Alþýðublaðið - 19.08.1936, Blaðsíða 2

MrÐVIKUDAGINN 19. ágúst 1936
GuOrún
Bððvarsdéttir
i
Fædd 9. júlí 1902.
Dáin 12. Ag. 1936.
GUÐRON BÖÐVARSDÓTTIR
Dúna! Þú ert dáin :— horfin.
Og nú líða minningarnar um hug
minn frá öllum samverustundun-
unum, og fiá finnst mér ótrúlegt
að þú sért horfin, að likami þinn
sé orðinn kaldur og að sál þín
sé flogin burt til landsins hinu
megin við hið djúpa haf.
£g ætla ekki að reyna að lýsa
þér; sú Iýsing yrði að eins dauft
endurskin af þvi sem þú varst.
En þegar ég frétti lát þitt, fanst
mér ský draga fyrir sólu og
stjörnur himinsins hverfa.
Rödd þín, fögur. og hrein,
hljómar aldrei framar hér á þess-
ari jörð.
Hendur þinar framkalla aldrei
oftar hina laðandi tóna hljóðfær-
isins.
' Þessa tóna, sem þú elskaðir,
því áð hljómlistin var samkvæmt
þínum skilningi, ekki af þessum
heimi, Hún var rödd hins himn-
eska kærleika.
Rödd guðs og mannanna.
£g sé þig Dúna, þar sem þú
situr við hljóðfærið, ög ég undír-
aist nú, eins og svo oft áður, styrk
þinn. Líkami þinn var í mörg á)r
btuidinn rúminu. Þó eru hbeyfing-
ar þftiar léttair, er þú i nokkrar
mínútur stigur niðuir á gólfið, *ag
leikur eitthvert uppáhalds lag þitt!
eða þeirra, sem á þig hlýða, á
hljóðfærið. Það er lif pitt sem
endurómar í þessum tónum.
Fyrst bamsleg þrá, töfrandi
gleði, fagnandi lofsöngur til lífs-
ins. — Svd kom sorgin, köld, níst-
andi sarg, sem hljómax eins og
skerandi neyðaróp. Svo angurvær
söknuður. Síðan kemur jafnvægið,
Djúpir ákveðnir tónag, er líða
hægt yfir í mjúkar, laðandi
hijómbylgjur, er svo smá deyja
'út í bfgjörð til alls sem er.
Það var roði í kinnum þésr, og
augu þín ljóma, er þú talar um
hljómlistina, og verk hinna miklu
hieistara. Og nú ferð þú að út-
skýra þetta ferðalag, sem fý.rir
þér liggi bráðlega, og starf það,
sem biði þín þar. Þú ætlar að
verða nemandi' þessara mikiu
meistara. Krjúpa að fótum þeiira
og hlusta á rödd hins eilífa kær-
leika.
Andi þinn var ektó bundinn
þessu jarðlífi. Hann þráði að
fljúga burt *og verða laus úir þess-
um veiku viðjuro. Og ég spyr
sjálfa mig að þvi. Hvers vegna
fanst mér ég aldnei koroa til
sjútóings, er ég kom til þín? I>að
var vegna þess að úr augum þín-
um ljómaði gleði *og í hug þér
ríkti friðuir. Vonir þínar voru
bundnar við hið eilífa lífið.
Og ég spyr 6jálfa mig að því,
hversvegna mér finnist dinxma yf-
ir síðan þú fórst.
Skýringin er einföld og sönn.
Við vitum öll, sem þektum þig,
að- sólin skein æfinlega þar, sem
þú fórst. Alt fékk líf. Jafnvel
dauðir hlutir, sem þú snertír við,
urðu lifandi. 0g þarf þá að
tmdra, þótt okkur vinum þínum
* 2£EÞ¥ÐUBE'AÐíÐ
Anstarbæjarskölinn.
Fyrst um sinn verð ég til viðtals í skólanum, virka
daga kl. 10—11 árd. og kl. 5 — 6 síðd. Á saina
tíma verða innrituð skólaskyldj börn, sem ekki hafa
gengið hér í skóla áður, né verið prófuð hér í vor.
