Tíminn - 14.02.1925, Side 4

28
T í M I N N

Framh. frá 1. síðu.
ms“ (1897 — 84—85). Um sama Sjálf-
stæðisíorkólfinn: „Jtað er ekki hugs-
anlegt að maður, sem vinnur alt af
eiginhagsmunahvöt einni — — sem er
jafn-treggáfaður og N. N. og ekki bet-
ur innrættur, geti gefið út annað en
saurblað" (1897 — 85). Valtýr þm.
Vestmannaeyja er kallaður „hinn
ómögulegi Fuglaskerjadoktor-' (1897
— 85). pjóðviljinn ungi er nefndur
„Jijóðvillusnepiir (1897 — 85). Einu
þjóðskáldinu er lýst svo: „Menn sjá í
anda rímarann og félagsmálafiflið, er
hreykir sér upp af engu og hefir hátt“
(1897 — 85). J>á kemur röðin að öðrum
þjóðkunnum Heimastjórnarleiðtoga:
„Eg hefi nógu marga og nógu svarta
vitnisburði um N. N.“. Um sama: „Að
N. N. lia.fi aldrei haft sjálfstæða sann-
íæringu, og hafi hann liaft einhvern
snefil af henni, þá liefir hún verið föl
til leigu eins og húðarbykkja". — —
,.N. N. stillir sína ryðguðu kaffi-
konjaksraust í íinasta prófessorstóni".
— „J)að sem hinum sprittráma fræð-
ara liggur á hjarta“.---„þaö var
einmitt gatistinn sjálfur, sem var sá
íræðandi". — — „En svona fer það
aldrei í neinni sannri sögu um N. N.
skóiagatistann, sem er kunnur að því
meðal mentaðra manna að vera einn
hinn grunnlesnasti fleiprari, sem
nokkurntíma hefir hælt sér af því að
hafa smogið gegn um neðrihluta
iataínuskólans". — Og enn um hinn
sama: „pað einasta sem menn vildu
játa var að liann væri generalgortari
og erkifux" (1897 — 86—87). Annar
Heimastjórnarmaður er kallaður
„Landsfiflið", og bætt við um ritdóm
eftir þann sama mann, að greinin sýni
„hina lægstu lubbalund" og að maður
komi engum á „óvænt með nokkrum
lágsálarskap eða aulahætti" (1897 —
99).
Svona»var „tónninn" í blöðum okk-
ai fyrir nærri 30 árum síðan. Hér
hefir talað einn hinn hæfileikamesti
niaður sinnar samtíðar. Af blaði hans
má sjá að hann hefir í lengstu lög
forðast liarðyrði um andstæðinga sína.
F.n straumur samtíðarinnar her hann
út í liringiðuna. Heit deilumál koma.
Andstæðingarnir vega að Einari úr
öilum áttum. J)jóðin sjálf, sem blöðin
les, fordæmir stóru orðin í verki, en
fagnar þeim í hljóði. Og þegar ritstjóri
Dagskrár hlóð valkesti eins og Gunn-
ar á Hliðarenda við Rangá úr sigruð-
um andstæðingum, þá fann hinn veiki
tn dómsjúki almenningur að á *vör-
um skáldsins fæddust þau hin beisku
orð, sem hugur þeirra þráði, en gat
ekki fundið. Enn betur verður þetta
andlega samneyti lesara og ritstjóra
Ijóst, er öll hin gömlu átrúnaðargoð
gamla fólksins úr blaðaheiminum
koma og segja, hvernig þjóðin hefir
viljað skrifa. J. J.
Alþingi.
Alþingi var sett laugardag síð-
astliðinn. Allir voru komnir til
þings nema Björn Líndal. Magnús
Jónsson dósent flutti ræðu við
guðsþjónustuna.
Forseti sameinaðs þings var
endurkosinn Jóhannes Jóhannes-
son bæjarfógeti með 20 atkv., Sig-
urður Eggerz fékk 5 atkv. en 16
atkvæðaseðlar voru auðir. þórar-
inn á Hjaltabakka var endurkos-
inn varaforseti með 18 atkv., en
22 seðlar voru auðir. Skrifarar
sameinaðs þings voru endurkosn-
ir: Ingólfur í Fjósatungu og Jón
A. Jónsson. **
Forseti neðri deildar var endur-
kosinn Benedikt Sveinsson með
öllum atkvæðum. Varaforseti þor-
leifur Jónsson í Hólum með 14
atkv., Jón A. Jónsson fékk 12
atkv. Skrifarar sömu og áður:
Magnús Jónsson og Tryggvi þór-
h allsson.
