Tíminn - 09.03.1918, Blaðsíða 4

Tíminn - 09.03.1918, Blaðsíða 4
48 TÍMINN svo miklu leyti sem mögulegt er í tilslökun á verði á brýnustu nauð- synjavörum, og atvinnubótum. Er- lendis mjög viða hafa rikin selt nauðsynjavörur undir verði og reynt að veita atvinnu eftir föngum. Þar hefir alt verið gert, sem fært hefir þótt, til að halda verði á nauð- synjavörum niðri, svo kaupgjald þyrfti ekki að stíga fram úr öllu valdi. Telja Qármálamenn erlendra ríkja það einkar hættulegt atvinnu- vegum ríkisins í bráð og lengd. Þannig hafa Danir t. d. gert marg- ar og miklar og mikilvægar ráð- stafanir í þessa átt. Þannig veittu þeir á síðasta ári all vænlegan af- slátt á mat úr ríkissjóði. Áætluðu þeir, að sú verðlækkun mundi nema yfir árið 26 miljónum króna. Auk þess hafa þeir veitt afslátt á kjöli, (svínakjöti) er áætlaður var að mundi nema 24x/2 miljón króna. Fyrir brauð og kjöt veita þeir þá í verðlækkun á síðastliðnu ári um 50 miljónir lcróna beint úr sjóði ríkisins. Auk þessa hafa bæjar- stjórnir veitt mikla ívilnun á vöru- verði t. d. sykri. Enn fremur hafa bæjar- og sveitafélög heimild til að hjálpa efnalausum mönnum (tekjur 1500—3000 kr. eftir stað- háttum) um nauðsynjavörur, elds- neyti og fatnað ókeypis eða með lágu verði, jafnvel með peninga út- borgunum. Rikið greiðir bæjar- og sveitafélögum 2/3 kostnaðar við þessar ráðstafanir, þó ekki yfir 15 kr. á hvern íbúa. Og Ioks liafa bæja- og sveitafélög heimild til að setja reglur fyrir að allir íbúar geti fengið nauðsynjavörur gegn sann- gjörnu verði. Ríkið greiðir Y3 af kostnaðinum við þær ráðstafanir. Þessi dæmi er nú hafa nefnd verið hygg eg að sýni ljóslega, hve ríka áherslu Danir leggja á þetta atriði og svipáð hafa aðrar þjóðir gert í dýrtíðarmálunum. Annars mætti nefna svo undur margt af ráðstöf- unum erlendra ríkja til að létta undir með almenningi í dýrtíðinni; en það yrði býsna langt mál og fyrir því fer eg ekki frekar út í það að þessu sinni. (Frh.) Jörundur Brynjótfsson. JPréttir. Tíðin. Þýða liefir verið flesta daga vikunnar og mun hafa náð um alt land siðustu dagana. Hefir mjög tekið upp snjó. Mesta gæfta- leysi hefir verið alla vikuna, því að stórveður hafa verið flesta daga, en úrkoma lítil. Radíum-lækningar. Fiskiveiða- félagið »Haukur« hefir afhent Gunnlaugi Claessen lækni 10 þús. krónur að gjöf til væntanlegra radíum-lækninga í Reykjavík. Mannslát. Hjörtur Hjartarson trésmiður andaðist hér í bænum 4. þ. m. Krabbamein varð honum að bana, og hafði hann þjáðst lengi. Var hann í fremstu röð tré- smiða bæjarins, sóma- og dugn- aðarmaður og vel látinn, og gegndi ýmsum trúnaðarstörfum. Hann var fæddur 18. nóv. 1857. Fyrirlestra tvo um þjóðbúskap Þjóðverja flutti G. Funk, þýzkur verkfræðingur, sem lengi heíir dvalist hér 1 bænum. Séra Skúli Skúlason í Odda og séra Jón Halldórsson á Sauðanesi hafa fengið lausu frá prestskap, og eru nú prestaköll þeirra auglýst laus til umsóknar. Embættaveitingar. Bæjarfógeta- embættið í Reykjavík er veitt Jó- hannesi Jóhannessyni bæjarfógeta á Sejrðisfirði. — Lögreglustjóra- embættið er veitt Jóni Hermanns-: syni skrifstofustjóra. — Sagt er að Magnús Guðmundsson