Alþýðublaðið - 15.09.1938, Blaðsíða 2

FIMTUDAGINN 15. SEPT. 1938.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
IÞRQTTtA- FRETTIR
Innlendar og erlendar.!
*
Norðurferðir .
til og frá Akureyri
alla máimdaga, priðjiidaga og fimtudaga
Afgreldsla á Akiireyris
iiifreilfflstSil
Eeztar eru bifreiðar Stelndórs.
Eftlr kröfiE S|áki®asaB8sla®s K@srk|®«'
wíkei3 ogf að iBHiröaisgi®iagBasis2a árskpröl,-
aippk¥@öisiiin i dag, ©g meö tilvíssmi
til 8SL gr® lap msh alpýðntrygglimgar
isr0 74, 31. sl@s. 1@S1, skr. S@. gr. ®g
» ggav, sömii loga, slsr. lögf sar. IH.
des. 1@8S, verdrar án frekari fyrlr-'
vara legtak látiö fram fara fyrlr <U1»
ffiira ágreiddnm iög|eldiisn til SJákra*
samlagsáns, peim er félln í ggjalddaga
l.Jálí ©g 1. ágást p. á. aö átta dilg-
tim liöi&Mm frá klrtingn pessarar
anglýgilngar, verdi paa eigf greldd
innan pess tima.
SLöfgmaðiirlMii x Meykjavík, 13. sept. f@38.
Eprn Þérðarsson.

UM óþrifnað Serba oig Svart-
fellinga:
1. Svartfellingar búa í Svart-
fjallaliandi; en þiess vegna eru
fjöllin þar isvört, að liandsbúar
ganga þiar fiestu' berfættir, cn
cru svo óhneiinir wm f ætuma, aö
fjöllin vierða svört.
2. Serbar lienfu í orusíam við-
Aústuírríkismienn, en svo lauk bar-
tiögunum, að Serbar allir voriu
strádrepnir, sem kom af þvx, að
þieir áttu engan hneiuan éðia hvít-
an klút til að gefu mierki xneö
honum, að þerr beiddust friðar
og gæfiust upp.
3. Þiegar Sviaadfellingar vilja
lýisa stefnufest'U einhyers mianns,
þá segja þieir: „O! hiann skiftir
ekki oftar stiefrru sininá en sikyrt-
Unni.“ Þar með er meint, að hiann
skifti aldiei stiefniu sinni.
4. Serbar eru flestir stórir vexti
og ná háum alidri. Þiakfca menn
þaö því, að þeir lii'a miest af
jurtafæOiu og nijóik. En það er
ekki fullkomliega rétt; þuð er
þjóðarnauðsyn, einkum fyrir
bæjabúa, að þeir séu alt að 6
fetum á hæð, til þess aö ná upp
úr 5 feta ídjúpri for á götunuxn.
5. Serbar þvo sér alidifei fyr en
eiinhver dieyr; þá er fflci’ð þvegið;
IMö finnur lekki þá óþægilegu
tilfinningu, að fá vatn á skrokk-
íimn.
6. Á toiigiiinu í Cettinje, höf-
uöiborg Svartfellinga, er mynida-
stytta af rnesta veigerðannamii
þjóöiaíliininar, sem héf Laokowits-
chs, en velgeröir hans voriu fólgn-
pr í því að hanin fainn upp hent-
ugasta verkfærið, til að klóra sér
méð á bakinu.
7. Svo er sag.t að krónpríns
Setiba og krúnprlns Svartfieilinga
hafi iciitt sinn 'geingið í fóst-
íbræiðraiajg. En í stað þess aö
menn vanaliega veiq'a sér blóð,
og blanda því svo saman, þá
skiftust þeir á lúsium.
8. Hjónavigsian fer vanaJegia
þainnig fram hjá Serbum, að
presturdnn fygir brúöhjóflxunum
til rúms og stráir sikoiikvi'kiinda-
idufti í rúmfð þegiar þau em hátt-
uð, svo þau veriði ekki ónáöuð
fyrstu nóttina.
