Tíminn - 24.12.1920, Blaðsíða 2

>94
T i m hk (
Q&gin oilífta
efiir
XI.
Póaturinn flutti .Rossi bréf frá
Róuni.
»Kæri, kæri vinur minn!
Nú cr öilu iokið og eg hefi snúið
baki við faenui. Pessi ókunna sylsir
mín verðskuldar það ekki að um
hana sé hugsað.
Pcr segið mér að hún sé góð og
göfug og viijið þó láta mig Irúa
því að hún elski auð, vellíðan og
allsnægtir meir en hina æðstu sælu
sem konu getur hlotnast. Burt með
hana. Lætur hún sér það til hug-
ar koma, að konan eigi að vera
dálælisbarn eða brúða. Pað brenn-
ur á tungu minni og penna, nafnið,
seni þá á við hana. Pað tjáir ekki
að tala um kvenlega hreisti í þessu
sambandi.
Hngrökk kona er vinur manns
sins; sú fórn er ekki til, sem er
henni of mikil, og stéttamismun
virðir hún að engu. Dramb hennar
dó um leið og hún feldi ást til
hans. Ef fólk dregur dár að henni
og segir að hann sé hvorki ríkur
eða tiginn, þá svarar hún: »Satt
er það, hann er fátækur, en hann
átti hvorki föður né móður og nú
er hann mikill maður. Eg er
hreykin af honum og þótt öll riki
veraldar væru í boði, muudi eg
ekki fara frá honum«.
Hversu mjög langar mig til að
hafa tal af þessari konu. Eg hefi
sennilega hugsað um hana alt
kvöldið, eftir að eg fékk bréf yðar
í nótt; því að eg vaknaði í morg-
un við fagran draum. Mér fanst eg
vera á dansleik i höliu konungs.
Eg var skraulklæddari og naut
min betur en nokkru sinni áður.
Hinir tignustu menn sýndu mér
bylli og eg dansaði án aflats i ljós-
hafinu — en hjarta mitt var alt af
annarsstaðar, úti i myrkrinu, hjá
honum, sem ekki gat kornið á hirð-
ardansleik og þá er eg flýði til
hans, þá skundaði hann til mín,
vaíði mig örrnum, myntist við mig
og eg sagði: »Taktu mig og haltu
mér, og enginn og ekkert mun
komast upp á milli okkar!«
Eg er hrædd um að þessi fína
kona yðar, sem metur sjálfa sig
rneir en ástina. muni álíta mig hafa
breytt mjög fávíslega. En konan,
sem nrig dreymdi um, hefði óðara
varpað frá sér öllum dýrgripum
sínum, hefðuð þér sagt henni að
þér væruð fátækur.
Eg vil eitiungis bæta einu við
um þessa systur mína, seir eg
sennilega fæ aldrei að sjá. Yður
skjatlast, ef þér haldið að hún
sætti sig við það að láta varpa sér
til hliðar, án þess að þér segið
h^ers vegna hún megr ekki sjá
yður. Það stoðar lítt þótt þér talið
fagurt um fegurð hennar og æsku,
og um þrótt hennar til að gleyma
tilfinningum sínum. Það getur vel
verið að raunin verði öll önnnr,
og hvað verður um hana, ef
þér snúið við henni bakinu. Hafíð
þér hugsað um það? Vitanlega
ekki! Eg skal segja yður hvernig
fara mun fyrir henni að öllum
likindum. Dáin mun hún verða en
þó Hfandi! Peim dauða sem engan
frið hefir i för með sér. Hún elsk-
ar hann, en verður að hugsa um
hann eins og látinn. Og hann
elskar hana, verður æ og æflnlega
var tára hennar. Pau elta hann og
drjúpa á hjarta hans, eins og fljót-
audi eldur.
Ner, nei, nei! Þér megrð ekki
vera henni svo harður. Mér finst
næstum þvi, af því að mér er þetta
alt svo dularfult, að við séum ein
og sama. Eg heft a. m. k. barist
djarflega fyrir hana. Og þér hafið
beðið fuilkominn ósigur að öllu
leyti. Pess vegna segi eg ekki:
»Ætlið þér að koma til hennar«,
því að eg veit að þér munuð koma.
Eg fer aftur í þingið á morgun.
En mig hryilir við að þurfa æ að
sækja aðgöngutniða til hins sama.
Eg mundi verða hreykin, ef þér
vrlduð senda mér einn, þannig að
eg gæti gengiö þangað fyrsln sinni
undir yöar vernd. Það sæli verð-
ur meðal almennings, en mig lang-
ar sérstaklega til þess, þar eð eg
er að afvenjast því fólki sem helir
eitrað tilveru raina.
Engar fréttir frá M. og ínér óar
sú þögn. En hví skvldi eg vera
hrædd, ef þér eruð það ekki.