1 efri deild voru deildarstarfs-
menn endurkosnir: Halldór
Steinsson forseti, síra Eggert vara
forseti og Einar á Eyrarlandi og
Hjörtur skrifarar.
Fastanefndir voru kosnar ann-
an þingdaginn:
Fjárhagsnefnd: Nd.: Kl. J.
(form.), H. St., Sv. Ól., Jak. M.,
HAVNEMÖLLEN
KAUPMANNAH0FN
mælir með sínu alviðurkenda rúgmjöli og hveiti.
Meiri vörugæði ófáanleg.
S.I.S. slclftir eizA.g'öxxg-CL -viö oicIcuLr.
Seljum og mörgum öðrum íslenskum verslunum.
J. A. J., M. J., B. L. — Ed.:
Ingv. P., J. J., Sig. E., B. Kr.,
Jóh. Jós.
Fjárveitinganefnd: Nd.: þorl.
J. (form.), Ing. Bj., B. J., J. Sig.,
P. Ott., þór. J., Tr. þ. — Ed.:
Einar Á., Guðm. Ól., Jóh. Jóh.,
Hj. Sn., I. H. B.
Landbúnaðarnefnd: Nd.: P.
þórðar. (form.), H. St., M. Torfa.,
Á. J., H. Kr„ — Ed.: Sig. J„ E„
P„ Hj. Sn.
Sjávarútvegsnefnd: Nd.: Ásg.
Ásg. (form.), Jak. M„ J. Bald.,
Ág. Fl„ Sigurj. J. — Ed.: Ingv.
P„ B. Kr„ Jóh. Jós.
Samgöngumálanefnd: Nd.: Kl.
J. (form.), Pétur þ„ Sv. ól„ J. A.
J„ H. Kr. — Ed.: G. Ól„ Sig. J„
E. P„ Hj. Sn„ Jóh. Jós.
Mentamálanefnd: Nd.: Jör. Br.
(form.), Ásg. Ásg„ Bernh. St„
B. L„ Sigurj. J. — Ed.: J. J„ Sig.
Egg„ I. H. B.
Allsherjarnefnd: Nd.: M. Torfa
(form.), Bernh. St„ J. Bald., J.
Kjart., Á. J. — Ed.: J. J„ Jóh.
Jós„ E. P. —
Annars hefir fátt gerst á Al-
þingi enn. Hefir stjórnin orðið síð-
búin með frumvörp sín. Munu all-
mörg þeirra ókomin fram enn. Er
lítillega vikið að stjómarfrum-
vörpunum sumum á öðrum stað í
blaðinu og verður gert nánar
síðar.
Við fyrstu umræðu fjárlaganna
fiutti fjármálaráðherra ræðu all-
langa, sem venja er til, og verður
að henni vikið síðar.
----o----
Breyting á landi.
Á næstliðinni öld og það sem af
er þessari, hefir bygð mjög spilst
og eyðilagst af sandágangi og
uppblástri í Ranárvallasýslu. Á
meðal þeirra jarða, er hafa eyði-
lagst að mestu, eru stórbýlin Klofi
cg Stóru-Vellir á Landi. Langmest-
nr hluti landsins er uppblásinn, en
þó mikið væri eyðilagt, þ. e. mjög
sandorpið, tánast nokkur gróður
upp úr því á sumrin, með stærri
og minni gróðalausum blettum,
sem stækka árlega, og minka þá
grasblettimir að sama skapi.
Skepnur sækja mjög í þann gróð-
ur, er kemst upp úr sandinum, svo
að á haustin sést þar ekki sting-
andi strá, er geti veitt sandinum
viðnám næsta vetur. Heldur eyði-
leggingin því alt af áfram.
I fyrrasumar (1923) lét Búnað-
arfélag Islands girða allstórt svæði
af Stóru-Valla landi, er þannig var
á sig komið. það sem óblásið var
af gamla túninu, ler.ti a.5 vísu inij-
an í þeirri girðingu; munu oftast
hafa fengist af því 30—40 hestar.