sýslu- maður Skagfirðinga muni taka við skrifstofustjórastöðunni á þriðju skrifstofu. Ódýr skeratnn. Mennirnir sem léku sér að því að berja saklaust fólk á Reykjavíkurgötum um dag- inn, hafa nú verið sektaðir. Hæsta sektin 500 kr. og þaðan af minna. Er það vafalaust mun ódýrara á íslandi en annarsslaðar, að berja meðborgara sína tjl óbóta, að gamni sínu. Og miðar það sízt í átlina til að drepa slíkum ósóma niður, að láta sökudólgana sleppa svo léttilega. En þetta virðist vera regla, því að sektirnar við bannlagabrot- um eru venjulega þær vægustu sem lögin leyfa. Vísir og bannið. Eigandaskifti hafa orðið að Vísi nýlega og er nú Jakob Möller rit- stjóri einn eigandi blaðsins. í fimlu- dagsblaðinu nú í vikunni lýsir rit- sljórinn því yfir um afstöðu blaðs- ins til bannmálsins »að hann vill Iáta gera alt sem unt er til þess að fá menn til að hlýða (bann) Iögunum«. Og gerir ristjórinn því næst skorinort grein fyrir því hvers vegna hann styður málið. Bátstapar. Tveggja vélbáta er saknað úr Vestmannaeyjum síðan á sunnudag síðastliðinn, og er talið vafalaust að þeir hafi farist. Annar báturinn hét »Adolf«, og voru á honum þessirmenn: Björn Erlendsson, formaður, Bergsteinn bróðir hans, vélamaður, Páll Ein- arsson frá Nýjabæ undir EyjaQöll- um, Árni Ólafsson frá Löndum í V^stmannaeyjum og Johannes 01- sen Norðmaður, hásetar. — Hinn Amaryllis. Eg var daglegur gestur á heim- ili nágranna míns, og kom þar einatt oftar en einusinni á dag. Stundum borðaði eg miðdegisverð hjá honum. Það var fábreytni sveitalífsins sem fyrst í stað ætl- aði að gera út af við mig, en nú var það einmitt hún sem hreif mig, og átti eg nú enga óks ein- lægari en þá að næsti dagur mætti verða eins og dagurinn í dag. Enda íór það nú svo að eg smá- kyntist hinum sönnu kostum sveitalifsins og yfirburðum þess, eg umgekst bændurna meir en áður, heimsótti þá í óbrotnu og fátæklegu bæina þeirra, ræddi við þá um kosti og galla höfuðbóls- ins sem frændi minn átti og eg nú gisti, skeggræddi um endur- bætur á búskaparlaginu o. s. frv., og alt þetta með þeim áhuga sem eg smátt og smátt hafði öðlast á þessum hlutum, án þess að vita livernig hann hafðí orðið til. Eg athugaði akrana, aðgætti hvar kornið helði náð fullum þroska, hvar fyrst ætti að byrja uppsker- una, ellegar eg gaf mig að vinnu fólkinu sem átti annríkt með að knyppa maísinn, og yfirhöfuð var eg farinn að láta mig varða all- an búskapinn á þessari jörð, en auðvilað til mikillar skapraunar ráðsmanninum. Sanleikurinn var sem sé sá, að viðræðurnar við búhöldinn, nágranna minn, höíðu aukið þekking mina á sveitabú- skap svo á þessum skamma tíma, að bændurnir urðu alveg undr- andi, en þetta hafði þau áhrif að athuganir mínar og tillögur voru síður en svo að veltugi virtar. Þetta búskaparsýsl alt og svo lestur góðra bóka sem eg sum- part hafði með mér en sumpart fékk að láni hjá nágranna mín- um, eyddu því af límanum sem eg ekki gat verið með Amaryllis. En þær slundir, sem mér auðnaðist að vera með henni, voru mér sannnefndar sælustund- ir. Á hverjum degi komu fram nýir kostir og ný fegurð í lundar- fari hennar og manngildi, því fullkomnari í hverju