Vinkona vinkonu yðar. R.
Bftirmæli.
2. okt. s. i. andaðist að heimili
sínu, Porfinnsstöðum í Önundar-
firði, Jóhanna Guðriður Jónsdóttir,
93 ára gömul.
Jóhanna heitin var fædd í Most-
dal (nú alment kallaður Mosdal-
ur) í Önundarftrði 1827. Foreldrar
hennar Jón bóndi Magnússon og
kona hans Guðrún Jónsdóttir
bjuggu þar mesta myndarbúi bæði
til lands og sjávar. Jón var mesti
dugnaðar og atorkumaður, og
eftir þeirra tíma mælikvarða eink-
ar vel að sér í lestri o. fl.
Jóhanna heitin ólst upp með for-
eldrum sínum og giftist þar 27 ára
gömul, Eiríki Halldórssyni, og flutt-
ist með honunr 4 árum síðar að
Þorfinnsstöðum i sama hreppi. Par
byrjuðu þau búskap á föðurleyfð
Eiríks og bjuggu saman í 26 ár,
eða til 1884, að hann varð bráð-
kvaddur á ferðalagi og var borinn
heim til konu siirnar liðið lik. Var
heimili þeirra hjóna mesta myndar
og rausnarheinrili, þó efnahagurinn
oft væri nokkuð þröngur, enda
áttu þau 14 börn og komu þeim
öllum veT upp, að undanteknum
þremur sem dóu r æskn. Eiríkur
heitinn var nresti vaskleika og dugn-
aðarmaður. Hann varð snemma
hreppstjóri og hélt því til dauða-
dags. Jóhanna heitin var manni
sinum mjög samhent, og sambúð
þeirra hjóna var hin alíra ákjós-
anlegasta. Pau urðu fyrir þeirri
þuugu sorg að missa uppkomin
fjögur barna sinua: Jón, Sigríði,
Halldór og Guðrúnu. Pað var því
skiljanleg átakanleg sorg fyrir Jó~
hönnu heitna að missa þannig
svo ágætan eigimnann á eftir svo
mannvænlegum börnum þeirra.
Síðastl. sumar nristi hún enn frem-
ur Jóhönnu dóttur sína konu Sum-
arliða bónda í Mostdal. — Pau
börnin sem lifað hafa móður sina
eru: Guðmundur Ágúst hreppstjóri
á Porfinnsstöðum, Vigfús skipa-
smiðurjt Tungu sama hreppi, Bjarni
fiskimatsmaður í Fiatey, Pórunn
gift á ísafirðr, Rikey ógift á Por-
finnsstöðum og Guðbjörg gift i
Kanada. Önfirðingur.
„Vanræksla“.
Nú rétt í þessu barst mér í
hendur 32. tbl. af Tímanum þ. á.
Par stendur grein með fyrirsögn-
inni »Vanræksla«, eftir Vestur Hún-
vetning. Er það miður kurteis árás
á mig fyrir grein með sömu yfir-
skrift. Fyrst þegar eg las greinina
fanst mér hún hreint ekki svara
verð, en við nánari íhugun fanst
mér rétt að gera við hana nokkr-
ar athugasemdir, en ekki vildi eg
eyða til þess mörgum orðum. Höf.
hefir óafvitandi gert mér greiða
með grein sinni. Er hann sá, að
vekja athygli manna á minni grein,
því nreð allri sinni illgirni hefir
honum ekki tekist að hrekja neitt
af því, sem í henni stendur. Vona
eg því að hún nái tilgangi sínum
og opni augu fólks fyrir nauðsyn
þess máls sern hún ræðir unr. Báð-
ar greinarnar legg eg undir dóm
allra góðra og skynsamra manna.
Höf. ber við önnum, að hann hefir
ekki sest niður fyr til að mótmæla
grein rninni, og er leitt þegar svona
góðar gafur fá ekki að njóta sín
H.f. Bimakipafála.g- íslands
Roykjavík.
Póstnólf 122 Simi 228
Selur kornvörur, kaffi, sykur
o. m. fl. alt með lægsta veröi.
Aðalfundur Hlutafélagsins Eim«kipafé!ags Ishnds verður h&idinn
í Iðnaðarmannahúsinu i Reykjavík, laugardagir.n 25. júní 1921, og
heLt kl. 1 e, h.
Fljót afgreiðsla!
Áreiðanleg viðskifti.