Að öðru leyti var land þetta ekki
yrkt, nema hvað skepnur gengu
um það á vorin og sumrin og hirtu
stráin jafnóðum og þau gægðust
upp úr sandinum. Næstliðið sum-
ar var heyjað í girðingu þessari
um 600 hestar. Leyfði þó sand-
græðslustjóri eigi að slá, nema þar
sem gróður var nokkurnveginn
samfeldur, og ekki nærri flögum,
né þar sem rót var mjög veik.
Flögin höfðu mjög minkað og
komin meiri og minni gróður í þau
víðast hvar. því eftirtektaverðari
er þessi breyting, sem jörð var
miklu ver sprottin þar um slóðir
en í meðalári, en þarna var slægja
mjög góð og heyfallið jafnast á við
töðu eða jafnvel betra í sauðfé.
----o-----
Fárviðri og manntjón. Um há-
aegi á sunnudag brast á ofsarok
með hríð af norðaustri, og hefir
það valdið miklum slysum á sjó
og landi.
Botnvörpuskipin fyrir Vestur-
landi urðu flest eða öll fyrir áföll-
um og sum enda komin mjög
hætt, lögst á hliðina og sjór kom-
inn í vélar- og farmrými, svo að
skipverjar urðu að standa dægur-
langt í austri. En á landi hafa orð-
ið fjárskaðar nokkrir, þótt enn sé
eigi greinilega af því frétt sakir
símslita.
Úti varð unglingspiltur frá Dal-
vík í Eyjafirði, IJalldór Grant að
r.afni. Ennfremur Vermundur
Guðmundsson frá Hujúkum í
Húnavatnssýslu, maður við aldur
og lasburða, íanst viö túngarðinn
a Iinjúkum. Bóndinn 1 Skyttudal
í Ilúnavatnssýslu hafði brugðið
sér til næsta bæjar; kona hans,
Rósa að naíni, freistar að bjarga
sauðfé í hús þegar hríðin brestur
a, en verður úti.
En hörmulegastar eru þó frétt-
irnar frá Flysjustöðum í Kol-
beinsstaðahreppi. Drengur 11 ára
og stúlkubarn 7 ára höfðu verið
send til þess að huga að hrossum
skamt utan við túnið. Áður en þau
koma aftur, skellur hríðin á. Fað-
ir þeirra fer þegar að svipast að
þeim, finnur börnin, en villist með
þau og hefir sig hvergi í skjól það
sem eftir var dags. Börnin gefast i
upp og deyja í fangi föður síns, en ■
sjálfur kemst hann til næsta bæj-
ar fyrir tilviljun síðast um kvöld-
ið. Á Flysjustöðum var ekki fleira
manna en hjónin með þessi tvö
börn og var móðirin því ein
heima, þar til bóndi hennar kom
heim, daginn eftir.
Svo var ofviðrið mikið um þess-
ar slóðir, að 19 menn, sem voru á
ferð með 14 hesta, höfðu sig ekki
áfram eftir upphleyptum þjóð-
vegi, veðrið slengdi hestunum
hvað eftir annað, og urðu menn-
irnir að setjast að þar sem þeir
gátu enga heytuggu fengið handa
hestnuum.
Vestur-Húnavatnssýslu 3. jan.
1925. Hún verður naglrekin lík-
kista Ihaldsins um það er lýkur.
Ofan á alla naglasúpuna, sem áð-
ur var til, hafa á þessu ári bæst
svikin á þinginu í vetur við flest
það, sem fegurst var galað um
fyrir kosningarnar, svo sem sparn-
að og samfærslu á starfsmanna-
haldi hins opinbera og þinghaldi;
ráðabreytnin í kjöttollsmálinu,
framkvæmd innflutningshaftanna,
framlagið til framkvæmdar jarð-
ræktarlögunum, Johnsens-kolin,
sem farið er að kvisast um út um
sveitirnar, Krossanesmálin og af-
nám landbúnaðarlánadeildarinnar.
þetta eru nú helstu gauramir sem
maður veit um að orðið hafa til á
árinu, og vildi eg leggja það til,
að nokkrum þeirra yrði á sínum
tíma komið fyrir í iljum óskapnað-
arins, svo síður sé hætta á að hann
gangi aftur.
