Tíminn - 24.02.1928, Side 2

82
TIMINN
Munið hin skýru orð Vestur-íslendingsins Asmundar Jóhannssonar á síðasta aðalfundi Eimskipaféiagains
„Sú króna, sem fer út úr landinu, er kvödd í síðasta sinn“.
Kveðjið þér ekki yðar krónu í síðasta sinn, þar sem þess þarf ekki með.
Vátryggið alt, á sjó og landi, bjá Sjóvátryggingartélagi Islands.
►
\i
á

fslenska ölið
hefir hlotið einróma
lof allra neytenda,
fæst í öllom verslun-
um og veitingahúsom
ölgerðin
EgriU Skallag'rimsson }
>CXKXXX?CKX?
ir koma til greina. Hafnarfjörður sem
sérstakt kjördæmi var sjálfsögð rétt-
lætiskrafa. Á einstökum öðrum stöð-
um á landinu er hugsanlegt að gera
mætti fleiri slíkar smábreytingar eða
tilfærslur, þannig að hinn sami þjóð-
arvilji nyti sín þetur í þinginu. En
Framsóknarflokkurinn veit vel að
kjördæmaskiftingin er að því er
sveitimar snertir, eini sterki vald-
þátturinn sem bændunum er eftir
skilinn. Fjármagnið er farið á undan
að sjávarsíðunni. Takmark Fram-
sóknar er að snúa við straumnum,
láta fjölga fólki i sveitunum, jafna
metin, svo að þar komi aftur upp
mannmörg kjördæmi, sem fólksfækk-
un hefir orðið á síðustu áratugum.
En til að geta haldið rétti sveitanna
þuría bændur íslands að kunna bet-
ur að, halda á máli sínu en danskir
bændur. þeir strituðust móti öllum
breytingum, þar til það var orðið of
seint. þá sameinuðust íhaldsmenn og
socialistar í þingi Dana móti bænd-
um og liðuðu sundur hin gömlu
fcændakjördæmi. íslenski bændaflokk-
urinn hefir enn sem komið er stýrt
með meiri framsýni. Með því að
vera réttlátur dómari í kjördæma-
þrætu íhaldsmanna og verkamanna
við sjávarsíðuna og úrskurða eftir
því sem málefni eru til, é bænda-
flokkurinn íslenski aö geta varið
stjómmálaaðstöðu sveitanna fyrir
þeirri hættu sem annars getur að
steðjað.
Allir íhaldsmenn á þingi, og blöð
þeirra hafa beitt sér með ofsa og
yfirgangi í máli þessu. Einkum má
segja að Ólafur Thórs og Mbl. hafi
gengið úr öllum ham. Hefir Ólafur
barist fyrir sínu pólitíska lífi og
liggja raunar til þess skiljan-
legar ástæður. Ef B. Kr. endist
aldur og heilsa mun hann að sjálf-
sögðu bjóða sig fram í Kjósar- og
Gullbringusýslu við næstu kosningar.
Ólafur verður þá annaðhvort að
hætta eða leita kaldra griða í Hafn-
arf. Mundi hann eigi álitlegur þar til
sigurs, þar sem hann hefir i þessu
aðaláhugamáli kaupstaðariris beitt
svo freklegum mótþróa við víljn
meirihluta borgaranna í bænum.
Eftir miklar máltafir í Nd. er nú
frv. um sérstakan þm. komið til Ed.
og þar gegnum fyrstu umræðu. Átt-
ust þeir þar við B. Kr. og Jón Bald-
vinsson.
Eftirlit með loftskeytum. Lengi hef-
ir leikið grunur & að ísl. togaramir
fengju fregnir úr landi um ferðir
varðskipanna. þykir sönnu næst, að
íslensku skipin séu þrásinnis í land-
helgi, og að þeim sé svo að segja skip-
að þangað af sumum útgerðarfor-
kólfunum í landi. Bistrup, sem stýrði
hér varðskinu Fylla tvö undanfarin
ár, lýsti þessu framferöi átakanlega
í einu stórblaðinu danska. fhalds-
stjómin hefir alla tíð lokað augunum
fyrir þessum augljósu afbrotum, sem
eru bæði vansæmandi og hættuleg
fyrir íslensku þjóðina. Útlendingar
sem sjá fslensku togarana þrásinnis
fara í landhelgi, eiga bágt með að
skilja hvernig sökudólgar þessir
sleppa svo léttilega frá varðskipun-
um.
