Tíminn - 04.12.1926, Blaðsíða 4

204
TlMINN
Orðsending til ungra stúlkna.
I 6 mánuði hefir nú verið unn-
ið að söfnun hlutaf jár til að koma
upp heimili í Rvík fyrir konur og
félagsskap þeirra.
Innkomið hlutafé til gjaldkera
er nú að upphæð kr. 27717.47,
og auk þess talsvert ógreitt af
loforðum, sem full ástæða er til
að halda að muni koma innan
skamms.
Þetta má kallast góður árangur
á jafn skömmum tíma og sýnir
hve nauðsynlegt menn telja slíkt
heimili og hér er gert ráð fyrir.
Þá munu og margar konur finna
það sóma sinn að bregðast ekki
því trausti, sem þing og stjórn
sýndi íslenskum konum, með því
að láta þeim í té ókeypis lóð á
ágætum stað undir bygginguna.
Kvennaheimilið á líka vini og
stuðningsmenn vestan hafs, er
reynast munu því drengir góðir,
má þar til nefna Thorstínu Jack-
son, frá New York. Hún hefir
ritað um málið í blöðin vestra,
og nú tekið að sér umboð fyrir
h. f.-stjórnina vestan hafs. Hefir
ungfrú Jackson kynt sig svo hér
í sumar, að full ástæða er til að
vænta góðs árangurs af starfi
hennar fyrir málið.
Útlitið hér sem stendur er slíkt,
að hætt er við að ekki seljist
mikið af hlutabréfum næsta miss-
eri. Þó má alls ekki leggja árar í
bát, til þess er fresturinn til 1930
of stuttur, og jafnframt væri það
að bregðast trausti alh-a þeirra,
sem fyrir málið hafa unnið.
Á 2. Landsfundi kvenna á Ak-
ureyri síðastl. vor, var samþykt
tillaga frá frú Sigríði Þorsteins-
dóttur í Saurbæ í Eyjafirði, þess
efnis, að skora á konur, yngri
sem eldri, að vinna vel seljanlega
muni og senda þá til stjórnar h.
f. Kvennaheimilið í Reykjavík.
Hún sæi um sölu á þeim, en and-
virðið gengi til Kvennaheimilisins.
Ef þetta yrði alment, mundi
það reynast mikill styrkur. Og
líklegt er að margar konur ættu
hægra með að leggja Kvenna-
heimilinu lið á þennan hátt en
með beinum peningaframlögum.
Stjómin vildi því leyfa sér að
snúa máli sínu til allra kvenna,
en þó einkum til yðar ungu stúlk-
ur, því þér hyggjum vér að hafið
fremur tíma aflögu, í von um að
þér viljið vinna að því, að styrkja
og prýða það heimili, sem yður á
að vera helgað. Þar sem vér telj-
Ae/tfa
nvehhX
máttið

WRKLEYS
piparmyntu píötur
4 bragðgóö stykki eftir
mat f litlum fallegum pakka
12 aur.
Sendiö pakka til allra við
^Soröið eftlr mat. P. K. er
gott fyrir meltinguna — og
fyrir tennurnar.
Wrigley’s heldur munn-
inum svölum og rökum
og hreinsar andardráttin.
P.K. er gott fyri: tangarnar.
um mjög áríðandi að þar mætti
sem mest vera unnið áf íslensk-
um höndum og í íslenskum stíl,
mundu allir munir, er hafa mætti
til húsbúnaðar eða híbýlaprýði,
geymdir til afnota fyrir heimilið
sjálft. Til þessa mætti nefna:
gluggatjöld, ábreiður, fóður á
húsgögn, dúka ýmsa o. m. fl. —
Aðrir munir, eins og tillagan ger-
ir ráð fyrir, yrðu seldir, og and-
virði þeirra lagt í sérstakan sjóð,
er á sínum tíma yrði varið til
kaupa á innanstokksmunum.
Tekið mundi af stjórnarkonun-
um með þökkum á móti öllum
slíkum hlutum, er tillagan gerir
ráð fyrir, á hvaða tíma sem væri,,
þó mundum vér telja heppilegast
að þeir kæmu að vorinu.