*
Dómarinn: — Er það satt, að
þú heitir P. P. P. Petiersen?
Sá ákærðii: — Já, þaö er S'am,n-
ariega satt; prestuninn sem skýrði
mig stamaði svo voöaliegai.
Dóinarinn: —: Húsbóndi þinn
hefir kært þi,g fyrir þáð, að þú
hafir 'Siagt,, að hann væri ódneng-
ur, iillmenni, fantor og níðimgtur.
Er þaið satt, að þú hafir sagt
þetta?
Sá ákæröii: — Nei, ekki sagði
qg þetta alt, en þó ég hefði
sagt þiað, þá væri það alt siatt.
INNANFÉLAGSMÖT.
Á mánúdágSnn v.ar fóxiu þessi
innanfélagsmót fram:
K. R.:
Fimtarþrauit: Sigurður. Fiinns-
son 2190 stig.
Ainton B. Bjömsson 2139 sitig.
Árangur þieirra í einstökum
gi'einum var þessi:
Sigurður:
Laingistökk: 5,82 = 516 st.
Spjótkast: 36,09 = 352 st.
' 200 m. h,l.: 25,2 = 537 st.
Kringlukast: 33,19 = 521 st.
1500 m. hl.: 5,30,4 =264 st.
. Anton:
Lanig-stökk: 5,42 = 429 st.
Spjótkasit: 39,88 = 414 st.
200 m. hl.: 27,2 =387 st.
Kringlukast: 33,05 =517 st.
1500 m. hl.: 5,04,0 = 392 sit.
Veðrið var óhagslætt og bag-
að;i það kiepgienduma dálítfð. Ö-
þægilegt var eimnig hve smemma
d'immdi, og miá segja, að 1500 m.
hafi verið hl'áupnir í myrkrj.
Undanfarið hefir staðið yfir hjá
K. R. mót, fyrir drisngi á alidrin-
um 10—12 ^ra. Helztu úrslit
urðlu þessi:
80 m.: Gunnar Srmonarsoin 11,
6, Sigurðiur Jóixsson 11,8.
1500 m.: Gunnar Símonarson
4,51,0, Hlöðver Bjamason 4,58,0.
Langstökk: Gunnar SímoniársiO’n
4,04, Einar ólafsson 3,94.
Hástökk: Jónas Egge'nstson 1,
14, Örn Classen 1,14.
1. R.:
Langstökk: Sigu'rðuf Sigurðs-
son 6,27, Ólafur Guðmundssion
5,67.
BEZA HEIMSMETIÐ.
Ef hin ýmsu heimsnxet í frjáls-
lum íþróttum' eru reiknuö í stig-
|um kemlur í ljóis að bezta afrekiö
er kúlUvarp Torrance. Mikfð hef-
ir verið um þáð rætt í íiþriótta-
blöðum erlenídis, og vilja Sviar
halidia því fram, að hánn hafi
„kastiað" kúiunni, en ekfci „va.rp_
alð“, eins og lögboðið er. Afrek-
iið hefir þó verið staðfest sem
hieimsimiet, og fcemiuir til mieð að
fá aið istianda í friði fyrst um
sinln. Röðin á heáimsmetunlum er
annars þessi:
1. Kúluvarp: Torria,noe 17,40 =
1202 isit.
2. Spjótkast: Niikfcainen 77,87
= 1190 isit.
3. 110 m. grhl.: Townis 13,7 =
1186 st.
4. Stangiarstökk: Sefton 4,54
=1171 iS’t.
5. Hástökk: Walker 2,09 =
1166 ist. 1
6. 200 m.: Owenis 20,3 = 1154
st.
7. Krinjgljukast: Schroeder 53,
10 = 1147 ist.
8. 400 m.: Wiiiiaims 46,1 =
1139 st.
9. Slieggjufcaist: Blask 59,00 =
1138 ist,
10. 400 m. grhl.: Hardin 50,6
=1134 s-t.
11. Langstökk: Owens 8,13 =
1131 st.
12. 800 m.: Woiodersoin 1,48,4
1106 st.