7 — 10 ára börn er skólaskyld 1. sept., svo sem
áður er auglýst. Sími 2681.
Sigmrðnr Thoriacins,
skólastjóri.
Morðisr-Vestup.
Til Norðurlandsins eru ferðir — um Borgarnes — og áframhaidandi
til Austurlandsins á sunnudögum og föstudögum. Til Bala og A-
Barðarstrandarsýslu á miðvikudögum og laugardögum'og Hólmavíkur
á miðvikudögum. Til Stykkishólms á þriðjudögum, [föstudögum og
laugardögum. Til Ólafsvikur á þriðjudögum og fö tudögum. Upp um
allt Borgarfjaröarhérað eru venjulega ferðir frá Borgarnesi strax
eftir komu Laxfoss þangað. Beinustu og ÓDÝRUSTU ferðirnar norður
og vestur á land eru með LAXFOSSI til Borgarness og þaðan
með bifreiðum.
Farseðlar og uánarrieiðbeiningar hjá:
AtgreiðsLi Laxtoss.
Simi 3557.
Bifrefðastifð Islands.
Siml 1540.
M©W T® «KEEP EÖUCATEP”
Read Daily the World-Wide Construetive News in
THE CS9I1ESTIAN SCSEMCE MÖNBT©K
An International Daily Keiospaper
Jt giveS »U the constructive worid news bnt does not esploit crinte and
Hcanda!. Men like the column ‘‘The Worlú’s Day”—news at a glanca ior
the busy rcader. It has interesting feature pages for all the family. A
Weebly Magazine Sectiou, written by dlstlnguished authorities, on eco-
nomic, social and political problems, givcs a suryoy of world affairs.
The Ohristian Science Publishing goclety
One, Norway Street, Boston, MAsgachusetts
Please enter my subscription to Thé Ohrlstian Science Monitor fot
a period of
1 year $9.00 6 months $4.50 3 months $2,25 1 month 75o
Wednesday issue, including Maga2ine Bectlon: 1 year $2.60, 6 issues 25<j
Name..... **,r#
Sample Copy on Roquest
finnist alt autt, alt kalt og líf-
laust, þegar þú ert horfin sjón-
um okkar.
En nú er eins og þú standir
hér við hlið mér, og úr augum
þínum ljómar gleði, en þó hæg-
lát ásökun, og ég heyri hina
hljómfögru rödd þína segja:
Þið eigið ekki að syrgja. Fagn-
ið þið frelsi- rolnu. Starfið bíður
niín.
Þaþ er vissulega andi þinn,
sem gvífur yfir, málrómur þinn,
sem hvislar þessum orðum, og
orðin eru í samræmi við líf þitt
og hugsun.
Ég veit að þú ætlast til þess,
að viö vinir þínir biðjum hljóð-
láta bæn. Syngjum fagnaðarsöng
eins og við gleðiathöfn, þvi að
nú er verið að krýna þig til
hins komandi starfs.
Þú stendur enn við hlið mér,
en nú brosirðu samþykkjandi, og
andi þinn hvislar: Ég lifi hér hjá
ykkur, og ég lifi í starfi mínu,
þar sem ég er nú, því að andinn
er ekki staðbundinn.
Og Dúna! Ég veit að þetta er
rétt. Ég veit að þú lifir, þar sem
þú ert nú. Og þú lifir í minning-
unum hér hjá okkur, sem þektum
þig rétt.
Þegar haustvindamir næða og
mjöll vetrarins hylur gröf þína,
þá ómar lofgjörð anda þíns í
gegn um vindbiæinn. Og snjór-
inn hvítur og hreinn er tókn lífs
þíns.
Friður veri með þér!
Elinbórg Lárusdóttlr.
Mislingar
breiðast nú út í austuxhlutéi
Rangárvallasýslu. — Flestir höfðu
hirt tún sín um síðast liðna helgi,
og var þá góður þurkur, en síð-
ast liðinn miðvikudag snjóaði í
byggðafjöll. (FO.)