Dagskrá:
1. Síjórn félagsins skýrir frá hag bess og framkvæmdum á liðcu
starfsárr, og frá starfstilhöguniani á yfirstandindi ári, og ástæðum
fyrir henni, og leggur frarn til ú skurðar endurskoðaða rekstrarreika-
inga ti! 31. desember 1920, Og eftia^agsreikning með athugasemdum
endurskoðenda, svörum stjórnarinnar og tillögum tii úrskurðar frá
endurskoðeD.dunum,
2. Tekin ákvörðun unr tiilögur stjórnarinnar um skiftiogu ársarðsios.
3. Komiag fjögra txranna í stjórn félagsins í stað þeirra sem úr
ganga samkvæmt félagslögunum.
4. Kosning eins eadurskoðanda í .stað þess or írá fer, og eirss
varaendurskoðanda.
5. Umræður og atkvæðagreiðsla unx önnur nxál, sem upp kunna
að verða borin.
Þeir einir geta sótt fundinn sera hsfa sðgöngumiða. Aðgöagu-
miðar að fundinum verða afhentir htutHöium og umboðsmÖQtium hlut
hafa á skrifstofu félagsins í Reykjavík, eða öðruni stað, sem augiýst-
ur verður síðar, d^gaua 2t.—23. júní cæstk., að báðuin dögum með'
töldum Menn geta fengið eyðublöð fyrir uniboð til þess að sækja
fundinn, hjá hlutafjársöfnurunx félagsins um alt land og afgreiðslu-
mönnum þess, svo og á aðalskrifstofn félagsins í Ríykjavlk.
Reykjavík, 18. desember 1920.
Stjórnin.
Samvinnuskólinn 1921-1922.
Inntökuskilyrdi:
Nemendur, sein hafa i hyggju að vera i Samvinnuskólanum
veturinn 1921—’22 verða að uppfylla eftirfarandi skilyrði við inn-
tökupróf:
1. Skrita læsilega rithönd. Geta gert nokkurn veginn skipulega rit-
gerð um fengið efni. Hafa numið málfræði Halldórs Briem, síð-
ustu utgáfuna.
2. Hafa lesið Kenslubók i Islandssögu, eftir Jón J. Aðils, en í mann-
kynssögu kenslubók eftir Pál Melsteð eða eftir Þorleif H.
Bjarnason,
3. Hafa nunxið Landafræði Karls Finnbogasonar.
4. Hafa lesið, undir handleiðslu kennara, bæði hettin af Kenslubók
í dönsku, eftir Jón Ófeigsson, og Enskunámsbók Geirs Zoéga.
Hafa gert skriflegu æfingarnar í þessum kenslubókum.
5. Vera leiknir í að reikna brot og tugabrot.
6. Hver nemandi verður að hafa fjárhaldsmann, búsettan í Reykja-
vík eða þa^ i grend, sem stjórn skólans tekur gildan.
•
Aths. Pað er mjög óráðlegt, að hugsa til að sækja skólann,
neina fyrir þá, sem eru vissir um að uppfylla þessi skilyrði. Reykja-
vík er nú orðin of dýr staður til að stnnda þar það, senx nerna má
hvar sem er annarsstaðar á landinu. Inntöku i skólann fá konur
jafnt sem karlar. Peir, sem ekki kæra sig um að taka verslunarpróf,
fá kenslu i bókmentasögu og félagsfræði, x stað þess sem þeir fella
niður í námsgreinum sem lúta að verslun. — Kenslugjald er nú
100 kr. fyrir hvern nemanda.
Reykjavík. 20. nóv. 1920.
Jónas Jónsson.
fyrir andlegu eða iikamlegu striti,
hefir það leiðinlega lengi dregist,
að hann gefi sig opinberlega fram,
sem málssvari óþrifnaðarins. En
mun ekki fieirum en nrér detta í
hug að honum finnist greinin koma
illa við kaunin sin. Pví öllum heil-
brigt hugsandi mönnum mun ekki
finnast ósóminn betri, þó yfir hon-
um sé þagað og alt látið sofa
svefni ómenskunnar.
Hlægilegan gerir greinarhöf. sig
þar sem hann fer að gera athuga-
semd við það, að eg skrifa mig frá
Sveðjustöðum. Pað er eilt víst að
hver sem hann er, þá þarf honum
aldrei að vera það viðkvænxt mál,
þvi að hann hefir ekki haft neitt
með það heimili að gera, þar sem
mitt fólk hefir búið þar um tutt-
ugu ára skeið og býr þar enn, því
mjög ólíklegt er að höf. komi það
heimili nokknð við, nú næstu ár-
in. Sneiðar þær sein hann þykist
vera að stinga að æskuheimili minu
ná ekki tilgangi sínnm, þvi þó það
hafi aldrei rikisheimili verið, þá er
það af mörgurn þekt, því margir
hafa þar komið, og orð það, sern
það heíir skapað stendur óbreytt,
hvað góðan vilja sem höf. hefir á
að breyta því,
Komi það fyrir að andinn komi
yfir hann í annað sinn, og hann
, fari að skrifa í tilefni af minni
: grein, þá læt eg hann vita það
fyrir fram að eg virði hann ekki
svars.