tilliti virtist mér hún vera. Hefirðu ekki veitt þvi eftirtekt hvernig því er farið um listaverk? Sé það í meðalagi, þá ber það oft við að það brífur mann við fyrstu sjón; en því meir sem maður virðir það fyrir sér, þvi fyr fær maður leið á þvi, og að lokum fer það svo að maður fær hreint og beint ógeð á því, og þetta fyrir þá sök, að maður fór að geta gaum ágöllunum sem maður svo að lokum þekti alla og það í hinum smæstu atriðum. All annan veg er þessu farið um mikil listaverk. Því meir sem maður aíhugar þau, og því betur sem maður les sig inn í þau, því íleira nýtt uppgötvar maður við þau, og því betur skilur mað- ur þau og dásamar. Hið sama á sér einatt stað um verk náttúr- unnar, og Amaryllis er eitt af hennar algjörðustu snildarverkum. VI. Herra undir/oringinn. En Adam var ekki lengi í Paradís. Bar það nú til sem truflaði illa hinar tilbreytingarlitlu en ánægju- Jarðyrkjukensla Kensla í garðrækt, plægingu, skurðagerð og fleiru, fer fram á Ósi í Borgarfjarðarsýslu vorið 1918 frá 14. maí til júníloka og tvær vikur að haustinu sem síðar verð- ur ákveðin. Kenslan er styrkt af Búnaðarfélagi íslands. Nemendur fá fæði og alt að kr. 1,50 í dag- laun, eftir dugnaði. Þeir sem vilja nola kenslu þessa sendi umsókn til Bjarnar Lárns- sonar bónda á Ósi fyrir aprillok. báturinn hét »Frí«, og voru á hon- um þessir menn: Ólafur Eyjólfsson úr Reykjavik, fonnaður, Karl Vig- fússon frá Seyðisfirði, vélamaður, Karel Jónsson ættaður úr Rangár- vallasýslu og Sigurður Brynjólfsson ættaður úr Árnessýslu. Skipaforðir. Willemoes kom að austan 3. þ. m. Meðal farþega var Sveinn Ólafsson aiþingismaður og fossanefndarmaður. Skipið fór því næst til Stykkishólms að sækja kjöt, og þar eð íslaust reýndist fyrir Horn, fór skipið i gær frá Stykkishólini áleiðis til Blönduóss og Skagastrandar eftir kjöli. Skipið á þvi næst að koma beint til Reykjavikur og fara héðan til Noregs með kjötið. — Lagarfoss fór frá ísafirði í gær áleiðis til Reykjavíkur, og kemur við á Pat- reksfirði. Ráðgert er að skipið fari því næst austur og norður um land. Aukaþing hefir verið kvatl saman 10. apríl. Ritstjóri: Tryggvi Pórhallsson Laufási. Sími 91. Prentsmiðjan Guteoberg. legu samverustundir okkar og sem við lá að endaði með skelf- ingu/ í þágu hins opinbera fór um allar sveitir all stór herdeild und- ir yfirstjórn undirforingja úr fót- gönguliðinu, og var hún á eftir- litsferð. Herdeild þessi fór nú síður en svo fyrir ofan garð eða neðan á heimilum okkar, og sett- ist hún að til næturgistingar hjá hr. Anastasios. Eins og venja var til var óbrotnu liðsmönnunum holað niður hjá bændunum, en foringin gisti höfuðbólið. Foring- inn að þessu sinni var ungur maður og — það sem sjaldgæf- ara var — liinn glæsilegasti, í glænýjum einkennisbúningi og bar á sér einkenni þó nokkurrar menningar. En elcki þurfti mað- ur að hafa átt tal við hann nema stutta stund til þess að fá viður- stygð á honum fyrir hermennsku- gorgeir. Um kvöldið borðaði eg líka hjá nágranna mínum og komst eg þá strax að niðurstöðu um hver maðurinn var, því hann lét það sízt liggja í láginni hver

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.