Ahlmanu prófessor
hefir ákveðið að gefa út stóra
bók um rannsóknarleiðangur sinn
og Jóns Eyþórssonar veðurfræð-
ings til Vatnajökuls.
Freymóður Jóhannesson
listmálari heldur á næstunni mál-
verkasýningar i Kaupmannahöfn,
Stokkhólmi og Osló.
Stðrveldin birgja sig
Bpp að olfD sðknoi
striðshættD.
Stórkostleg eftirspurn
eftir tankskipum.
SAN FRANCISCO í gær. FB.
Vegna ófriðarhættunnar heflr
eftirspurn eftir olíuflutningaskip-
um aukist svo mjög, að amerisk-
ar skipasmíðastöðvar hafa fengið
fleiri pantanir en þær geta af-
greitt um smíði tankskipa. Smá-
lestatala tankskipa nú í smíðum
í Bandaríkjunum nemur 200 000
(gross tons).
Olíufélögin eiga fjölda tank-
.skipa í ismíðum, Standard Oil t. d.
átta, *og er hvert um sig 12 000
smálestir.
Stóp þ*essi verða notuð til þess
að flytja olíu og benzín til þjóða,
sem eru aö birgja sig upp með
'Olíu, vegna ófriðarhættunnair.
Á skipasmíðastöðvunum í Jap-
an er vterið að smiða fjölda olíu-
flutningaskipa. Þau eiga öll að
hafa 20 mílna hraða, en amerisku
tankskipin að eins 12. Það, ssem
fyrir Japönum vakir, er, að tank-
sldpin þeirra geti fylgt flotanum
eftir, og geti hann því farið í
miklu lengri leiðangra, en ella
myndi, án þess að hverfa til hafn-
ar eftir olíubilr'gðum.
Lengsia kagpílog,
sem háð befir verið.
Ftugið fer fram i haost
frá Paris tii Sostar-Infl-
lands.
PARIS í gær. FB.
ENGSTA KAPPFLUG sem
nokkru sinnl hefir verið háð,
hefst aö tilhlutun Frakka i haust.
Flogið verður frá París tll Aust-
ur-Indlands, en þetta er mjög erf-
ið flugleið á köflum. Vegalengd-
in frá París tif Saigen, þar sem
fluginu Iíkur, er 13 629 enskar
milur.
Flugið hefst i dögun 25. okt.
og verður kept um verðlaun, sem
nema samtals 80 000 doilurum.
Frakkneska flugmálaráðuneytíð
hefir ákveðið að kaupa flugvél
sigurvegarans.
Brezkir, frakkneskir, ítalsklr
og þýzkir flugmenn hafa þegar
tilkynt þáttöku sína.
Helztu viðkomustaðir í kapp-
fluginu eru þessir: Bagdad, Alla-
habad, Saigen, og í bakaleið Alla-
habad, Bagdad, Cairo.
Erfiðasti og lengsti áfanginn er
milli París og Bagdad (2392 ensk-
ar mílur). Flugmennirnir mega
lenda á öðrum stöðum en þeim,
sem að framan voru nefndir, ef
nauðsyn krefur.
Nákvæmt og strangt eftirlit
verður með fluginu og öllu þvi
viðkomandi. (United Press.)
Arabar og fiydíngar
d.epa bvorir aðra.
LONDON, 17./8. FO. •
1 dag kastaðiGyðingursprengju
inn í jámbrautaxlest, sem var á
fierð í gegn um borgina T*el Av-
iv. Varð sprengjan einu manni að
bana, og ©r álitið, að hann hafi
verið Armeníumaður, en 5 særð-
ust, þar á meðal einn brezkur
hermaður.
1 gær var spriengju kastað út
úr glugga á járnbrautarlest, sem
var ó leið I gegn um sömu borg,
og er álitið, að Arabi hafi verið
þar að verki. Einn driengur af
Gyðingaættum beið bana, en 24
manns meiddust meira og minna,
það er álitið, að sprengjunni bafi
verið kastað inn í liestiina í dag í
hefndarskyni vegna atburðarins í
gær.
