Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 05.01.1790, Blaðsíða 39
<í 3ötrt>ai:í>,let:t*num‘ 213
ciíiic 03 fí'tjcic, ec et (f'tngat ttlátntálat. 2opt=
agnicnac ectt til at geta miofiócac, f>afa $oí
cinnig tniðjafnan fpennifcapt, fmerðoegna tnacgic
tónac funna at me&óeita} epcanu óólatt&a⁣
en ftoecnin fÉmr fiat tit, at menn eigi £epca
eitt famanfett íjliót), f>ellt>r (wecn tón attögceinöí
ann fcá ebcttm, f>cgar allac ftefac íopt bpígiut
falla í epcaö ? Jiegac blóc og gttlc geifli unóic
eine fellc á fanta fiaó á net^imntt auganð, ftós
um uéc ecfi a&gceittba liti, jitellöt einn famfett*
ann, ttefniliga: gtoenann. Jpoatfnri fíför ei
jjit fama i epratut? OíepnfTan fénttic, at £egat
fprett ec uib einunt f)íióófccra ficeng, qoifa f)init
abcir ftálfftafa, feoframt £eit féu allbeilið einð
fiilltir, eór féu lagabic til fentu jucetíngat fetn
fmtn. 9Jiunu £á eigi ^>v>er ^ráfic potr, er ftnna}
á f)Ctf)pcntngð píotu fufitttgftnð (lamina triangu-
laris), uecg jafKtttargir ftna firengic, ftoecca
jmett fpti fig bceri} einángið uiö oifjat Ioptbp(g=
iur, cptir pví fem $eir ecu miðíángit til 37)?
5lt fennu et plata pefii at mefitt leiti af óeini,
en getr f)án ei f>arfpri uerit fjafin met fTnttm?
fttnna ei j)et)tnar*ftnarnat at wera fpennifraptí
aöac, ^ó ccfi féu allac aörac ftnac iþat ? @inat
fmerð fTf'iín'tngaroitð megu foo gioróac, at foaci
til náttáru fjcf?, er téí> fTf'iIntngaroit á at meí>s
feeila. Jg>iá D'prunum ftnnj óítft og fjmiðligt
eprna flfapnabr; fum fjafa toctc trurnbu júmnur,
og fttm oantar pat et onttur almennt f)afa, og
f. fc. 38). £put fugía og fxflf'a er fagt oanti
D 3 fuf*