14. 5000 m.: Lethinen 14,17 =
15. Þrí'stökk: Tajimia 16,00 ==
1089 st.
16. 1500 m,.: Lovelook 3,47,8
= 1088 ist.
17. 10000 m.: Salminen 30,05,5
= 1070 ist.
Af þessum 17 heiimSmethöfum
ier|u 3 Finnar, nr. 2, 14 og 17, tveisr
Þjóðverjar, nr. 7 o,g 9, eiinn Eng-
lendinguir nr. 13, einm frá Jaþ-
an, nr. 15, einn frá NýjaSjálandi,
nr. 16, en hinjr frá Bandaríkj-
Uimum. Þrjú af metunum, nr. 2,
9 og 13 eru sett í ár.
B. S. G.
Fatapressan „Foss“, Skóla-
vörðustíg 22. Kemisk hreinsun
og gufupressun. Fljót afgreiðsla.
Sækjum. Sendum. Sími 2301.
Jón Magnússon.
Mimið fiskbúðina í Verka-
mannabústöðunum, sími 5375.
Stúlka,
sem er vön að sauma kápur
eða jakka, getur fengið vinnu
strax.
Valgeir Kristjánsson,
Bankastræti 14.
Ferðasögiur efor Tope’íus.
Á hausti komanda kemur út x
Finnlandi mierkileg bók um Z:ac-
hariias Topelíus. Efni bókaráninar
er einka'bréf Topeiíusiar, áðúr ó-
birt, ferðasögiur og mynidir. —
Fefðalýsiniga'rnar skrifaiði Topie-
lius 1898'.' Myndirnar eru af höf-
undinuiú og frá lönidum þeiim,
sem hánri fiefðiaðiiist um, og hafa
þær xnikið menningarsögulegt
gildi. Dr. Paul Nybierg, b'arna-
barn Topelíusar, er útgefanJi
bókarinnia'r. FU.
Æsfcan
8—8 hiefti yfirstandi árigiangs
er inýk'omiö' út. Hefst það á
bámia'leiikriti eftir Otty Rudhamm-
er, sem heitir: „ósk tröllkon-
unnar", þá er framh,aldsisia|g|an:
„Góð böm“, eftir E. Nesbit, sögu-
kaflar úr sveit, eftir ósfcar Þórð-
arsion fi'á Haga, Viö hielðarvtatn-
ið, eftir Sigurjón Jónsison frá
Þox]gieirsistöðum, Börnin á sfrönd-
inni' heitir bamasiaigia eftir Gunn-
ar M. Magnús.
Ve‘stur-IsIenidin.giú.T á þingi Þjóða-
bandialiagíi'íns.
Þann 17. ágúst síðast liiðinn
var Josieph T. Thon”sion,, K. C.
M. P., útniefndur af stjörn Ka-
nada sem "íulltrúi þesis, landls á
þing Þjóðabandalagsiinis, er hefst
í Genf 14. þ. m. Útmefiniing þiessi
sýnir, sem svo margt annað,
hversu mifciils álifcs þesisi mieifci
ísiiendingur nýtor í Kanada, oig
miega ailir ís,lendinjgar gieðjast
yfir sívaxandi gengi þessa róm-
áða iögfræðiings og þingmann'S.
N. ýja Bíó
sýniir ennþá hhia ágætu mynd
„Heiða“, sem gexíð er siamkvæmt
hinni þektu sögu mieð samia uafni
eftir Joha’ninie Spyri. Aðalhluí-
verkiíð leifcu'r Shirley Tiemplfe.
Úíbreiðið Alþýðublaðið!
SKOLATOSKUR
PENNASTÖKKAR Tl'l,
Iiágt verð! ®é® vara!
lÓIlf. SI6URÐAR IRISTJAfMH
Banhastræti 3 (nœsta Ms ofan viö Stlórnarráðshðsið).

H. R. Haggard:
Kynjalandi
39.
að hún krepti láltaf hceigri höndina, og hiann vissi, og
dalúðinn vár falinn í liófianluim.