Störrega «o va'navexíir
í Tyrklandi.
Þá hefir gert stórregn í Tyrk-
landi, og *3rsakað mikla vatna-
vexti. Mest kveður að flóðum í
suðurhluta Anatoliu, og hafa 80
manns druknað í því héraði. Ár
hafa flætt yfir bakka sína, og
pkiolað í i burtu með sér húsum og
öðrum byggingum, en valdið stór-
kostlegu tjóni á uppskieru. 1 sum-
um hémðum er uppskeran talin
gerteyðilögð.
Póst- og síma-málastjómin
hiefir gefið út sérptrentuð iög
*og reglugerðir um skipulag á
fólksflutningum með bifneiðum',
um gerð og búnað almenningsbif-
neiða >3g regluff um kosningu 3ja
manna I skipulagsnefnd fólks-
flutninga.
Helgi Svelnsson
pnestur ©r frá Hraundal en ekki
Flögu, eins og mispnentast hafði
í Alþýðublaðinu á laugardag.
Nýja dagblaðið í gær kemur með
sömu villuna og er það hérmeð
leíðrétt líka.

er þjóðfrægt fyrir gæði.
Biggers: 2 7
Mie Chan kemur aftur.
hafði oft komið þangað og ungu stúlkuna langaði til
þess að tala við Duff.
Dömurnar tvær gengu að borðinu og bóðu um her-
bergi, svefnherbergi og bað.
Duff beið þar til hann hélt að þær hefðu komið
sér þægilega fyrir. Svo fór hann upp.
Pamela var ein í stofunni. — Loksins, sagði hún, —
loksins heppnast manni þó að fá að tala við yður. Ger-
ið svo vel og fáið yður sæti. '
— Segið mér það sem yður liggur á hjarta, sagði
Duff. Hvar sáuð þér Welby 6einaBt?
Þegar ég fór um borð í „Arthur forseta" í iHong
Kong. Hann var káetuþjónn og tók til í minni Ikáetu og
fieiri káetum. Hann aagði, að nú ioksins væri hann búinn
að læra þetta verk og hann var mjög duglegur. Ég held
að hann hafi strax farið að rannsaka káeturnar, en
það kom ekíkert fyrir, fyx en í Yokohama.
— Kom þá eitthvað fyrír í Yokohama?
— Já, það held ég bam. Við vorum í landi um dag-
inn, en mér leiddist ákaflega 'Og ég fór um iborð aftur
um hádegisbilið, enda þótt við ættum ekki að ieggja
af stað fyr en síðla nætur eftir ferðaáæ'tluninjni. Frú
Luce var með mér, við...... , t
— Afsakið augnablik. Tðkuð þér eftir þvi, livort
nokkurir fleiri borðuðu hádegisverð um borð þennan
dag? : ! ! ' í ; j ! j \
— Já, herra Tait. Hann var dálítið veikari en venju-
lega og tók aldrei þátt í ferðalögunum) í landi. Og svo
var Herra Kennaway lika um borð.
— Agætt, haldið þér þá áfram.
— Þegar við gengum út úr borðsalnum, sáurn við
herra Welby. Hann gaf mér merki og ég fór á eftir
hionum upp á þilfar. Við stóðum við borðstoktónn og
horfðum á Ijósin í Yokohama. Ég sá, að hann ,var mjög
æstur; Jæja, ungfrú Potter, sagði hanu. Þá er nú garo-
anið á enda. Hvað eigið þér við? spurði ég. Ég á við
það, að ég hefi fundið manmniri. Ég hefi fundið hinn
lykilinn nr. 3260.
— Hvar er hann? hrópaði ég. Ég átti auðvitað við
hver það væri, sem hefði lykilinn, en haxm misskildi
mig. Hann er þar sem ég fann hamn, ég læt hanm liggjia
þar þangað til við komum til Bandaríkjanna og ég
kem manninum í hendur lögreglunni. Það er orðið
of seint að taka manninn fastan\ i Japan, og ég held
að hltt ráðið sé betra. Ég veit, að Duff vill sjálfur
taka manninn fastan, og að því er ég bezt veit, þá eri
hann staddur núna, í San Francisco. Ég fer þess vegna
í land til þess að senda honum skeyti, til þess að hann
jgeti tekið á móti okkur í Honolulu. Ég vil ekki
eiga neitt á hættu.