Sveinn í Firði flutti í samráði við
landsstjómina frv. um eftirlit með
loftskipum til veiðiskipa hér við land.
Er þar gert ráö fyrir margskonar að-
haldi, sem áreiðanlega myndi draga
eins mikið úr skeytasendingum við-,
víkjandi varðskipunum til togaranna,
eins og hin nýja löggæsla stjómar-
innar hefir dregið úr ölæði á skipum
hér við land. Við fyrstu umræðu
mæltu þeir Sveinn í Firði og J. J.
fast með frv. en Ólafur Thors lagð-
ist mest á móti. þótti af framkomu
hans fullsannað, að erfitt er fyrir
togaraeigendur i Rvik að vera heppi-
legur þingfulltrúi vélbátaeigenda suö-
ur með sjó. Hákon og Ottesen töluðu
báðir til liðsemdar Ólafi, en þó var
framkoma þeirra miklum mun betri
en Ólafs. Samt myndu kjósendur
bæði Ottesens og Hákonar vafalaust
heldur vilja, að þeir hefðu í máli
þessu staðið nær Framsókn, en tog-
araeigendum. Máiið er enn í nefnd,
en kemur þaðan væntanlega næstu
daga.
Sparoaður á starfsmannalaunum.
Mjög hefir þótt á því bera að íhalds-
menn hafi vilnað gæðingum sínum
í um kaupgjald. Kunnugt er að upp-
haflega var samið um 40 þús. kr.
laun við Eggert Claessen. Sig. Eggerz
ákvað sem ráðh. og með þrem dönsk-
um atkvæðum, sem hann fór með í
umboði, að laun sín í bankanum
skyldu vera 24—25 þús. og hið sama
gekk yfir stallbróður hans, stjóm-
skipaða bankastjórann. þá^sömdu
og tveir fyrverandi ráðh. við Mogen-
sen lyfsala að hann skyldi hafa 18
þús. kr. érslaun fyrir að stýra áfeng-
isversluninni. Að tilhlutun eins fyrv.
ihaldsráðh. hafa bæjarfógetinn í
Reykjavík Jóh. Jóhannesson og lög-
reglustjórinn Jón Hermannsson sum
árin haft yfir 100 þús. kr. í laun
báðir.
Slík ógegnd sem hér er um að ræða
er hættuleg og til minkunar í fátæku
landi, sem þarf mikið mgð fé að gera,
og gerir yfirleitt kröfur til starfs-
manna sinna að þeir komist af með
lítið. Framsóknarflokkurinn, og
stjómin hefir talið það sjálfsagt, að
fá nokkuð jafnaða þessa launafúlgu.
M. Kr. fjármálaráðherra hafði í vor,
strax eftir að hann kom í bankaráð
íslandsbanka beitt sér fyrir lækkun
á dýrtíðaruppbót hinna launahærri
starfsmanna þar. Og nú í vetur hafa
þeir Tr. p. sem er formaður banka-
ráðsins og M. Kr., sem er banka-
ráðsmaður, beitt sér fyrir launalækk-
un í bankanum. Hafa bankastjóram-
ir þar lækkað um c. 8000 hver. Er þá
E. Claessen í 32 þús., en Sig. Eggerz
í 16* þús. Lengra gátu þeir ráðherr-
arnir ekki komist og er þó fullyrt að
þeir hafi gert tilraun til frekari lækk-
unar. En þar munu þeir þá hafa ver-
ið bornir ofurliði af hinum þrem
bankaráðsmönnunum, en það eru
Jón þorl., sem fer með 3 dönsk at-
kvæði, Guðm. Björnson landlæknir og
Klemens Jónsson. Auk þess mun
þeim Tr. þ. og M. Kr. hafa tekist að
létta nokkuð á bankanum eftirlauna-
fúlgu hálaunaðra bankastjóra, sem
hvíla með miklum þunga á stofnuo
þessari, sem þó á við nógu marga
erfiðleika að stríða, þótt ekki væri
launafargani þessu hætt ofan.