Borgarfiiði 10. jan. 1925. Mér
fer ekki úr minni sagan sem for-
maður Eimskipafélagsins hafði að
segja af íslendingnum, sem aug-
lýsir í dönsku blaði hlutabréf Eim-
skipafélagsins með vægu verði
gegn vörum. Er okkur sveita-
mönnunum slíkt nýnæmi, því satt
að segja hefði maður svarið fyrir
að slíkt mundi eiga sér stað. En
þetta vekur til hugleiðinga. Er
hér ekki sama knéð áð fylgja
kviðnum og það, sem íhaldið læt-
ur landbúnaðinn íslenska kenna á ?
Er um eðlismun að ræða? Er það
nema stigmunur? Er ekki hvoru-
tveggja sprottið af lundinni þeirri
að meta mest eigin hagsmuni, sína
eða sinna? „Ekki vatn, ekki vatn,
sem eg hefi sjálfur sótt“, sagði
eiginmaðurinn,sem hafði það mik-
ið konuríki, að hún synjaði hon-
um þyrstum um svaladrykk. Ekki
einu sinni landbúnaðarlánadeild,
með veltufé, sem nemur einu tog-
araverði, má unna sveitunum. Er
það ekki hastarlegt! Ellegar fram-
k.oman í kjöttollsmálinu! Eða þá
framkvæmdin á innflutningshöft-
unum! Fengu ekki silkikaupmenn-
irnir að flytja inn silki, allir sem
einhverntíma höfðu flutt þá vöru-
tegund áður, núna fyíir jólin.
Maður skyldi ætla að því væri þó
logið. Önei, silki var flutt inn. Og
samdægurs er sest við að skrifa
bx’éf í því háa stjórnarráði um það,
að við megum ekki fara svo óvar-
lega í sveitunum að fá okkur nokk-
urra króna lán til að byggja fyi’ir
hlandfor. Ættarmótið er það glögt,
að eg tel bestu vonir um að í sveit-
unum búi það miklir ættfræðingar,
að þeir finni í þessu öllu saman
einn og sama þokkaskapinn.
Manntjón. Enn er stórt skarð
höggið í sjómannahópinn ís-
lenska. Mótorbáturinn „Solveig“
úr Hafnarfii’ði fórst í ofviðrinu
um síðustu helgi, með allri áhöfn.
Voru á honum þessir menn:
Björn H. Guðmundsson formaður
og Kristján Albertsson stýrimað-
ur, báðir af ísafirði, Lárus Sveins-
son vélstjóri úr Reykjavík, Guð-
mundur Helgason frá Patreksfirði
og Friðjón Hjartarson frá Hellis-
sandi.
Nýtt blað. „Dagblað“ er farið að
koma út í bænum. Ritstjórar Árni
Óla blaðamaður og Guðmundur
Kr.‘ Guðmundsson frá Vegamót-
um. Virðist ætla að verða ágætt
fi’éttablað.
Halldór Vilhjálmsson skóla-
stjóri á Hvanneyri er fimtugur í
dag, og er hann staddur hér í bæn-
um, á Búnaðarþingi.
Látinn er hér í bæ þorleifur J.
Jónsson barnakennari, gamall
borgari og merkismaður.
Búnaðarþing mun enn standa
alllengi fram eftir næstu viku.
Liggja fyrir þinginu fleiri mál til
úrskurðar en nokki’u sinni fyr.
Herskyldufnimvarpi landsstjórn-
arinnar var útbýtt í þingdeildun-
um í dag. Verða nú þeir að trúa,
sem ekki hafa viljað, hingað til.
Samsæti halda Búnaðarþings-
menn og aðrir starfsmenn Búnað-
arfélagsins, Halldóri Vilhjálms-
syni skólastjóra, í húsi Búnaðar-
félagsins í kvöld, í minningu
fimmtíu ára afmælis hans. 1
morgun var honum afhent gjöf frá
nemendum og samverkamönnum,
stórlega vel útskorin hylla, er smíð
að hafði Ríkharður Jónsson.