Kaupnrannahöfa 23. okl. 1920.
Ingunn Eiríksdótlir
frú Sveðfustööum.
.1P'réttii*.
Tíðin. Frost og stillur alla vik-
una. Farið að taka ís af Tjörninni,
énda voru orðin vandræði vegna
ísleysis.
Látinn. Sira Eiríkur Gislason á
Stað í Hrútafirði er Dýlega látiu.
Var fæddnr 14. nxars 1857 á
Reynivöllum í Kjós, sonur síra
Gisla Jóhannessonar er þá var
prestnr þar, og Guðiaugar Eiríks-
dóttur, sýslumanns Sverrisson
ar. Hann varð stútent 1878 og
tók embættispróf 1880. Varð fyrst
prestur á Presthólunr, síðan á
Lundi, á Breiðabólsstað á Skóg-
arströnd, á Staðastað og loks á
Stað i Hrútafirði 1902 og varð
sama ár prófastur Strandamanna.
Á þingi sat hann árin 1894—1899
fyrir Snæfellinga. Síra Eiríkur var
hinn skemtilegasti og ræðnasti
maður í viðkynningu og það nutu
margir þeirar ánægju að sækja
bann heim, því að fáir bæir liggja
meir i þjóðbraut en Staður í
Hrútaflrði. Munu þeir vera margir
sem með ánægju minnast viðtak-
anna hjá sira Eiríki. Skylduræk-
inn og samviskusamur embætis-
maður var síra Eirikur með af-
brigðum — hafði sanxhliða öðrum
störfunx inikla póstafgreiðslu.
Mikinn áhuga hafði hanu á opin-
berum málum, var t. d. forgöngu-
maóur um samvinnufélagsskap í
bygð sinni. Hann var hinn fríðasti
og föngulegasti maður á velli og
hinn prúðmannlegasti í allri fram-
göngu. Góður borgari og hinn
mesti sæmdarmaður er til moldar
hniginn, þar sem síra Eiríkur var.
Kona bans er á lífl, Vilborg Jóns-
dóttir prófasts á Auðkúlu Pórðar-
sonar.
Frá Yífilstöðnm. Á 10 ára af-
mæli Vífilsstaðahælisins ar þar
opnuð sérstök deild, um að iækna
börn sem hafa berklaveiki. Hefir
verið reist á Vífilstöðum sérstakt
íbúðarhús handa læknrnum, en
barnadeildin er í sjálfu aðalhúsinu,
þar sem læknabústaðurinn var
áður. Var talin hin mesta þörf á
slíkri sérstakri deild fyrir börnin,
því að um margt er það óheppi-
legt að hafa börnin innan um
fullorðna fólkið. Rúm er fyrir 20
börn í þessari viðbót og leikmanns
auga sér ekki annað en að öllu
sé vel fyrir komið. Breytingin, sem
gera varð á húsinu, hefir kostað
20—30 þús. kr. Læknishúsið nýja
befir kostað 150 60 þús. kr. Er
það steinhús, prýðilega vaxrdað
hús og snoturt. — Ánægjulegt er
að sjá hinar miklu og veglegu
byggingar sem komnar eru á
Vífilstöðum, en þeim mun sorglegri
er að sjá þá uppblásnu og ófrjó-
sömu jörð alt í kring. Hælið þarf
mikla mjólk, — hefir nú 25 kýr í
fjósi — en þarf að sækja rnikið
af heyjunum upp í Kjós. Erfið er
sú framleiðsla.
Næsta blað. Vegna þess að
Tíminn flytur nú um áramótin í
aðxa prentsmiðju, getur næsta blaö
sennilega ekki komið út fyrir 4.
eöa 5. næsta mánaðar.
Slys. Bát hvolfdi undir tveim
mönnum á Seyðisfirði vestra og
fórust þeir báðir. — Annað slys,
enn stórfeldara bar við við ísa-
fjörð alveg nýiega. Pósturinn, Sum-
arliöi Brandsson frá Berjanesi á
Snæfjallaströnd, var á póstferð
milli Grunnavíkur og Snæfjalla-
strandar og hrapaði hann með
með hesti sinum fram afbjörgum.
Samferöamaður hans komst lífs
af og fóru 13 menn næsta dag að
leita póstsins. Fundu þeir hestinn
dauðan og hnakklausan og lik
Sumarliða skamt frá. Meðan á
leitinni stóð féll snjóflóð á fjóra
af leitarmönnum og kastaði þeinx
út á sjó. Létu þrír þeirra lífið en
hinn fjórði bjargaði sér á sundi.
Ritatjóri:
Try;crví í'örirsilsson
Laufási, Simi 91.
Prentsmiöjan GntunbJrg
I