Vínverslunin. þá hefir stjómin und-
irbúið frv. um vínverslunina. A að
lækka kaup forstöðumanns um 10—
11 þús. og^hækka verðið á lækna-
biennivíninu, svo að nemur mörg-
um tugum þúsurida. Ætti að ve.rða
að þeirri breytingu talsverð fjérhags-
bót fyrir landssjóð, ef frv. nær fram
að ganga.
Embættin í Rvík. Annað sparnaðar-
frv. er flutt að tilhlutun stjórnarinn-
ar, um það að aukatekjur allar af
embættum lögreglustjóra og bæjar-
fógeta í Reykjavík falli beint í lands-
sjóðs. Til að geta framkvæmt sparnað
þennan er gerð nýskipun á embætt-
um þessum. Gömlu embættin iögð
niður, en í staðinn settur lögmaður
eða undirdómari í Reykjavík, lög-
reglustjóri og tollstjóri. Menn vænta
að þessi umbót á embættunum ein
saman muni á sumum árum spara
landssjóði raunverulega um 80 þús.
kr. á ári. Bæði frv. um vínverslun-
ina og nýskipun dóms-, lögreglu- og
tollmdla eru aðeins komin gegn um
fyrstu umræðu í Ed. Jón þorl. beitti
sér heldur, en ekki þó með frekju,
gegn sparnaðinum á lögreglustjóra
og bæjarfógeta og auðséð er að Mbl.
er illa við umbót þessa. Jóh. Jóh. gat
þess yið umræðuna að hann hefði
aldrei haft nema 25 þús. kr. tekjur í
embætti þessu og er það til muna
minna en jafnve.1 samherjar hans í
íhaldsfl. höfðu búist við. Yfirleitt
mun það hafa verið stefna Fram-
sóknar að reyna aðallega að koma
fram sparnaði nú í vetur á stærstu
og dýrustu embættunum, enda er þar
af mestu að taka. Á hinum minni
embættum er aðallega hægt að spara
með breyttu skipulagi og samfærslu,
en til þess þarf tíma og undirbún-
ing. Eitt smáembætti er þó reynt að
fella niður. Er það læknisembætti,
þar sem maðurinn hefir sannanlega
nauðalítið að gera, en hinsvegar
margdæmdur fyrir áfengissölu. Jón
þorl. hafði beinlínis hækkað laun
hans.
Byggingar- og landnámssjóður.
Landnámssjóðurinn er nú að koma
úr nefnd í Ed. lítið breyttur frá því
sem stjómin lagði málið fyrir. Er
það að líkindum langstærsta málið
sem fyrir þinginu liggur og afleið-
irigaríkast. Hugmynd sú, sem í frv.
felst er fyrst borin fram á Alþingi
af Jónasi Jónssyni núverandi dóms-
málaráðherra. Síðast var málið til
umræðu á þingi í fyrra og þá falið
milliþinganefndinni í landbúnaðar-
málum. Virðist það nú njóta al-
menns fylgis innan þingsins, og nær
vafalaust fram að ganga. Er það nú
komið gegnum 2. umr. i Ed. Land-
búnaðarn. var einhuga um að mæla
með frv. Einar Ámason hafði orð
fyrir nefndinni og benti á, að vegna
hinna góðu lánskjara yrði nokkur
munur á þeim vöxtum, sem ríkið
tæki að láni til starfseminnar og
þvi, sem lánað yrði út. þennan halla
yrði að jafna og til þess væri ríkis-
sjóðstillagið. Deilur urðu aðallega um
ákvæði 9. gr. milli dómsmálaráðli. og
E. Á. annarsvegar og Jóns þorláksson-
ar hinsvegar. Er ágreiningurinn um
það hvort réttmætt sé að leggja
hömlur á jarðeigendur, sem njóta
lána úr sjóðnum. En samkv. frv.
má eigi selja fasteign, sem stendur
í skuld við sjóðinn, hærra verði en
sem svarar síðasta fasteignamati, að
viðbættu virðingarverði þeirra mann-
virkja, sem bæst hafa við, síðan það
fór fram. Skulu og vera takmörk
fyrir leiguupphæð slíkra fast-
eigna. — En ákvæði þessi eru
sett til þess að koma í veg fyrir
brask með jarðimar og að þær
hækki óeðlilega mikið í verði. Lýsti
J. þ. sig andvígan slíkum kvöðum
og vildi að eigendur jarðanna hefðu
óbundnar hendur um að selja þær ag
leigja. Færði hann og það til síns
máls, að hömlur á ráðstöfunarrétti
eigendanna mundu verða óvinsælar.
