Haukur - 01.06.1912, Side 12

Haukur - 01.06.1912, Side 12
H A U K U R . metrar. Nafnið Mississippi er indíanamál og þýðir „faðir vatnanna". Nafn árinnar Missouri, sem rennur í Mississippi, er einnig frá Indíönum og þýðir „leðjufljótið". Eins og áður er sagt, er það eingin nýjung, að Mississippi fari yfir bakk- ana. í einu slíku flugi ónýtti hún með öllu 100,000 ferkíló- metra af akurlendi. Bangkok í hátiðabúningi. Síðastl. vetur urðu kon- ungaskifti í. Síam, eins og skýrt hefir verið frá í blöðunum. Wajirawudh konungur tók þá við ríkisstjórn eftir Chulalong- korn gamla, og krýndi hann sig sjálfur í höfuðstaðnum Bang- kok. í Síam stendur konungurinn næstur guðunum að tign, og er því enginn álitinn verðnr til þess að setja kórónuna á höfuð honum, nema hann sjálfur. Auðvitað var Bangkok í sínum fegursta skrúða við það tækifæri. Þúsundir rauðra fána með hvítum fílsmyndum blöktu á húsunum, og óteljandi mislit pappírsljósker vörpuðu töfraljóma yfir borgina, þegar kvölda tók. Myndin hjer að framan sýnir viðhöfnina. Fró Kína. í næsl síðasta hefti síðasta bindis Hauks er sagt frá stjórnarbyltingunni í Kína, og fylgja þeirri sögu margar myndir þaðan. Síðan hefir Haukur ekki haft rúm fyrir fregnir þaðan, og hefir þó margt skeð á þeim tíma, því að lítið hefir verið friðsamara þar síðan lýðveldið var stofnað, heldur en áður var. í þetta skifti flytjum vjer tvær myndir þaðan, og sýna þær, hve alvarlegar óeirðirnar hafa verið. Mandshuarnir gerðu samsæri gegn hinum nýja lýðveldisfor- seta, Yuan-Shi-Kai, og stóð sú uppreist f marga daga. Var barizt af mikilli grimmd á strætunum í Peking, og þúsundir manna ljetu þar líf sitt. Uppreistarmenn kveiktu í húsum, og þegar loksins tókst að bæla uppreistina, var ömurlegt um að litast f borginni. Höfuð uppreistarmanna, sem fallið höfðu, voru hengd upp á strætum og gatnamótum, öðrum til við- vörunar. Undir þrífætinum vinstra megin á annari mynd- inni, sjest eitt slíkt höfuð. Utlendingar í Peking hafa verið með lffið f lúkunum. Það hefir oft borið við áður, að aðrar. eins uppreistir og þessi, hafa endað með því, að hvítir menn hafa verið strádrepnir niður, og menn óttuðust, að svo mund' einnig fara nú. Um tíma leit svo út, sem Yuan Shi-Kai hefði alveg misst yfirráðin. Ráðherrarnir flúðu hver á fætur öðrum, og hafa ekki sjest síðan, og lýðveldið virtist vera að leysast sundur. Allir hvítir menn — og margir Klnverjar — flúðu inn í sendiherraborgardeildina, sem er vfggirt. Aðgang' ur að henni er einungis um eitt stræti, og nú var þar hlaðið virki um götuna þvera, og á þvf hafðar smugur fyrir byssu- kjaftana. Það eru erfiðir dagar fyrir hið unga lýðveldi. Það er í voðalegum fjárkröggum, og því hefir ekki enn þá tekiA að fá lán nema með afarkostum, sem það getur ekki gengið að. Uppreist þessari fylgdu blóðugar óeirðir og upphlaup f hjeruðunum, og það verður sjálfsagt enn um langa hríð myrt, rænt og brennt þar í landi, áður en hið unga Kína rfs eins og fuglinn Fönix af ösku hins gamla. Eftir ,,Titanic“-slysið. Mynd sú, er hjer birtist, kom of seint til þess að geta orðið samferða hinum mynd- unum frá sorgaratburði þessum. Rjettarhöld mikil hafa verið í tilefni af slysinu, bæði í Ameríku og á Englandi, og hefif það eitt