir,
sem liafa atvinnu af því að
kaupa og selja fé, reyna að
sundra þessum félagsskap, sum-
ir að minsta kosti. Þeir vita
auðvitað manna bezt, hve drjúg
fjárverzlun þeirra er. — Enda
getur hver sæmilega reiknings-
glöggur maður séð, hve miklu
það nemur, sem þessir milliliðir
milli bænda og kaupstaðarbúa
fá fyrir ómak sitt.
Eg, sem þessar línur rita,
keypti í haust 20 dilka í einum
hóp fyrir 10 aura pd. í lifandi
vigt. Þetta var nokkuð meira,
en kaupmenn í Borgarnesi
gáfu fyfir pundið i jafnþungum
kindum. Dilkarnir voru allir
að meðallali 75 pd. á þyngd.,
fyrir þá borgaði eg því 150 kr.
eða 7 kr. 50 a. lyrir hvern þeirra.
Dilkarnir lögðu sig þetta:
590 pd. kjöt, 20 aura pd. ==
118 kr., 65 pd. mör á 25 a. pd.
16 kr. 25 a., gærur 120 pd.
á 42 au. — 50 kr. 40 a. oginn-
matur á 70 a. = 14 kr. Sam-
tals 198 kr. 65 a. Hagnaður
rúmar 48 kr. eða nálega 2 kr.
50 a. á hverju lambi.
Svona dilka keyptu Reykja-
vikurkaupmenn hér frá 7 kr.
50 a. til 8 kr. Og svo seldu
þeir kjötið á 24—26 a. pd., sum-
ir meir, sem fyrst keyptu dilka.
Fyrir gærur fengu þeir 45 a.
(pd.). Kostnaður hefir lag'st á
hverja kind, en ekki meiri en
sem svarar því, sem þeir fengu
meir fyrir hvert kjötpund, ílest-
ir, en eg hefi reikuað. Óhætt
mun að gera ráð fyrir, að þeir
hafi grætt 2 krónur á hverjum
meðaldilk. En hvuð hafa þeir
grætt á fullorðnu fé? Um það
vil eg' ekkert fullyrða. En hitl
er víst, að minna en 2 kr. á
hverri kind er það ekki, sem
þessir milliliðir fá fyrir starfa
sinn.
Ef gert er ráð fyrir því, að
Reykjavik þurfi 25 þúsund fjár,
ungt og gamalt (eftir því er
áður hefir ílutzttil Rvíkur, ætti
hún að þurfa alt að 30 þús).