Helgarpósturinn - 18.08.1983, Síða 12

_j~lelgai------
Fimmtudagur 18. ágúst 1983 pOSfurinn
Helgarpóstsviðtalid
„Ripingarsumar
cr gott —
eí maour á
góoa regnhápu"
Adda Bára Sigfúsdóttir. Það erfyrsta nafnið sem ég lcerði að stauta mig
frammúr í Þjóðviljanum. Það var í þá daga ekki um auðugan garð að
gresja í kvenmannsnöfnum í dagblöðunum. Adda Bára var líka svo
fjarskalega fallegt nafn, og reykjavíkurlegt Adda Bára hefur alið allan
sinn aldur í Reykjavík, verið borgarfulltrúi síns flokks frá 1962 með
stuttu hléi, og hún erfyrst ískenskra kvenna tilþess að mennta sig í veður-
frœði.
— Hvernig datt þér í hug að lœra veður-
frœði?
„Ég var stúdent úr stærðfræðideild. Þetta
var fag sem byggði á stærðfræði og ég hafði
áhuga á henni. Það var kannski kvenréttinda-
andinn í mér að sýna og sanna að kvenfólk
gæti lært stærðfræði. Það var rótgróið að
stelpur gætu það ekki. Svo árið 1947 fór ég til
Noregs. Veðurstofan var í örum vexti, ég vissi
að þetta byði uppá örugga vinnu“
Adda Bára minnist nýlátinnar vinkonu, frú
^Theresíu Guðmundsson veðurstofustjóra.
„Frú Theresía hafði tekið við veðurstof-
unni nokkrum mánuðum áður, hún varð mér
nokkur fyrirmynd. — Nu eru heil tuttugu ár
síðan hún hætti að vera veðurstofustjóri" seg-
ir Adda Bára hugsi.
— Segðu mér um hana.
„Hún kemur hingað 1929, var norsk en gift-
ist íslendingi. Þá var hún búin með fyrsta
áfanga í raunvísindagreinum, stærðfræði,
efnafræði og stjörnufræði. Hun á þá tvö börn
og fer strax að vinna hér á Veðurstofunni, en
hún gafst ekki upp og las til embættisprófs,
sem hún tók svo í Noregi 1937 og varði til þess
samansöfnuðum stuttum sumarleyfum. Og
með miklum glæsibrag. Jafnréttismál á
Veðurstofunni voru í öruggum höndum hjá
henni. Þegar hún tekur við, þá stækkar Veður-
stofan mjög og það fer að ráðast aðstoðar-
fólk. Það var tekinn upp titillinn aðstoðar-
maður og greitt eftir launaflokk sem var alveg
þokkalegur. Þarna réðust bæði kvenfólk og
karlmenn. Þetta var fyrir daga laga um Iauna-
jafnrétti. En hún var ein af þeim sem komu
jöfnum launum inní Iög. Það var reisn yfir
þeim, menntakonum á þessum árum. Ther-
esía var virk í Kvenréttindafélaginu. Mikil
ferðakona og kynntist landi og þjóð vel. Það
verkefni sem hún tekur að sér hér var stórt. Þá
var verið að mynda Alþjóðlegu veðurfræði-
stofnunina og Alþjóðlegu flugmálastofnun-
ina. Veðrið á íslandi var mikilvægur hlutur í
þessum efnum. Það var í hennar verkahring
að vera fulltrúi Islands hjá þessum stofnun-
um. Við þetta verkefni réði hún fullkomlega!1
segir Adda Bára, „ég dáði hana“ Þessi merki-
lega kona var jarðsett í kyrrþey á íslandi fyrir
nokkrum dögum.
Þótti ekki bölvuð vitleysa af ungri stúlku
að fara í svona strangt nám til útlanda strax
eftir stríð?
„Ég var stúlkan sem sagt var við „af hverju
ertu að þessu, þú giftist bara!“ En ég hafði
alltaf mikinn meðbyr á heimili mínu, í uppeldi
mínu kynntist ég ekki öðru en að það væri
sjálfsagður hlutur að ég gerði það sem hugur-
inn stóð til. Kvenréttindi voru líka í hávegum
höfð á mínu æskuheimili. Foreldrar okkar
sögðu alltaf að við systkinin yrðum að geta
staðið á eigin fótum. Ég átti aldrei í erfiðleik-
um, mætti aldrei neinum hindrunum. Mig
langaði alltaf að sýna og sanna að hvoru-
tveggja væri hægt, gifta sig og stunda sína
vinnuí*
Og Adda Bára kom heim veðurfræðingur,
hóf hálffullt starf hjá Veðurstofu íslands og
giftist Bjarna Benediktssyni frá Hofteigi.
„Þegar ég giftist var ég ritari Kvenréttinda-
félagsins. A brúðkaupsdaginn fengum við
blómvönd fráKvenréttindafélaginu. Það þótti
töluvert hugrekki að giftast ritara þess!‘
— Tveir drengir fæddust með eins og há/fs
árs millibili. Hættirðu að vinna þegar þeir
voru litlir?
„Nei, við Bjarni hjálpuðumst að með þá.
Það var fáliðað á Veðurstofunni þá og erfitt
að missa manneskju úr fullu starfi, skrif-
stofustjóri Veðurstofunnar hringdi á þessar
fáu dagvistarstofnanir sem þá voru, og ég
fékk inni með drengina hjá Idu í Steinahlíð.
Ég er henni ævinlega þakklát fyrir lið hennar
í uppeldi þeirraí'
— Þú verður ein með syni þína?
„Þeir voru níu og tíu ára þegar faðir þeirra
lagðist banaleguna. En ég átti enn móður
mína að, systkini og mágafólk, og ég var í
góðri stöðu svo ég lenti ekki útá kaldan
klakaí'
— Hafðirðu alltaf áhuga á stjórnmálum?
„Stjórnmálin hafa alltaf laðað mig. Þetta
er baktería sem ég hef aldrei reynt að losa mig
við. Ég var alin upp á stjórnmálaheimili. Ég
lenti árið 1962 inní borgarstjórn og sat eitt
kjörtímabil. En þetta reyndist fullmikið svo
ég hætti eitt kjörtímabil. Hef svo setið síðan
1970“
— Hvaða mál borgarinnar voru þér hug-
stœðust?
„í upphafi byrjaði ég að fylgja eftir tveimur
viðtal Sigríður Halldórsdóttir