Dómsmálaráðherra .benti aftur á móti
á það, að jarða- og húsabrask og
annað fjárbrall, væri' eitt aðalmein
þjóðarinnar, og væri með öllu óverj-
andi að einstakir menn hefðu tæki-
færi til að „spekúlera'* með þá hjálp,
sem ríkið veitti til þess að bæta jarð-
irnar. Bæri að forðast að nú færi
eins og þegar ríkið hefði látið menn
fá kirkjujarðimar með vægu ‘verði,
en nokkurum árum síðar hefðu sum-
ar þeirra verið seldar margfalt dýr-
ara, og þau góðu kjör, sem rfkið
veitti, hefðu þá eigi orðið öðrum að
haldi en fyrstu eigendunum. Skil-
yrðið fyrir sæmilegri afkomu bænda
væri fyrst og fremst það, að jarð-
irnar og húsin, sem þeim fylgdu
væru ódýr. Hið- gengdarlausa húsa-
og lóðabrask í Reykjavík væri nú
búið að hafa þær afleiðingar að hún
væri að verða ólióflega dýr staður
og plága á landinu öllu. Einar Árna-
son benti á það, að til væri tvenns-
konar skilningur á verðmæti jarða.
Sumir litu á þær sem verslunarvöru,
eu aðrir, sem framleiðslutæki. En
jörð væri í sjálfu sér jafn góð til
búreksturs, hvort sem hún væri í háu
verði eða lágu. Og á það ætti ríkið
að ' líta, að jarðimar kæmu að sem
mestum notum i framtíðinni, en eigi
stundarhagnað einstakra manna.
Jón þorláksson gat þess í umræð-
unum að frv. hefði telcið allmiklum
stakkakiftum frá því að það var
fyrst borið fram af núv. dómsmála-
ráðherra. M. a. væri nú ekki gert ráð
fyrir neinum sérstökum skatti í frv.
til þess að standast kostnað ríkis-
sjóðs, og væri því vel farið. Svaraði
dómsmálaráðherra því á þá leið, að
hjá því yrði með engu móti komist
að sjá ríkissjóði fyrir tekjum, sem
vægju á móti útgjaldaaukningu
þeirri, sem leiddi af samþykt frv.
Næði engri átt að leggja á hann
nýjar byrgðar án þess að sjá svo fyr-
ir, að hann gæti borið þær. þetta
hefði verið vanrækt, er berklavama-
lögin voru sett og mætti ekki koma
fyrir aftur.
Nafnakall fór fram um 9. gr. Voru
íhaldsmenn 3 á móti hennj, J. þorh,
Jóh. Jóh. og B. Kr., en Ingibjörg
var fjarstödd. þess ber að geta, sem
gert er, og skal það tekið fram, að
Jónas Kristjánsson greiddi atkvæði
gegn fiokksbræðrum sínum, með
þessu mikilsverða ákvæði.
I umræðunum var vakin athygli
á þeirri staðreynd, að íslendingar
kæmu árl. upp nýjum heimilum fyrir
meira en milj. kr., og það þó að ekki
vreri gert ráð fyrir að livert heimili
kostaði meira en 5 þús. kr. Er nú
timi til kominn að farið verði að
skera úr því, hvort þessi nýju heim-
ili eiga öll að rísa í þorpunum við
sjóinn, eða að meira eða minna
leyti í sveitum landsins. Beri Alþingi
gæfu til þess að stofna byggingar- og
landnámssjóð, má vona að það valdi
stefnubreytingu í atvinnulífi og kjör-
um mikils hluta þjóðarinnar.
Tr. p. forsætisráðherra mun hafa í
hyggju að ræktunarsjóður og land-
námssjóður verði máttarstoðir í nýj-
um bændabanka, og þykir líklegt að
Framsóknarflokkurinn allur fylki sér
þétt um þá hugmynd.