Um leið og vér sendum þessa
orðsendingu frá oss, getum vér
ekki látið vera að snúa sérstak-
lega máli voru til ungra kvenna í
Reykjavík.
Enn sem komið er hefir
Kvennaheimilið ekki notið liðs yð-
ar jafn alment og við hefði mátt
búast og það þarfnast, eigi það
að vera komið upp innan þess
tíma sem ráð er fyrir gert.
Landar yðar vestan hafs leggja
nú margir, þótt efni séu smá, frá
litla upphæð mánaðarlega, í von
um að sá draumur mætti rætast,
að þeir fengju að sjá kæra gamla
landið, hátíðarárið 1980.
Það er ekki síður gaman að
fagna gestum en að vera gestur
sjálfur. Best er þó, að um leið
og unnið er að undirbúningi gest-
um til fagnaðar, að sú vinna
mætti einnig vera til frambúðar.
Við höfum illa efni á að leggja
manna. I fyrsta lagi er auðsætt,
að aukin þursöltun er nauðsynleg,
ef flytja verður kjötið út þegar í
stað, eftir söltunina og ekki vinst
tími til að styrkja pækilinn á ný.
Því sé um nakkum forða af
ingu saltskamtsins snertir og salt-
lausu blettina sem kvartað er um,
þá er ekki einhlítt að auka saltið
eða að dreifa því vandlega á milli
laga í tunnunni. Eg hefi margoft
veitt því eftirtekt að tíðast koma
0 1 2 3 4 5 6 7 vikuz d
þurru salti að ræða, styrkist
pækillinn jafnóðum og saltið
rennur og þannig má fremur
verjast skemdum í kjötinu þang-
að til það er pæklað á ný er-
lendis. Athugi menn nú hve lítið
af salti gengur í kjötfeitina sam-
anborið við vöðvakjöt, þá verður
líka skiljanlegt að súrskemdir
vilji setjast að feitimiklum bóg,
nema að stunga sé gerð og salti
hleypt inn í vöðvana. Hvað aukn-
blettirnir fyrir þá sök að kjötið
bögglast áður en saltið kemst að
því og í fellingarnar koma þráa-
blettimir alræmdu. Hér er oftast-
nær um óvandvirkni að ræða, en
þrengsli í tunnunum valda einn-
ig nokkuð þessum skemdum. Eins
og áður er sagt um áhrif salts-
ins á kjötið, þá sýgur kjötið í
sig saltið um leið og það losn-
ar við rakann, en þetta getur því
aðeins orðið að umhverfi kjöts-
Kjöttunnur,
L. Jacobsen,
Köbenhavn símn.: cooperage V a 1 b y
ait til baykisiðnar, smjörkvartei e. s. frv. frá stærstu beykissmiðjum
i P»nmflrku Söfum í mörg ár selt tvrnnur til Sambandsine og margra
kaupmanna.
mikið t. d. í þær byggingar, er
verða „tjald til einnar nætur“.
Ungu konur Reykjavíkur!
Munduð þér nú ekki, að dæmi
jafnaldra yðar víðsvegai' um
land, vilja takast á hendur að
safna lítilli upphæð hver fyrir
Kvennaheimilið ? Eða þér, sem
landar í Ameríku, legðuð til hlið-
ar htla upphæð mánaðarlega, t.
d. 1—5 kr. Það getur verið að
þér þyrftuð að neita yður um
eitthvað smávegis, en með þessu
væri kvennaheimilinu borgið. Á
þennan hátt mundi því ekki ein-
ungis safnast fé, það eignaðist
líka samúð yðar.
Þér, sem þessu vilduð sinna,
gætuð snúið yður hvort heldur
munnlega eða bréflega, til ein-
hverrar af undirrituðum stjórn-
endum, sem gefa mundu allar
frekari upplýsingar.
Bríet Bjarnhéðinsdóttir,
Þingholtsstræti 18 (Sími 1319).
Laufey Yilhjálmsdóttir,
Klapparstíg (Sími 676).
Guðrún Pétursdóttir,
Skólavörðustíg 11 (Sími 345).
Inga L. Lárusdóttir,
Sólvöllum (Sími 1095). ,,
Steinunn Hj. Bjamason,
Aðalstræti 7 (Sími 22).