Stúlkan þagnaði og Duff var þögull.
Welby hafði lagt og mikiði í hættu; hann hafði fram-
ið axarskaft, og það varð honum dýrt.
— Ég vildi bara að hann hefði sagt yður nafn
mannsins, sem hafði lykilinn.
— Ég reyndi það; ég margbað hann að segja mér
nafnið; en Welby var heyrnarlaus á því eyranu. Hann
sagði, að það gæti verið hættulegt fyrir mig að vitá
það, og au kþess sagðist hann ekki treysta þagmælsku
kvenna. Hann var snarlegur snáði; mér féll hann
vefl í geð, og þess vegna tók ég honum þetta ekki illai
upp. Ég hugsaði með mér, að ég fengi einhvern tímaj
að vita það, hvort sem væri. Hann fór í land til þess
að senda skeytið. Og morguninn eftir, þegar við vorum
lögð af stað, tók ég eftir þvi, að hann var ekki með.
— Nei, sagði Duff; — hann kom ekki aftur.
Stúlkan leit snöggvast á hann.
— Vitið þér, hvað kom fyrir hann?
— Welby fanst dauður við bryggjuna skömmu eftir;
að þið lögðuð af stað.
— Myrtur?
— Auðvitað.
Duff varð einkennilega við, þegar hann sá að unga(
stúlkan fór að gráta.
— Ég get ekki að þessu gert, kjökraði hún. — Þettai
var svo huggulegur piltur. Skyldum við nokkurn tíma
finna morðingjann? Við verðum að finna hann.
— Já; við verðum að finna hann, svaraði Duff al-
varlegur. Hann stóð á fætur-og gekk út að glugg-i
anum.
Honolulu ljómaði undir heiðum hinini; undir pálma-
tré í litlum garði lá brúnn piltur, tötralega klæddur.
Gítarinn lá við hlið hans. Svona á lífið að vera, hugsaði
Duff. Engar áhyggjur, engar sorgir.
Hann heyrði að dyrunum var lokið upp og frú
Luce kom innj í herbergið.
— Ég á að skila heimboði til ykkar, sagði Duff. —-
Það er móske dálítið spaugilegt. Kínverjinn, sem þið
sáuð á bryggjunni í morgun, er mesti heiðurskarl.
Hann bauð mér til miðdegisverðar og bað mig um
að taka ykkur með. Hann sagði, að sér þætti vænt
um, ef þið vilduð þyggja boðið.
Þær þágu boðið með þökkum, og klukkan hálf sjö
beið Duff eftir þeim. Þau óku upp Puchbowl Hill í
kvöldsvalanum. Fjöllin fyrir ofan þau voru hulin svört-
um skýjum, en að baki skýjanna giytti í heiðan,
sólroðinn himininn.
Charlie beið gestanna, í beztu amerísku fötunum sín-
um. Andlit hans ljómaði af ánægju.
— En hve þið gerið okkur mikla ánægju, hrópaði
hann. — Yfir þröskuld rninn stígur fornkunningi minn
frá London. Það eitt út af fyrir sig er meiri heiöur
en ég verðskulda, og auk þess svona töfrandi gestiij
með honum.
Hann leiddi gesti sína til stofu og afsakaði mjög, hve
alt væri fátæklegt hjá 'sér. Samt sem áður var íbúðin
töfrandi. Á gólfinu var dýrmætt og skrautlegt teppi,
og gul, kínversk ljósker héngu í loftinu. Alt var út-
skorið og hið skrautlegasta. Á veggnum var ein einasta
mynd, af fugli á eplagrein.
Svo kom frú Chan í svörtum siltókjól og vandaöi
enskuna eins og hún gat. Svo komu elztu bömin
og kyntu sig mjög hátíðlega.
—■ Ég ætla ekki að þreyta ykkur ó því að telja upp,