Landsbankinn. pá hafa fjárhags-
nefndarmenn í Ed., Ingvar og Jón
Baldvinsson, flutt breytingar á Lands-
bankalögunum, eftir beiðni stjómar-
innar. Er þar ieitast við að bæta úr
kórvillum þeim, sem J. þorl. og B. K.
frömdu við meðferð málsins á þingi
í fyrra. Með frv. I. P. og J. B. er
fullkorrilega viðurkent að þjóðin eigi
bankann og landið beri ábyrgð á
honum. í öðm lagi eru vandlega upp-
rættar meinlokur þær sem B. Kr. kom
inn í frv. í fyrra viðvíkjandi dag-
legri stjórn bankans. í þriðja lagi
er tekið upp úr áliti milliþinganefnd-
ar þeirrar, sem Sveinn Bjömsson var
form. í, ákv. um æðstu stjóm bank-
ans, ókeypis landsbankanefnd og
launað bankaráð, og ‘skal í fyrsta
skifti kjósa nefndir þessar í árslok
1928. — Mega nú J. þorl. og B. Kr.
minnast þeirrar miklu óbilgimi er
þeir beittu í máli þessu í fyrravör,
er þeir virtu að vettugi vilja lands-
manna, og vildu láta þjóðina afneita
sinum banka, en hinsvegar taka þeg-
ar 1 stað stórlán honum til handa
erlendis. Ekki er mál þetta komið
til 2. umræðu, en fullvíst þykir, að
B. Kr. og J. þ. muni til lengstra laga
verja meinlokur sínar.
„Rakarafrumvarpi3“. Alþ. hefur nú
loks samþykt hið svokallaða „rak
arafrumvarp", sem borið hefir verið
fram á mörgum undanförnum þing
um, en ávalt felt. Er mönnum, sem
vinna á rakarastofum gefinn réttur
til takmarkaðs vinnutíma, eins og
t. d. afgreiðslufólki í sölubúðum.
þetta frv. er i sjálfu sér ekki sér-
lega merkilegt, en það hefir vakið
athygli vegna þess að íhaldsflokk-
urinn hefir ávalt undanfarið beitt
valdi sínu í Ed. til þess að fella það.
Dýralæknar. Eitt þeirra mála, sem
mjög mikið hefir verið rætt í þing-
inu, er fækkun dýralækna. Dýra-
læknisembættin eru nú 4 í landinu
sitt í hverjum fjórðungi. Situr einn
í Reykjavík en hinir þrír á Ak-
ureyri, Stykkishólmi og á Austfjörð-
um. Stjórnin bar fram frv. um að
fækka dýraiæknum niður í tvo, enda
stendur vel á um fækkun nú, af þvi
að dýralæknisembættið í Rvík er
óveitt. Tr. þórhallsson forsætisráð-
herra læfir ávalt beitt sér mjög fyrir
fækkun opinberra .starfsmanna. Bar
hann m. a. fram fyrir nokrum árum
þáltill. þess efnis, að veita ekki ýms
tiltekin embætti, ef þau losnuðu,
nema rannsakað væri fyrst, hvort
okki væri hægt að komast af án
þeirra. Gat forsrh. þess í umræðun-
um, að með frv. væri verið að hefja
viðleitni til embættafækkunar. Taldi
liann að dýralæknarnir vestra og á
Austfj. kæmu að litlum notum, enda
væru þeir svo illa setttir að erfitt
væri að ná til þeirra. Ættu dýralækn-
ar að sjálfsögðu að vera í sveit, þar
sem flestir bændur gætu náð til
þeirra. Nauðsyn bæri til að koma upp
sérstakfí stofnun til að rannsaka ali-
dýrasjúkdóma og mundi hún koma
að meira liði en læknamir.
Annað frv. kom fram frá Gunnari
Sigurðssyni. Er þar stefnt í öfuga átt
við stj.frv. og lagt til að fjölga dýra-
læknum upp í 7. Ætlast G. S. þó eigi
til að það verði gert á næstunni.
Helst er útlit fyrir, að farinn verði
sá meðalvegur, að láta núverandi
embættaskipun haldast, en fela dýra-
læknunum fleiri störf en þeir hafa
áður haft. Hefir jafnvel komið fram
tillaga um að láta þá gegna ráðu-
nautastörfum fyrir Búnaðarfélagið.
En embættafækkun sýnist eiga örð-
ugt uppdráttar nú sem oftar.
Breyting á kosningalögunum. Allar
horfur eru á að samþykt verði breyt-
ing á lögum um kosningar utan
kjörstaða. Frv. um það er flutt af
Haraldi Guðmundssyni. Hafa atburð-
irnir í Norður-ísafjarðarsýslu vafa-
laust ýtt mest undir þessa breytingu.