sannazt, að björgunarbátar voru allt of fáir í saman- burði við mannfjölda. Einn skipverja bar það fyrir rjetti, að öll skipshöfnin hefði verið dauðadrukkin, þegar slysið vildi til; hefði framkvæmdarstjóri gufuskipafjelagsins haldið faf' þegum veizlu mikla þá síðari hluta dagsins, og veitt öllurn skipverjum vínföng í rfkum mæli. Er þá skiljanlegt, að að- gæzlan hafi ekki verið mikil. Öllum ber saman um, að með- ferð skipbrotsmannanna um borð í „Charpathia" hafi verið mjög góð. Bæði skipverjar og farþegar kepptust um að hjúkra veslings mönnunum, sem flestir voru mjögr eftir sig, og margir nær dauða en lífi, eins og myndin sýnir. SRríííur. Þórunn (við Sigriði vinkonu sína, sem nýlega er orðin ekkja); »Úr hverju dó maðurinn þinn?« Sigríður: »Jeg man ekki, hvað læknírinn sagði að það hjeti, en það var ekki neitt hættulegt«. SNJALLRÆÐI. í járnhrautarklefa einum fóru konur tvær að rífast um það, hvort vagnglugginn ælti að vera opinn eða lokaður. Þær kölluðu báðar á lestarstjórann. »Ef þjer lokið ekki glugganum, þá verð jeg inn- kulsa af dragsúginum og dey!« mælti önnur þeirra. »Ef þjer lokið glugganum, þá kafna jeg af loftleysi!« mælti hin. Lestarstjórinn var ráðalaus, og vissi ekki, hvað hann átti að gera. En karlmaður, sem var þar í vagnklefanum, mælti: »Það er auðvelt að ráða fram úr þessu, hr. lestar- stjóri. Lokið þjer glugganum, þá kafnar þessi kona þarna; og ljúkið þjer honum svo upp, þá deyr hin kon- an. Þá erum við lausir við þær báðar, og fáum loks- ins frið í klefanum«. • »Hvað er prestur?« »Prestur er maður með pípuhalt, sem vill hafa fingur með í öllu og segir: Þetta er guðs fingur!« Ljósmyndarinn (við ungann mann, sem ætlar að láta mynda sig með frænda sínum gamla): »Má jeg ekki biðja yður að leggja liöndina á öxlina á frænda jrðar!« Gamli frændi: »Látið þjer hann heldur stinga lienni í vasa minn. Það verður rniklu eðlilegra«. • Ensk Ijölskylda á Indlandi hafði vinnukonu, sein var mjög gjörnáað brjóta allt það, er hún hafði handa á milli. Einu sinni kom ákafur landskjálfti, svo að hús- ið ljek á reiðiskjálíi, og þá kallaði húsmóðirin undireins: »Hamingjan hjálpi þjer, María, hvern þremilinn erto nú að gera?« • Það var hið sælasta augnablik, sem kvenrjettinda- kona ein liafði lifað, þegar hún um daginn lcom inn 1 kram.búð eina, og áfgreiðslumaðurinn sagði við liana: »Viljiö þjer ekki gera svo vel og taka ofan, herra minn!« • Ung stúlka, sem er lautinant i HjálpræðisherO' um, hjelt nýlega ræðu á samkomu einni, og mælti Þa meðal annars: »Elskulegu vinir, farið að dæmi minu; í gær vai jeg enn þá í faðmi djöfulsins, og i dag hvíli jeg viö brjóst heilags engils . . . « Dinitn rödd frá áheyrendunum: »En á morgun> jómfrú góð, verðið þjer þá ekki laus og liðug?« Steini gamli fór nýskeð ofan í lyfjabúð, til þesS að kaupa hægða-pillur handa konunni sinni. »Viljið þjer fá öskju utan um þær?« spurði a*' greiðslumaðurinn. »Já, haldið þjer máske að jeg ætli að vclla pe'nl lieim?« svaraði Steini gamli. Rilstjóri: STEFÁN RUNÓLFSSON, Reijkjavik- Prentsmiðjan Gutenberg. — 1912, — 9ö — — 9G —

x

Haukur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Haukur
https://timarit.is/publication/48

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.