„Nýrstái'legt uppboð er aug-
lýst á Eyrarbakka. Þar á að selja
Eyrarbakkaspítalann sem enn er
ófullgerður“. Læknablaðið.
Hjúknuiarnámsskeið. Hjúkrun-
arsystir Rauða krossins, Kristín
Thoroddsen, hefir haldið náms-
skeið í hjúknmarfræði á Eyrar-
bakka. Nú er því lokið en Kristín
fer upp á Akranes og heldur þar
annað námsskeið.
Umsækjendur um Breiðabóls
staðarprestakall í Fljótshlíð eru
þessir: Síra Eiríkur Helgason á
Sauðfelli í Öræfum, síra Guð-
brandur Björnsson í Viðvík, síra
Gunnar Ámason á Bergsstöðum í
Svartárdal, síra Jónmundur J.
ins þrýsti ekki of mikið að því,
og saltið eða pækilhxm komist því
ekki að.
Svo að eg víki að ógeði Norð-
manna á gamla ærkjötinu, þá er
ekki nema eðhlegt að salá á því
gangi treglega. Eg hefi áður bent
á hve ærkjötið sé illa fallið til
söltunar og sölu erlendis, ekki
síst ef um magurt kjöt er að
ræða, sem hleður í sig salti og
verður hvorttveggja í sexm hart
og seigt. Best væri að geta komið
því við, að gera hér kæfu úr ær-
kjötinu eða sjóða það niður.
Saltkjötssalan.
Stærstu saltkjötssalamir í
Noregi höfðu orð á því, hve kjöt-
salan héðan væxi í margra hönd-/
um. Fyrir þá sök gæti jafnvel
farið svo að smásendingar héð-
an réðu stundum heildarverðinu.
Fyrirkomulag þetta gerði þá raga
við að kaupa kjöt í stórum stíl
snemma á haustin. Smásending-
ar kæmu eins og fjandinn úr
sauðaleggnum og væru oft boðn-
ar fyrir lágt verð, til þess að
kaupin gengju greiðlega. Kjöt-
salamir kváðu þó þessa sölu-
óreiðu heldur hafa lagast síðari
árin, því að frambjóðendur væm
nú færri en áður. Hafi sölu-
ástandið lagast eins og látið er
í ljósi, þá er það vitanlega af
Þjóðjörðin Hrjótur
í Hjaltastaðarþinghá er laus til
ábúðar í fardögum 1927. Semja
má við
Svein Ólafsson, Firði.
Ávaip til Esperantista.
Ól. Þ. Kristjánsson, fuhtrúi
fyrir Universala Esperanto-Asoc-
io, biður alla Esperantista, sem
þetta sjá eða heyra, að senda sjer
hið allra bráðasta nöfn sín og
heimilisföng, og ennfremur aðrar
upplýsingar um Esperanto í sinih
sveit — ef einhverjar eru (nám-
skeið o. fl.). — Gott væri líka að
fá að vita hvort menn hafa lesið
ítnikið eða skrifað á máhnu, eða
hvoi-t þeir eru að læra það. Sú
er orsök þessarar bónai', að á
næsta sumri eru hðin 40 ár síðan
fyrsta kenslubókin í Esperanto
kom út, og í tilefni af því ætlar
Intemacia Centra Komitato að
reyna að safna sem allra glögg-
ustum skýi’slum um vöxt og við-
gang málsins. Það er því áríðandi,
að sem flest kuri komi hjer til
grafar, svo það sjáíst, hve víða
Esperantistar eru og hve margir.
— Þeir, sem það vilja heldur,
geta snúið sjer beint til I. C. K,
því beiðni Ólafs er aðeins til þess
að gera mönnum hægaxa um vik.
Utanáski’ift hans er: Bergstaða-
stræti 66, Rvík. — (Blöð utan
höfuðstaðarins eru vinsamlega
beðin að birta þetta ávarp).
Halldórsson á Stað í Grunnavík,
síra Stanley Guðmundsson Melax
á Barði í Fljótum og síra Svein-
bjöm Högnason í Laufási.
Veðrið undanfama viku. Á
suður- og vesturlandi hafa verið
allmiklar úrkomur og hxyðjuveð-
ur. Á norðurlandi: stilt framan
af vikunni, nú hi’íðarveður. Á
austurlandi: að mestu leyti þurt
veður og hægviðri.