Miða ákv. frv. að því að gjöra at-
kvæðafölsun erfiða eða ómögulega.
M. a. eiga kjörseðill og vottorð að
vera samföst og eigi hægt að að-
skiija þau án þess að sjáist. Kjör-
gögn til kosninga utan kjörstaða eiga
að vera tölumerkt og valdsmönnum
gjört að skyldu að gjöra grein fyrir
meðferð sinni á þeim. Utankjörstað-
aratkvæði er ógilt ef kjósandi getur
sótt kjörstað á lcjördegi, og er það
ákv. sett til þess að koma i veg fyrir
að óþarflega margir kjósi utan kjör-
staðar.
H.f. Jón Sigmundsson & Co.
Armbandsár
af
bestu tegund.
Afar ódýr.
Jón Sigmundsson, gullsmiður
Sími 383 — Laugaveg 8.
Tilbúinn áburður. Ríkisstjórnin ber
fram frv. um tilbúinn áburð. Hefir
Tr. þórhallsson'forsætisráðherra flutt
frv." þetta þrisvar sinnum áður á
þingi, og mun almenningur því
þekkja nokkuð til þess. Á síðastl.
hausti fór Bjami Ásgeirsson alþm.
utan til þess að kynna sér ýmislegt,
sem lýtur að áburðarversluninni. þaö
er álit fjölda rnanna, sem landbúnað
bera fyrir brjósti, að eitt aðalskilyrði
til þess að jarðrækt geti hafist svo
að um muni hér á landi, sé það að
bændum gefist kostur á ódýrum er-
lendum áburði. Hefir núverandi for-
sætisráðh. lagt til, að ríkið greiddi
fy.rir þessu með því að annast ókeyp-
is flutning áburðarins, til allra þeirra
hafna, sem strandferðaskip þess og
skip Eimskipafél. koma á. Er ákv.
um þetta í frv. Ríkisstjóminni skal
heimilt að taka í sínar hendur einka-
sölu áburðarins á hausti komanda.
Frv. er komið gegnum 2. umr. í Ed.
Landbúnaðarnefnd klofnaði í málinu.
Er Jónas Kristjánsson á móti frv. í
3. gr. frv. er svo ákveðið, að áburð-
urinn skuli ekki seldur öðrum en
lirepps- og bæjarfélögum, búnaðarfé-
lögum og samvinnufélögum bænda.
En J. Kr. vill einnig láta selja kaup-
mönnum. Var honum bent á það, að
það væri alls ekki ætlunin að ríkið
greiddi flutning á áburðinum, til
þess að einstakir menn gætu grætt
því meira á að selja hann.
Um þetta frv. deildu þeir fyrrum
núver. forsætisráðherra og Árni frá
Múla. Sagði Árni þá, að ef það næði
fram að ganga, væru bændur gjörð-
ir að ölmusumönnum. Bændur í
Norður-Múlasýslu guldu Áma þessi
ummæli með því að fella hann frá
kosningu. Og vonandi samþykkir
Alþingi nú frv.
Búfjártryggingar. Annað mál, sem
F,d. hefir haft til meðferðar og telja
má til þess merkasta, sem fyrir þing-
inu liggur, er stjórnarfrumvarpið uni
búfjártryggingar. Klofnaði landbún-
aðarnefnd um það eins og áburöar-
málið, og snerist Jónas Kristjánsson
einnig gegn því. Hefir umræðnanna
verið getið að nokkru áður hér í
blaðinu. Búfjártryggingar eru ný-
mæli hér á landi, en algengar í öðr
um löndum. Vakti forsætisráðherru
athygli á því um leið og hann lagði
frv. fyrir þingiö, að menn teldu nú
yfirleitt sjálfsagt að tryggja allar
þœr eignir sínar, sem hætta gæti
vofað yfir. .1 Rvík væri t. d. skyldu-
trygging á húsum. J>að skyti þvi
skökku við, er bændur hefðu búpen-
ing sinn ótrygðan, þó að reynslan
sýndi að meiri og minni vanhöld
yrðu é honum á ári hverju.
Ritstjórí: Jónas Þorbergsson,
Lokastíg 19. Sími 2219.
Prentsmiðjan Acta.