Svo yrti húin' aö nýju: á' Pereim
— Betor að þér mlegið minnagt þessara tveggja
venka á slíðiustu æfistund yðar, isiagði hún. og benti. á
fcetliinginn í da|ú'ðaitegjiujnum og rifn'u skykkjuna síinia.
Nú færðiu þræiar sjig nær tii þiess ,að hlýðla boði hiemja'
síns; en jafnvel þesisli; muna'söfnúðuir leið ekki þiaÖ,
sem þeir étto aið geija,
— Látjið þið haúá vera, 'siögðu þföiín; — við sjáum
að stúikiain er faiiiqg. ,
— Þiá fcorn hjik á þrælanlai, og Pereiria endurtólk' ekki
skiipiun sína.
Hann snéri laffcur upp á sviálimlar, mam þa'r stað-
air við stólinn, tók tömt gliais í hönid isér eins og upp-
boðshaldarj hamiair sinin ag mælti á þiösisiai teið:
— M'íniiU het’rar, ég ætliá nú að fialria afö' bjóðia ykk-
ur hið nuesta metfé, &vo miki'ð metfé, að uppbioðiið
BB ekkli nema á því eiinu. Metfé þetta er hvít jstúlfca,'
að hállfu leyti ensfc og «áð hálfu iieyti piortúgöisk.
Hún er vel mientoð og guðhrædd; um hlýðnii hienn-
ar get ég ekfcert sagt — éiglnmaðUT hennair vérðUrí'
gjálfur að sjá fyr'ir því átrijði. Um fie;gurð hennar
þaff ég ekfclis iað 'tate, hian'ai getlfö' þið sjáifir (séð.
Lítið á þetta 'vaxíaífajg, þetfca hár, þessi augiu. Hef-
ir nakkur ykkar þekt annað eiins? Jæja, þiettia- mietfé
fær sjá meðal y'ðjár, sem hefir hug á að gefa mér
bieztu gjöfina í gtiaðinn,; já, já, banin má takia hiainia nú
tafanlaust í kvöld og blessun mína fær hlann í ofaná-
JUg. En þetto e® slfcilyrðium biundiíð; sá siem ég kýs
vjerður að láta pnesitinn hému, hiatnui Friaincisco, gefa
siig samian við stúlkuná á lögiiegián hátt, og háran snéri;
sér vúið og benti á litinn, þiunglyadislegan mánn, með
kvientegt anidlit og dökkb'lá augu, sjem stóð aftaist'
0;g var í pneisthempu. Þá hef ég gert s'kyidu míná
gaignviairt hennf. Svo er eitt anmað' að athuga', ínxnir
herrar; váö ætlum ekki! aið fiara áð eyða( tímianúm með
gmábo'ðum; fyrsta boð verður þrjátíu únziir.
— Silfu'tia? sagði einhver.
— Silfu'rs? Nei, ég held síður. Helidui'ðu, að þú sért
að bjóða í iswieirtiúgjiastelpu, aulinin þinn? Gull maður,
gull, Þrjáíto ún'zur af gullii og borgtxn út i hönjd.
Nú heyiðusit gremjustunur, og einn maðutinn fcailiiaði
hlátt:
— Hvað eigum 'vi'ð fátæklingiamir að gera? Þrjá-
tíu únzur :til að byrja með! Hvaoa kost eigiurn við á
a'ð takia þiátt í þiessu?
— Hvað þii'ð efgið að gera? Nát'túrliejgia að stundai
ykkar atvinnu af kapp.i og verða ríkir! Háldfð þið
aið silíkt metfé sé fyrir fátækliinga? Nú-nú, þá byrjum
við. Hver býður í hvíto stúlkuna, Júönnu? Þrjátíui
.únziur eriu boðnar. Býðiuir nokkur betor, bý'ðutr nokkitr
betur?
— Þrjátíu otg fimm1, sagði liítdll, skoirpiinn maðuiri
með ibrjóstveikis-hösta, ;sem‘ virtiist hæfard fyrir jar'ð-
arför en bmðifcaup.