Landssíminn. Sennilega hefir
aldrei fyr ox’ðið jafnmikið um
skemdir á landssímanum og orðn-
ar eru í vetur. Tjón landsins af
því, beint og óbeint, nemur vafa-
laust mörgum tugum þúsunda
króna.
Menn eru ekki óhræddir um að
tveim togaranna kunni að hafa
hlekst eitthvað á, í óveðrinu um
síðustu helgi: Leifi hepna og
einum enska togaranum úr Hafn-
arfirði. Hefir ekkert til skipanna
spui’st síðan síðastliðinn laugar-
dag, en þeir togaranna sem í höfn
eru komnir og lentu í veðrinu,
fengu margir þung áföll. Varð-
skipið danska er farið að leita og í
morgun fóru margir togarar af
stað í sömu erindum.
----o----
Yfir landamœrin.
LítiÖ ætlar aö verða úr efndunum
hjá Ólafi Thors að fá sýknuvottorðin
hjá Flygenring, Hákoni og Ottesen. Nú
er varla fyrir Ólaf um annað að gera
en manna sig upp og kúga þessa
menn, úr því hann þykist hafa ein-
hvern húsbóndarétt yfir þeim.
H.f. Jón Sigmundsson & C*.
Trúlofunar-
hringarnir
þjóðkunnu, úrval af
steinhringum, skúf-
hólkum og
svuntuspennum,
íí&Lcmargt fleira. Senf
með póstkröfuútumland,ef óskað er.
Jón Sigmundsson gullsmiður-
Sími 383. — Laugaveg 8.
MELOTTE
Aðalumboðsmenn:
Á. ÓLAFSSON & SCHRAM
Simn.: Avo. Slmi: 1493
llíiiliii!S í Orimsiesi
fæst til ábúðar í næstu fardögum.
Uppl. gefur
Crunnlaugur Þorsteinsson,
Kiðjabergi.
Laus staða.
Framkvæmdarstjórastaðan við
Kaupfélag Eskifjarðar er laus til
umsóknar frá deginum í dag að
telja. Umsóknir stílist til stjórnar
íélagsins, og skulu þær vera
komnar til hennar eigi síðar en
15. apríl n. k.
Umsækjendur skulu tilgreina
launakjör þau, er þeir vilja hafa,
og láta fylgja einhver skilríki fyr-
ir verslunarþekkingu sinni.
þess skal getið að félagið getur
látið framkvæmdarstjóranum í té
íbúð í húsum félagsins, ef óskað
er.
Staðan veitist frá 1. júní n. k.
að telja.
Eskifirði 9. janúar 1925.
F. h. stjórnar
Kaupfélags Eskifjarðar.
Jón Valdimarsson.
Guðm. á Sandi hefir nú játað á sig
í Merði að hafa ekki timt að kaupa
sig inn i kveðjugildi Steingríms
sýslumanns, eða leggja fé í gjafir til
hans. Ennfremur játar Guðm., að
Steingrímur hefir reynt að koma hon-
um inn, þótt hann hafi auðsýnilega
\ i tað um að Guðm. vildi ekki borga,
og sést af því, að sýslumaður hefir
bæði átt von á litlu og sætt sig við
htið úr þeirri átt. í þriðja lagi sést að
Guðrn. getur sætt sig við að láta þann,
sem hann ekki tímir að gefa skiln-
aðargjöf, draga sig inn ókeypis.
Mikið hefir verið hlegið að Valtý
fyrir náttúrufræðisþekkingu hans. Ný-
lega talar hann um eyju suður í höf-
um, þar sem ekki væru nein ferfætt
kvikindi nema einn merkisfugl!
Ranglega hefir Jóni Björnssyni ver-
ið eignuð hin fáránlega þekkingar-
villa um krukkurnar í Mogga. Nú vita
menn með vissu að það er fyrverandi
þingmaður Skaftfellinga, Kjartansen,
sem gengur á krukkum út úr þing-
salnum.
Póstmeistari hefir hlaupið með
ósannar dylgjur í Mörð, um einhvern
samvinnumann úti á landi, sem ekki
hafi greitt nægilega fyrir þeim dilk
Mbl. — En er á herðir þorir póstmeist-
ari ekki að standa við þvættinginn.
X.
Ritstjóri: Tiyggri þórhallsson.
Prentsmiðjan Acta.