Lndhelgisgæslan er nú með al-
þeirri ástæðu, að S. í. S. hefir
nú orðið mestan hluta af kjötsöl-
unni, því að um sölusamtök er
hér vitanlega ekki að ræða. —
Hvað saltkjötssöluna snertir í
framtíðinni, þá er líklegt að vér
munum búa ah-lengi að henxh.
Að sjálfsögðu eru áraskifti að
því, hve greiðlega salan gengur,
t. d. er hækkun norsku krónunn-
ar óþægilegur þröskuldur fyrir
sölunni í ár. Söluvonimar byggj-
ast á því, hve kjötið hefin gott
orð á sér og svo er kjötfram-
leiðsla Norðmanna minni en
neysluþörf þeirra. Auðvitað er
valt að treysta einvörðungu á
saltkjötssöluná og því var sann-
arlega tímabært að snúa sér að
útflutningi á frosnu kjöti og
dreifa þannig framboðinu. Fyrir
tæpum >5 árum mæltist eg til
þess í Búnaðarritinu, að teknar
væru upp útflutningstilráunir á
frosnu kjöti, en ekki flaug mér
þá í 'hug að útflutningur þessi
yrði eins langt á veg komiim nú,
eins og raun er á orðin. Sýnir það
að framtakssemin býr í þjóðinni,
er á reynir.
Gísli Guðmundsson.
----o——
Ritstjóri: Trj’ggvi Þórhallsson.
Prentsm. Acta.
H.f. Jðn Sigmundaw & Co
Millnr
og alt til upphluts
sérlega ódýít.
Skúfholkar
úr gulli og Bilfri.
Sent með póstkröfu
út um land ef óskað er.
Jón Sigmundsson gnllsmiðnr.
Sími 383. — Laugaveg 8.
Sjó- og bruna
vátryggingar.
Símar:
Sjótrygging .... 542
Brunatrygging . . . 254
Framkvæmdarstjóri 300
Vátryggið
hjá
íslensku
félagi.
Jðrð til sölu.
Jörðin Mykjunes í Holtahreppi
í Rangárvallasýslu, er til kaups
og ábúðar í næstu íardögum.
Jörðin hefir greiðfær og gras-
gefin tún, góðar engjar, sem
liggja vel til áveitu, og góð rækt-
unarskilyrði að öðru leyti.
Lysthafendur snúi sér til eig-
anda jarðarinnar
Runólfs Halldórssonar
Rauðalæk.
ófullkomnasta móti. Danska varð-
skipið í lamasessi eftir strandið
á Skerjafirði. Óðinn ytra til höf-
uðaðgerðar. — Þór er einn á verði
og reynist öllum drýgri.
Bóluefni við bráðapest. Mjög
víða að af landinu berast fregnir
um fjármissi af bráðapest og að
bóluefnið hafi reynst gagn lítið.
Einn af merkustu bændum á
Austurlandi skrifar ritstjóra Tím-
ans meðal annars: „Bráðafár
magnað og engu síður þar sem
með vandvirkni er bólusett, en
þar sem það aldrei er gjört. Víða
búið að tvíbólusetja og drepst fé
alt að einu. Þykir sýnt að bólu-
efni sé ónýtt í ár og grunsamt
um að það hafi svo verið síðustu
árin. Trúin á forsagnir dýralækn-
is dofna“. — Má í þessu sam-
bandi minnast þess, að nú mun
sá maður sérmentaður kominn að
háskólanum, Níels Pálsson Dun-
gal, sem gæti framleitt bóluefn-
ið og fyrir allra hluta sakir væri
ánægjulegast og tryggast að það
væri framleitt hér.
Látin er nýlega á Vífilsstaða-
hælinu Aðalheiður Aðalsteins-
dóttir, kona Orms bónda Samúels-
sonar á Hvalsá 1 Tungusveit í
Strandasýslu.
Söngkonan franska, frú Ger-
maine le Senne, hefir nú þrívegis
haldið hér hljómleika, bæði í frí-
kirkjunni og Nýja Bíó, og jafnan
til mikils sóma.
Breytingar voru nálega engar
gerðar á landskjörskosningaseðl-
unum í þetta sinn.
-•>».....