— Fjörutiu! hrópað'i' annár, htieinn Arabi með :td|gn-
legan vöxt og los.ta-svdp; hann lanjgaði til aið fjölga
kon.unum í fcvennabúdii isiíniu.
— Fjörutíiu oig ffimrni, ‘svailaði skorpni miaðurinn.
Þiá báuð A'rabinii fimmtíu, og um stunid virtist
svo, sem þetta væitu éiiniu keppdnautai'mr. Þeg®r boðin
votrw komfn upp í isijötílu únzur, taUtláði1 Arabinin „Ailah“
fyhir mUnni sér og hætti. Ha'nn vildi þá heldur bíða
eft'dir yndisimeýjíunni' í Paradis.
— Siáðu mér hiana, isagði skorpni imaðurinn; ég
á hana.
— Bídd|u ofiui’lífciö vfð, kunlningá, sagði stóri poríú-
gaisfc'i maðlurinw, Xavier, sem faríð hiajföi inn uim
Míðið við sundið á undan Leomand og förunaufcuir hans.
N,ú fcem ég tíl Siögunnar. Sjötíu og ffmm.
— Attatiu, siagði litii maðurinn.
— Áttatíu og fimmi, stvjánaði Xávier.
— Niutíu, æpti hinn.
— Niutíu og fimrn, sagði Xavier.
— Hundráð vieinjaðd. liltli maðuidínn. ‘
— Hundrað og fiimm, svatiaði Xaivier hróðwglega.
Þá hætti lífca anidstæ'ðimiglur hans með blótisyrði' á
vöruniuim., og mú|guir|inn fór áð grienjia, því að haun hélt,
að Xaviier héfði Unni'ð.
fyrir sér það sem hunin vair að ha'upiai, og lét sem'sén
fyrir sér það sem hajnn var aið fcajupía, Ojg lét sefmhéir
þætíi lítilS' um vert.
— Bíðiið þér við aiugniablik, tók nú Leonarjd fram
í, 0g var þaö í fyrsta sdnini, siern hann hiafði íekiið
þátt í uppboðdnW' Nú kem ég til sögunnar. Hunldriáð
og tíiu.
Iiópurinn fór laffcur að gnenja; menn fóiriu: að kom-
ast í ige'ðshrærflng út af þessari fcepni. Xavteir sitarði
á Leonarld og ibieit sig í finigu'ma af vonsfcu. Hann
var komdnn lalt að' því eins hátt eins og honlumi var
með mo'kkriu móti unt .
— Nú-nú, hrópaði Peneina, Ojg sleikti út um af fögn-
uði, því ,að nú var' búið að bjóða 20 únzum meinai
en hann hiafðii vouas’t eftdir. Núnnú, Xavier miinin, á ég
að slá ókUnma mianninttm', Pierre kapteini, jafm-yntíi'S-:
!ie|ga stúlku? Þetfca er mikdð í miuinni, en hún er ódýr
fyrir þetta verð, skít-báileg. Líittu á hiama og bjóddu.
En; mlundu það, áð hiún á að borgiaist við hamiarshögg'
— ekfcert lán,. mei, ekfci á einnd eiimUsfcu únzu.
— Hundrað og fimtán, sagði Xavier, og sýnidist vera
að gripia efpr hiamlnjgjwnni í síðaS'iia simmi.
— Hundraö og twtfcugiu, sag'ði Leomard stillilegai.
Hann hafði mú boðið síðusto únzuna, sem, hann.
átfci, Ojg ef Xavier skyldi bjóðia hærra, þá va'rð‘ bann
aö hætfca, nemia hann byði roðaisfcednánn, er hwnin, bafðíi
fengið frá Sóiu, sem borgun. Það þiárf efcki að tafca
það fqam., að hann i'ángialði ekfci til þiess; og mieiria aði
sogja, enginn hieföi fcrúiað öðru en sá isteinn væriii
syifcinn, ;jafn stór og hlánn var. Bn lektaert af þessu
Sást á amdliti hiainis, heldur snéri hann sér við i'ólega